ดาวน์โหลดแอป
35% 悠闲小地主 / Chapter 147: 第一百五十章游山玩水

บท 147: 第一百五十章游山玩水

  家豪带着大家往山上走去,现在的雾已经散了,太阳出来了,暖和的太阳照射着大地,是那样的温暖和温馨。雾气遇到了太阳,仿佛它是那样的害怕,渐渐的收走了。雾散了,翠绿的山露出来了,青黛翠绿,林中鸟儿唱着好听的歌儿,不知名的虫儿也在叫着,像是要和鸟儿比赛一样。

  金色的太阳照耀着大地,这时天与地之间刚才还是洁白的纱衣,现在变成金色的外套了。远处的山本是绿色的,现在在绿色的外面又穿了一件金色的外衣。树叶上,青草上面的露珠,通过阳光的照耀晶莹剔透,闪闪发光。

  清新的空气扑鼻而来,让大家感到惬意。柔风吹来,吹乱了长发,发丝的香味在风中飞舞,飞到人们的鼻子里,感觉就像是香水的香味,真的很好闻。

  山上的野花香,伴着风飘来,使人们忘记了时间,忘记了感动,只想沉醉在这鸟语花香中。

  蓝蓝的天上雪白的云彩飘荡着,像是在跳舞一般,潺潺的流水声,像是在伴奏一般。一切的景致都是那样的优美和谐。

  家豪带着大家往山里进军,孩子们叫着、笑着往前面出发。

  一路上孟熙颜最是兴奋了,何婉玉和姚婉娟小的时候都在农村生活过,他们自然是知道山间有什么东西,没有那么的兴奋。孟熙颜可是不一样的,她一直都是在城里长大,对很多的东西她是陌生的,她来李塘村也好久了,可是上山还是第一次。

  她一路跑着大叫着,一会儿大呼小叫的看着这个,一会儿手舞足蹈的玩着那个。家豪看着孟熙颜这样的“疯狂”,他大声说道:“你还是不要那么的疯跑了,山里可不比城里的路啊,随时都有很多的危险的。”

  姚婉娟看着孟熙颜的样子,她还是感觉还是要提醒点的好,这万一出什么事情的话那还得了啊。她跑到孟熙颜的身边,这时孟熙颜还在摘着路边的一朵小花呢,姚婉娟走到孟熙颜的身边说道:“孟熙颜,你还是注意的好,山里的蛇啊、蜘蛛啊比较多,你还是多安全,很多的蜘蛛都是有毒的。”

  孟熙颜这时正沉静在花的香味中,抬头看见姚婉娟在身边,她吓了一大跳,起身问道:“怎么了?发生什么事情了啊?”

  姚婉娟看着孟熙颜,笑着说道:“没什么事情,就是要让你多注意点的。”

  孟熙颜拍着姚婉娟说道:“放心了,我没事的,我会注意的。”

  现在的孟熙颜完全是沉静在新世界里面,哪里还知道什么危险呢?

  家豪看着孟熙颜他们,继续往前走去。


ความคิดของผู้สร้าง

新书求月票,求订阅。谢谢。书友交流群:194881612

next chapter
Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C147
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ