All his life he felt travelling the world will be best going country to country and learning would make life perfect,  not until he is sent to a black country to stay for the whole year,  what will he do who will he meet only time will tell.

She expects nothing of the future nothing much actually ,  go school , get a job and get married nothing more then he comes to their place looking for a friend but he is "oyibo" what more will she be willing to give.

He came from far away not their land ,  from a foreign place not from home to just make a road.

she stayed at home but whats more than falling for a different colour,  he was everything she ever wanted ,  but he left and broke her world.

All it took was year to pave a road to her gate break her heart and leave her with only one gift. 

And she would die protecting this gift.
******
please bear with me am a lazy writer

Marceline's Point of View

Nanatili ang nalaglag kong panga. Sa dami ng estudyante rito sa Larrson ba't si Thorn pa ang substitute student lecturer namin? Kung kailan pang sinabi kong huwag na kaming pagtagpuin ng landas. I feel so embarrassed. 

"Get your own questionnaires and answer the questions there right away," our Professor declared. 

Binigyan ni Thorn ang bawat rows ng mga papel na tama ang bilang sa kanila. 

Nang mabigyan na kami ay tiningnan ko ang papel na nasa aking kamay. 

Biglang nanlaki ang mata ko, bakit wala akong maalala sa mga binigay na handouts ni Sir David?

Ilang minuto akong lutang hanggang sa magising na ang natutulog ko kaluluwa.

Nakakahiyang sinabi kong huwag na kaming magkukrus ng landas pero ngayon tadhana na mismo ang nagtakdang magkrus pa kaming muli. Bakit hindi ko naisip na maaring maging lecturer namin siya? Tutal, may plus sa grade ang pag-iistudent lecturer and qualified din naman siya dahil isa siyang third-year college student. 

Natapos ko nang sagutan ang mga katanungan, basic lang ang masasabi ko.

Ipipasa na ni Thorn ang mga papers. Mukha siyang teacher sa pormal na suot niya, wow. Kulang na lang salamin para mapagkamalan siya at matawag nang "sir". Hindi ko rin kayang itangi sa sarili ko na napakagwapo niya sa suot ngayon. 

What did I just said?

Nag-sitayuan ang mga kaklase ko at isinukbit ang kanilang bag sa braso.

"Where are you going? Hindi pa ako nag-didismiss bilang acting lecturer niyo ngayon," Buti na lang ako hindi pa tumatayo.

Mukhang may period ang bampirang 'yon, nasobrahan ata sa pag-inom ng dugo.

"I'm going to check your papers. Papalabasin ko ang pasa at bagsak. Ang hindi ko lang papalabasin ay ang siyang pinaka mababa," confident akong ligtas, kahit naman loading kanina ang utak ko naalala ko din after ang mga sagot, at nakatulong ng malaki ang binigay sa aming lectures.

Lumipas ang ilang minuto't nagtawag na siya. Hindi na ako umasang ako ang unang tatawagin bilang pinakamataas pero nadismaya ako nang matawag na si Malcolm habang ako naiwan.

Sabi ni Malcolm hihintayin niya akong matawag para sabay kaming lumabas, umupo siya sa tabi ko habang hinintay matawag ang pangalan ko.

Ilang segundo pa lamang nasa tabi ko si Malcolm ngunit nagparinig ang Thorn na 'yon na, "Lumabas na ang mga tinawag ko, I repeat, for those who have been called, leave immediately."

Napairap ako sa inis. 

Tatlo na lang kaming natitira at nakakahalata na ako. Mas lalong napatibay ang iniisip ko nang ako na lang ang huling natira.

Gusto kong magmura but that's out of the league. Mas mataas siya sa akin ngayon, this is a student vs. student lecturer. Hindi half-vampire vs. prince. 

Lumapit ako sa desk na inuupuan niya. The moment our eyes met I felt electricity all over my body. 

Napaiwas naman ako agad. I hate this situation, I hate this feeling. 

What do you need? Pinagtritripan mo ba ako? sigaw ko sa isipan. I didn't have the guts to talk to him today or never.

"Hindi ikaw ang pinakamababa," I should be happy and joyful sa sinabi niya pero inis ang bumalot sa buong katawan ko. Inabot siya sa akin ang paper ko. 

I faked a laugh. "Then why am I here?" 

"Because I want to apologize," rinig sa boses niyang gusto talagang humingi ng sorry pero hindi pa ako handa.

Tutal hindi naman ako ang lowest napagpasyahan kong umalis na lamang. Ano pang rason para manatili ako sa silid na ito? Gusto ko ring panindigan ang mga sinabi ko sa kaniya.

But I wasn't able to do it. He grabbed my wrist and faced me to him.

"What?!" sigaw ko dahil sa marahas niyang pagkuha ng aking kamay. 

"Let me explain, please," Tila nanlambot ang tuhod ko sa sinabi, nawala ako sa sarili. 

Napalunok ako't saka sumagot sa kaniyang sinabi. "Para saan? Para saan pa? Sa isang bagay na nagawa mo na? Minamaliit mo ang mga nasa paligid mo, ginagawa mong sunod-sunuran sa iyo, you don't deserve a chance to explain," kinuha ko ang paper ko at tuluyan na akong umalis, I was assuming he will stop me again, but he did not.

To be honest, the burdened feeling I have in that room faded the moment na nawala siya sa paningin ko.

Muntik nang mahulog ang puso ko ng sumulpot si Malcolm sa harapan ko.

"So what's your score?" Bungad niya.

Iwinagayway ko ang aking papel aa kaniyang harapan. "Forty-six," proud kong sagot, 46 over 50 is not bad.

"Same, forty-six," ang sagot niya, ngumiti ako, alam ko namang matalino 'tong isang 'to e, kahit na mayabang.

"So what is this, a friendship goal?" 

He nodded. "Yes, friendship goals," ngumiti siya't biglang bumuntong hininga, what was that for? 

*

A week passed at araw-araw kong nakikita si Thorn, I suddenly missed our real lecturer. He is the nicest person I have ever met. 

Ngayong Lunes ay masama ang pakiramdam ko kaya't hindi ako pumasok- ayoko rin siyang makita. For the past few days hindi pa rin pumapasok ang dati naming lecturer, huwag naman sanang maging permanente na ang pwesto ni Thorn dahil pakiramdan ko lagi akong magkakasakit.

Tumayo ako sa paghilata ko sa kama upang bumama at tulungan manlang si Tita Emma sa gawaing bahay. I feel useless dahil sa sakit ko. Sumalubong sa akin si Tita na nag-aayos ng pagkain, inilalagay niya na ang niluto niya sa lalagayan.

Tahimik ang bahay dahil kami lang dalawa ni Tita ang nandito, si Seer ay kaninang 9AM pa pumasok at kanina namang 10AM si Krei, inihatid siya ni Tita sa school nito.

"Tita, dadalhin niyo po ba iyan kay Tito Gordon?" ganito lagi si Tita tuwing 11AM. Inaayos ang kakainin ni Tito at saka dadalhin ito sa pinagtatrabahuhan.

Tumango siya. "Celine, okay ka na ba? Uminom ka na bang gamot? Nako! Humiga ka muna baka masinat ka."

"Okay na ako, Tita, kung gusto mo nga samahan pa po kita sa istasyon," ngayon ay tinutulungan ko na siya sa pag-aayos. Tupperware itong tatlong patong, inilagay ko na ang huling lagayan.

"Huwag na, magpahinga ka muna," ipinatong niya ang kaniyang palad sa aking noo. "Wala ka ng lagnat pero delikado, kapag nagkikilos ka bumalik iyon."

"Okay lang po ako, tita, promise! Kapag nga nagkulong lang ako rito sa bahay mas lalo akong magkakasakit, sasamahan na po kita tita, ayaw mo man o gusto mo."

Hindi na naka-ayaw pa dahil nagpumilit ako. 

Sa bus kami sumasakay dahil mas kumportable. Kung magtatricycle kami ay matagtag, baka masira ang magandang presentasyon ni tita sa pagkaing inihanda niya para kay Tito. Malapit lang ang pinagtratrabahuhan ni Tito sa bahay, sampung minuto lang ay nandoon na kami agad. Nang bumaba na kami ay pinindot ko ang pulang button bilang hudyat na kami ay bababa na.

Ganun pa rin ang police station noong huli kong nakita, mas tumingkad at naging malinis lang ang pinturang puti ngayon. Bago na ring pintura ang logo. Huli kong nakita ito ay bago kami lumipat, wala pang ilang buwan ay napaganda na.

Itinulak ko ang glass door at ang bumungad ay ang hagdan, pero sa front desk kami dumiretso. 

"Kay Senior Superintended Gordon Forbes po tama, ma'am?" kilala na si Tita, araw-araw ba naman siya pumunta rito. Nang tumango si Tita ay pinindot ng lalaki ang telepono at tinawagan ito.

The police officer led us the way, umakyat kami ng hagdan upang puntahan ang opisina ni Tito, sa unang pinasukan namin ay maraming mga tables na mayroong papeles, akala ko'y doon na ang huling destinasyon pero pumasok pa ulit kami sa isang kwarto doon ay bumungad sa amin si Tito. 

He is wearing his eyeglasses, nakapaibaba ito sa ilong niya habang nagbabasa ng papers. 

Kumatok pa rin si Tita kahit na nakapasok na kami dahil mukhang hindi kami naramdaman nito. 

"O, andito pala kayo," tumayo agad ito at hinalikan ang noo ni Tita, ako naman ay nagmano. "Magaling ka na ba, Celine?" tumango ako agad. I feel better now, that's the truth. Mas umayos ang pakiramdam ko dahil sa paglabas ko sa bahay.

Magulo ang lamesa ni Tito. Punong-puno ito ng papeles, may tambak din ng mga ito. Mukhang basura kung iyong tititigan pero sa kanila importante iyon.

Pumunta kami sa parang living place ng opisina. Mayroon ding dispenser, may sofa at maliit na lamesa. Inilagay ni Tita ang kaniyang niluto roon sa lamesa habang si Tito ay natatakam na sa mga pagkain. 

Ang sarap nilang titigan lalo pa kapag nagkakatitigan sila, mararamdaman mo ang pag-ibig na nakadugtong sa kanilang dalawa. Maswerte ang bawat isa dahil mahal nila ang isa't isa.

"Dabest ka talaga, honey," ninanamnam ni Tito ang kaniyang kinakain hanggang sa matigilan ito at mukhang mayroong maalala. "Seer and Celine's school is Larrson Academy, right?" tanong nito kay Tita sabay tingin sa akin. 

"Oo, bakit mayroon bang krimen sa eskwelahan nila? Mayroon ka bang nabalitaan, Celine?" Nang mag-tanong si Tita ay napailing ako agad, wala akong maalalang may krimen sa loob ng school, I mean- kung ang pag-uusapan ay tao hindi bampira, wala. 

"Sa eskwelahan nila wala, ngunit ang krimen na nangyari sa mga estudyante mayroon. Hindi pa kami siguradong mga pulisya kung matuturingan ba itong Serial Killings, hindi kasi namin mawari kung iisa ba ang mamatay tao, ngunit dahil pareho ang paraan ng pagpatay masasabi naming serial killings nga ito," tumayo si Tito at may kinuha sa kaniyang lamesang may mga papel. 

Posible kayang hindi tao ang kriminal at isang bampira? 

"We conclude that it's a serial killings dahil tatlong magkakaibang tao ngunit pareho ang way at characteristics ng pagpatay at may similarities sa mga biktima. Lahat sila'y nag-aaral sa Larrson at mga student lecturer, they are even aquainted to each other, and there is even an odd number six on their foreheads," nagpantig ang tenga ko, "student-lecturer"? "This is the case file, in case you are curious, Celine."

Kinuha ko sa kamay ni tito ang file at isa-isang binasa ang mga biktima. 

Angela Jose, natagpuang patay sa Chime River noong ika-9 ng Hulyo, Biyernes.

Tiningnan ko ang picture at halos hindi ko matitigan dahil hindi na maidentify ang mukha nito, ayon sa report, sinabuyan ata ng asido ang mukha niya kaya sunog, hindi pa sigurado kung asido nga dahil hindi pa lumalabas ang autopsy. Ganun rin ang sa pangalawa, sa City River naman nakita ang katawan ng babaeng nag-ngangalan Judy Ann Gauz ika-10 naman ngayon buwan din, konektado rin ang Chime at City River, mukhang Serial Killing nga, pareho rin na sunog ang mukha nito kaya hindi na rin makita ang itsura.

Tama ang sinabi ni Tito na may number sa mga noo nitong "6", three six is a demonic number, right? Kung isasama mo ang isa pa, tatlo na ito. Could it be a person who worship Satan? 

Nanliit ang mata ko sa ikatlong biktima, na rason kung bakit tinawag na Serial Killings ang case na ito, dahil siya ang nagdagdag upang maging tatlo na ang naging victim sa pare-parehong case. Natagpuan ito kahapon lamang, Hulyo 11.

The third victim was David Morquelez, our student-lecturer.

Isang gabi ang nagpabago sa buhay ni Celine, she was marked by the vampire prince named Thorn, and because of that unexpected events started to happen.

[16] HE'S A NECROPHILIAC


"Isang bangkay nanaman ang hinukay sa Redrose City Cemetery. Ayon sa tagapagbantay ng naturang sementeryo ay may nakita lang s'yang lalaking nakaitim na hoodie pero bigla nalang daw s'yang nahimatay at... blah blah blah." sabi ng reporter sa TV.

Napailing nalang ako, "Ano ba 'yang nangyayari? Halos araw araw nalang may napapabalitang hinukay na bangkay sa iba ibang cemetery dito sa Redrose." napabuntong hingingang sabi ko sa bestfriend kong si Kiro.

Nagkibit balikat s'ya at napailing din. "Kaya nga, Nat. Alam mo ba? May serial killer pa nga dito noon." nanlaki ang mata ko at napatigil sa pagkain. Nandito kami ngayon sa canteen at kumakain ng lunch at nakikinig sa balitaba nagmumula sa TV. Usually ay tatlo kaming magkakasamamg kumain, kasama ang boyfriend ko. Pero hindi ko alam pero wala syang ngayon. Busy yata sa pagpractice ng soccer.

"A-Ano? Serial killer?" napaawang ang labi ko. Tumango tango s'ya sa itinigil ang pagkain at mas lumapit sa'kin upang mag kwento.

"Yep. They called it the 3 o'clock killer. Matagal na panahon na talaga 'yon. Mga dalawang dekada na yata? Wala pa kami noon dito sa Redrose," tumigil s'ya sandali at uminom habang ako ay nakatingin lang sa kan'ya at tahimik na nakikinig. "Kaya ito binansagang 3 o'clock killer ay dahil tuwing alas tres ito ng madaling araw umaatake. Araw araw ay isang tao ang pinapatay nito tuwing alas tres. Tumigil ito at naging payapa at tahimik na ang Redrose City. Pero noong halos makalimutan na nila ang bangungot na dinala ng serial killer na iyon ay bigla nanaman itong bumalik pagkatapos ng limang taon." kwento nito. Hindi ko alam na may bangungot na nakaraanan pala itong syudad na nilipatan namin.

"Teka. Saan mo naman nalaman ang lahat ng iyan?" nagtatakhang tanong ko. Ang tagal na non. Siguradong hindi pa kami nabubuhay ng mga panahong iyon.

Nagpatuloy s'ya sa pagkain, "Nabasa ko lang sa history ng Redrose City." sabi n'ya at tuluyan na inilagay ang focus sa pagkain.

Napanguso nalang ako at pinagpatuloy na din ang pagkain. Grabe, ah. May serial killings palang naganap dito. Tapos ngayon naman may nangunguha ng bangkay mula sa hukay ng mga ito, ano namang gagawin nito sa mga bangkay? Baka naman 'yung mga pinatay ng 3 o'clock killer noon ang hinuhukay ngayon ng kung sino man iyon? Napakurap ako at napalunok sa sinubo ko. Nasamid ako at napaubo. Uminom ako ng tubig habang si Kiro naman ay tinatawanan lang ako.

"H'wag mo masyadong isipin ang ikinwento ko sa'yo, matagal na nangyari iyon." natatawa nitong sabi.

Noong kumalma na ako ay sinamaan ko s'ya ng tingin at saka ngumuso.

————

"Colt.." tawag ko sa boyfriend ko. Kasalukuyan kaming naglalakad papauwi. Hatid sundo n'ya ako, sabay kaming naglalakad dahil walking distance lang mula sa bahay papunta sa school. S'ya lang ang medyo malayo layo ang condo. Iniiwan nalang n'ya ang sasakyan n'ya sa tapat ng bahay namin upang sabay kaming maglakad. Wala lang. Mas trip kong maglakad papasok, eh. Kaya sinabayan nalang n'ya ang gusto ko.

"Hmm?" tanong nito. Nakaakbay s'ya sa'kin habang ako ay nakayakap sa baywang n'ya. Ngumuso ako. Halatang pagod s'ya. Napasobra yata s'ya sa pag practice.

"May gagawin ka tommorow?" tanong ko sa kan'ya. Friday na kasi ngayon at gusto kong magdate kami bukas.

Lumingon s'ya sa'kin at pagod na ngumiti, "Magpapahinga siguro ako bukas. Buong maghapon kaming nagpractice." matamlay na sabi nito.

Napakunot ang noo ko at hinawakan ang noo at leeg n'ya upang tignan ang temperatura n'ya. Nagaalala ako ng husto ng naramdaman kong sobrang init n'ya.

"Colt. Inaapoy ka ng lagnat." huminto kami at nasa tapat na kami ng bahay. "Sure ka bang kaya mong magdrive pauwi?" nag aalalang tanong ko sa kan'ya.

Bumitaw s'ya sa pagkakaakbay sa'kin, hinawakan n'ya ang magkabilang balikat ko at saka s'ya ngumiti. "I'm fine, Natalie. I can manage." sabi n'ya at saka humikab.

"What if you passed out?" 

"No. I'm really fine, okay? You don't need to worry. Pumasok kana sa loob, baka lamukin ka pa dito." sabi n'ya at sumandal sa hood ng sasakyan.

"Sure ka? Samahan kaya kita? I'll be your nurse."

Umiling s'ya, "Really, Nat. I'm okay." sabi n'ya at nagkibit balikat, "Lagnat lang ito. May gamot ako sa bahay, effective ang gamot na 'yon dahil t'wing nilalagnat ako ay 'yun lang ang kailangan ko, gumagaling agad ako." ngumiti ito, "Sige na, Nat. Pumasok kana sa loob ng bahay n'yo at nang makauwi na ako para sa gamot."

Kahit nagaalangan ay tumango ako at ngumiti, "Ingat ka." sabi ko at pumasok sa bahay. Dahan dahan ko pa itong isinara at nakita kong kumaway s'ya at ngumiti. Tuluyan ko na naisara ang gate. Ilang sandali pa ay narinig ko ang pagstart ng sasakyan at ang pag-alis nito.

Napabuntong hininga nalang ako at nagaalala parin kahit niassure n'ya na kaya n'ya at okay lang. Pumasok na ako sa loob ng bahay namin, nakita ko si mama na nanonood ng TV sa living room. "Oh, Nat. Kumain kana." nagmano ako sa kan'ya at tumango.

————

Natapos akong kumain ng dinner. Nandito ako ngayon sa kwarto ko at walang magawa kung hindi ang mag cellphone. Tinignan ko ang oras sa cellphone ko at 7:30 na ng gabi.

Kumain na kaya s'ya?

Tatawagan ko na sana s'ya pero biglang nag chat sa'kin si Kiro.

Akiro Mendez:
... - .- -.-- / .- .-- .- -.-- / ..-. .-. --- -- / .... .. -- / .... . '... / .- / -. . -.-. .-. --- .--. .... .. .-.. .. .- -.-.

You:
What? Haha.

Napailing nalang ako, ang lakas talaga ng trip nitong si Kiro. Kinuha ko ang bag ko upang kunin sana ang notebook ko kung saan ko nilista ang nga codes and ciphers ngunit ng buksan ko ito ay may hoodie na nakalagay.

Napaawang ang labi ko. Ito ang hoodie na paboritong paborito ni Colt! Hiniram ko nga pala ito kanina dahil nagtataka ako kung bakit gustong gusto n'ya ito. 'Yun pala ay sobrang comfortable nito sa pakiramdam. Bumilis ang tibok ng puso ko. Sa wakas mayroon na akong dahilan upang magpunta sa condo n'ya at alagaan s'ya!

Agad akong nagbihis ng comportableng damit at nagpaalam kay mama na nilalagnat si colt at kailangan ko s'yang alagaan. Pinayagan naman n'ya ako basta daw umuwi agad ako at dito matutulog sa bahay.

Ilang minutong byahe ay nakarating na din ako sa wakas. Hindi ko alam pero bakit kinakabahan ako? Hindi naman ito ang first time kong makakapunta sa condo n'ya. Dahil siguro gabi na?

Nandito na ako sa tapat ng condo n'ya. Nagaalangan akong tawagin s'ya. Baka tulog s'ya? Baka maka istubo ako? Sobrang pagod pa naman n'ya. Napabuntong hininga ako at umatras. Bukas nalang ako siguro babalik upang isauli ang hoodie n'ya.

Tumalikod ako at hahakbang na sana papalayo nung may bigla akong narinig na ingay mula sa loob ng condo n'ya. Parang nay nabasag.

Nanlaki ang mata ko at bumilis ang tibok ng puso ko. Pinihit ko ang doorknob at hindi naman pala ito naka lock. dahan dahan akong pumasok. Tinignan ko muna ang loob at nakita ko s'ya. Gulat na gulat ako sa nadatnan. Gulo gulo ang loob. Nakatanggal ang bedsheet sa kama at nasa sahig naman ang mga unan. Kalat kalat ang gamit n'ya. Nakatumba ang lamesa na maliit. Bukas ang aparador n'ya na naglalaman ng mga damit n'ya at pati ang laman nito ay halos wala na sa loob kung hindi ay nakakalat sa sahig ng condo at ang iba ay sa kama. Tila ba hinahalughog n'ya ito at may hinahanap na napaka importanteng bagay.

"Colt?" tawag ko sa kaniya habang inililibot ko ang paningin sa paligid. Pero nung tignan ko ulit s'ya sa pwesto n'ya ay nagulat nalang ako nung makutang wala na s'ya doon.

Lalabas na sana ako ng condo n'ya ng bigla akong napahiga sa sahig. Nakaramdam ako ng sakit sa likod ng ulo ko hanggang sa wala akong makita kung hindi kadiliman.

————

Unti unti kong imunulat ang mga mata ko. Nakahiga ako sa isang matigas at malamig na higaan. Parang bakal na walang kutson. Sa una ay wala akong makita kung hindi kadiliman pero noong ikinurap kurap ko ang mata ko ay naging maayos na ang aking paningin. Naigawi ko ang tingin ko sa gilid ko dahil parang may nanataan akong gumalaw. Napasinghap nalang ako ng makita si Colt na nakatitig sa'kin at parang may ginagawa s'ya sa aking tabi may narinig akong munting haliling mula sa kanya bago tumigil at inayos ang sarili.

Mas lalo s'yang lumapit sa'kin. Nanlaki ang mata ko at pilit na gumalaw pero ngayon ko lang napagtanto na nakakadena pala ang kamay at paa ko sa bakal.  "Hmm.. grr." sinubukan ko ding magsalita pero hindi ko magawa dahil may pumipigil sa'kin, isang tela na nakatali sa bibig ko.

"Ha? Anong sabi mo? Ayusin mo nga ang pagsasalita mo, Natalie." malamig ang boses na tanong nito. Tiningnan ko s'ya ng masama. Gago ba s'ya? Paano ako makakapagsalita kung tinapalan n'ya ng tela ang bibig ko?

"Ah." usal n'ya na sinundan n'ya ng halakhak. "You're helpless. Sad." hinawakan n'ya ang pisngi ko kaya pilit kong inilalayo ang mukha ko. Tinanggal n'ya ang telang nakatakip sa bibig ko at saka s'ya ngumiti.

"Demonyo ka! Pakawalan mo ako dito!" agad kong sigaw at suminghap nung matanggal n'ya ang tela. Pero ngumisi lang ito.

"No, bunny. You'll be my playmate tonight." lumayo s'ya, tumalikod at lumapit sa isang lamesa na hindi ko makita kung ano ang mga nakalagay. "Wala talaga akong balak na idamay ka. Kaso kasalanan mo, eh. Bakit pumunta kapa sa condo ko at dala dala ang hoodie ko habang nababaliw ako?" humarap s'ya sa'kin habang nakangiti. Hawak n'ya ang isang kutsilyo. Nanlaki ang mata ko at pinilit na kumakalas sa kadenang nakatali sa'kin. Tumawa lang si Colt habang dahan dahang naglalakad papalapit sa'kin at pinaglalaruan ng kamay n'ya ang kutsilyo. May ngiti paring nakapaskil sa kaniyang labi na gusto kong burahin.

"Anong ginawa ko sa'yo?! Anong kailangan mo?!" hindi ko mapigilan na umiyak. Umagos ang luha mula sa mata ko. Napasinghap ako ng tuluyan na s'yang lumapit sa'kin. Napatigil ako sa pagpupumiglas at nanginginig na hindi ako makagalaw sa sobrang takot.

"Wala naman. Masyado ka lang talaga wrong timing, Natalie." ngumisi s'ya at itinapat ang patalim sa aking leeg. Napailing iling ako.

"H'wag! Please. Ibibigay ko kung ano ang gusto mo, Colt. Colt, I love you.." pagmamakaawa ko habang umiiyak, umaasang lumambot s'ya at itigil ang kabaliwan n'ya.

Nababaliw na s'ya. Baliw s'ya baliw. Bakit hindi ko alam? Bakit hindi ko napapansin? Masyado ko ba s'yang minahal kaya hindi ko mapansin pansin ang dark side n'ya?

"I love you, too. But, I want you. I want your body, Natalie." tila nababaliw na usal nito.

"Y-You can take me, Colt! I'm yours. My body is yours."

Ngumiti ito at inilayo ang patalim sa leeg ko. Nakahinga ako ng maluwag habang nagdadasal sa aking isipan.

"Really?"

"Y-Yes, Colt." sabi ko at pilit na ngumiti habang nanginginig parin ang nga labi ko.

Lumapit ito sa'kin. Nakagat ko ang pangibabang labi ko. Napapikit ako.

"But, I don't want you to move, Natalie." napamulat ako ng mata ang kumunot ang noo ko.

"Okay? I won't move. I won't." kahit nagtatakha ay sinabi ko ito.

"Imposible." napaawang ang labi ko sa sinabi n'ya. Inilapit n'ya ulit ang patalim sa leeg ko. "I mean. Literally, Natalie. Ah. I can't wait." ramdam ko ang pagdiin nito sa leeg ko, "Ever heard about the news?" napakurap ako at umawang ang labi ko. D-Don't tell me..? Nanlaki ang mata ko. Ngumisi s'ya. "Can't you see your surroundings?"

Don't tell me s'ya 'yung nasa balita? 'Yung humuhukay ng mga bangkay? No.. No way. No please. No.

Kahit nagaalangan at natatakot dahil sa maaring malaman ay nanginginig na inilibot ko ang paningin ko sa paligid at agad na nagulantang sa nakita. Napanganga ako at sobrang nanlaki ang mata ko nung makitang madaming bangkay sa paligid. Ang iba ay inaagnas na. Lahat ito ay walang saplot.

Napatingin naman ako sa gilid kung saan may ginagawa s'ya kanina noong nagising ako at mas lalong napaiyak nung makitang may bangkay din dito ng babae, nakatuwad ito at walang saplot.

"Bunny, your boyfriend is a necrophiliac." malambing na bulong nito at nakaramdam ako ng sobrang sakit nang tuluyang idiniin ang patalim sa leeg ko at pinadulas ito dito.

————

TRANSLATION;
... - .- -.-- / .- .-- .- -.-- / ..-. .-. --- -- / .... .. -- / .... . '... / .- / -. . -.-. .-. --- .--. .... .. .-.. .. .- -.-.
— "Stay away from him he's a necrophiliac."

NECROPHILIA
—"an irresistible sexual attraction to dead bodies"

———
Akane Daltsuki

Dahil sa paalala ni Zhu Lingling, kaagad bumalik sa realidad si Gao Ran at pagkatapos, tumalikod siya para may kunin sa bag niya.
Wala itong magandang pambalot o bag na akasama; inilagay nita ito sa lamesa ng may malakas na "pa".
Ikinagulat ng tatlo ang regalo ni Gao Ran...
"Niloloko mo ba ako? Gao Ran… seryoso ka ba?" naguguluhang sabi ni Huo Mian habang nakatingin sa regalo at pagkatapos kay Gao Ran.
"Syempre hindi ito biro at gusto ko lang talagang ibigay ito sayo. Hindi ito madaling hanapin at kailangan ko pa gamitin ang mga personal kong mga kakilala para makuha ito para sayo. May serial number din ito at totoong-totoo ito kaya iba ito sa mga nahahanap mong peke sa online. Hindi mo nga ito makukuha gamit ang pera, alam mo na yun?"
Tinitigan ni Huo Mian ang bagong pares ng posas sa lamesa, habang may mga tumatakbong libong llamas sa kanyang dibdib...
Totoo itong mga posas, bago ito at mayroong serial number.
Bakit may magbibigay ng posas sa isang tao bilang regalo sa kaarawan nito, ganito ba kabaliw si Gao Ran?
Pero, kilala ni Zhu Lingling si Gao Ran at kaagad nito naintindihan ang ibig sabihin nito.
Tumawa siya habang minumura si Gao Ran, "Hoy Gao Ran, ang terible mo. Hindi pa nga sila kasal ng matagal at binigyan mo sila ng S&M na laruan para paglibangan? Gaano ka nakakadiri?"
Qin Chu, "…"
Huo Mian, "…"
"Anong ikinakatakot mo? Ito ay pampadagdag ng sipa sa buhay nila bilang kasal, alam mo ba yun? Ang mga bagong kasal katulad nila ay kailangan sumubok ng mga bagong bagay, idagdag pa rito, nakakatulong ito sa pagbuo ng relasyon. Huwag kang mahiya Huo Mian, at huwag kang matakot. Ito ay para matali mo si Qin Chu, hindi ikaw. Ilagay mo ito kay Qin Chu at pwede mo na siya paglaruan sa kahit anong gusto mo at kahit anong posisyon na gusto mo," buong loob na sabi ni Gao Ran habang seryoso.
Qin Chu, "…"
Huo Mian, "…"
"Ito ang unang beses na may nakita akong nagbigay ng posas bilang regalo. Gao Ran… ikaw ang nanalo," sabi ni Huo Mian.
"Kailanman ay hindi ko ginagawa ang mga normal bagay, haha."
"Sa tingin ko ay ginawa mo ito para makatipid. Kuripot ka alang at ayaw mo siyang bigyan ng mahal. Hindi ka makakalagpas dito, kailangan ay ilibre mo kami sa hapunan na ito at sa after-party sa Seductive Fox ngayong gabi dahil kung hindi, hindi kita tatantanan," nakangusong sabi ni Zhu Lingling.
"Ha, walang problema. Hindi rin ito malaking bagay epro sigurado ka ba na gusto mo pumanta sa Seductive Fox? Hindi mo ba ayaw dun dahil sa mga masasamang nangyari sayo dati? Namangha si Gao Ran kay Zhu Lingling.
Matapos ang nangyari nung nakaraaan, matapang pa rin siya para pumunta sa Seductive Fox,.
"May dapat ba akong katakutan? Ang prinsipyo ko ay tumayo kung saan ako nahulog. May natapakan akong tae ng aso dati at may nakilala na g*go pero bakit ako matatakot ngayong nandito kayo ni Qin Chu? Maliban pa dito, sino ang maglalakas loob na banggain ang Captain ng Municipal Public Security Bureau? Ayaw na ba niyang mabuhay?"
Siguro ay tunog na parang inaasar lang ni Zhu Lingling si Gao Ran prto, ang mata niya ay puno ng pagkamangha.
Si Gao Ran ang pinakabatang captain ng pulis sa buong history ng C City at kahit na hindi pa siya masyadong matagal sa posisyon na ito, marami na siyang nalutas na mga kaso.
Lumaban na rin siya ng maraming beses sa mga nakakatakot na mga kriminal at nagligtas ng mga hostages. Hindi mo mapagkakakila na matapang siya at may lakas ng loob.
Kahit na hindi siya makahulugan magsalita, alam ng lahat ang tama niyang ethics...
"Ahem… Yan ang mga gusto kong salita. Sige, paggastos lang naman ito kaya papalagpasin ko ito ngayon at gagamitin ang isang taon ng sweldo ko para malibre kayo, guys." Napakagat si Gao ran at tinanggap ang pagmamanipula na ginawa ni Zhu Lingling.
Ngumiti si Huo Mian habang kinukuha ang posas. Pinaglaruan niya ito at pagkatapos tumingin kay Qin Chu. Mahina niyang sinabi, "Honey, paano kaya kung… subukan mo ito?"
"Sa tingin ko ay hindi yan isang magandang ideya honey…" sagot ni Qin Chu.
"Whoa, gusto niyo talagang ipinaglalantaran ang pagmamahal niyo pero dahil cute naman kayo kapag magkasama, tatanggapin ko ang… PDA niyo…" pang-aasar ni Gao Ran.
Biglang nagtanong si Zhu lingling, "Nakita mo na ba ang apat na milyong yuan na masyon nila? Kailan niyo kami papupuntahin doon."
"Kahit kailan." nakangiting sagot ni Huo Mian.
Silang apat ay kumain sa bukid at pagkatapos tumambay saglit, pumunta na sila sa Seductive Fox...
Pagkaupo nilang apat, binuksan ng isang matangkad at gwapong lalaki ang pinto ng pribadong kwarto nila habang may naksunod na apat na mga bodyguards sa likod nito.
"Qin Chu…" bati niya.


Seven years ago, after their breakup, he disappeared without a trace. 
Now, he reappeared on the eve of her wedding, sparing no means in forcing her to marry him… 
With a certificate of marriage, he bound her mercilessly to his side. 
From there, this “Cinderella” began her journey as a wife to the heir of a business empire... 
Mrs Huo - composed, sharp-tongued, and freakishly smart. 
Mr Qin - wife-spoiler to no end and a complete “slave” to their daughter. 
Quality love story, one on one. You are welcome to get hooked on this story with us. 

Palakad-lakad lamang ang isang estranghero nang marinig niya ang isang live broadcast.

"Kasalukuyan pa ring pinaghahanap ng mga awtoridad ang isang serial killer na siyang kumitil sa humigit-kumulang pitumpung katao mula sa iba't ibang lugar. Isang misteryo pa rin kung ano man ang motibo nito sa mga naturang serial killings."

 Matapos marinig ang pahayag ay unti-unting gumuhit ang isang nakakikilabot na ngiti mula sa kanyang mga labi.

Bahagyang tumigil ang reporter na tila may natanggap na anumang impormasyon mula sa kanyang earpiece.

"Pasintabi po, kapapasok lamang po ng balita. Kalunos-lunos ang sinapit ng mga bangkay na natagpuan sa isang park. Ang mga naturang bangkay ay hindi na lubusang makilala dahil kapwa mayroong mga hiwa sa leeg at pinagpuputol ang mga parte ng kanilang katawan. Nang rumesponde ang mga awtoridad ay may natagpuang isa pang nag-aagaw buhay mula sa grupo. Napag-alaman na isang gang ang grupong ito at ang naiwang buhay ay ang kanilang leader…" Hindi mabura-bura ang ngiti sa labi ng estranghero. Nagpatuloy siya sa paglakad habang nilalaro ang hawak niyang itak sa kanyang mga kamay.


Bandang alas otso na ng gabi nang dumating ang grupo nila Trevor para tumambay sa isang park. Isang lalaki na nakasuot ng itim na hoodie ang nakaupo at katabi ang isang bag sa isa sa mga benches. 

 "Hoy, ikaw! Anong ginagawa mo rito?" Unti-unting naglakad palapit si Trevor tungo sa estranghero.

"Aba, boss! Ang yabang n'yan ah! Sumagot ka kapag tinatanong ka!" ani Aron na isang miyembro nang hindi man lang ito natinag sa kanyang pwesto.

"Sandali, alam mo bang turf namin ito?" tanong ni Trevor ngunit nanatili silang walang nakuhang sagot mula sa lalaki.

"Bastos ka! Trespassing ka na nga sa teritoryo namin, hindi ka pa marunong rumespeto!" Dala ng inis at pagkapikon ni Ronald na isa pang miyembro ng gang ay dali-dali niyang nilapitan ang lalaki at sinuntok. 

"Ano? Hindi ka pa rin magsasalita? Pipe ka ba?" nanggagalaiti pa ring asik ni Ronald.

"Tama na, Ronald. Bakit agad mong pinatulan?" saad ni Trevor matapos pigilan si Ronald sa akmang paninipa pa nito.


Nagulat na lamang sila nang biglang tumawa ang nakahandusay na estranghero at bahagyang iniangat ng lalaki ang kaniyang mukha. Nakita ng buong gang ang nakakikilabot na maskara ng lalaki na tila isang joker.

"Maskara? Joker? Nababaliw na talaga 'tong g*gong 'to. Bigyan ko pa ng isa," nanunuyang saad ni Ronald.

"Tigil na, pre. Hayaan na natin 'yang baliw na 'yan. Pag-usapan na lang natin yung underground fight bukas," ani Kevin na s'yang kanang kamay ni Trevor.


Akmang iiwan na ng grupo ang estranghero nang sinubukan na lamang nitong tumayo na agad namang napansin ni Ronald na mainit pa rin ang ulo.

"Ano? Gusto mo pa?" ani Ronald at akmang lalapit na sa lalaki.

"Ronald," ani Trevor sa isang nagbabantang boses.
Inabot ni Trevor ang kanyang kanang kamay sa lalaki upang tulungan itong tumayo. 

Tinanggap naman ito ng lalaki ngunit laking gulat na lamang ni Trevor nang may mahabang bagay itong idiniin sa kanyang mga daliri. Nakaramdam ng sakit si Trevor at kasabay ng pagtulo ng malagkit na likido sa kanyang kamay ay ang pagkalaglag ng kaniyang mga daliri.

Agad na lumayo si Trevor mula sa lalaki at napasigaw sa sakit. Tuluyan nang tumayo ang lalaki at unti-unting nakita ng buong grupo ang dahilan ng pagkaputol ng daliri ng kanilang leader.

"Tan*ina! May itak siya! Saan niya galing 'yan?!" aligagang saad ni Kurt na isa pang miyembro.

Namayani ang isang nakakikilabot na halakhak mula sa lalaking may hawak na itak habang may dumadaloy na sariwang dugo mula rito. Unti-unting humakbang palapit kay Trevor ang lalaki. Hindi malaman ni Trevor ang gagawin ngunit sinubukan niya pa ring lumaban.

"Tumakbo na kayo!" sigaw ni Trevor at nagpakawala ng isang suntok ngunit agad itong natapatan ng lalaki gamit ang kanyang itak. Naputol na nang tuluyan ang kanang kamay ni Trevor.

Napaluhod na sa sakit si Trevor.

"Tumakbo na kayo! Papatayin tayong lahat ng baliw na 'yan!"  nanghihinang saad ni Trevor.

Hindi nakinig ang mga miyembro. Inilabas nila ang mga gamit nilang baseball bats, mga tubo at may iba ring nagdadala ng kutsilyo.

"Pagbabayaran mo ang ginawa mo kay Trevor!"
Unang lumusob si Ronald na kanina pa pikon. Dala niya ang isang bat na gawa sa bakal.

Ipinalo ni Ronald ang kanyang baseball bat sa lalaki. Natamaan ito sa kanyang tagiliran kung kaya't napasuka ito ng dugo.

"Ano ka ngayon?" mayabang na sabi ni Ronald.
Lingid sa kaalaman ni Ronald ay sinadyang magpatama ng lalaki upang makuha nito ang tamang distansya sa kanya.

Lito si Ronald nang hinawakan ng lalaki ang kanyang baseball bat. Bahagya itong hinila ng lalaki upang mas lalong mapalapit si Ronald at hindi na makaatake.

Agad na ginilitan ng estranghero ang leeg ni Ronald. Bumulwak ang dugo mula sa bibig ni Ronald at bumagsak ang katawan sa lupa.  Hindi pa rin nakuntento ang lalaki, kinuha niya ang baseball bat at ipinalo sa ulo ni Ronald hanggang sa malusaw ang bungo nito.


"Tan*ina! Sinabi nang umalis kayo! Ngayon na!" sigaw ni Trevor kahit na hirap-hirap na s'ya sa kanyang kalagayan.

"Hindi ba walang iwanan? Wala kaming balak umalis. Ikaw na ang umalis, tumawag ka na ng mga pulis," mahinahong saad ni Kevin kahit na halos mabuwal na s'ya sa kanyang pagkakatayo.

Lumapit ang dalawang miyembro na sina Arvin at Ace upang tulungan si Trevor.

"Naiinip ako, kaya kayo muna ang libangan ko," saad ng etranghero habang may nakakikilabot na ngiti sa kanyang mga labi.


Sinubukang lumaban ng mga miyembro ngunit wala silang panama sa nababaliw na estranghero.
Sumugod si Aron na may dala-dalang kutsilyo ngunit naisaksak lamang ito sa kanyang mata.
Sinubukan ring umatake nila Kurt at Emman gamit ang tubo at baseball bats ngunit ginamit lamang ito ng lalaki upang mabali ang mga buto nila.
Hindi na makagalaw sila Trevor sa kanilang nakikita. Pinagsasaksak ng lalaki ang mga miyembro na lumaban. Pinaggigilit niya ang mga leeg ng mga ito. Ang iba pa ay pinagpuputol ang mga ulo, kamay at paa pagkatapos ay dudurugin hanggang sa lumabas ang utak.

Hanggang sa tatlo na lamang sila Trevor, Arvin at Ace na natira mula sa buo nilang gang.

"Trevor, Ace, umalis na kayo rito. Humingi kayo ng tulong," saad ni Arvin at pinulot ang isang malapit na bat gawa sa bakal.


Labag man sa kalooban nila na iwan si Arvin ay pinilit tumayo ni Trevor habang inaalalayan pa rin ni Ace. Nagtanguan lamang silang tatlo at nagsimula nang tumakbo papalayo ang dalawa.
Hindi pa man nakalalayo ang dalawa nang may gumulong sa kanilang harapan kaya sila ay napahinto.


"Arvin.." sabay na sambit nila Ace at Trevor.
Napaluhod na lamang silang dalawa habang nakatangin sa pungot na ulo na nasa kanilang harapan.

Napasigaw na lamang si Ace dala ng sobrag galit at sakit na kanyang nararamdaman.
Biglang lumapit ang lalaki at walang habas na ipinadaan ang talim ng kanyang itak sa leeg ni Ace. Humandusay sa lupa ang katawan ni Ace habang nangingisay at patuloy sa pag-agos ang dugo.
Nang tuluyan nang tumigil sa paggalaw ang katawan ni Ace ay tila hindi pa s'ya nakuntento at tuluyan na n'yang inihiwalay ang ulo nito mula sa kanyang katawan. Matapos gawin iyon ay  agad n'yang binalingan si Trevor. Malakas n'yang sinipa sa ulo si Trevor kung kaya't napahiga na lamang ito sa lupa sa tabi ng ulo ng kanyang mga kaibigan..


"Ano ba'ng ginawa namin sa 'yo? Dahil ba sa pagsuntok ni Ronald sa 'yo?!" nanghihina ngunit galit na asik ni Trevor.

"Suntok?" saad ng lalaki at bahagyang tumawa.
"Hindi, wala lang akong magawa," tugon ng lalaki at muling namutawi ang isang nakakikilabot na ngiti sa kanyang labi.

Lalong nanghina si Trevor sa kaniyang narinig. Naisip na lamang n'ya na talagang tinakasan na ng katinuan ang lalaking kaniyang kaharap.
"Pinatay mo ang mga kaibigan ko dahil lang sa wala kang magawa? Demonyo ka! Patayin mo na rin ako!" galit at naghihinagpis na sigaw ni Trevor.
"Patayin ka? 'Wag muna. Bibigyan kita ng munting regalo," tugon ng lalaki at mas lalong lumaki ang nakakikilabot na ngiti sa kaniyang labi.
Dahan-dahang humakbang ang lalaki tungo sa kinaroroonan  ni Trevor.

"Anong binabalak mo?" nangangatal na sambit ni Trevor habang patuloy na pinipigilan ang pagtulo ng masaganang dugo mula sa pinutol na kamay.
Hinigit ng lalaki ang kaliwang kamay ni Trevor. Buhat ng pinsalang natamo ay hindi na nakapalag pa si Trevor sa pwersa ng lalaki nang idiniin nito ang kaniyang kamay sa lupa. Inilabas ng lalaki ang isang kutsilyo at marahang idinampi sa mga daliri ni Trevor.


"'Wag mong gawin 'yan! Tama na, demonyo ka!" sigaw ni Trevor habang pilit hinihigit papaalis ang kanyang kamay sa hawak ng lalaki.

Tila bingi ang lalaki at hindi pinansin ang pagmamakaawa ni Trevor.

"Heto ang regalo ko sa 'yo," kasabay ng paglitaw ng demonyong ngiti ng lalaki ay ang sigaw ng hinagpis ni Trevor.

Pinutol ng lalaki ang mga daliri ni Trevor at itinira lamang ang panggitnang daliri nito.

"Ganda, 'di ba? Lagi kang naka-PA*YU!" Pumailanlan ang nakapangingilabot na halakhak mula sa lalaki habang si Trevor naman ay patuloy sa pagsigaw bunga ng sakit at pagdurusa. Tila narindi ang lalaki sa labis na pagsigaw ni trevor kung kaya't  pinalo nito ng baseball bat sa ulo si Trevor na dahilan upang mawalan ito ng malay.


Matapos ang malagim na pagpatay ay umalis na ang estranghero na tila walang nangyari.
Palakad-lakad lamang ang estranghero nang marinig niya ang isang live broadcast ukol sa kaniyang ginawa. 


"…Matapos maisugod sa ospital ang leader ng grupo na natagpuan sa isang park ay namatay rin ito dahil sa rami ng dugong nawala at multiple organ failure dahil sa tindi ng pagkabugbog. Ngunit bago ito mawalan ng hininga ay nagbigay ito ng impormasyon tungkol sa killer. "Joker" at "maskara" ang kanyang mga huling kataga."


Napangiti ang lalaking nakasuot ng nakapangingilabot na maskara ng isang joker na may bahid pa ng natuyong dugo ngunit napabuntong hininga rin nang kinalaunan.


 "Ang dami ko nang napatay, nakakasawa na puro ganito lang. Pero hindi na rin ganoon kasama, kahit papaano nasugatan at may nabaling buto na 'ko. Pero may kulang pa rin…"

Napatigil ang lalaking sa kaniyang pagsasalita nang may makita s'yang isang anino na nakatayo sa kaniyang harapan..


"Mukhang ako ang makatutulong sa 'yo…."

---------

Bored, but I have a simple life
Not too much complications aside from mysteries,puzzles and a dark past that I have
However, in a glimpse, everything changed
I regretted going on that trip
I t was the greatest nightmare that I’ve ever had
Forced to play perilous games
Winning is the only key to survive.
*****
I love thriller
Killing anyone is my hobby
When my boredom strikes, make sure you’re hiding tight
Not every time, a God is on the positive side
Dwell with me with this game blessed by a God
A game that life is on the line
No one can survive.



A collaboration with Luxuuuuu ?

Friday, August 15, 2010.



NAGKUKUMPULAN ang napakaraming mga estudyante nang ilabas ang bangkay ni Mr.  Cardino Sacramento– isang guro ng Asignaturang Filipino sa aming paaralan na sa edad na apatnapu't pito hindi namin lubos akalain na ito ang kanyang sasapitin sa kamay ng hindi pa nakikilalang kriminal. Nakatakip ito ng puting tela nang ilabas ng pulis mula sa pinangyarihan, nakipagsiksikan at nakipagsikuhan ako para lang mas makita nang malapitan ang nangyari sa sinapit ng aming guro, kinilabutan ako ng makita ang mga bakas ng dugo nito sa nakatakip na tela, naririnig ko ang iba't-ibang reaksyon ng mga kapwa ko mag-aaral ng makita ang bangkay, magkahalong takot, lungkot at awa ang kanilang mga naramdaman na sinasang-ayunan ko. Marahil masakit para sa pamilyang iniwan ng aming guro ang kanyang sinapit, hindi ito kayang tumbasan ng isang patawad lang dahil itinuring na parang hayop lamang ang buhay nito at pinatay ng karumal-dumal.


Isang malakas na ihip ng hangin ang binuga ng kalikasan habang binabalak na sanang ipasok sa ambulansya ang bangkay ng biktima na sakay ng isang stretcher, nakakabinging ingay ang umalingawngaw sa buong paligid ng paaralan ng aksidenteng tangayin ng hangin ang nakabalot na puting tela sa biktima, maging ako ay hindi napigilan mabigla sa aking nasaksihan, ang itsura ng aming guro ay hindi kayang sikmurain ng mahina ang loob dahil ang ulo nito ay halos mapigtal sa pagkakakabit sa kanyang leeg at bukod do'n ay naliligo din ito sa sariling mga dugo, basag ang mukha nito na dahilan para medyo lumuwa ang kaliwang mata na kung saan halos doon siya mukhang pinuruhan ng hindi pa nakikilalang salarin at halos madurog din ang kaliwang pisngi nito dahil nakayupi na ito na parang lata. Siguro'y pinalo ng kung anong matigas na bagay ang ulo ng biktima kung kaya't ganito ang sinapit niya, hindi ko lubos maintindihan kung saan kumuha ng lakas ng loob ang kriminal at pinatay ito sa faculty room na posibleng maraming makakita ngunit mapalad ito dahil kinabukasan pa natagpuan ang bangkay ng aming guro, marahil bihasa sa pagpatay ang serial killer at gano'n naging kalinis ang krimen.


Nataranta sa pagkuha ang isa sa mga tumutulong sa pag-akyat sa biktima nang damputin nito ang nilipad na puting tela na ginamit nilang pambalot sa aming guro, matagumpay naman nitong naibalik ang tela at muling binalot sa biktima pero hindi na nito mabubura ang lahat ng aming mga nasaksihan. Tuluyan na nilang naipasok ang aming guro sa ambulansiya at isang malakas na alingawngaw ng wangwang na mula sa ambulansiyang sasakyan ang nagpabalik sa aking ulirat, nakatulala at malalim ang iniisip.




Nakita ko si Frederick na kaklase ko ngayon bilang freshmen na may hawak na digital camera, marahil kanina pa siguro ito kumukuha ng litrato ng hindi ko man lang namamalayan, kumindat siya sa'kin sabay kuha ng litrato habang nakatulala akong nakatingin sa kanya,  tinakpan ko gamit ang kaliwa kong kamay ang hawak niyang camera dahil balak na naman muli nito na ako ay kuhanan ng litrato, ganito ang kanyang libangan at paraan ng kanyang pangangasar, ang kumuha ng litrato ng hindi mo inaasahan, tumigil din naman siya pangungulit kalaunan.




Sumenyas nang pagkaway ito mula sa malayo at nakita ko doon 'yung apat ko pang kaklase. Habang abala si Frederick sa pagkaway may dumaan na dalawang pulis sa aming harap at doon ay narinig ko ng kaunti ang kanilang pinag-uusapan, mayroon daw dalawang estudyanteng nawawala at mula daw sa third year high school.




Plagiarism is a crime.

This is a work of fiction. Names, characters, places, and incidents are either the product of the author's imagination or are used fictitiously. Any resemblance to actual persons, living or dead, events or locales is intirely coincidental.

Mayroon isang paaralan na kilala sa maraming hindi maipaliwanag na pangyayari, katulad ng mga nagpapakitang multo na aksidenteng nakukuhanan ng mga litrato at pagkawala ng ilang mga estudyanteng nag-aaral doon.



Isang guro ang natagpuang patay sa loob ng faculty room at pinatay sa kagimbal-gimbal na pangyayari, basag ang ulo nito na halos mapigtal sa kanyang leeg at nagkalat din ang mga bakas ng dugo nito sa sahig at sa bawat sulok ng silid.




Dahil sa walang katapusan na kaganapang kababalaghan sa paaralang ito, may mga ilang mag-aaral dito na gumawa ng isang samahan na tinatawag na "Creepy Hunter." 


Nabuo ito upang alamin ang lahat ng mga nakakubling sikreto at mga misteryong nagaganap ngayon sa kanilang paaralan.



Sa paghahanap ng kasagutan isang dimensyon  ang mabubuksan na hindi kabilang sa ating mundong ginagalawan. Isang lugar kung saan ang lahat ng napupunta ay nakakalimutan at hindi na nakakabalik sa kanilang mundong pinanggalingan.

\
\\
...


Samantalang, pinapanood ni Inday ang balita sa telebisyon na natutupok ng malaking apoy ang bahay ng mga Marasigan, at agad niyang tinawag si Daisy.

"Daisy, hindi ba bahay ng boyfriend mo itong nasusunog?"

At napatingin si Daisy sa telebisyon na nakikita niya ang scenario na pinapatay ng mga bombero ang malaking apoy sa bahay ng mga Marasigan. Kaya agad siyang umakyat sa kanyang kuwarto para tawagan si Cleo. Pero, wala pa ring sumasagot.

At nakareceive siya ng text message mula kay Marina, sinasabing, ''May natagpuang bangkay sa loob ng bahay ng Marasigan, at malamang nga si Iggy nga yun."

Kaya nagsend siya ng message kay Cleo, ''Anong ginawa mo kay Iggy?"

Nagreply back naman si Cleo, "Nasa class ako. Mamaya na tayo magusap."

At ang sagot naman ni Daisy, "You, a**hole! Gawa-gawa mo ang lahat ng ito. Hindi totoong nakawala sa asylum si Rodolfo Gracia. Dahil matagal na siyang patay!"

"WHAT?!" gulat ni Cleo.

"Bakit ka nagulat? Ibig sabihin ba hindi mo alam ang tungkol dito?" taka ni Daisy.

"Hindi ko alam. Puwede ba, mamaya mo na ako kausapin?" sagot naman ni Cleo.

***************

Dahil sa pagkamatay ni Iggy, minabuti ni Abby na mahinto muna sa pag-aaral at umuwi sa kanilang probinsya.

Habang nililigpit niya ang kanyang mga gamit, kinausap siya ng landlady para kamustahin ito, "Hindi ka ba magbabago ng isip?"

"Ate, isa - isa na kaming pinapatay ng serial killer. At mabuti na rin ng ganito." sabi niya.

At inabot ng landlady ang isang baso ng juice, "O, heto, uminom ka muna ng pampalamig. Para mahimasmasan ka."

At ininum nga ni Abby ang juice.

"Bumuti ba pakiramdam mo?" tanong ng landlady.

"Okay naman po ako." sabi niya.

At maya-maya, bigla siyang nahihilo, hangang nangingisay siya at bumubula ang kanyang bibig. Hangang sa nalagutan na siya ng hininga.

Nagpanic ang landlady kaya tumawag agad siya ng ambulansya para dahil si Abby sa ospital. Pero, dead on arrival na si Abby.

Tinanong ng duktor ang landlady, "Kayo po ba ang nagtimpla ng juice?"

Sagot naman ng landlady, "Opo. Pero, sigurado po akong hindi expired ang juice na tinimpla ko. Heto nga po, tingnan niyo ang expiration date."

Nang inabot ng landlady ang bote ng powdered juice sa duktor, sabi ng duktor, "Sige, susuriin po namin ito."

Tiningnan nga sa laboratory ang chemical composite ng juice, napagalaman na ito pala ay pampatay ng daga na hinaluan lang ng orange powdered juice. Kaya agad hiningian ng pahayag ng mga awtoridad ang landlady.

"Kanino po galing yung juice na yon?" tanong ng pulis.

"Sa boarder ko po. Si Marina Palma. Sabi sa akin na lang daw. Tapos, nakitimpla din ang ibang mga boarders. Naku po! Baka napaano na sila!" takot niya.

Agad rumisponde ang mga pulis sa boarding house, naabutan nila doon na patay na ang mga tinutukoy na boarders na uminum din ng juice na yon.

Nang dumating sina Marina at Mathilde, tinanong sila ng pulis, "Kilala niyo ba si Marina Palma?"

"Ako po yun?" sabi ni Marina.

"Ija, kailang kang sumama sa amin para magbigay ng pahayag sa nangyayari." sabi ng pulis.

Agad naman sumunod si Marina at ang pasabi niya kay Mathilde, "Okay lang ako. Huwag kang magalala. Malulusutan ko agad ito."

Pero, nagaalala pa rin si Mathilde para sa kanyang kaibigan.



\
\\
...
-END-

A Queen Bee in school just died in a freak accident.  Everyone that is closed to her is suspected.  A super sleuth team called D.A.R.E. is about to get to the bottom of the issue.

As she was getting dragged she clenched her teeth and yelled at all of them!!!

Yoshino: "WHAT THE FUCK ARE YOU DOING!!! HE IS COMING!!!"

The moment her voice resounded as the gated closed, H. C. Sora stopped trembling and roared as he used Sonido and vanished from his place heading straight to destroy the door...

H. C. Sora: "RRRROOOoooooooooaaaaaaaaaAAARRR"

The first one to wake up from all this was Urahara as he chanted a quick Kido and barely won a second.

Urahara: "Bakudo Arts N.61- Rikujokoro!!! Six Rods Prison of Light"

Pointing his/her index finger at Sora, he generated a spark of yellow energy, which summons six thin, wide beams of light that slam into his midsection and hold him in place. 

As H. C. Sora was hit he stopped and was unable to move any part of his body, including the parts which were not struck by the beams for a single split second...

H. C. Sora: "RRRROOOoooooooooaaaaaaaaaAAARRR!!"

Just as he stopped and roar for the Kido to break all people who could fire the same Kido instantly did so and close to 60 bars of light engulfed him...

It was enough to buy 2-3 seconds before three voices were heard chanting...

Urahara: "Walls of iron sand, a priestly pagoda, glowing ironclad fireflies. Standing upright, silent to the end."

Hachi: "Brethren-in-arms withdrawing for the distance of 8 sun and standing still; blue bolt, white bolt, black bolt, red bolt; sinking into the ocean together seeking redemption."

??? : "Prologue - Halting Wraps / Refrain - Serial Hundred Bolts / Finale - Fully Prohibited Great Seal"

Urahara: "Bakudo Arts N.75 - Gochutekkan!!! Five-Pillared Iron Weights"

??? : "Bakudo Arts N.99 Part 2. - Bankin!!! Full Prohibition!!!"

Hachi: "Ryubi no Jomon - The Gate of Dragon Tail!!!"

Urahara clasped their hands together and five small yellow orbs with skinny tails emerge from between his clasped hands and move above his head before forming a circle of five. 

Raising his clasped hands above their head, Urahara then slams them downward, sending the orbs into the ground. 

As a bright light is generated in the sky above the intended target, five tall and thick pillars, which are connected to each other by chains, pinned Sora and tried to move him and nail him to the ground.

What shocked him though was that he couldn't move him at all not even an inch...

Suddenly a shadow flew from the ground and slammed his/her fingers into the pillars and released white spiritual energy, which coalesces into a piece of white fabric. 

As the fabric wraps around Sora, covering him/her from head to toe, he is then impaled by numerous metal bolts before being smashed with an immense metal cube from above.

Hachi then created over a dozen pillars, which are arranged by hand gestures, making them form a gigantic shield or doors like a barrier between them and his intended target. 

What shocked everyone was that his target was surprisingly the Hell's Gate.

Just as he finished his line up as well, the shadow figure which they recognize when he was chanting was Tessai yelled at them!!!

Tessai: "Back away!!!"

H. C. Sora: "RRRROOOoooooooooaaaaaaaaaAAARRR!!"

BBBBOOOOOOOOOMMMMMM!!!!!

Dark light came out of all the bindings that held him in place or trying to and started disintegrate as it exploded making Tessai be blown away...

AS the dust cloud from the explosion started clearing and the figure of Sora was made clear all of them sucked a deep breath...

Over 80% of his body had been hollowfied and looked incredibly menacing as his mask had grown 8 horns from the edged of his moon tattoos on it...

Going lower towards his chest, there was a small black hole which kept pulsating as if it tried to grow and complete his transformation...

His whole skin had become platinum grey from white. His hand and feet had become clawed twice his original size and his nails portraited 5 different colours.

Our MC Xiaolan Sora passing his meanigless life peacefully styding, going to work, and finally like any classic otaku watching and reading animes, manga, novels..... 

One rainy day like any others while running to go and watch the last chapter of Bleach he saw on his way a girl with a few bullies in the alley... He thought to himself (perphaps i can save the day and take the girl).... 

Little did he know that those thoughts - bullies and girl were the reason for a new  exciting life........

colours hindi serial

colours

Colours

hindi hindi

Le Marqué

ONE SHOTS [tagalog]

My Youth Began With Him (Tagalog)

The Joker's Game (Tagalog)(HIATUS)

THE FORGOTTEN

Catch The Liar

Bleach System Within Bleach

People search colours hindi serial also like: