Maririnig sa loob ng wasak-wasak na Wan-Ke Dream City ang isang tunog ng pagdagundong.
Isang ahas na may kapal ng baywang ng isang tao ay parang isang kidlat na sumugod papunta sa dalawang Indiyanong armado ng mga scimitar. Tumalon ang dalawang Indiyano ng may 'WHOOSH' na may taas na lima hanggang anim na metro bago kumapit sa isang window railing ng isang apartment building. Napakalakas na winasak ng buntot ng halimaw na ito ang isang puno sa gilid nito. Lumipad ang punong ito sa taas na 5 hanggang 6 meters bago ito gumawa ng isang 'KACHA' na tunog bago ito nahati sa dalawa at dumagundong sa pagbagsak nito sa lupa.
"Haha, sinusubukan mo bang patayin ako?" Sa mga oras na ito ay mabilis na tumatakbo si Luo Feng hawak ang isang shield sa kanyang isang kamay.
Wala sa sariling hinabol ng dalawang ulo ng twin headed black striped snake si Luo Feng!
Whoosh! Whoosh!
Sinwing niya ang kanyang isang braso at naglabasan ang dalawang throwing knives mula sa lalagyan nito. Magmumukha sa malayo na ginamit ni Luo Feng ang kanyang braso para ibato ang mga throwing knives pero sa totoo lang ay kinokontrol talaga ang mga ito ng kanyang spiritual force matapos niya itong ibato na nagbigay sa dalawang throwing knives na ito ng kahanga-hangang bilis. Hindi na gaanong maaninag ng mata ng kahit sino ang dalawang blurred na throwing knives habang lumilikha ito ng isang nanlalamig na ilaw papunta sa twin headed black striped snake!
"HISS~~" sumigaw ang twin headed black striped snake habang sinusubukan nitong umilag.
"Change!" makikita ang nanlalamig na tingin sa mga mata ni Luo Feng sa mga oras na ito.
Agad namang nagbago ang dalawang throwing knives ng kaunti papunta sa ibang direksyon. Dahil mas mabilis pa ang mga ito kaysa sa isang bala mula sa sniper ay walang makakapagsabi kung nagbago ba ito ng direksyon puwera na lang kung talagang magkaibang magkaiba ang direskyong pinuntahan nito.
"PUCHI!" "CHI!"
Ang isa sa dalawang throwing knives ay gumasgas sa kaliwang ulo ng ahas habang patuloy itong dumadaplis habang ang isa naman ay direktang tumama sa kaliwang ulo nito. Mula noong magsimula ang kanilang laban ay nagpakawala na si Luo Feng ng anim na throwing knives. Ang lahat ng mga ito ay ibinato niya papunta sa kaliwang ulo ng ahas. Kaya sa mga oras na ito ay punong puno na ng kagulat-gulat na sugat at nagdurugo na ito ng husto.
"HU!" Napakagaan ng katawan ni Luo Feng at ang sprinting speed niya ay talagang kagulat-gulat.
Sabik na sabik na sumigaw ang leader ng Indian group na may dala-dalang bo staff habang hinahabol nito ang ahas. Humahabol ito sa likod ni Luo Feng na para bang isang tumatakbong aso. Matapos ay sunod-sunod niyang pinagpapalo ng kanyang staff ang mga sugat sa kaliwang ulo nito. Hindi nagawang gamitin ng kalaban nilang ahas ang isa pa nitong ulo para salagin ang pagatake ng kalbong lalaki gamit ang kanyang staff, ang tanging nagawa lang nito ay ilagan sa abot ng kanyang makakaya ang mga atakeng papalapit sa kanya.
Alamin natin na kahit hindi ganoon kalakas ang isang staff at hindi ito kasing talim gaya ng isang spear…
Ang lahat ng lakas nito ay naiipon sa dulo ng staff sa tuwing tumatama ito sa kahit anong hampasin nito. Hindi gaanong kalakihan ang tip nito kaya maituturing na isang nakamamatay na sandata ang maliit na tip na iyon ng staff.
"Dalian mo Indian, ipagpatuloy mo lang iyan!" sigaw ni Gao Feng.
Ang dalawang mga alalay nito na gumagamit ng dalawang malalaking scimitar at shield ay sabay na umatake sa katawan ng twin headed black striped snake kasabay si Gao Feng. Una, kaya nilang mapigilan ito sa pagwasiwas nito sa kanyang buntot para atakihin si Luo Feng at ang Indian leader. At pangalawa ay gusto nilang atakihin ang napakalaking snake na ito na may kapal na 7 inches!
Ang weak point ng ahas na ito ay 7 inches. Ang 7 inches na ito ay isang abstract number siyempre; ang pinakapunto nito ay ang pagatake sa mga vital organs ng halimaw na ito.*
Note mula sa TL: Magrefer na lang kayo sa dulo para sa iba pang impormasyon tungkol dito.
Kahit na tiwalang tiwala ang ahas na ito sa kanyang depensa ay hindi pa rin nito hahayaan na tamaan ni Gao Feng at ng dalawa pa niyang mga kasama ang kanyang vital organs. Kaya ipinulupot niya ang kanyang buntot sa parteng kinaroroonan ng kanyang mga vital organs... habang nag-iisip ito ng paraan kung paano lalabanan sina Gao Feng at ang dalawa pa niyang mga kasama.
"Whoosh!"
Ang shield na hawak hawak ni Luo Feng ay apektado ng kanyang spiritual force at gamit ang kanyang inilagay na force sa kanyang paa ay intense itong lumipad papunta sa posisyon ng captain niyang si Gao Feng. Noong makalapit siya rito ay bumulong siya sa kanyang kapitan ng "Kapag nakalapit na kayo sa ahas mamaya, gamitin niyo ang hawak niyong hammer para hampasin ang kaliwang ulo ng ahas na ito!"
"Hehe naiintindihan ko," agad na naintindihan ni Gao Feng ang ibig sabihing iyon ni Luo Feng.
Talagang kakaiba at unpredictable ang mga galaw ni Luo Feng sa battlefield. Hindi siya kailanman lumapit sa ahas na iyon; dumepende lang siya sa kanyang bilis para ikot-ikutan ang ahas sa loob ng battlefield.
"YA!" biglang sumigaw ang Indian leader habang namumula ang mukha nito; patuloy na dumaloy ang dugo sa buong katawan nito hanggang umabot ito sa limit ng kanyang katawan. Sa loob ng isang sandali ay nagmukha siyang isang legendary buddhist arhat. Ang bo staff na kanyang hawak-hawak ay naging napakabilis at napakabangis habang sumusugod na para bang nagpapakamatay papunta sa twin headed black striped snake. Umabot na sa limit ang bo staff nito at sa loob lang ng isang saglit ay makikita ang dose dosenang anino na humahampas sa ahas!
BANG! BANG!
Ang dalawa sa dose dosena nitong anino ang humampas sa kanang ulo ng ahas na ito. Wala na itong magawa kundi ay manginig na para bang mahihimatay ito. At pagkatapos ay ang isang dagundong ang maririnig at makikita na ng lahat na bumagsak na pala ang kanang ulo ng ahas na ito sa lupa.
"HISS~" agad na nagpakawala ng isang katakot-takot na sigaw ang kaliwang ulo ng twin headed black striped snake at nagsimula na ring gumalaw ang napakalaki at napakalambot nitong katawan. Mabilis itong gumapang na parang gumagawa ng mga wave habang mabilis itong tumatakbo.
"Bilisan niyo!" sigaw ng kalbong leader ng tatlong Indian.
Sumigaw naman si Gao Feng na kanina pang nastuck sa ilalim ng ahas na ito, "Mamatay ka na!" Ginamit niya ang lahat ng kanyang lakas para hampasin ang ahas gamit ang kanyang heavy hammer na hawak hawak. Parang isang artillery shell na humampas ang kanyang hammer sa kaliwang ulo ng twin headed black striped snake. Agad naman itong umilag nang makita ang pag-atakeng iyon ni Gao Feng. Noong makita iyon ni Luo Feng ay ginamit niya ang kanyang spiritual force para pabilisin pa lalo ang hammer na hawak-hawak ni Gao Feng!
"PENG!"
Agad na nakailag ang kaliwang ulo ng twin headed black striped snake. Pero kahit na hindi nito direktang tinamaan ang ulo ng halimaw ay tumama naman ito sa leeg nito!
Gamit ang napakatinding lakas ni Gao Feng na sinuportahan ng spiritual force ni Luo Feng ay hindi na mapapantayan pa ang lakas ng impact ng hammer na ito. Ang tanging nagawa rin ng kaliwang ulo ng halimaw na ito ay nahihilong bumagsak sa lupa. Pero noong nagkaroon na muli ito ng malay hindi nagtagal ay tumayo itong muli!
Nagpakita ng isang ngiti si Luo Feng!
"PUCHI!" ang isang black knife ay agad na lumipad mula sa lupa at tumagos sa mukha ng kaliwang ulo ng halimaw, direktang papasok sa ulo nito!
Hindi na muling bumangon pa ang kaliwang ulo ng halimaw na ito.
"PU!" lumipad ang alloyed bo staff ng kalbong Indian leader na para bang isang kidlat papunta sa isang mata ng kanang ulo ng ahas na wumasak sa isang mata nito bago tumagos papasok sa ulo ng twin headed black striped snake! Wala nang buhay ang halimaw na ito pero nagpapatuloy pa rin sa paggalaw ang katawan nito. Ilang sandali pa ay bumagal na ito sa paggalaw hanggang sa tuluyan na itong tumigil!
"Haha!" Ang tanging nagawa na lang ng Indian leader ay malakas na tumawa sa nangyari.
"Napakaganda," masaya rin zi Gao Feng habang naglalakad siya para damputin ang kanyang hammer. Ngumiti rin si Luo Feng habang isa-isa niyang dinadampot ang kanyang throwing knives.
Mula noong una hanggang magtapos ang laban ay hindi naisip ng mga Indiyano na kinokontrol ng spiritual force ang kanilang mga sandata!
Lalo na noong last hit kung saan lumipad ang throwing knife ni Luo Feng mula sa lupa para saksakin ang bumangang ulo ng halimaw na iyon.
"Kaibigan," bati ng kalbong leader ng Indiyano kina Luo Feng at Gao Feng.
"Good!*"
Note mula sa TL: Sinabi niya ang salitang "good" sa Ingles.
"Hindi rin pangit ang ginawa niyo," tawa ni Luo Feng habang sinasabi niya ito. Masasabi niya na itinaya ng Indiyano ang kanyang buhay sa final move na iyon. At hanggang ngayon ay namumula pa rin ang mukha ng kalbong Indiyano na ito habang nagmamaga ang mga ugat niya sa buong katawan.
"Kunin niyo ang kalahati habang amin naman ang kalahati!" sabi ng kalbong lalaki.
Tumuro si Luo Feng sa kaliwang ulo ng ahas at bahagyang ngumiti "Paghahatian din natin ang kaliskis nito."
Naramdaman ng bawat panig ang lakas ng isa't isa. Maging sa grupo man ito ni Luo Feng o sa grupo ng mga Indiyano. Nakasisiguro tayo na ang bawat isang panig ay mayroong nakatagong kasama na gumagamit ng heated weapon habang nakatingin sa kanila ngayon. Iyon at ang pagiging malakas ng parehong panig ang nakapagpaganda sa kani-kanilang mga mood. Matapos nito ay sinimulan na ni Luo Feng at Gao Feng ang pagdidissect sa kaliwang ulo ng twin headed black striped snake!
Habang ang mga Indiyano naman ay nagsimula na sa pagdidissect sa kanang ulo ng halimaw na ito.
"Napakabangis talaga ng blade na iyon," bulong ni Gao Feng.
Tumawa si Luo Feng habang kinukuha niya ang kanyang black throwing knife mula sa ulo ng ahas matapos niyang idissect ito. Walang duda na ang pag-atake niyang iyon ang pumatay sa kaliwang ulo ng ahas na iyon.
Nang biglang---
"Huh?"
Agad na tumingin sina Luo Feng at Gao Feng para tingnan ang mga aninong hugis tao na papalapit sa kanila. Maging ang mga mukha ng Indian squad ay biglang nangiba noong makita nila ito.
May siyam na fighter na hindi kalayuan na nagsimulang maglakad papalapit sa kanila; ang kulay ng karamihan sa kanila ay yellow. Noong nakita ng siyam na ito ang napakalaking ahas sa kanilang harapan ay agad nilang nalaman ang halaga nito—ilang bilyong Chinese dollars. At dahil dito ay agad na makikita sa isang tao ang pagkagahamang bumabalot sa mga puso nito.
"Umalis na kayo rito!" sigaw ng kalbong Indiyano sa paparating na fighters sa wikang Chinese.
"Sinong mag-aakala na makikita rin pala natin dito ang Tiger Fang Squad. Sigurado talaga akong matagal na kayong dumidikit sa amin," tiningnan ng maigi ni Gao Feng ang grupong papalapit sa kanyang harapan.
Tahimik namang tumingin si Luo Feng sa mga ito. Maliban sa anim na miyembro ng Tiger Fang Squad, makikita ang isang matandang beterano, isang malaki at maputi na maskuladong lalaki at isang batang fighter.
"Haha, talagang nakipagsanib puwersa pa kayo sa mga Indiyano ah. Hmmm… pero talagang napakadalang para sa inyo na makapatay ng isang halimaw gaya ng twin headed black striped snake." Nanlalamig na tawa ng captain ng Tiger Fang Squad, "Kung nag-iisip kayo ay maging praktikal kayo at umalis sa lugar na ito ng tahimik. Hahayaan kayo ng Thunderbolt Squad kung gagawin ninyo iyon. Pero kung hindi naman ay…. Hmmm, huwag niyo kaming sisisihin sa mga mangyayaring hindi maganda sa inyo. Oo nga pala, kasama namin si Senior Liu dito ngayon. Siya ang captain ng aming Thunderbolt Squad. Si Mr. Ka Long naman ang aming vice captain."
Si Senior Liu ang matandang beterano na iyon habang si Ka Long naman ang maputing maskulado na ito.
Nanlalamig ang tingin ni Luo Feng sa bawat isa sa kanila.
"Ito ang unang beses ko rito sa #003 city kaya akin ang halimaw na ito. Puwede na kayong makaalis," nakangiting sinabi ng batang fighter.
Ang matandang beterano at ang maputing matipunong lalaki ay nakatayo sa magkabilang gilid ng batang fighter habang tinitingnan nilang maigi ang grupo ni Luo Feng.
"Kung sino man ang magtangkang nakawin ang halimaw ko… ay mamamatay!" sabi ng kalbong leader ng Indian group. Makikita rin sa itsura ng dalawang kasama nitong may hawak na scimitar ang intensiyong pumatay. Sa tingin mo ba ay ganoon na lang kadali bang pumatay ng twin headed black striped snake? Una sa lahat, ang halimaw na ito ay napakahalaga dahil itinuturing na nila itong rare noon palang. Bukod pa riyan ang hirap na naranasan nila sa pagpatay nito.
Makikita rin sa mukha ni Gao Feng ang katakot-takot nitong tingin habang hawak-hawak ang kanyang hammer.
"Kung gusto niyong nakawin ito ay lumapit lang kayo," Tumapak si Luo Feng sa ulo ng ahas bago ito nanlalamig na tumawa at tumingin sa grupo sa kanyang harapan, "Kung kaya naming patayin ang twin headed black striped snake na ito, ang grupo niyo…. oo nga pala muntik ko nang makalimutan, nakatututok na pala sa inyo sa mga oras na ito ang sniper rifle ng kasamahan namin!"
"Nakatutok din sa inyo ang sniper rifle ng kasama namin!" nanlalamig na sinabi ng isa sa dalawang lalaki na armado ng scimitar sa kabilang grupo.
"Sniper?"
Ang karamihan sa siyam sa grupo ay hindi mapigilan ang kanilang mga sarili at nagsimulang tumingin sa mga nakapaligid na residential apartments pero wala silang nakita na ni isang anino sa mga ito kaya mas tumindi ang kanilang takot. Malinaw sa Tiger Fang Squad na si Chen Gu ang sniper ng Fire Hammer Squad. Pero hindi ba't nagdala rin ng sarili nilang professional snipers ang mga Indiyano?
----
Note mula sa TL (tungkol sa 7 inches part): Okay, para doon sa mga mambabasa na gusto ng iba pang impormasyon, ito ay isa talagang kasabihan: 打蛇打七寸 (kung gusto mong atakihin ang isang ahas ay atakihin mo ang 7 inches nito). Narinig ko na may tatlong variations din ang 3 inches, pero mayroong dalawang kahulugan ang kasabihang ito. Ang una, huwag mo aatakihin ang isang ahas kung mas maiksi ito sa 7 inches. Pangalawa, ang 7 inches ay ang perpektong lugar para atakihin ang isang ahas. Maaring magrefer na lang kayo sa mga picture sa internet tungkol dito.


Taong 2056, sa loob ng isang siyudad na makikita sa Su Jin Area makikita ang isang teenager na nakasuot ng combat vest, pangsundalong pangibaba at battle boots na gawa sa alloy na nakaupo sa tuktok ng isang sira sirang six story residential apartment. Makikita sa kaniyang likuran ang isang hexagonal shield at ang kaniyang hawak hawak na blood-shadow battle knife. Tahimik siyang nakaupo sa dulo ng rooftop. Makikita sa mga oras na ito ang kumikinang na kalangitan at mararamdaman ang napakapreskong hangin na kasalukuyang umiihip patungo sa kaniya. Pero tanging katahimikan lamang ang maririnig sa sira sira at abandonadong siyudad na ito at kung minsan ay mayroong paisa isang pagalulong ang maririnig na magbibigay takot sa sinumang makarinig nito.

Marceline's Point of View

Nanatili ang nalaglag kong panga. Sa dami ng estudyante rito sa Larrson ba't si Thorn pa ang substitute student lecturer namin? Kung kailan pang sinabi kong huwag na kaming pagtagpuin ng landas. I feel so embarrassed. 

"Get your own questionnaires and answer the questions there right away," our Professor declared. 

Binigyan ni Thorn ang bawat rows ng mga papel na tama ang bilang sa kanila. 

Nang mabigyan na kami ay tiningnan ko ang papel na nasa aking kamay. 

Biglang nanlaki ang mata ko, bakit wala akong maalala sa mga binigay na handouts ni Sir David?

Ilang minuto akong lutang hanggang sa magising na ang natutulog ko kaluluwa.

Nakakahiyang sinabi kong huwag na kaming magkukrus ng landas pero ngayon tadhana na mismo ang nagtakdang magkrus pa kaming muli. Bakit hindi ko naisip na maaring maging lecturer namin siya? Tutal, may plus sa grade ang pag-iistudent lecturer and qualified din naman siya dahil isa siyang third-year college student. 

Natapos ko nang sagutan ang mga katanungan, basic lang ang masasabi ko.

Ipipasa na ni Thorn ang mga papers. Mukha siyang teacher sa pormal na suot niya, wow. Kulang na lang salamin para mapagkamalan siya at matawag nang "sir". Hindi ko rin kayang itangi sa sarili ko na napakagwapo niya sa suot ngayon. 

What did I just said?

Nag-sitayuan ang mga kaklase ko at isinukbit ang kanilang bag sa braso.

"Where are you going? Hindi pa ako nag-didismiss bilang acting lecturer niyo ngayon," Buti na lang ako hindi pa tumatayo.

Mukhang may period ang bampirang 'yon, nasobrahan ata sa pag-inom ng dugo.

"I'm going to check your papers. Papalabasin ko ang pasa at bagsak. Ang hindi ko lang papalabasin ay ang siyang pinaka mababa," confident akong ligtas, kahit naman loading kanina ang utak ko naalala ko din after ang mga sagot, at nakatulong ng malaki ang binigay sa aming lectures.

Lumipas ang ilang minuto't nagtawag na siya. Hindi na ako umasang ako ang unang tatawagin bilang pinakamataas pero nadismaya ako nang matawag na si Malcolm habang ako naiwan.

Sabi ni Malcolm hihintayin niya akong matawag para sabay kaming lumabas, umupo siya sa tabi ko habang hinintay matawag ang pangalan ko.

Ilang segundo pa lamang nasa tabi ko si Malcolm ngunit nagparinig ang Thorn na 'yon na, "Lumabas na ang mga tinawag ko, I repeat, for those who have been called, leave immediately."

Napairap ako sa inis. 

Tatlo na lang kaming natitira at nakakahalata na ako. Mas lalong napatibay ang iniisip ko nang ako na lang ang huling natira.

Gusto kong magmura but that's out of the league. Mas mataas siya sa akin ngayon, this is a student vs. student lecturer. Hindi half-vampire vs. prince. 

Lumapit ako sa desk na inuupuan niya. The moment our eyes met I felt electricity all over my body. 

Napaiwas naman ako agad. I hate this situation, I hate this feeling. 

What do you need? Pinagtritripan mo ba ako? sigaw ko sa isipan. I didn't have the guts to talk to him today or never.

"Hindi ikaw ang pinakamababa," I should be happy and joyful sa sinabi niya pero inis ang bumalot sa buong katawan ko. Inabot siya sa akin ang paper ko. 

I faked a laugh. "Then why am I here?" 

"Because I want to apologize," rinig sa boses niyang gusto talagang humingi ng sorry pero hindi pa ako handa.

Tutal hindi naman ako ang lowest napagpasyahan kong umalis na lamang. Ano pang rason para manatili ako sa silid na ito? Gusto ko ring panindigan ang mga sinabi ko sa kaniya.

But I wasn't able to do it. He grabbed my wrist and faced me to him.

"What?!" sigaw ko dahil sa marahas niyang pagkuha ng aking kamay. 

"Let me explain, please," Tila nanlambot ang tuhod ko sa sinabi, nawala ako sa sarili. 

Napalunok ako't saka sumagot sa kaniyang sinabi. "Para saan? Para saan pa? Sa isang bagay na nagawa mo na? Minamaliit mo ang mga nasa paligid mo, ginagawa mong sunod-sunuran sa iyo, you don't deserve a chance to explain," kinuha ko ang paper ko at tuluyan na akong umalis, I was assuming he will stop me again, but he did not.

To be honest, the burdened feeling I have in that room faded the moment na nawala siya sa paningin ko.

Muntik nang mahulog ang puso ko ng sumulpot si Malcolm sa harapan ko.

"So what's your score?" Bungad niya.

Iwinagayway ko ang aking papel aa kaniyang harapan. "Forty-six," proud kong sagot, 46 over 50 is not bad.

"Same, forty-six," ang sagot niya, ngumiti ako, alam ko namang matalino 'tong isang 'to e, kahit na mayabang.

"So what is this, a friendship goal?" 

He nodded. "Yes, friendship goals," ngumiti siya't biglang bumuntong hininga, what was that for? 

*

A week passed at araw-araw kong nakikita si Thorn, I suddenly missed our real lecturer. He is the nicest person I have ever met. 

Ngayong Lunes ay masama ang pakiramdam ko kaya't hindi ako pumasok- ayoko rin siyang makita. For the past few days hindi pa rin pumapasok ang dati naming lecturer, huwag naman sanang maging permanente na ang pwesto ni Thorn dahil pakiramdan ko lagi akong magkakasakit.

Tumayo ako sa paghilata ko sa kama upang bumama at tulungan manlang si Tita Emma sa gawaing bahay. I feel useless dahil sa sakit ko. Sumalubong sa akin si Tita na nag-aayos ng pagkain, inilalagay niya na ang niluto niya sa lalagayan.

Tahimik ang bahay dahil kami lang dalawa ni Tita ang nandito, si Seer ay kaninang 9AM pa pumasok at kanina namang 10AM si Krei, inihatid siya ni Tita sa school nito.

"Tita, dadalhin niyo po ba iyan kay Tito Gordon?" ganito lagi si Tita tuwing 11AM. Inaayos ang kakainin ni Tito at saka dadalhin ito sa pinagtatrabahuhan.

Tumango siya. "Celine, okay ka na ba? Uminom ka na bang gamot? Nako! Humiga ka muna baka masinat ka."

"Okay na ako, Tita, kung gusto mo nga samahan pa po kita sa istasyon," ngayon ay tinutulungan ko na siya sa pag-aayos. Tupperware itong tatlong patong, inilagay ko na ang huling lagayan.

"Huwag na, magpahinga ka muna," ipinatong niya ang kaniyang palad sa aking noo. "Wala ka ng lagnat pero delikado, kapag nagkikilos ka bumalik iyon."

"Okay lang po ako, tita, promise! Kapag nga nagkulong lang ako rito sa bahay mas lalo akong magkakasakit, sasamahan na po kita tita, ayaw mo man o gusto mo."

Hindi na naka-ayaw pa dahil nagpumilit ako. 

Sa bus kami sumasakay dahil mas kumportable. Kung magtatricycle kami ay matagtag, baka masira ang magandang presentasyon ni tita sa pagkaing inihanda niya para kay Tito. Malapit lang ang pinagtratrabahuhan ni Tito sa bahay, sampung minuto lang ay nandoon na kami agad. Nang bumaba na kami ay pinindot ko ang pulang button bilang hudyat na kami ay bababa na.

Ganun pa rin ang police station noong huli kong nakita, mas tumingkad at naging malinis lang ang pinturang puti ngayon. Bago na ring pintura ang logo. Huli kong nakita ito ay bago kami lumipat, wala pang ilang buwan ay napaganda na.

Itinulak ko ang glass door at ang bumungad ay ang hagdan, pero sa front desk kami dumiretso. 

"Kay Senior Superintended Gordon Forbes po tama, ma'am?" kilala na si Tita, araw-araw ba naman siya pumunta rito. Nang tumango si Tita ay pinindot ng lalaki ang telepono at tinawagan ito.

The police officer led us the way, umakyat kami ng hagdan upang puntahan ang opisina ni Tito, sa unang pinasukan namin ay maraming mga tables na mayroong papeles, akala ko'y doon na ang huling destinasyon pero pumasok pa ulit kami sa isang kwarto doon ay bumungad sa amin si Tito. 

He is wearing his eyeglasses, nakapaibaba ito sa ilong niya habang nagbabasa ng papers. 

Kumatok pa rin si Tita kahit na nakapasok na kami dahil mukhang hindi kami naramdaman nito. 

"O, andito pala kayo," tumayo agad ito at hinalikan ang noo ni Tita, ako naman ay nagmano. "Magaling ka na ba, Celine?" tumango ako agad. I feel better now, that's the truth. Mas umayos ang pakiramdam ko dahil sa paglabas ko sa bahay.

Magulo ang lamesa ni Tito. Punong-puno ito ng papeles, may tambak din ng mga ito. Mukhang basura kung iyong tititigan pero sa kanila importante iyon.

Pumunta kami sa parang living place ng opisina. Mayroon ding dispenser, may sofa at maliit na lamesa. Inilagay ni Tita ang kaniyang niluto roon sa lamesa habang si Tito ay natatakam na sa mga pagkain. 

Ang sarap nilang titigan lalo pa kapag nagkakatitigan sila, mararamdaman mo ang pag-ibig na nakadugtong sa kanilang dalawa. Maswerte ang bawat isa dahil mahal nila ang isa't isa.

"Dabest ka talaga, honey," ninanamnam ni Tito ang kaniyang kinakain hanggang sa matigilan ito at mukhang mayroong maalala. "Seer and Celine's school is Larrson Academy, right?" tanong nito kay Tita sabay tingin sa akin. 

"Oo, bakit mayroon bang krimen sa eskwelahan nila? Mayroon ka bang nabalitaan, Celine?" Nang mag-tanong si Tita ay napailing ako agad, wala akong maalalang may krimen sa loob ng school, I mean- kung ang pag-uusapan ay tao hindi bampira, wala. 

"Sa eskwelahan nila wala, ngunit ang krimen na nangyari sa mga estudyante mayroon. Hindi pa kami siguradong mga pulisya kung matuturingan ba itong Serial Killings, hindi kasi namin mawari kung iisa ba ang mamatay tao, ngunit dahil pareho ang paraan ng pagpatay masasabi naming serial killings nga ito," tumayo si Tito at may kinuha sa kaniyang lamesang may mga papel. 

Posible kayang hindi tao ang kriminal at isang bampira? 

"We conclude that it's a serial killings dahil tatlong magkakaibang tao ngunit pareho ang way at characteristics ng pagpatay at may similarities sa mga biktima. Lahat sila'y nag-aaral sa Larrson at mga student lecturer, they are even aquainted to each other, and there is even an odd number six on their foreheads," nagpantig ang tenga ko, "student-lecturer"? "This is the case file, in case you are curious, Celine."

Kinuha ko sa kamay ni tito ang file at isa-isang binasa ang mga biktima. 

Angela Jose, natagpuang patay sa Chime River noong ika-9 ng Hulyo, Biyernes.

Tiningnan ko ang picture at halos hindi ko matitigan dahil hindi na maidentify ang mukha nito, ayon sa report, sinabuyan ata ng asido ang mukha niya kaya sunog, hindi pa sigurado kung asido nga dahil hindi pa lumalabas ang autopsy. Ganun rin ang sa pangalawa, sa City River naman nakita ang katawan ng babaeng nag-ngangalan Judy Ann Gauz ika-10 naman ngayon buwan din, konektado rin ang Chime at City River, mukhang Serial Killing nga, pareho rin na sunog ang mukha nito kaya hindi na rin makita ang itsura.

Tama ang sinabi ni Tito na may number sa mga noo nitong "6", three six is a demonic number, right? Kung isasama mo ang isa pa, tatlo na ito. Could it be a person who worship Satan? 

Nanliit ang mata ko sa ikatlong biktima, na rason kung bakit tinawag na Serial Killings ang case na ito, dahil siya ang nagdagdag upang maging tatlo na ang naging victim sa pare-parehong case. Natagpuan ito kahapon lamang, Hulyo 11.

The third victim was David Morquelez, our student-lecturer.

Isang gabi ang nagpabago sa buhay ni Celine, she was marked by the vampire prince named Thorn, and because of that unexpected events started to happen.

"Someone who looks like me?" Huo Mian was completely surprised by this question.
"Yeah, have you seen anyone like that?"
"Does Cotton Candy count?" Huo Mian chuckled.
Cotton Candy used to be an artist under Su Yu's company. She was quite popular for a while until she began dating a rich entrepreneur. She had now faded out of the entertainment industry.
The only reason Su Yu took notice of her and decided to help her to fame was that her name was similar to Huo Mian's. Once Cotton Candy found out that Su Yu was in love with Huo Mian, she got plastic surgery to look more like the latter.
Plastic surgery made her prettier, but she still couldn't be compared to Huo Mian.
"No, someone who really looks like you. Do you recall seeing anyone like that?" Qin Chu asked in all seriousness.
"I don't think so… I'm not that pretty, so who would get plastic surgery to look like me? Even Yan, my own sister, looks nothing like me… Why do you ask?"
"Nothing, I saw someone today who really looked like you from behind."
"Oh, that's why you're asking? That's normal." Huo Mian then gently pecked Qin Chu on the lips. She turned towards the door. "I'm going downstairs to check on the kids."
As soon as she walked out the door, Gao Ran called Qin Chu. The latter asked anxiously, "So? Did you find her?"
"Bro, I looked for her high and low but seriously, I didn't find anyone who looked like Huo Mian, not even 30%. Are you sure you saw right?" Gao Ran had gone through countless photos of women, but he didn't find anyone who had features similar to Huo Mian's.
"Okay, I got it." Then, Qin Chu hung up. He frowned; it seemed like things were now more complicated than ever.
- Mumbai, India -
Lu Yan, dressed in a long Indian dress and wrap, walked carefully on the streets. She was really in trouble this time; aside from having to constantly run away from Ian, she also had to worry about those assassins who were out for the 1 billion dollar reward they might receive if they caught her. 
After leaving Moscow, she and Qiao Fei went to Tanzania before making their way to Africa, Australia, Nepal, and finally, India.
India had a lot of people, so it was easier to hide here. However, Mumbai was dirty and smelly, so she had mixed feelings about this city.
After buying some snacks, Lu Yan was heading back to their hiding spot when she saw two Indian men blocking the end of the alley she was walking in. Unwilling to cause trouble and reveal her identity, she turned around to leave the alley but saw two other men blocking her way out.
It seemed like they had her surrounded.
"Haha, she's so milky… She's not from here, let's have our fun with her," one of the men said in Hindi.
"I'm in a good mood today, and I don't want to kill anyone. 10 seconds, get out of my face," Lu Yan replied in perfect Hindi.
"Oh, look at that, she knows our language. This foreigner isn't bad," one of the men exclaimed.
"We don't want to hurt you, just be obedient and take off your clothes." The Indian men seemed determined to devour Lu Yan.
"F*ck, they really want me to kill them…" Lu Yan sighed and placed the food down on the ground. She mumbled to herself as she waved her fists in the air; it had been a while since she last fought with anyone with just her bare hands.
"What is she saying?" The Indian men listened, looking confused. 


Original Synopsis: 
Seven years ago, after their breakup, he disappeared without a trace.
Now, he reappeared on the eve of her wedding, sparing no means in forcing her to marry him… 
With a certificate of marriage, he bound her mercilessly to his side. 
From there, this “Cinderella” began her journey as a wife of the business empire’s heir...
Mrs Huo - composed, sharp-tongued, and freakishly smart.
Mr Qin - wife-spoiler to no end and a complete “slave” to their daughter.
Quality love story, one on one. You are welcome to get hooked on this story with us. 
Stats on QQ Reader: 102 million favorites, and was voted 8.4/10 by 41 thousand readers. 
TL's Note: Probably one of the best stories I've read, and I was very tempted to translate the title to Big D Brings Spring. Girls, I hope you enjoyed it as much as my girlfriend and my female translators who binge read 4000 chapters in about a month. 
For all the guys hesitating to give it a try, you won't regret it. It's a manly book, I swear.

I took a flight to india next morning .
in the 4 hour journey , I kept thinking about what i found on internet last night .
an article said that fearless lion ( him) fought many battles in span of 7 years and is more experienced than an 50 year old officer .. 
it even said about him being captured in enemy camp for 10 months and returning back alive .
i am really proud of him even if i Don't know his name 
i really wondered why didn't he even express his name 

I barely slept on the flight due to the stinky and gross old man beside me who was eating his snot as if it was the tastiest thing .. ( do they taste that good .. eww gross)

I FINALLY REACHED DELHI .. 
 
even if i didn't stay in india for long and don't have good memories here .. still i love it 

I took a train from delhi to the borders of Kashmir and i must say it is really beautiful and cold better than any places i have visited 

i am really excited .

i get down at the station and start looking for a military officer who was supposed to pick me up here 

i spot someone with a huge board saying 

" WELCOME ECHO BETA " ( beta = child in hindi)

with a cute smiley below i am sure many people helped to make this work and i am taking the board back with me before leaving 

I wave my hand toward him .. as i make my way there 

he looks at me quiet shocked 

" miss echo ? " he asks me with a frown on his forehead 
" yes officer " i smile back and greet him 

he shifts my luggage and bags on the car and tells me to sit behind him as he drives .. I being me sit on the passenger seat beside me 
 
He starts speaking with me in hindi but i inform him i don't know hindi 
 he looks at me and asks 
" you look quite indian " 

I say i am indian and tell him i was born here but my parents Abandoned me in us where i stayed at a foster home 

"oh " he says .. 

I start asking questions and he starts speaking quite excitedly 

we are about to reach the camp but i suddenly here a lot of noise 

and say "officer , stop the car please "

he obeys but looks at me questioning why till he also notices the noise 

he removes his gun out of his shoes and gets out of the car  

He tries to tell me to stay in the car but i run towards the noise before he completes the sentence . he chases me while protecting me .. 

as we walk side by side Ranjith (the officer ) is really cautious while moving forward ..

i start feeling a weird sensation on my neck and knowing what it means i pretend to not notice and prepare my move 

when someone was about to put there hand on Ranjith's shoulder i turned around kicking him on his face as he blocks and next kicking him directly on his family jewels ( u know where i mean *nuts* )
 
he looks quite shocked even ranjith was staring at me with eyes big as ping pong balls . I am a black belt in martial arts , ( don't expect me to be a pitiful orphan , i am really strong both mentally and physically )
  I was about to hit him again but ranjith stops me and helps the man .. 

Then i notice the uniform of indian army . Sh*t i messed up bad didn't I ? 
I look at him this is when i notice  HE. IS .SO .HOT
i just want to eat him 
black eyes , black clean trimmed hair a lightly trimmed beard . perfect tanned body .. i can see those delicious abs under his shirt oh gosh 
I though i was about to get scolded really badly 
the first thing he said to me after recovering from pain is the thing i never expected to hear



how was the chapter write in comments !! 
please like my chapters * cute *

The story is missing something so I quit it ...
Try my other books 
NOT A CEO 
MY MATE IS A SUPERSTAR
CONFESSION!!

[16] HE'S A NECROPHILIAC


"Isang bangkay nanaman ang hinukay sa Redrose City Cemetery. Ayon sa tagapagbantay ng naturang sementeryo ay may nakita lang s'yang lalaking nakaitim na hoodie pero bigla nalang daw s'yang nahimatay at... blah blah blah." sabi ng reporter sa TV.

Napailing nalang ako, "Ano ba 'yang nangyayari? Halos araw araw nalang may napapabalitang hinukay na bangkay sa iba ibang cemetery dito sa Redrose." napabuntong hingingang sabi ko sa bestfriend kong si Kiro.

Nagkibit balikat s'ya at napailing din. "Kaya nga, Nat. Alam mo ba? May serial killer pa nga dito noon." nanlaki ang mata ko at napatigil sa pagkain. Nandito kami ngayon sa canteen at kumakain ng lunch at nakikinig sa balitaba nagmumula sa TV. Usually ay tatlo kaming magkakasamamg kumain, kasama ang boyfriend ko. Pero hindi ko alam pero wala syang ngayon. Busy yata sa pagpractice ng soccer.

"A-Ano? Serial killer?" napaawang ang labi ko. Tumango tango s'ya sa itinigil ang pagkain at mas lumapit sa'kin upang mag kwento.

"Yep. They called it the 3 o'clock killer. Matagal na panahon na talaga 'yon. Mga dalawang dekada na yata? Wala pa kami noon dito sa Redrose," tumigil s'ya sandali at uminom habang ako ay nakatingin lang sa kan'ya at tahimik na nakikinig. "Kaya ito binansagang 3 o'clock killer ay dahil tuwing alas tres ito ng madaling araw umaatake. Araw araw ay isang tao ang pinapatay nito tuwing alas tres. Tumigil ito at naging payapa at tahimik na ang Redrose City. Pero noong halos makalimutan na nila ang bangungot na dinala ng serial killer na iyon ay bigla nanaman itong bumalik pagkatapos ng limang taon." kwento nito. Hindi ko alam na may bangungot na nakaraanan pala itong syudad na nilipatan namin.

"Teka. Saan mo naman nalaman ang lahat ng iyan?" nagtatakhang tanong ko. Ang tagal na non. Siguradong hindi pa kami nabubuhay ng mga panahong iyon.

Nagpatuloy s'ya sa pagkain, "Nabasa ko lang sa history ng Redrose City." sabi n'ya at tuluyan na inilagay ang focus sa pagkain.

Napanguso nalang ako at pinagpatuloy na din ang pagkain. Grabe, ah. May serial killings palang naganap dito. Tapos ngayon naman may nangunguha ng bangkay mula sa hukay ng mga ito, ano namang gagawin nito sa mga bangkay? Baka naman 'yung mga pinatay ng 3 o'clock killer noon ang hinuhukay ngayon ng kung sino man iyon? Napakurap ako at napalunok sa sinubo ko. Nasamid ako at napaubo. Uminom ako ng tubig habang si Kiro naman ay tinatawanan lang ako.

"H'wag mo masyadong isipin ang ikinwento ko sa'yo, matagal na nangyari iyon." natatawa nitong sabi.

Noong kumalma na ako ay sinamaan ko s'ya ng tingin at saka ngumuso.

————

"Colt.." tawag ko sa boyfriend ko. Kasalukuyan kaming naglalakad papauwi. Hatid sundo n'ya ako, sabay kaming naglalakad dahil walking distance lang mula sa bahay papunta sa school. S'ya lang ang medyo malayo layo ang condo. Iniiwan nalang n'ya ang sasakyan n'ya sa tapat ng bahay namin upang sabay kaming maglakad. Wala lang. Mas trip kong maglakad papasok, eh. Kaya sinabayan nalang n'ya ang gusto ko.

"Hmm?" tanong nito. Nakaakbay s'ya sa'kin habang ako ay nakayakap sa baywang n'ya. Ngumuso ako. Halatang pagod s'ya. Napasobra yata s'ya sa pag practice.

"May gagawin ka tommorow?" tanong ko sa kan'ya. Friday na kasi ngayon at gusto kong magdate kami bukas.

Lumingon s'ya sa'kin at pagod na ngumiti, "Magpapahinga siguro ako bukas. Buong maghapon kaming nagpractice." matamlay na sabi nito.

Napakunot ang noo ko at hinawakan ang noo at leeg n'ya upang tignan ang temperatura n'ya. Nagaalala ako ng husto ng naramdaman kong sobrang init n'ya.

"Colt. Inaapoy ka ng lagnat." huminto kami at nasa tapat na kami ng bahay. "Sure ka bang kaya mong magdrive pauwi?" nag aalalang tanong ko sa kan'ya.

Bumitaw s'ya sa pagkakaakbay sa'kin, hinawakan n'ya ang magkabilang balikat ko at saka s'ya ngumiti. "I'm fine, Natalie. I can manage." sabi n'ya at saka humikab.

"What if you passed out?" 

"No. I'm really fine, okay? You don't need to worry. Pumasok kana sa loob, baka lamukin ka pa dito." sabi n'ya at sumandal sa hood ng sasakyan.

"Sure ka? Samahan kaya kita? I'll be your nurse."

Umiling s'ya, "Really, Nat. I'm okay." sabi n'ya at nagkibit balikat, "Lagnat lang ito. May gamot ako sa bahay, effective ang gamot na 'yon dahil t'wing nilalagnat ako ay 'yun lang ang kailangan ko, gumagaling agad ako." ngumiti ito, "Sige na, Nat. Pumasok kana sa loob ng bahay n'yo at nang makauwi na ako para sa gamot."

Kahit nagaalangan ay tumango ako at ngumiti, "Ingat ka." sabi ko at pumasok sa bahay. Dahan dahan ko pa itong isinara at nakita kong kumaway s'ya at ngumiti. Tuluyan ko na naisara ang gate. Ilang sandali pa ay narinig ko ang pagstart ng sasakyan at ang pag-alis nito.

Napabuntong hininga nalang ako at nagaalala parin kahit niassure n'ya na kaya n'ya at okay lang. Pumasok na ako sa loob ng bahay namin, nakita ko si mama na nanonood ng TV sa living room. "Oh, Nat. Kumain kana." nagmano ako sa kan'ya at tumango.

————

Natapos akong kumain ng dinner. Nandito ako ngayon sa kwarto ko at walang magawa kung hindi ang mag cellphone. Tinignan ko ang oras sa cellphone ko at 7:30 na ng gabi.

Kumain na kaya s'ya?

Tatawagan ko na sana s'ya pero biglang nag chat sa'kin si Kiro.

Akiro Mendez:
... - .- -.-- / .- .-- .- -.-- / ..-. .-. --- -- / .... .. -- / .... . '... / .- / -. . -.-. .-. --- .--. .... .. .-.. .. .- -.-.

You:
What? Haha.

Napailing nalang ako, ang lakas talaga ng trip nitong si Kiro. Kinuha ko ang bag ko upang kunin sana ang notebook ko kung saan ko nilista ang nga codes and ciphers ngunit ng buksan ko ito ay may hoodie na nakalagay.

Napaawang ang labi ko. Ito ang hoodie na paboritong paborito ni Colt! Hiniram ko nga pala ito kanina dahil nagtataka ako kung bakit gustong gusto n'ya ito. 'Yun pala ay sobrang comfortable nito sa pakiramdam. Bumilis ang tibok ng puso ko. Sa wakas mayroon na akong dahilan upang magpunta sa condo n'ya at alagaan s'ya!

Agad akong nagbihis ng comportableng damit at nagpaalam kay mama na nilalagnat si colt at kailangan ko s'yang alagaan. Pinayagan naman n'ya ako basta daw umuwi agad ako at dito matutulog sa bahay.

Ilang minutong byahe ay nakarating na din ako sa wakas. Hindi ko alam pero bakit kinakabahan ako? Hindi naman ito ang first time kong makakapunta sa condo n'ya. Dahil siguro gabi na?

Nandito na ako sa tapat ng condo n'ya. Nagaalangan akong tawagin s'ya. Baka tulog s'ya? Baka maka istubo ako? Sobrang pagod pa naman n'ya. Napabuntong hininga ako at umatras. Bukas nalang ako siguro babalik upang isauli ang hoodie n'ya.

Tumalikod ako at hahakbang na sana papalayo nung may bigla akong narinig na ingay mula sa loob ng condo n'ya. Parang nay nabasag.

Nanlaki ang mata ko at bumilis ang tibok ng puso ko. Pinihit ko ang doorknob at hindi naman pala ito naka lock. dahan dahan akong pumasok. Tinignan ko muna ang loob at nakita ko s'ya. Gulat na gulat ako sa nadatnan. Gulo gulo ang loob. Nakatanggal ang bedsheet sa kama at nasa sahig naman ang mga unan. Kalat kalat ang gamit n'ya. Nakatumba ang lamesa na maliit. Bukas ang aparador n'ya na naglalaman ng mga damit n'ya at pati ang laman nito ay halos wala na sa loob kung hindi ay nakakalat sa sahig ng condo at ang iba ay sa kama. Tila ba hinahalughog n'ya ito at may hinahanap na napaka importanteng bagay.

"Colt?" tawag ko sa kaniya habang inililibot ko ang paningin sa paligid. Pero nung tignan ko ulit s'ya sa pwesto n'ya ay nagulat nalang ako nung makutang wala na s'ya doon.

Lalabas na sana ako ng condo n'ya ng bigla akong napahiga sa sahig. Nakaramdam ako ng sakit sa likod ng ulo ko hanggang sa wala akong makita kung hindi kadiliman.

————

Unti unti kong imunulat ang mga mata ko. Nakahiga ako sa isang matigas at malamig na higaan. Parang bakal na walang kutson. Sa una ay wala akong makita kung hindi kadiliman pero noong ikinurap kurap ko ang mata ko ay naging maayos na ang aking paningin. Naigawi ko ang tingin ko sa gilid ko dahil parang may nanataan akong gumalaw. Napasinghap nalang ako ng makita si Colt na nakatitig sa'kin at parang may ginagawa s'ya sa aking tabi may narinig akong munting haliling mula sa kanya bago tumigil at inayos ang sarili.

Mas lalo s'yang lumapit sa'kin. Nanlaki ang mata ko at pilit na gumalaw pero ngayon ko lang napagtanto na nakakadena pala ang kamay at paa ko sa bakal.  "Hmm.. grr." sinubukan ko ding magsalita pero hindi ko magawa dahil may pumipigil sa'kin, isang tela na nakatali sa bibig ko.

"Ha? Anong sabi mo? Ayusin mo nga ang pagsasalita mo, Natalie." malamig ang boses na tanong nito. Tiningnan ko s'ya ng masama. Gago ba s'ya? Paano ako makakapagsalita kung tinapalan n'ya ng tela ang bibig ko?

"Ah." usal n'ya na sinundan n'ya ng halakhak. "You're helpless. Sad." hinawakan n'ya ang pisngi ko kaya pilit kong inilalayo ang mukha ko. Tinanggal n'ya ang telang nakatakip sa bibig ko at saka s'ya ngumiti.

"Demonyo ka! Pakawalan mo ako dito!" agad kong sigaw at suminghap nung matanggal n'ya ang tela. Pero ngumisi lang ito.

"No, bunny. You'll be my playmate tonight." lumayo s'ya, tumalikod at lumapit sa isang lamesa na hindi ko makita kung ano ang mga nakalagay. "Wala talaga akong balak na idamay ka. Kaso kasalanan mo, eh. Bakit pumunta kapa sa condo ko at dala dala ang hoodie ko habang nababaliw ako?" humarap s'ya sa'kin habang nakangiti. Hawak n'ya ang isang kutsilyo. Nanlaki ang mata ko at pinilit na kumakalas sa kadenang nakatali sa'kin. Tumawa lang si Colt habang dahan dahang naglalakad papalapit sa'kin at pinaglalaruan ng kamay n'ya ang kutsilyo. May ngiti paring nakapaskil sa kaniyang labi na gusto kong burahin.

"Anong ginawa ko sa'yo?! Anong kailangan mo?!" hindi ko mapigilan na umiyak. Umagos ang luha mula sa mata ko. Napasinghap ako ng tuluyan na s'yang lumapit sa'kin. Napatigil ako sa pagpupumiglas at nanginginig na hindi ako makagalaw sa sobrang takot.

"Wala naman. Masyado ka lang talaga wrong timing, Natalie." ngumisi s'ya at itinapat ang patalim sa aking leeg. Napailing iling ako.

"H'wag! Please. Ibibigay ko kung ano ang gusto mo, Colt. Colt, I love you.." pagmamakaawa ko habang umiiyak, umaasang lumambot s'ya at itigil ang kabaliwan n'ya.

Nababaliw na s'ya. Baliw s'ya baliw. Bakit hindi ko alam? Bakit hindi ko napapansin? Masyado ko ba s'yang minahal kaya hindi ko mapansin pansin ang dark side n'ya?

"I love you, too. But, I want you. I want your body, Natalie." tila nababaliw na usal nito.

"Y-You can take me, Colt! I'm yours. My body is yours."

Ngumiti ito at inilayo ang patalim sa leeg ko. Nakahinga ako ng maluwag habang nagdadasal sa aking isipan.

"Really?"

"Y-Yes, Colt." sabi ko at pilit na ngumiti habang nanginginig parin ang nga labi ko.

Lumapit ito sa'kin. Nakagat ko ang pangibabang labi ko. Napapikit ako.

"But, I don't want you to move, Natalie." napamulat ako ng mata ang kumunot ang noo ko.

"Okay? I won't move. I won't." kahit nagtatakha ay sinabi ko ito.

"Imposible." napaawang ang labi ko sa sinabi n'ya. Inilapit n'ya ulit ang patalim sa leeg ko. "I mean. Literally, Natalie. Ah. I can't wait." ramdam ko ang pagdiin nito sa leeg ko, "Ever heard about the news?" napakurap ako at umawang ang labi ko. D-Don't tell me..? Nanlaki ang mata ko. Ngumisi s'ya. "Can't you see your surroundings?"

Don't tell me s'ya 'yung nasa balita? 'Yung humuhukay ng mga bangkay? No.. No way. No please. No.

Kahit nagaalangan at natatakot dahil sa maaring malaman ay nanginginig na inilibot ko ang paningin ko sa paligid at agad na nagulantang sa nakita. Napanganga ako at sobrang nanlaki ang mata ko nung makitang madaming bangkay sa paligid. Ang iba ay inaagnas na. Lahat ito ay walang saplot.

Napatingin naman ako sa gilid kung saan may ginagawa s'ya kanina noong nagising ako at mas lalong napaiyak nung makitang may bangkay din dito ng babae, nakatuwad ito at walang saplot.

"Bunny, your boyfriend is a necrophiliac." malambing na bulong nito at nakaramdam ako ng sobrang sakit nang tuluyang idiniin ang patalim sa leeg ko at pinadulas ito dito.

————

TRANSLATION;
... - .- -.-- / .- .-- .- -.-- / ..-. .-. --- -- / .... .. -- / .... . '... / .- / -. . -.-. .-. --- .--. .... .. .-.. .. .- -.-.
— "Stay away from him he's a necrophiliac."

NECROPHILIA
—"an irresistible sexual attraction to dead bodies"

———
Akane Daltsuki

Dahil sa paalala ni Zhu Lingling, kaagad bumalik sa realidad si Gao Ran at pagkatapos, tumalikod siya para may kunin sa bag niya.
Wala itong magandang pambalot o bag na akasama; inilagay nita ito sa lamesa ng may malakas na "pa".
Ikinagulat ng tatlo ang regalo ni Gao Ran...
"Niloloko mo ba ako? Gao Ran… seryoso ka ba?" naguguluhang sabi ni Huo Mian habang nakatingin sa regalo at pagkatapos kay Gao Ran.
"Syempre hindi ito biro at gusto ko lang talagang ibigay ito sayo. Hindi ito madaling hanapin at kailangan ko pa gamitin ang mga personal kong mga kakilala para makuha ito para sayo. May serial number din ito at totoong-totoo ito kaya iba ito sa mga nahahanap mong peke sa online. Hindi mo nga ito makukuha gamit ang pera, alam mo na yun?"
Tinitigan ni Huo Mian ang bagong pares ng posas sa lamesa, habang may mga tumatakbong libong llamas sa kanyang dibdib...
Totoo itong mga posas, bago ito at mayroong serial number.
Bakit may magbibigay ng posas sa isang tao bilang regalo sa kaarawan nito, ganito ba kabaliw si Gao Ran?
Pero, kilala ni Zhu Lingling si Gao Ran at kaagad nito naintindihan ang ibig sabihin nito.
Tumawa siya habang minumura si Gao Ran, "Hoy Gao Ran, ang terible mo. Hindi pa nga sila kasal ng matagal at binigyan mo sila ng S&M na laruan para paglibangan? Gaano ka nakakadiri?"
Qin Chu, "…"
Huo Mian, "…"
"Anong ikinakatakot mo? Ito ay pampadagdag ng sipa sa buhay nila bilang kasal, alam mo ba yun? Ang mga bagong kasal katulad nila ay kailangan sumubok ng mga bagong bagay, idagdag pa rito, nakakatulong ito sa pagbuo ng relasyon. Huwag kang mahiya Huo Mian, at huwag kang matakot. Ito ay para matali mo si Qin Chu, hindi ikaw. Ilagay mo ito kay Qin Chu at pwede mo na siya paglaruan sa kahit anong gusto mo at kahit anong posisyon na gusto mo," buong loob na sabi ni Gao Ran habang seryoso.
Qin Chu, "…"
Huo Mian, "…"
"Ito ang unang beses na may nakita akong nagbigay ng posas bilang regalo. Gao Ran… ikaw ang nanalo," sabi ni Huo Mian.
"Kailanman ay hindi ko ginagawa ang mga normal bagay, haha."
"Sa tingin ko ay ginawa mo ito para makatipid. Kuripot ka alang at ayaw mo siyang bigyan ng mahal. Hindi ka makakalagpas dito, kailangan ay ilibre mo kami sa hapunan na ito at sa after-party sa Seductive Fox ngayong gabi dahil kung hindi, hindi kita tatantanan," nakangusong sabi ni Zhu Lingling.
"Ha, walang problema. Hindi rin ito malaking bagay epro sigurado ka ba na gusto mo pumanta sa Seductive Fox? Hindi mo ba ayaw dun dahil sa mga masasamang nangyari sayo dati? Namangha si Gao Ran kay Zhu Lingling.
Matapos ang nangyari nung nakaraaan, matapang pa rin siya para pumunta sa Seductive Fox,.
"May dapat ba akong katakutan? Ang prinsipyo ko ay tumayo kung saan ako nahulog. May natapakan akong tae ng aso dati at may nakilala na g*go pero bakit ako matatakot ngayong nandito kayo ni Qin Chu? Maliban pa dito, sino ang maglalakas loob na banggain ang Captain ng Municipal Public Security Bureau? Ayaw na ba niyang mabuhay?"
Siguro ay tunog na parang inaasar lang ni Zhu Lingling si Gao Ran prto, ang mata niya ay puno ng pagkamangha.
Si Gao Ran ang pinakabatang captain ng pulis sa buong history ng C City at kahit na hindi pa siya masyadong matagal sa posisyon na ito, marami na siyang nalutas na mga kaso.
Lumaban na rin siya ng maraming beses sa mga nakakatakot na mga kriminal at nagligtas ng mga hostages. Hindi mo mapagkakakila na matapang siya at may lakas ng loob.
Kahit na hindi siya makahulugan magsalita, alam ng lahat ang tama niyang ethics...
"Ahem… Yan ang mga gusto kong salita. Sige, paggastos lang naman ito kaya papalagpasin ko ito ngayon at gagamitin ang isang taon ng sweldo ko para malibre kayo, guys." Napakagat si Gao ran at tinanggap ang pagmamanipula na ginawa ni Zhu Lingling.
Ngumiti si Huo Mian habang kinukuha ang posas. Pinaglaruan niya ito at pagkatapos tumingin kay Qin Chu. Mahina niyang sinabi, "Honey, paano kaya kung… subukan mo ito?"
"Sa tingin ko ay hindi yan isang magandang ideya honey…" sagot ni Qin Chu.
"Whoa, gusto niyo talagang ipinaglalantaran ang pagmamahal niyo pero dahil cute naman kayo kapag magkasama, tatanggapin ko ang… PDA niyo…" pang-aasar ni Gao Ran.
Biglang nagtanong si Zhu lingling, "Nakita mo na ba ang apat na milyong yuan na masyon nila? Kailan niyo kami papupuntahin doon."
"Kahit kailan." nakangiting sagot ni Huo Mian.
Silang apat ay kumain sa bukid at pagkatapos tumambay saglit, pumunta na sila sa Seductive Fox...
Pagkaupo nilang apat, binuksan ng isang matangkad at gwapong lalaki ang pinto ng pribadong kwarto nila habang may naksunod na apat na mga bodyguards sa likod nito.
"Qin Chu…" bati niya.


Seven years ago, after their breakup, he disappeared without a trace. 
Now, he reappeared on the eve of her wedding, sparing no means in forcing her to marry him… 
With a certificate of marriage, he bound her mercilessly to his side. 
From there, this “Cinderella” began her journey as a wife to the heir of a business empire... 
Mrs Huo - composed, sharp-tongued, and freakishly smart. 
Mr Qin - wife-spoiler to no end and a complete “slave” to their daughter. 
Quality love story, one on one. You are welcome to get hooked on this story with us. 

***DISCLAIMER: THIS PAGE CONTAINS DOCUMENTS WITH ADULT LANGUAGE AND CONTENT. IT IS NOT SUITABLE FOR ANYONE UNDER THE AGE OF 18 AND MAY NOT BE SUITABLE FOR ALL ADULT READERS. VIEW AT YOUR DISCRETION.***
Marahas na tinulak ni Quitton ang kaniyang kaniig sa ibabaw ng higaan nito. Pinatuwad niya ito dito at walang anu-anong pinasok ang kaniyang kaibigang tirik na tirik sa basang.... ng babae. Wala siyang pakealam kung masaktan ito, ang gusto niya mawala ang kaniyang inis at init na nararamdaman.
He moans as he thrust his... to the girl. "Ugh! F*ck," napapamura ito sa sarap na dumadaloy sa kaniyang katawan. "Ugh, yeah."
Napahawak sa kaniyang kumot ang babae habang tuloy-tuloy ang pagbayo nito sa kaniya. "Ugh! Oh!" she moans. "Yes, Quitton!" kahit masakit ang bawat bayo nito.
Hinawakan ni Quitton ang bewang ng babae at sagad na binabayo ang kaloob-looban ng babae. He's going to cum.
"Argh!" ungol nito na may kasamang hapdi. Mahigpit ang pagkakahawak niya sa kumot.
Quitton is not with himself again. Alam niya, bad mood ito; and by doing this with her, ma-rea-release nito kung ano mang nararamdaman niya. Sanay na siya kay Quitton. She even gave herself to him. At kapag kailangan siya ni Quitton sa ganitong mga bagay, she's willing to give her all for him. Wala naman siyang pakealam sa kahit anong sabihin ng mga tao, dahil mahal niya si Quitton. And she will do everything to let Quitton fall for her.
Mas binilisan ni Quitton ang pagbayo hanggang sa nilabsan na ito. "Oooh," mahaba niyang ungol at hinayaang lumabas sa may likuran ng babae ang kaniyang puting mga anak.
Nanlalambot na dumapa si Quitton sa higaan. Pawis na pawis ito.
Siniliyan ng babae si Quitton. Inangat niya ang kaniyang kamay at akmang pupunasan ang pawis sa noo ng lalake.
"Don't you dare do that!" asik nito at pinaling ang kaniyang ulo sa kabilang gawi.
Animo'y kumirot ang dibdib niya. Humiga na lamang siya sa tabi ng lalaki at kinumutan ang sarili.

~•~•~•
"Hooo," pang-ilang beses na bang buntong hininga 'yon ni Samantha. Kanina pa siya sa waiting area sa condo ni Quitton. Pero, hindi niya pa rin magawang umakyat sa unit nito.
Hindi niya kasi alam kung paano i-a-approach ang lalaki. Iniisip rin niya na baka galit ito sa kaniya dahil dun sa nangyari noong isang araw. Matapos kasi non, hindi na niya muling nakita ang lalaki.
"Ano bang sasabihin ko?" tanong niya sa sarili.
Kanina pa niya pinagiisipan ang sasabihin kay Quitton. May mga salita na siyang kanina pa niyang ine-ensayo, kaso, parang hindi 'yon makakapanghikayat sa lalaki.
Napabuga uli siya ng hangin. Then she remembers.
"Kapag hindi mo alam ang gagawin. At gulong-gulo ka na sa kung anong uunahin mo. Wag mong kalimutan humingi ng tulong sa Diyos. Alam niyo kung bakit? Dahil, siya lang naman ang may kakayanan na tulungan tayo sa panahong gulong-gulo ka! Ask guidance from Him, ani ito ni Gia noong nagkaroon sila ng meeting.
"Oo nga! Kailangan kong humingi ng guidance kay Lord!" She closes her eyes and deep breath. She says a silent prayer.

Nasa harap na ng condo unit ni Quitton si Samantha. She is with her hands clasped habang mabilis na tumitibok ang kaniyang dibdib.
"Here we go," ani niya. Plinantsa muna ng kaniyang kamay ang kaniyang damit.
Then, she knocks.
Walang sumagot. Sabi sa kaniya nung tao sa baba, nandito daw ito at hindi lumabas. Inulit na lamang niya ang pagkatok.
"Quitton?" untag niya kasabay nang pagkatok. "Qui..."
At bumukas ang pinto nito.
Tila, nanigas sa kaniyang kinatatayuan si Samantha nang makita niyang nakabalandra ang dibdib ni Quitton sa kaniyang harapan. Nakasuot pa ito ng roba. Mukhang galing pa ito sa pag-ligo dahil basa pa ang buhok nito.
Quitton raises his eyebrow. Nagtataka ata itong andito siya. "Anong ginagawa mo dito?"
Tyaka lang bumalik sa kaniyang wisyo si Samantha. Nalunok niya ang kaniyang laway at dumiretsong tumingin sa mga mata ng lalaki.
Don't be distracted, Samantha.
"Ahm..." nalunok niya muli ang kaniyang laway. "A-andito ako para sabihin sa'yong itutuloy natin yung sessions natin. Kailangan nating tapusin 'yon para maging maayos ang records mo sa guidance." She breathes. "Gusto ko rin humingi ng pasensya doon sa una nating session. Aaminin kong hindi ko talaga nabasa yung questionnaire. Patawad. Hindi ko sinasadyang masaktan ang feelings mo dahil sa mga tanong na nandon." Tama ba ang sinabi niya?
Katahimikan ay pumagitna sa kanilang dalawa. Animo'y may dumaang anghel. Walang nagsasalita, pero ang kanilang mga mata ay naktitig sa isa't isa.
Si Quitton ang unang bumawi ng tingin at inirapan si Samantha. "Nonsense!" ani nito. Akmang isasara nito ang pinto ngunit mabilis na pinigilan 'yon ni Samantha.
"Quitton, teka lang! Teka lang!"
Binuksan muli ni Quitton ang pinto.
"Para sa'yo din naman 'yon! Tyaka, ayaw mo ba non? Ga-graduate ka sa kolehiyo na malinis na ang mga records mo? Wala ka nang iisipin pa! Hindi ka mahihirapan kapag nagpapirma ka ng clearance mo!"
He crosses his arms, "Magkano ba ang ibinayad sayo ng Tatay ko para maging ganiyan ka ka-agresibo? Huh?"
"A-ano?"
He hisses, "Wag mo nga akong ma-ano-ano diyan. Alam kong, alam mo ang sinasabi ko. Ginagamit ka ng Tatay ko para malaman niya kung anong pina-ga-ga-gagawa ko diba? Para malaman niya kung saan ko ginagastos ang perang binibigay niya? Well, sabihin mo sa Tatay ko! Hindi ko kailangan ng sustento mula sa kaniya! Iniwanan naman ako ng Nanay ko ng pera." Tiningnan nito si Samantha mula ulo hanngang paa. "Sabihin mo sa kaniya, ibigay na lang sa katulad mong nangangailangan!"
Tila, nagpanting ang tenga ni Samantha sa narinig niya mula kay Quitton. Ang kapal ng mukha nito ah! Siya na nga ang tinutulungan, siya pa itong masama ang ugali.
Natiklop nito ang kaniyang kamay. Dahil sa inis, hindi niya na napigilan ang sarili na suntukin si Quitton sa mukha.
"Ouch!" he grunted na natumba sa sahig. Hawak-hawak nito ang kaniyang mukha. "P*t*ng... ano bang problema mo ha?"
Namumula ang pisngi si Samantha at nakakunot ang noo. She is towering him. "Alam mo... ang sama-sama ng ugali mo! Ikaw na nga ang tinutulungan, ikaw pa diyan ang matapang! Hindi ko kailangan ng pera mo Mr. Velasquez!" Animo'y may lumalabas na usok sa ilong nito dahil sa inis sa lalakin. "Alam mo bang tinanggap ko ito, dahil... dahil...alam kong kailangan mo ng tulong galing sa isang kaibigan." Nag-igting ang kaniyang panga. "Ayokong maging kaibigan ka in the first place, pero..." she pauses for a little. "R-ramdam kong kailangan mo," mahina ang pagkakasambit niya pero rinig naman nito.
Tumayo si Quitton hawak parin ang mukha. "Hindi ko kailangan ng kaibigan. Hindi ko kailangan ng kung sino man!"
"Quitton? Who is she?" biglang may sumabat sa likod nito narinig ata sila.
Si Danita! Ang self-proclaimed girlfriend daw ni Quitton – 'yon ang pinagkakalat niya e. Tiningnan siya nito ng masama.
Napayuko si Samantha nang makita ang babae. Nakahubad ito.
Tinuon na lang niya ang sarili sa kaniyang pakay. Dahil sa narinig niya kay Quitton, mas na-himok pa siyang maging mapalapit at maging kaibigan ito. "Hihintayin pa rin kita sa sessions natin. Wag mo akong indian-in." Tumalikod na siya at umalis.

~•~•~•
"Hey, Samantha!" Hindi inaasahan ni Gabrielle na pupunta siya dito.  "Napadalaw ka?"
Dito kasi niya naisipang pumunta para makipag-usap dito. Wala siyang ibang alam na pupuntahan, kundi siya na lang. Nakita niya kasing busy si Gia sa kaniyang thesis dahil graduating na ito. Kaya, pumunta na lang siya diretso sa kaniyang discipler na si Gabrielle na kapatid ni Gia.
"Gusto ko lang sana nang makakausap," aniya.
Gabrielle renders a sweet smile. "Pwedeng-pwede ako diyan!" tila excited na sabi nito.
Tumungo sila sa garden ng mga ito. Meron doong pabilog na lamesa na gawa sa kahoy at mga stool tree trunk na nakapalibot dito. Marami ring iba't ibang mga bulaklak sa paligid. Talaga namang refreshing at nakaka-at-peace kung gusto mong mag-muni-muni.
"Ito ang favorite spot ko sa bahay," magiliw na sabi nito. "Dito kasi ako nakakapag-isip ng maayos at nakakapag-meditate kapag may problema o struggles na dumating sa akin."
Tatango-tango lamang si Samantha habang iniikot ang kaniyang mga mata sa magandang hardin.
"Halika, upo tayo!" alok ni Gabrielle.
Umupo sila sa stool tree trunk na naroon.
"So... what brought you here?" nakangiti ito sa kaniya. Nababasa siguro nito sa kaniyang mukha na may problema siya.
Samantha clasped her hands and deep breathes.
"Lalim niyan, ah!" pagbibiro pa ni Gabrielle. Natawa tuloy siya.
Pero, kahit papano nawala ang bigat sa dibdib niya. Nagsimula siyang magkwento. "Meron kasing lalaki sa school namin. E, badboy! Tapos, ako yung inatasan ng aming principal na tulungan siyang magbago, bago ito grumaduate sa college."
"Magandang opportunity 'yon, Samantha!" Ngunit, nakita nito pag-aaalala sa mukha ni Samantha. "What's bothering you?"
"Eh, kasi..." she's uneasy. "Hindi ko alam... papanong gagawin ko sa kaniya! Alam mo 'yon? He's way too different from me. Magkaibang-magkaiba kami. Maganda siguro kung... simpleng bad boy lang siya. Pero kilalang-kilala kasi siya sa school. Yung tatay nga niya ang Head Admin." Nakagat nito ang ibabang labi. "N-natatakot din ako baka... anong sabihin ng mga taong makakakita sa amin. Alam mo na? Bashers and people who might judge. But...something's urging me to help him. I want to help him! Alam kong kailangan niya ng kaibigan. Kahit hindi niya aminin. He badly needed one."
Napangiti si Gabrielle sa kaniyang narinig mula kay Samantha. What a good heart! Hinawakan niya ang kamay nito.
"So be it, Samantha. Help him!" 
Para namang madali lang gawin 'yon. 
"Hindi mo kailangan tingnan ang kahinaan niya. Hindi mo siya i-ju-judge! Hindi mo siya mamaliitin." 
Napakunot ang noo nito.
"Hindi dapat ikaw ang magpapabago sa kaniya. It must be Him!" Tinaas nito ang kaniyang index finger. "Jesus!"
Nagsimulang maunawaan ni Samantha ang nais nitong sabihin.
"Hayaan mong gamitin ka ng Diyos para maging instrumento sa buhay ng lalaking ito. Let him see in your life how Jesus works... Oo, kaibiganin mo siya. Kilalanin mo siya. Maging magkaibigan kayo. But, don't forget na ipakilala mo sa kaniya si Hesus." 
Now she's enlightened.
"Dahil kapag nakilala niya si Jesus sa buhay niya, si Jesus na ang bahalang magbago sa kaniya." Mapungay ang mga mata nitong nangungusap kay Samantha. "Wag mong pansinin ang mga bashers. Ang mga tao maraming sasabihin, tama o mali man ang gawin mo. Ang mahalaga, ang ginagawa mo ay tama. At ito ay para sa Panginoon."
Tama! Now, she get's the point!
"But! Be careful, because the devil is working. He is a guy right? Don't be deceived!"
Natawa naman siya sa sinabi nito. Is Gabrielle trying to say na baka mahulog siya sa lalaki? Seryoso na ang usapan e, nagpapatawa pa itong si Gabrielle. "Gusto ko lang na mabago siya, Gabrielle. Love is not going to happen between us." She is assuring.
Napangiti na lang si Gabrielle. "Pray for him, Samantha. It always works!"
Tumango ito and then she closes her eyes.

Minulat ni Samantha ang kaniyang mata matapos niyang magpray. Narito siya sa classroom kung saan ginaganap ang kanilang sessions ni Quitton.
Isang linggo ang lumipas pero ini-indian talaga siya ng lalaki. Hindi ito dumadating sa kanilang pinagusapan.
Hindi naman siya nagmimintis sa pagpapa-alala dito. Naglalagay siya ng sticky notes sa locker nito. Kahit sa table na uupuan nito nilalagyan rin niya. Inabala pa nito ang Principal Amorsolo para makuha ang number ni Quitton at wantusawang pinapadalhan niya ito ng quotes sa Bible. Minsan pa nga, pinuntahan niya ito sa canteen, kasama nito ang mga kaklase niya.
"Meet me at 5pm, Quitton! Wag mo akong indian-in, okay?" Tapos aalis din siya agad! Maririnig pa niya ang kantiyawan ng mga kaibigan nito pero hindi na niya 'yon pinapansin.
Napaigtad si Samantha nang tumunog ang kaniyang alarm. "6pm na!" tukoy nito sa oras. She heavily breathes. "Hindi na naman siya pumunta." Malungkot siya pero, okay lang 'yon! "May bukas pa, Sam! May bukas pa!" Inayos na niya ang kaniyang mga gamit at didiretso na sa library para mag-aral.
Midterm exams na nila next week!
Pinatay ni Samantha ang ilaw sa classroom at lumabas na roon. Pagkasara niya, nagulat siya nang may nabangga siya.
Inangat niya ang kaniyang ulo. Tila, nagliwanag ang kaniyang paningin ng makita niya si... "Quitton?!"
May inangat mula sa kaniyang mga kamay ang lalaki. Sticky notes! Lahat siguro 'yon ng mga pinagdidikit niya sa kaniyang locker at table.
"One month, Ms. Crove! One. Month! And you'll leave me alone!" Tinanggal ni Quitton ang mga sticky notes mula sa kaniyang kamay at pinagdidikit 'yon sa noo ni Samantha. Tapos, iniwan siya nito doon.
Inalis ni Samantha ang mga iyon sa kaniyang noo at binasa ang mga ito. Natuwa siya at hindi mapigilang mapangiti.
"Thank you, Lord!" 

Once upon a time, two different people met.

Chapter 1
In a few minutes, magsisimula nang photoshoot dahil ipi-feature sa isang popular magazine ang mga bagong flower bouquets ng Monarch Flower Shop. 
Miranda owned the flower shop na pinagsikapan niyang itayo pagka-graduate ng college at doon nakatuon ang kanyang attention. 
Naalala niya ang mapait na nakaraan, pero nagpapasalamat siya na nalampasan niya ang pinakamalaking insecurity sa kanyang buhay na ayaw na niyang alalahanin.
"Sino 'yan?" Tanong niya nang may kumatok.
"Mam, nandiyan na po iyong photographer," ani Selene. 
"Sige, lalabas na ko." 
Lumabas si Miranda bitbit ang kanyang purse at nakipagmeet kay Ford- the photographer of the magazine. 
"Hi," bati niya. 
"Hi Ms. Monje, it's nice to be working with you again," anito. 
"Thank you." 
Having a photoshoot was tiring yet fulfilling because it would take multiple shots to get the perfect angle. At first, Miranda felt overwhelmed with handling her business because she had no idea about marketing until she got used to it. Alas kuwatro ng hapon, natapos ang photoshoot. 
*******
Tuluyan nang nagsara ang flower shop na kinukuhaan ng kompanya nila Oliver ng mga bulaklak para sa mga event na kanilang ino-organize at problema iyon para sa kanila. NyTAngle specialized in organizing events such as anniversaries, weddings, birthdays, and Christmas parties, so not having a flower dealer would impact their business.
 "Come in," aniya nang kumatok si Diana. 
"Hi sir, nakahanap na po kami ng new flower shop." 
"Great, what's the website?" 
Inabot nito sa kanya ang isang sticky note at nabasa niyang nakasulat Monarch Flower Shop, kasama nang website. 
"Thanks, I'll check it out and let you know if I approve it or not." 
"Okay po." 
Bumalik si Oliver sa pag-a-analyze ng advertising campaign. Maya-maya, babalikan niya ang website, kailangan muna niyang tapusin ang mga nasimulang trabaho. 
Nagustuhan ni Oliver ang flower shop kaya inutusan niya si Diana na gumawa ng proposal. 
"Send it immediately to the Monarch Flower Shop and don't forget to include the important information," ani Oliver.
"Yes sir." 
Lumabas na ito ng kanyang opisina. They were relieved as flowers were important parts of the decoration. 
*******
Pagkatapos ng trabaho, dumalaw si Oliver sa photoshoot ni Taya. Kadalasan, madaling araw natatapos ang photoshoot ng dalaga, kaya kahit gabi dumadalaw siya. Pagdating doon, nakita niyang nakasuot ng lace lingerie ang nobya habang nakahiga sa mga rose petals. 
He had always admired her beauty and he wouldn't get tired watching her. Nang magbreak, nilapitan siya ni Taya. Isinuot nito ang robe at itinaas ang buhok. Ibinigay naman niya dito ang pisalubong niyang brownies. Nagki-crave kasi ito sa brownies at sinabing bumili siya kapag dumalaw sa photoshoot.
"Thank you," anito.
"What time will you wrap up?" Tanong niya. 
"I'm not sure, probably around 3 AM or something," kumagat ito ng brownies. 
Pinunasan niya ng daliri ang gilid ng labi nito. 
"Message na lang kita when I get home," anito.
"Okay." 
He always told her to let him know when she got home just so he knew if she was safe because she had a stalker before. 
******
Kinabukasan, inasikaso si Miranda ang proposal ng isang kompanyang nag-aalok na maging flower supplier siya. The name of the company was NyTAngle. The CEO indicated on the proposal was Eugene Fuentes. 
"Anong oras daw nila gustong magkita?" Tanong niya kay Selene. 
Ito kasi ang nakikipag-usap doon sa NyTAngle. 
"After lunch daw po mam sa coffee bean sa BGC," anito. 
"Okay," wala namang problema sa kanya dahil medyo maluwag ang schedule niya bukas. 
Sumunod na araw, mag-isang nagtungo si Miranda sa Coffee Bean kung saan sila magkikita ni Eugene Fuentes, pero ang assistant nito ang nakikipag-usap sa kanya.
Pagpasok doon, hinanap niya ang kanyang contact person, pero ibang Fuentes ang nakita niya. Wala sa sariling lumabas ng coffee shop si Miranda.
*******
Sinulyapan ni Oliver ang relo nang hindi pa rin dumarating ang kanilang contact person. Mahigit thirty minutes na silang naghihintay ni Diana.
"Pakitawagan mo nga uli Diana," utos niya. 
Tinawagan naman nito ang may-ari ng flower shop.
"Sir hindi po sinasagot." 
Naiinis na si Oliver, pero naisip niyang baka natraffic lang or something. 
Nagpa-order uli siya ng kape kay Diana. Lumipas ang isang oras, naubos ang kape ni Oliver, pero ni anino ng may-ari ng Monarch Flower Shop, hindi nila nakita. Asar na asar na bumalik ng opisina si Oliver. 
********
Hanggang ngayon, hindi pa rin makapaniwala si Miranda na makalipas ang pitong taon nagtagpo muli ang landas nila ni Oliver. That bastard! Hindi niya malilimutan ang ginawa nito sa kanya dati. Sa wari niya ay pinaglaruan siya ng tadhana. Anyway, mabuti na lang at hindi natuloy ang pirmahan ng kontrata dahil wala siyang balak maging business partner ito. 
Maya-maya, nakahanda na siya para magtungo sa sixth anniversary ng Marine World. Inimbitahan siya ni Martha na bago niyang business partner, siya ang nagsusupply ng flowers sa occasions ng hotel. Mag-isa lamang siyang nagtungo dahil may photo shoot si Edward. 
"I'm glad you came," ani Martha. 
"Of course," ani Miranda. 
Naglakad sila papasok sa loob.
"I'll introduce you to my husband," ani Martha. 
"Sure." 
Hindi nagtagal nakita niya si Oliver, kaya napalitan ng inis ang ngiti sa kanyang mukha. Nakatayo ito malapit sa fountain, may hawak na glass ng wine, habang nakikipag-usap sa dalawang businessmen. Kumabog ang kanyang dibdib nang mapagtantong doon pa yata sila magtutungo sa direksiyon ng mga ito. Parang gustong hatakin ni Miranda ang kamay ni Martha palayo, pero nasa harapan na sila ng mga ito. 
"Hey there gentlemen, may I introduce Miranda. She is the owner of the popular Monarch Flower Shop and she sponsored the flowers for the event," ani Martha. 
Hindi makatingin si Miranda kay Oliver, malamang nakilala na siya nito. 
"Miranda this is my husband Luke, this is Eugene Fuentes, and his son Oliver, they're our business partners and good friends of ours," dugtong ni Martha. 
"Hi there, nice to meet you," aniya.
Ayaw sana niyang kamayan si Oliver, pero nakakahiya naman. Parang may kuryenteng dumaloy mula sa palad niya papunta sa utak niya nang magkadaupang palad sila.
********
So siya pala ang may-ari ng Monarch Flower Shop na nang-Indian sa kanya? Maganda siya.
"Ikinagagalak kitang makilala, napakaganda mo pala hija," puri ni Luke. 
Hindi naman niya maitatanggi ang sinabi ni Luke. 
"Thank you," ani Miranda. 
Her smile was like the light of a thousand fireflies that lit up a forest. Nevertheless, ito pa rin ang nan-Indian sa kanya. Nagkatinginan sila ng dad niya, alam na niya ang nais nitong ipahiwatig, pero hindi ito nagsalita. 
"Thank you for sponsoring the flowers for the event," ani Luke. 
"You are welcome." 
 "So paano, mauna na kami, see you later," ani Martha. 
"See yah," ani ng kanyang daddy. 
Sinundan niya ito ng tingin. Bakit naman kaya hindi ito nakarating sa kanilang appointment? Simula noong isang araw, wala na silang narinig na kahit ano mula rito. 
*******
Hindi mapakali si Miranda at parang gusto nang lumipad nang mga paa niya paalis ng lugar na iyon, pero nahihiya siya kay Martha. Nang hindi na matiis ang gutom, nagtungo siya sa buffet para kumuha ng pagkain. Nagsasandok siya ng steak nang kumuha naman ng cocktail drink si Oliver.
"So, it's nice to finally meet you here since we didn't meet during the contract signing," anito. 
Napaismid siya. Mukhang sinadya talaga nitong lapitan siya. Ngumiti kunwari siya.
"My apology for missing the appointment. Something came up and it was urgent, so I wasn't able to come." 
Pero nababasa niya sa mga mata nito na hindi ito naniniwala. Siguro iniisip nito na kaya hindi siya dumating ay dahil nalaman niyang ito ang may-ari ng NyTAngle.
"Excuse me," aniya at nagmamadaling umalis.
Nakahinga siya ng maluwag. Hinihintay niyang magsalita si Oliver tungkol sa kanilang nakaraan, pero wala naman itong sinabing anoman.

Someone who left a deep scar in her heart came her way again. At sa kanilang muling pagkikita, isa lamang ang nais ni Miranda- makaganti. At gagawin niya ang lahat para iparanas kay Oliver ang pait na ipinadama nito sa kanya dati.

India on 22 july at 2:43 pm [ IST ] have launched chandrayan 2 [ spaceship to moon or rocket ] , so guys today we are going to discuss facts about chandrayan 2 . 
1- it will land on south pole of moon [ INDIA Will be the first nation to do that so ] 
2- it will take 48 days to land 
3- whole budget of this project it 960 crores [ INDIAN ruppes]
4- this project is so , low cost that in the budget of avengers endgame ISRO would launch 2.5 chandrayan to moon . 
Proud to be Indian 🇮🇳🇮🇳🇮🇳🇮🇳🇮🇳🇮🇳🇮🇳.

Hindi - भारत ने 22 जुलाई को अपराह्न 2:43 बजे [IST] ने चंद्रयान 2 [चंद्रमा या रॉकेट के लिए अंतरिक्ष यान] लॉन्च किया है, इसलिए दोस्तों आज हम chandrayan 2 के बारे में तथ्यों पर चर्चा करने जा रहे हैं।
 1- यह चाँद के दक्षिणी ध्रुव पर उतरेगा [INDIA ऐसा करने वाला पहला राष्ट्र होगा]
 2- इसे लैंड करने में 48 दिन लगेंगे
 3- इस परियोजना का पूरा बजट 960 करोड़ [INDIAN रूबल]
 4- यह परियोजना इतनी कम है, कि एवेंजर्स एंडगेम के बजट में इसरो चांद के लिए 2.5 चन्द्रयान लॉन्च करेगा।
 गर्व हो भारतीय parh 🇮🇳🇮🇳🇮🇳🇮🇳🇮🇳. 

French - En Inde, le 22 juillet à 14 h 43 [IST] ont lancé le chandrayan 2 [vaisseau spatial au clair de lune ou à la fusée], nous allons donc aujourd'hui discuter des faits concernant Chandrayan 2.
 1- il atterrira sur le pôle sud de la lune [L'INDE sera la première nation à le faire ainsi]
 2- il faudra 48 jours pour atterrir
 3- budget total de ce projet, il 960 crores [ruppes indiennes]
 4- ce projet est tellement, à faible coût que dans le budget des avengers fingame ISRO lancerait 2,5 chandrayan à la lune.
 Fier d'être indien. 🇮🇳🇮🇳🇮🇳🇮🇳🇮🇳 


Spanish- India el 22 de julio a las 2:43 pm [IST] lanzó chandrayan 2 [nave espacial a la luna o cohete], así que hoy vamos a discutir los hechos sobre chandrayan 2.
 1- aterrizará en el polo sur de la luna [INDIA será la primera nación en hacerlo así]
 2- tardará 48 días en aterrizar
 3- todo el presupuesto de este proyecto es de 960 millones de rupias [rupias indias]
 4- Este proyecto es tan bajo, que en el presupuesto del juego final de los vengadores, ISRO lanzaría 2.5 chandrayan to moon.
 Orgulloso de ser indio 🇮🇳🇮🇳🇮🇳🇮🇳🇮🇳🇮🇳🇮🇳.

Portuguese- Índia em 22 de julho às 2:43 pm [IST] lançaram o chandrayan 2 [nave espacial para a lua ou foguete], então vocês hoje vamos discutir os fatos sobre o chandrayan 2.
 1- aterrissará no pólo sul da lua [a Índia será a primeira nação a fazer isso]
 2- levará 48 dias para pousar
 3- todo o orçamento deste projeto 960 crores [rupias INDIAN]
 4- este projeto é tão barato que no orçamento do final de jogo dos vingadores ISRO lançaria 2.5 chandrayan para a lua.
 Orgulhoso ser indiano 🇮🇳🇮🇳🇮🇳🇮🇳🇮🇳🇮🇳🇮🇳. 

IF there is any language mistake then i am sorry because i am using a software and I don't know any European language so , sorry .

indian hindi serial

hindi hindi

Swallowed Star (Tagalog)

Le Marqué

My Youth Began With Him

Incomplete Life ( stopped )

ONE SHOTS [tagalog]

My Youth Began With Him (Tagalog)

Once upon a time, He met Samantha

Karma - What Goes Around Comes Around

Facts [ around the world ]

People search indian hindi serial also like: