ดาวน์โหลดแอป
35.23% 悠闲小地主 / Chapter 148: 第一百五十一章亲山近水

บท 148: 第一百五十一章亲山近水

  大家往前走去,只见前面的藤条和草丛更加的密了,陈仁杰差点被山林中的藤条搬到,眼泪在眼眶中打转,家豪看见了连忙走到陈仁杰的身边说道:“别怕,叔叔来抱着你,你走路不能只看上面,你要看着自己的脚下。”

  小点点和小旋风差点穿梭着藤条和杂草往前走去。家豪看着眼前的孩子们,这样走路实在是太慢了,他走到平坦的地方面对着天空吹着口哨。

  彪子看着家豪的样子,他心里明白一定是家豪想要让大雕来帮忙的,这待着孩子就是麻烦啊,可是这些孩子他也没有办法,如果他们进山没有待着孩子们,这些孩子一定会等他走了以后还是要山上的,有大人在还好,万一孩子们自己上山了, 那后果是不堪设想的。

  家豪望着天空中,天空好蓝好蓝,一朵白云悠闲的在蓝色的天上飘着。这时,只听见一声“咻”的声音,家豪的眼前被黑色的东西罩住了,像是眼睛被蒙住了一样,什么也看不见了。

  当孩子们拍着手大脚到:“大鸟来了,大鸟来了。”

  大雕飞到家豪的身边,在家豪的身边停住了,用自己大大的翅膀拍打着家豪的身边,像是和家豪打招呼一般。

  家豪看着自己的大雕,他抱着大雕的翅膀。这时孩子们也蜂拥过来,抱着大雕的身子、翅膀叫着。

  家豪在大雕的耳边说了什么,只见大雕用力的点着头,表示听懂了家豪的话。

  家豪看见大雕,又抱了抱大雕。彪子看着大雕用力的点头,他跑到家豪的身边说道:“家豪,你在大雕的耳边说了什么?我看大雕好像听懂了一样。”

  王涛也凑过来说道:“是啊,家豪,你给大雕说了什么啊?讲来听听。”

  家豪看着这两个人,瞪着眼睛望着他们说道:“你们真多话,我是告诉大雕把孩子带到安全的地方等着我们。”

  孩子们听到家豪说让大雕带着他们到安全点的地方,孩子们都拍着手开心的叫着。

  大雕一把抓住其中小一点孩子的衣服飞了起来,孩子们都是经常和大雕一起玩的,他们也都经常让大雕带着他们飞翔,所以他们都比较的熟练。

  家豪让其他的小点的孩子在原地等着,大点的孩子跟着他往前面走去。

  彪子看到孩子们可以和大雕一起飞翔,他轻轻的走到家豪的身边,把脸凑到家豪的耳边说道:“你看大雕能不能载着我一起飞。”

  他的声音很小,小到只有家豪能够听到,家豪听完,一拳打在了彪子的身上说道:“你还真好意思啊?你那么肥再把我的大雕压坏了,才不行呢。”


ความคิดของผู้สร้าง

新书求订阅,求月票。书友交流群:194881612,欢迎加群。

next chapter
Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C148
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ