Mary ialah Sebuah perempuan yang unik orangnye...Pada suatu hari dia berjumpa ngan satu jejaka yang hensem dan sado orang nye namanya Alex.. Macam manakah kesudahan cerita ini layanlah!!!!!

Billy Thornton didn't realize there was anything wrong with his family until he started attending school. Other kids talked about Mommy and Daddy, brothers and sisters, Grandma and Grandpa, and pets. He only had Charlie and Jean. 
He didn't think anything of it for a while. It was all he knew. How was a kindergartner supposed to know the difference? 
He wondered what all of his classmates were talking about until the day everyone was supposed to draw a picture of their families. The teachers went around the room helping anyone who needed it. Billy definitely needed help; he was completely lost. 
His neighbors' papers consisted of stick figure men, women, and children. Some attempted to draw dogs or cats as well. Most kids drew the stick figures standing in front of hulking shapes meant to represent houses. 
Miss Marley, one of the teaching assistants, came by and saw his blank paper. "Why haven't you gotten started, Billy?"
His big hazel eyes blinked up at her innocently. "I don't know what to draw."
"Why don't you start with your mommy, your daddy, and you?" she suggested. 
"I don't have a mommy and daddy."
A slight frown crossed her face. "Well then, who do you live with?"
"Charlie and Jean," Billy said simply. "Should I draw them?"
Miss Marley nodded and handed him a few crayons so he could get started. His paper was completely blank aside from three black stick figures with dots for eyes. There were no other distinguishing features at all. 
He peered at his neighbor's paper again. Layla had tried drawing hair on her stick people. That would be easy enough to do once he got a yellow crayon. Billy got back to work humming happily to himself, unaware of the assistant teacher's uneasy whispers to the head teacher. 
Jean came to pick him up at the end of the day like always and the teachers pulled her aside while Billy put on his coat. They whispered to her in hushed voices so he couldn't hear what they were saying but he noticed Jean's angry face once the conversation ended. 
"What did you tell your teachers about me?" she demanded as she roughly buckled him into his booster seat. 
Billy didn't know what she was talking about. "What do you mean?" 
"You told them I'm not your mom! Do you have any idea how embarrassing that was for me?"
"But you're not my mom. You're my Jean," he said matter-of-factly. 
Jean huffed. "You're real stupid, ain'tcha? Everybody has a mom or they wouldn't be born! But I feel too young to be a mother so it's better to call me by my name."
When she wasn't wearing one of her two waitress uniforms, Jean tended to wear short skirts and crop tops. She definitely didn't look like the other students' mothers. 
Billy WASN'T stupid. His teachers all said he was really smart. How was he supposed to know she was actually his mom if she never told him? 
The car rattled and clanked all the way home, ending with a bang and a puff of smoke when they finally parked in front of the trailer. Jean pulled him out of the car and harshly told him to get inside. 
After shutting him in, she muttered curses under her breath and lit up a cigarette. Billy watched through the window as she continued smoking until Charlie came home. The first thing she did was dodge his kiss and start yelling at him. 
Billy didn't understand everything she was saying through her screams but he caught onto a few things. Jean blamed Charlie for 'knocking her up at sixteen', 'ruining her future', and 'making her stay in this awful place.' 
She also said he needed to get a real job, whatever that meant. Wouldn't any job be a real job? How could you have a fake one? 
He didn't understand but he did know that he would be in trouble if they caught him listening in. As soon as Jean stormed toward the front door he made sure to go hide in the bedroom so she wouldn't know. 
Billy busied himself with one of the books his teacher helped him check out from the library and pretended like he hadn't heard a thing. It was better to keep his head down and keep quiet so he wouldn't get yelled at. 
Charlie didn't come back inside for hours but when he did he opened the bedroom door with a relaxed expression on his face. He must have been hitting the happy juice again. 
"Whatcha reading, kid?"
He held up the cover so Charlie could see it. "It's a book about sharks. Did you know sharks don't have bones?"
"Can't say that I did. You're real smart, ain'tcha Billy?"
"Jean doesn't think so," he said sadly. "She called me stupid again today."
Billy was able to tell Charlie things he couldn't tell Jean. He was a lot nicer than she was. Sometimes he brought pieces of candy home from work and ruffled Billy's hair when Jean was in one of her moods. 
Like right now. Charlie grinned as he laid a big hand on Billy's head. "I reckon you're a lot smarter than she is."
A lopsided grin appeared on his little face. He even giggled. Charlie always knew how to make him feel better. Billy wished he came home more often. Things weren't as bad when he was here. 
Jean used to forget about him a lot before Billy started school. She would stomp out the door without remembering to make him breakfast or give him anything to do so he had to learn to fend for himself. 
One day he figured out how to turn on the TV on his own and flipped through the channels looking for a kids' show to watch. After much clicking, he discovered PTV. His days were primarily spent watching The Magic School Bus and Bill Nye the Science Guy locked inside the trailer. 
Learning interesting facts about nature and science made him long to go to school. Jean hadn't originally intended to send him but he begged and begged until she filled out the necessary paperwork. 
Billy loved to learn. He was enrolled in an all-day kindergarten rather than a half-day one and it still wasn't long enough. His teachers called him a bright child and often gave him extra worksheets and helped him check out books to read at home. School was his salvation. 
As much as he normally enjoyed school, he didn't like feeling different from everyone else the way he had today. He hoped that they wouldn't have to do anything like those drawings again.

“I’ll marry anyone who will take me!” Hazel declared loudly. “I don’t need love!”

“Get down!” Will hissed. “You don’t know what kind of people are lurking around in here! Talking like that might get you killed!”

==

Hazel Dixon thought she was putting her troubled past behind her. But when the person she thought she trusted most betrays her, she loses her head and proposes to an entire bar full of strangers. 

Enter Will Sheffield, a charming stranger who decides to take her up on her offer to save her from herself. 

He spoils her rotten without expecting anything in return and Hazel's confusion only grows. She doesn't know why he is acting this way. Or why he reminds her so much of the 'dangerous' childhood friend she thought was gone forever...

Kindness

Before you know what kindness is
you must lose things,
feel the future dissolve in a moment
like salt in a weakened broth.
What you held in your hand,
what you counted and carefully saved,
all this must go so you know
how desolate the landscape can be
between the regions of kindness.
How you ride and ride
thinking the bus will never stop,
the passengers eating maize and chicken
will stare out the window forever.

Before you learn the tender gravity of kindness
you must travel where the Indian in a white poncho
lies dead by the side of the road.
You must see how this could be you,
how he too was someone
who journeyed through the night with plans
and the simple breath that kept him alive.

Before you know kindness as the deepest thing inside, 
you must know sorrow as the other deepest thing.
You must wake up with sorrow.
You must speak to it till your voice
catches the thread of all sorrows
and you can size the cloth.
Then it is only kindness that makes sense anymore,
only kindness ties your shoes 
and sends you out into the day to graze at bread,
only kindness that raises its head
from the crowd of the world to say
It is I you have been looking for,
and then goes with you everywhere
like a shadow or a friend.

by Naomi Shihab Nye

A collection of poems that I enjoy. Some are poems; some are quotes. 

There's no actual lead, but it won't let me continue in this genre without the 'male' part.

pada suatu ketika Ku berumur 15 tahun Ku pada di smk la Salle brickfields   , sebelum Ku berpindah cikgu kauseling Ku mengatakan bahawa Ku seperti macam tertekan Di sekolah itu . pada tarikh yg tak menentu yg pasti 20/7/2018 Ku mendapat Surat Dari guru kauseling Ku manyatakan pelbagai Dari  doktor rawatan telinga,mata,ujian darah ia amat mengambil masa selang sehari pada Bulan Jun, September Dan December selepas ibu Ku menghantar Ku ke hospital hkl .Ku mengatakan bahawa agak lama tempoh Dan tarikh selepas menghabiskan pemeriksaan Dari doktor. bapa Ku memberikan Surat pertukaran sekolah menengah untuk ke smkb dalam beberape bulan .kakak Ku siap menyalin semua dokumen Yang diperlukan . pada Bulan ogos tk siap Ku berpindah ke sekolah menengah bangsar tarikh yg pasti 17/8/2018 . selepas itu dokumen Ku diberikan kepada guru ppki setelah dimasukkan .ku bermula sekolah pada 18/8/ 2018 bila masuk Ku ke sekolah menengah bangsar terdapat ramai-ramai orang pada first Ku masuk sekolah bangsar dalam beberape Hari Ku belajar .Ku bercakap dengan seorang gadis Nama ,umur Dan no telifon nye .selepas itu dia mengatakan namanya qistina ,umurnya 13 Dan no telifon nye random kerana Ku malas dikatakan agak susah time tu .Ku dalam beberape bulan peperiksaan pt3 smk la Salle brickfields pun mula tk dapat Ku menjawab soalan pt3 Dan juga ujian ppki Ku telah menjawab kesemua soalan tetapi amat senang belaka tahap 5  . setelah tamat ujian Ku Pula dikatakan lulus ujian . dalam sejak dua menjak kemudian qistina dia berpindah ke selayang Ku mula rindu akan nye tetapi cerita Ku Di ppki tidak. habis aje ku mendapat sebelum itu Ku mendapat pilihan Surat  arus perdana atau Surat ke vokisional .Ku menjawab kepada apabila Di pikirkan balik sekolah vakisonal nya jauh Di Shah alam so tanpa berfikir sekolah arus perdana Ku pilih . habis aje mengisi Surat itu .ku bermula cuti semester Ku mendapat masuk ke kelas tingkatan 1 h umur Ku 16 tahun mereka macam tk percaya Ku mendapat banyak kawan-kawan Di Sana tetapi gadis Di Sana agak cantik.ku pun tengah gundah-gelana kerana terhadap dalam hati .Ku dalam sebuah peperiksaan arus perdan Aku telah mendapat sesuatu Nama gadis

continue.
real world,mereka  mencari alan,sudah 2 hari mereka mencari alan lalu mereka berempat membuat keputusan iaitu mereka mencari alan pada waktu malam.pada 12 malam mereka berempat keluar secara senyap lalu mereka menuju kekawasan itu semula.juga menjumpai sejenis batu bersinar lalu mereka pun menyentuh nya.kemudian mereka berempat diserap dan dihantar ke underworld.apabila mereka tiba mereka tidak tahu dimana mereka berada.oleh itu mereka menjumpai seorang lelaki yg memakai baju hitam dan memakai mask.kemudiannya mereka mendekati  lelaki tersebut.kemudian lelaki itu terkejut melihat mereka lalu dia pun membuka mask tersebut.lelaki tersebut adalah haszlan.mereka berempat terkejut.lalu dia menanyakan soalan "lan mcm mana kau dpt kesini" lalu dia berkata "aku terjumpa sejenis batu bersinar lalu aku sentuh kemudian diserap banggun2 je aku lihat aku sudah ada disini".oleh itu haszlan membawa mereka balit ke rumah.sewaktu perjalanan mereka ternampak beberapa raksasa yg ingin menyerang seorang budak lalu alan menyelamatkan nye dan menyerang raksasa itu.lalu terselamatlh budak itu.kemudian budak itu balik,selepas itu alan membawa rakan-rakannya kerumah guru dia,kemudian fidelis terkejut melihat alan membawa 4 orang pemuda lalu alan memperkenalkan mereka berempat,disebabkan mereka datang fidelis memberitahu hal yg sebenar kepada mereka,mereka semua telah dipilih untuk melawan the king of dark iaitu branden.pada esokkan harinya,mereka berempat di beri beberapa kuasa iaitu haiqal mendapat element api dan penyerap element,haziq mendapat kuasa ghoul(same like tokyo ghoul)kemudian kimi mendapat kuasa master thunder,seterusnya aqilah dpt rapier master or the flash yg memiliki kuasa kilat,oleh itu mereka semua berlatih bersama selama 4 bulan.selepas 4 bulan berlatih mereka bercadang untuk pergi menyelesaikan beberapa dungeon.beberapa jam kemudian,mereka lihat kebakaran yg berada di rumah guru mereka,mereka bergegas pergi kesana lalu terlihat fidelis dibunuh oleh branden,mereka cuba membunuh kembali branden tetapi tidak sempat mereka sudah lari terlebih dahulu.kemudian nya,alan pergi ke fidelis lalu memberikan satu kristal yg berwarna putih atau dipanggil light stone.pesanan terakhir dari fidelis "gunakanlah kristal ini apabila kecemasan dan kawallah kuasanya"
disebabkan itu dia bernekad untuk mengawal kuasa itu,membunuh brandan dan juga cari jalan untuk keluar dari situ
to be continue...


for reader if u find something wrong just write at comment i will change it....be happy


thank for reading

♥SHIN's POV♥

Masaya sa pakiramdam ang ma-in-love ka. From a simple admiration na habang tumatagal ay palalim din ng palalim ang nararamdaman mo hanggang sa ma-realize mo ang isang bagay... Mahal mo na pala siya.
Wala namang masama sa magmahal, eh. Sabi nga doon sa palagi kong nababasa sa mga story, which is gasgas na masyado-wala daw masama sa magmahal. Ang masama doon ay yung ipagsiksikan mo ang sarili mo sa taong ayaw sa 'yo. So, masama na ba itong ginagawa ko? May mahal kasi ako ngayon at sa kasamaang palad, hindi niya ako gusto bilang ako.
Pero alam niyo yung feeling na nasa harapan mo lang siya? Di ko maiwasan ang mapangiti at lihim na kikiligin makita ko lang siya o maramdaman ko lang ang presensya niya. Yung feeling din na mahawakan ng taong gusto mo ang kamay mo? Grabe, HEAVEN lang talaga! Yes, luckily, nakikita ko siya araw-araw, nakakausap, at kung minsan ay nakakayakap ko pa siya. Swertehan lang 'yan! I don't know exactly when I started to love him, basta dumating lang yung araw na kapag niyayakap na niya ako ay may kung anong ewan na di ko maipaliwanag sa tiyan ko. Tapos kapag tumitingin naman siya sa akin at ngingiti, parang sasali na sa karera ang puso ko dahil sa sobrang bilis ng pagtibok nito. Corny. I know, ganun naman talaga sa love, eh. Nagiging corny ka na. Ganun ang epekto niya sa akin. How I wish na ganun din ang nararamdaman niya para sa akin.
"Shin, kain na tayo. Naghanda na ako."
For the nth times ay nanayo na naman ang balahibo ko sa katawan nang banggitin niya ang pangalan ko. Palagi na lang kasing ganun. Natataranta ako kapag nalaman kong malapit lang siya.
"O-Ok," utal kong sagot. Nasa kama ako ngayon ng kuwarto ko at nasa may pintuan naman siya nakatayo. As usual, boxer shorts na naman ang suot niya. Naka-expose ang oh-so-yummy niyang katawan. Hindi na ako nagulat, sanay na rin naman kasi akong araw-araw niyang ginagawa yun. Call me pervert, pero wala eh. Enjoy na enjoy kong tinitingnan ang katawan niya, lalo na doon sa bandang ibaba. Kahit sino naman sigurong nakakakita ng guwapong naka-topless at naka-boxer shorts lang ay napapatingin din sa 'ano' nila. Diba? Aminin mo man o hindi, mapapalunok ka nang talong beses nang sunod-sunod pag nakikita mong medyo bakat iyon. Pervy, I don't care! Kasalanan niya kasi ganun ang suot niya. Hindi ko maiwasan ang mag-isip ng kung ano-ano. Ang yummy kaya niya! Haha. Ngumiti lang siya saglit saka umalis na sa harapan ko. Tumayo naman ako at hinarap ang human sized mirror at nag-ayos muna ng sarili bago pa sumunod sa kanya.
"Abnormal ka!" sigaw ng konsensya ko. Napaisip ako saglit pero nang ma-realize ko na ang ibig niyang sabihin ay di ko na lang iyon pinansin. I don't care!
I am Shin Mia Rodriguez. My friends call me Shin-17 years old and a high school student. At yung lalaking nagpapatibok ng puso ko, araw-araw? He's my Prince. Siguro ay nagtataka kayo kung bakit kami magkasama ngayon sa iisang bahay. Well, nasa probinsiya kasi ngayon ang mga magulang ko. At pinagpala lang talaga ako na siya ang nakakasama ko ngayon.
"Anong ulam?"
"Corned beef lang. Wala nang laman yung ref, eh."
Ngumiti na lang ako saka umupo. Sinabayan naman niya ako sa pagkain.
"Sabay na pala tayo pumasok bukas."
"Ok," ngumiti lang ako. Ayokong ipahalata sa kanya na kinikilig ako sa tuwing kinakausap niya ako. Nakakahiya!

-----***-----

SCHOOL...

How lucky I am, right? Iisa lang ang bahay na tinutuluyan namin ng Prince charming ko. Sabay kaming kumakain, sabay na pumapasok sa school, sabay pa kaming nag-la-lunch, tapos palagi pa kaming magkatabi sa upuan sa klase. Kahit yun lang, sobrang saya ko na. Kahit hindi naman kami at hindi siya nanliligaw sa akin, ok lang. At least, kasama ko siya araw-araw. Sapat na.
Nasa may garden ako nun, malapit lang sa canteen. Naka-upo sa may bermuda at nagsusulat. Lahat ng sikreto ko, si PS lang ang nakakaalam. By the way, PS ang pangalan ng diary notebook ko. Hindi ko naman alam kung saan nagpunta si Prince charming ko kaya naisip ko munang magsulat.
"Shin!" halos matapon na yung diary notebook ko pati ballpen dahil sa sobrang gulat, buti na lang ay nasalo ko rin ito kaagad. Nang makita kong si Prince charming pala yung nanggulat ay dali-dali ko rin naman itong tinago sa likuran ko. Naku, wag sana niya mapansin.
"Nagsusulat ka ba ng diary?"
Naku, patay! Anong isasagot ko?
"Ah... Ano..." waaah! Di ako makapagsalita nang maayos. Pa'no ba naman kasi ang lapit ng mukha niya sa akin. Naka-upo ako sa damuhan samantalang naka-luhod naman siya at promise, malapit talaga yung mukha niya sa akin. Waaah! Di ako makapag-isip nang maayos. Anong gagawin ko? Shin, wag ka munang magpantasya ngayon. Alalahanin mo, diary mo ang tinutukoy niya. At SIYA ang laman ng sinusulat mo.
"Siguro nakasulat doon ang pangalan ng crush mo, noh?"
Oo! Nakasulat doon ang pangalan ng crush ko-kung crush pa ngang matatawag yun kasi mahal ko na siya. Nandun din ang mga stolen pictures niya na kinukuhanan ko pag di niya napapansin. At higit sa lahat, IKAW ang taong yun! Gusto kong sabihin yun kaya lang nahihiya ako.
"Ano... Bakit ka ba nanggulat kanina? Kainis ka ah!" sabi ko na lang. Pero nagulat na lang ako nang nilapit pa niya yung mukha niya sa akin. Juice colored! Sobrang lapit na talaga ng mukha niya sa akin to the point na nararamdaman ko na yung paghinga niya. Pati yung pabango niya naaamoy ko na rin. Yung ka-guwapuhan niya natatanaw ko na. Gosh! Pati yung lips niyang ang sarap halikan!
OH MY G!
"Uto-uto! HAHAHA!" Di ko siya na-gets nung tumawa siya tapos tumayo na rin siya nang ma-realize kong wala na pala akong hawak na gamit kasi nasa kanya na. WAAAH! Paano niya nakuha yun!? Tumayo naman ako.
"Hoy! Akin na 'yan! Wag mong basahin yan!"
Natatakot kasi ako. Natatakot ako sa maging reaksiyon niya pag nalaman na niya ang sikreto ko. Natatakot ako na baka lumayo siya sa akin. Natatakot akong malaman niyang mahal ko siya. Ayokong magkaroon ng awkward sa aming dalawa. Ayokong mangyari yun.
"Nye nye nye nye nye! Ayoko!" Pero binelatan niya lang ako. Promise kahit ganun yung hitsura niya, ang guwapo niya pa rin. Wala kang mapipintas sa kanya kasi kahit na anong gawin niya, ang guwapo niya pa rin. Gusto ko na lang sana siyang titigan dahil sa kaguwapuhan niya. Kaya lang, nasa kanya ang pinaka-iniingat-ingatan ko, eh!
FOR PETE'S SAKE, NASA KANYA ANG DIARY KO AT LAGOT AKO PAG NABASA NIYA YUN!
"Akin na sabi, ano ba!?" naiinis na ako habang hinahabol pa rin siya. Pinagtitinginan na kami ng mga estudyante. Yung iba, natutuwa dahil para raw kaming aso't pusa kung maghabulan. Tss. Wala pa akong panahon sa ngayon para kiligin. Gusto kong makuha yung diary ko!
"Shin!" napahinto ako sa tumawag. Si Jean pala, kaibigan ko.
"Bakit?"
"Ano na naman bang pinagtatalunan niyo at nagiging aso at pusa ang peg niyo ngayon?" hindi pa man ako nakasagot ay nagsalita na siya ulit.
"Ang cute niyo talagang tingnan. Para kayong mga bata," nakangiti pa niyang sabi. Ok? Sabi ko ayoko munang kiligin eh! Pero takte! Kinilig ang lola niyo!
"Eh kasi naman, nakakainis siya eh! Nasa kanya yung diary ko." turo ko pa sa magnanakaw ng diary. Pero nung nakita kong bubuklatin na niya sana ay dali-dali akong tumakbo palapit sa kanya. Please, Lord, gumawa po kayo ng paraan para di matuloy yung pagbuklat niya. Please, don't let him see his pictures in my book, even my feelings for him sana di niya malaman. Please...
But too late.
Masyado bang mabagal ang pagtakbo ko o sadyang mabilis lang talaga ang mga kamay niya para mabuklat kaagad iyon? Napatigil ako sa harapan niya nang makita kong nag-iba ang expression ng mukha niya.

"I LOVE YOU. GUSTO KONG DUMATING YUNG ARAW NA MAGING TAYO PERO ALAM KONG DI MANGYAYARI YUN."

Iyon ang nakasulat sa first page ng diary ko with matching picture pa niya kaya ganun na lang kabilis siyang nakapag-react. Now, I'm dead. How I wish na biglang may humugot sa paanan ko at dalhin ako sa ilalim ng lupa dahil sa kagagahan ko.
"Magpapaliwanag—"
"Are you crazy!?" sigaw niya sa akin. Kahit hindi ko nakikitang nasa amin ang tingin ng mga tao ay alam kong naagaw namin ang pansin nila, dahil sa sigaw ng kaharap ko.
"I'm sorry. Magpapaliwanag ako," sabi ko. Pero hindi pa man ako matapos sa pagsasalita ay binangga na niya ako sa balikat dahilan para matumba ako. Bakit ganun? Ang hina lang nung pagkabangga niya pero napaupo pa rin ako? Siguro ay dahil sa nanghihina na pati mga tuhod ko. Ang sakit. Kanina lang ang saya namin... Pero ngayon... Bakit ganun?
"What happened? Anong meron doon sa diary mo, bakit ganun yung reaksiyon niya? For the first time, ngayon ko lang siya nakitang nagalit." hindi ko na napansin ang paglapit ni Jean sa akin. Inalalayan niya akong makatayo at nang makatayo na ako ay dali-dali ko naman siyang niyakap at doon na ako umiyak.
"Di ko naman kasalanan yun, eh! Di ko mapigilang magkagusto!"
"Teka, teka! Di kita maintindihan, eh. Ano bang sinasabi mo? Magkagusto? Kanino?" kita ko namang naguguluhan na siya. Pero I'm sorry Jean, kasi kahit ikaw na kaibigan ko, wala rin akong balak na sabihin itong nararamdaman ko para sa kanya. Only PS knows all about my feelings for him. Pero ngayon, may iba nang nakakaalam. At natatakot ako.
"I'm sorry pero kailangan ko nang umuwi," paalam ko na lang.

-----***-----

"Miko, buksan mo naman itong pinto!" sigaw ko. Kanina pa kasi ako katok nang katok dito sa pintuan ng kuwarto niya pero di man lang niya ako pinagbubuksan.
"Please, talk to me. Alam kong nand'yan ka sa loob. Kausapin mo ako," halos magmakaawa na ako sa pinto para lang bumukas iyon pero wala talaga. Hindi ko na napigilan pa ang sarili ko at napaiyak na naman ako. Maya-maya lang ay nagbukas na ang pinto at sa gulat ko ay hindi na siya naka-boxer shorts ngayon pati topless. Titig na titig lang ang guwapo niyang mukha sa akin. Galit siya at alam kong nabasa na niya ang lahat ng nakasulat doon sa diary ko.
"Miko..."
"Ano bang nangyayari sa 'yo, Shin? Nababaliw ka na ba?"
"Ano bang magagawa ko eh sa mahal nga kita!?" sigaw ko. Hindi ko na mapipigilan pa, eh. Ano pa bang ililihim ko sa kanya eh nabasa na niya ang nakasulat doon?
"Ayokong tanggapin 'yang pagmamahal na 'yan." matigas niyang sabi. Bigla namang may kung anong bagay ang tumusok sa dibdib ko at bigla itong kumirot.
"Pero Miko, mahal talaga kita!"
"Shin, puwede ba!?" nagulat ako sa sigaw niya. "Hangga't maaga pa, itigil mo na 'yang kahibangan mo."
Galit siyang tumalikod sa akin at papasok na sana ulit sa kuwarto niya nang hilahin ko ang braso niya at nang saktong pagharap niya ay hinalikan ko siya sa labi. Call me crazy, desperate at kung ano pa, gusto ko talagang gawin yun. Pero wala pang dalawang segundo ay nasa sahig na ako. Tinulak niya ako.
"Nandidiri ako sa 'yo ngayon. Alam mo ba yun? Ha!?"
Ang sakit ng sinabi niya.
"Shin, naman! Ang dami-daming tao sa mundo, bakit ako pa? Bakit sa akin ka pa nagkagusto!?" hindi niya napigilan ang sarili at napa-sabunot na sa sariling buhok. Yung luha ko, ayaw magpapigil dahil sa sakit.
"Hindi ko alam! Oo nga naman, noh? Bakit sa dinami-rami ng tao, ikaw pa? Sorry ah? Sinubukan ko naman kasing pigilan ito, eh! Kaya lang wala akong nagawa. Bakit, akala mo ba ginusto ko rin ang nangyari? Ha!? Akala mo ba ginusto kong magkagusto sa sarili kong kapatid!?" wala na. Ayaw talagang tumigil ng luha ko sa pagpatak at mas lalong lumakas ang paghikbi ko dahil sa masakit na katotohanang binigkas ko.
"God knows kung paano ko pinigilan itong nararamdaman ko kasi sobrang mali nito. Pero presensiya mo lang nararamdaman ko, wala eh. Nakakalimutan kong kapatid ko nga pala ang nagugustuhan ko. Kaya nga wala akong ibang sinabihan nito, diba? Kasi alam kong mahuhusgahan ako pag nalaman nila ang sikreto ko."
"At alam mo kung bakit ka mahuhusgahan."
"Alam ko at hindi ko nakakalimutan iyon. Ginusto kong maging boyfriend kita, pero ang tanga lang ng iniisip ko, diba?" I fake a smile. "Alam mo bang isinumpa kita? Na sana ay hindi na lang tayo naging magkapatid nang sa ganoon ay puwedeng maging tayo."
Yun yung masakit na katotohanan, eh. Na hindi puwedeng maging kami dahil magkapatid kami.
"Alam mo, siguro kung ampon lang ako, puwede pang mangyari yang gusto mo. Kaso hindi, eh! For pete's sake, kambal tayo, Shin! KAMBAL! At iisa lang ang magulang natin at sabay tayong nag-exist sa mundo!"
And that truth really gave me a hundred and times painful heartache. Sobrang sakit, eh! Ang magkagusto ka sa sarili mong kapatid-mas worst kasi kakambal mo siya. Sobrang sakit. Mahal na mahal ko talaga siya, eh. Mahal ko siya di dahil sa kakambal o kapatid ko siya, mahal ko siya bilang siya. At magkaiba ang dalawang yun. To the point na pinagpapantasyahan ko na siya.
"Wag mo nang ipaalala pa, SHAN MIKO RODRIGUEZ, dahil kahit kailan hindi 'yan nawala sa isip ko!" and with that, kahit sobrang sakit ng kalooban ko ay umalis na ako ng bahay. Nagtatakbo habang umiiyak.
"Pesteng buhay 'to!" I cursed. "Bakit kailangan ko pang magkagusto sa kakambal ko? Puwede namang sa iba, eh! Sa ibang tao na hindi ako masasaktan."
Para na akong baliw. Kinakausap ang sarili habang mag-isang umiiyak.
Siguro nga ganun talaga pagdating sa love. Na kahit alam mong bawal at masasaktan ka, pinagpapatuloy mo pa rin yung kabaliwan mo. Katulad na lang sa akin ngayon, kakambal ko si Shan pero sa kanya pa ako nagkaganito-nagkagusto. Sa simula pa lang, maling-mali na pero pinagpatuloy ko pa rin. Wala na akong nagawa, eh. Pinigilan ko ito pero talo pa rin ako. Kaya ang resulta? Para akong tinusok ng hindi lang sampung kutsilyo sa dibdib ko dahil sa sobrang sakit. Minsan nga naisip ko, bakit pa ako nabuhay sa mundo? Bakit ang unfair nito sa akin?
"Shit!" I cursed for the nth times.
Shit lang talaga. Sana hindi na lang siya ang naging kapatid ko. Sana nga naging ampon na lang siya. Sana magkaiba na lang kami ng magulang. Sana... Sana... Peste! Ang daming 'sana'!
Sana lang magkatotoo ang mga sana ko.


—WAKAS—

Ang bilis matapos ng dalawang buwan na bakasyon. Wala namang special na nangyari. Lagi lang kami magkachat o magkatawagan ni Lara. 2nd year highschool na ako at hindi katulad nang first year na excited ako. Tinatamad pa din kasi ako pumasok.

Huminto ang service van sa harap ko at sumakay na ako. Napatingin ako sa katapat ko na si Emman at biglang kumabog ang puso ko. Noong buong bakasyon ay tinanggap ko na baka nga. Kaso ngayong nakita ko siya, confirmed. May gusto nga ako sa kanya.

Nakatitig lang ako sa kanya dahil gumwapo siya sa paningin ko. Napaiwas ako nang tingin nang humarap siya sa akin. Jusko, nahuli niya akong pinagmamasdan siya! Namumula na ata ako!

Hanggang makababa kami, todo iwas ako ng tingin hanggang makapasok ng campus. Nasa likuran niya ako hanggang sa pumasok siya sa room nila. Saktong pagdaan ko sa tapat, "Hi, Emman" napatingin ako sa nagsalita na iyon. Siya 'yung lalaki na nakahuli sa akin na sumilip sa room nila!

Inirapan ko lang siya at nagtuloy tuloy sa paglalakad.

Pagkapasok ko sa room, sumalubong sa akin si Lara. "Alyssa!" nagyakapan lang naman kami. Nagbitaw kami at tumingin ako sa babaeng katabi ni Lara.

"Karylle! I miss you!" bati ko at niyakap din siya. Siya 'yung babae na tumabi sa akin noong 1st day last year! Tahimik lang talaga siya at naging friends kami dahil sa Facebook. Bukod kay Lara, ka-chat ko din 'yan kaso hindi naman siya laging online. Pero kalog din pala siya.

"I miss you din."

At dalawa na ang kaibigan ko, so far.
-
"Nye nye nye. Kwento mo 'yan sa pagong! "pang-aasar ko kay Emman. Akala ko, hindi na kami magpapansinan dahil sa nangyari bago ang finals. Pero heto kami, nagbabangayan na naman unang araw ngayong 2nd year. At siya na naman ang nauna.

"Kaya nga kinukwento ko sa'yo kasi pagong ka. Mabagal na nga maglakad, mabagal pa tumakbo. Tumatalbog kasi ang fats. Hahaha." mapang-asar na sabi niya. Nakatanggap na naman siya ng pangbugbog mula sa akin. Ang pagkabwisit ko sa kanya, hindi nabawasan porket crush ko siya. Ang weird lang nang naiinis ako sa patutsada niya pero kinikilig ako. Hanep di ba?

"Hindi halatang na-miss ninyo ang isa't isa, ah." tukso ni Jasper.

"Na-miss? Hindi ko siya na-miss baka siya naka-miss sa akin. Stalker ko 'yan e. Baka siya 'yung dummy account nag add sa akin sa Facebook noong bakasyon." nakangisi na sabi ni Emman.

Namula ata ang mukha ko. So, na-sense niya na ako 'yung nag sent ng friend request?

"Ang kapal ng mukha mo! Puro kalyo na ang mukha mo, iliha na natin 'yan. Sobra kang assuming! As if ia-add friend kita sa Facebook. NEVER!" naiinis na sabi ko.

"Alam nyo kayong dalawa, bakit ba kayo laging nag aaway?" sabat ni Ate Angela.

"Malay ko sa tukmol na 'yan! Nananahimik ako laging nanggugulo!" nakairap na sagot ko. Simula nang makilala ko si Ebak, lagi na lang ako nakaangil. Never na ako nagkaroon ng peace kada uwian.

"Kasi nga may LQ kami, di ba?" pataas taas pa na kilay na sagot ni Emman. Naguluhan ako bigla. Never ko pa narinig 'yung word na iyon. Nahalata siguro ni Ate Angela na hindi ko alam 'yung LQ. 

"Lover's Quarrel." nanlaki ang mata ko. L-lovers?!

Pinagkukurot ko si Emman habang namumula ako. At walang tigil ang pagtawa niya.

"Napakapikon mo talaga, Alyssa. Hindi ka na nasanay sa akin. Pero ang totoo niyan, nagnakaw ako ng isang picture mo sa Facebook. Nabighani kasi ako ng sobra. Tsk. Tsk." sabi niya habang iiling iling pa siya. Pero anong sabi niya? May p-picture ako sa kanya? Pwedeng pakidukot muna ng puso ko? Walang tigil sa pagtibok ng mabilis!

"H-hoy! A-anong picture ko ang kinuha mo?!"kinakabahang tanong ko. Karamihan sa pictures ko puro kalokohan. Mga wacky, duck face, mga ganon!

"Gusto mo talaga makita?"nakangisi na naman siya.

"O-oo." napalunok pa ako. May pakiramdam ako na pinagtitripan niya lang ako.

Kinuha niya sa bulsa ang phone niya at may pinagpipindot. Hinarap niya sa akin ang phone niya. Napamaang na lang ako nang makita ko ang picture ko na ninakaw daw niya sa Facebook.

"Nakakainis ka!" tili ko at pinagsasabunot siya. Picture kasi ng cartoon na baboy ang sinasabi niyang picture ko daw.

"HAHAHA. Ang ganda mo kaya dun! Aray! Bitaw na! Hahaha. Masakit." nagmamakaawa na sabi niya pero tuloy pa din naman sa pagtawa.

Binitawan ko din naman ang buhok niya. Nagpipigil na kasi ako ngayon ng ngiti. Kahit ininsulto niya ang kagandahan ko, nakita ko ang brand ng phone niya. Sony. Ganu'n din kasi ang akin. Coincidence lang ba talaga? Laguna... Sony...

Oo na. Ako na ang assuming!

-

"Karylle! Hindi ko naman ginusto e! Ano bang kagusto gusto sa lalaking walang ibang ginawa kundi mang-asar?" mahinang atungal ko kay Karylle habang palabas ng room. Ngayon lang kasi ako nagkalakas ng loob na ikwento na may gusto ako kay Emman. Tapos absent pa si Lara kaya si Karylle ang sasalo ng sentiments ko about Emman. For now.

"Mamaya mo na ikwento iyan pag nakalabas na tayo ng campus baka may makarinig." saway sa akin ni Karylle.

Napasimangot ako. Nakakaloka 'yung tipong kinukwestiyon ng utak mo bakit ka nagkagusto sa lalaking hilig bwisitin ka.

Mapapadaan kami sa room nila Emman kaya hindi ko maiwasang hindi mapalingon. Nandon siya nakatayo kausap 'yung kumakalat na ka-loveteam niya sa klase nila. Ngiting ngiti pa siya pati 'yong babae. Hindi katangkaran, singkit, at maputi at Hannah ang pangalan nong babae. Bagay nga silang dalawa. May kung anong pumiga sa puso ko.

"Selos?" dalawang boses ang nagsabay na magtanong. Si Karylle ang isa at nilingon ko ang isa pa. Si Jasper. Nakasunod siya sa amin.

"Tse! Bakit ako magseselos?" akmang hahampasin ko si Jasper pero nakaiwas siya at tawa ng tawa.

Nakarating kami sa parking lot na nakasunod si Jasper. Paano ako magkukwento kay Karylle kung nandito ang isang ito?

"Jasper, umalis ka na nga. May girl's talk kami. Unless bakla ka kaya makikiusyoso ka?"naiirita na tinataboy ko si Jasper. Mamaya ikwento niya kay Emman ang maririnig niya.

"Girl's talk? Baka Crush talk? Huwag kang mag alala, hindi ko sasabihin kay Emman. Promise." umakto pa siya na ni-zipper ang bibig niya.

Sinamaan ko siya nang tingin. Hanggang sa sumuko din ako. Pag talaga kinalat niya, makakatikim din siya nang bugbog.

"Oo na. Crush ko nga si Emman. Hindi ko naman ginusto." napayuko na ako. Nahihiya kasi ako. Parang inamin ko na rin kasi na nagseselos ako kanina.

"Kelan pa?" usisa ni Karylle.

"Baka noong 1st year pa. Hindi ko alam. Na-confirm ko lang ngayong 2nd year." napabuntong hininga na sabi ko.

"Kaya pala tinititigan mo siya noong first day." natatawa na sabi ni Jasper.

Nanlaki ang mata ko. "N-nakita mo?" Ay pusang gala!

"Oo naman. Sasakay ka pa lang, may hinahanap ka na agad sa loob. Lalo nang makaupo ka. Hindi man lang kumurap ang mata mo." naiiling na sabi niya.

Napatakip na lang ako sa mukha ko. Grabe. Baka alam na din niya sa sobrang pagka-obvious ko. Kainis!

"Tandang tanda ko pa ang mga araw na naasar ako sa'yo, nagkagusto ako sa'yo, at nang nagalit ka sa akin. Pero sa araw na iyon, doon din nag umpisa at natapos ang lahat."

Cha pOv;

Shutt upp! , sigaw ni blaire 

Nagulat ako dun ahh , HAHAHA

Ngayun nandito paren kami sa canteen kami naman ni james naka pila buset kasi kay kai tinanung nya tas saken hindii 

Arghh!!

HAHAHAHA

Hoyy tinatawa tawa mo jan tamad , bulong saken ni james buset talaga ket kailan eii

Tignan mo yung dalawa ohh , sabay turu kanila kai tsaka blaire

Panu ba naman walang imikan , HAHAH

nakatawa nayun? Tanung ni james

Ei sa natawa ako ei pake moba ? ಠಿ_ಠ

Hayss bat ba kasi ang haba nung pila

Hoii ikaw na oorder, sabi ni james

Pangalan ko cha hindi hoii na mumuru kana ahh babatukan na kita 

Amm miss isa ngapong sundae tsaka burger nalang po , sabi ko sa nag babantay 

Ahh cge po sa cashier nalang po kayu mag bayad

Okay..

Tapos sumonud naren si james

Hanggang sa naka balik na kami sa table namen 

Narinig nalang naming nag sisigawan si kai tsaka si Blaire

Hoii Blaire!! , Sigaw ni kai

Whatt!? , Sigaw den ni blaire

Wag muko ma what what jan ahh yung kwintas ko anu na !?? , Sigaw ni kai

Sabing wala nga saken ei bat ba ang kulet mo hah!!  -blaire

Ikaw lang bumangga sakenn!! - kai

Ei anu naman kung ako bumangga sayu ibig sabihin ba nun ako kumuha !! -blaire

Pstt ! Anu ba kanina papala kayu nag sisigawan jan tignan nyu uhh pinag titinginan na kayung dalawa , sabi ko sakanilang dalawa

Para talagang asot pusa eii!! , Dagdag kopa

Kai eto na fries tsaka sundae mo oh! , Sabi ni james

Pag kay kai ambaet ampotek !! →_→

Ng matapos na kaming kumain pumunta na kami sa may gym para mag bihis na kasi malapit na mag start yung match

Okay tara na kai kailangan pa nateng mag practice ket kakaunte tsaka mag aayus pa tayu

Ahh cge cge pero wait lang bibili lang ako fries

Fries nanaman kumaen kana ei ,

Last nalang promise with taas ng kamay parang nanunumpa 

Hays oona oonaa bilisan mo lang

Ng maka alis si kai bigla namang nag salita si blaire

What's wrong with that girl? , Sabi ni Blaire

Ganun lang talaga yung besprend ko pero trust me mabaet yun! , Pagpapaliwanag ko kay Blaire

Yeah i know , sabat naman ni james

Ikaw ba kinakausap ko hah! , Sabatero 

Nga pla Blaire kilala mo ba Chloe 

Yes why?

Sira ulo kaya yun napa away kami ni Kai dahil dun cnu bayun!? , Tanung ko sakanya

Blaire's ex girlfriend but hanggang ngayung nag hahabol paren sya kay Blaire , sabat ni james

Si blaire tinatanung ko kahit kailang sabatero talaga , sabay irap kay james

Nye nye , sagot ni James

Ng matapos na ang usapan namen dumating na si Kai andaming biniling fries ampotek

Hooy anu kaba naman bat ang dami nyan , sabi ko sakanya

Ei atleast di nako babalek , sabi nya 

Hays , sya cge tara na una na kami boys

Bye kai , pag papa alam ni james

Nginitiian lang sya ni kai 

Bleee , asar ko sakanya

Umirap naman ang hayup

*In gymnatiom

Ngayun andito kami sa may likod ng gymnatiom para mag bihis na di na namen na gawang mag practice kasi in 1 minute dapat na ka ready na 

Kai o suutin muna ! , Sabay bigay sakanya yung damet

Hays eto ba talaga susuutin ko, pag rereklamo nya

Oo yann anu kaba 

(Gaiz papa kita ko mamaya itsura nya , HAHAH)

*BACK TO THE STORY

habang inaayusan ako si kai naman nag bibihis antagal mag bihis malapet na ako matapos

Ng matapos na akong ayusan si kai naman ng matapos nareng ayusan si kai ayus naren ang lahat

￼


Si kai yan gaiz. 👆

￼


Syempree eto ako 👆, kyut ko talaga 

￼


Yan naman yung iba 👆

Anggandaa talaga ni kai ket anung gagawin 

Nag aantay nalang kami ngayung mag start

Hayss matagal pa pala ei pinapamadali tayu , pag rereklamo ni kai

Parang sira talaga tu ket kailan

Kain na muna ako ahh -kai

Ghe lang , sabi ko 

.
.
.
.
.
.
After 2 minutes match will be start  
.
.
.
sabi nung babae 
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

Creator???:Hi,Just so you know I'm not the    
                    Author of this story, I'm actually 
                    One of her Little Sister, Yep The 
                    Actual Author has Sisters But
                   I actually notice today that she 
                     Write a story so i said why not 
                    Help her Write The next episode 
                   of this Story so ENJOY btw there
                     A few Difference in this episode 
                    So yea 
                    Btw this is Their Childhood Flash
                     Back if you dont understand the 
                    Story
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Anna's Mom: ANNA BREAKFAST IS READY
Little Anna:K mom
*runs down the stairs*
Little Anna: Whats for Breakfast
Anna's Mom: Salad
Little Anna: .....
Little Anna: NOOOOOO
Anna's Mom: ...
Little Anna: ..... nevermind.... yay
Anna's Mom: Good
*after eating breakfast*
Little Anna: Thanks for the food, Mom!
Anna's Mom:Your Welcome, here's your lunch
Little Anna:Thanks....again
Anna's Mom: Your Welcome, Well goodbye!
Little Anna: Bye!
Anna's Mom: Dont be late for school!
Little Anna: I wont!
Anna's Mom: Love you!
Little Anna: Love you too!
Anna's Mom: Becareful!
Little Anna: MOM STOP WORRYING ABOUT 
                     ME, ITS JUST SCHOOL!!!
Anna's Mom: ....Tell me if you get bullied!
Little Anna: ... really mom.....yea sure
Anna's Mom: I'm gonna miss you!
Little Anna: OMG MOM ITS JUST SCHOOL!
Anna's Mom: *crys*Pls dont be dead
Little Anna: ....*runs*
°in school°
Little Anna: Phew! Finally!
*??? walks to her*
Little Anna's Mind: Oh Its the "Bullies"
Bully 1: Hey there loser
Bully 2: You feeling alright its almost like you
             just got sunburnt
Bully 3: lol good one Sasha
All Bullies: *Laughs*
Little Anna: 1. Do you think I'm red  
                        or something?
                      2. are you color blind?
                     3.what are you guys wearing?
                        and your face, almost like you
                      were born from a circus
=====================================
Little Sister: Oh You Just got Roasted!!!!
                     I mean Ahem on with the story!
=====================================
All Bullies: HUH!? Grr we'll be back!
*Bullies walks away*
Little Anna: Dats Wat Dey Get
*in class*
Teacher: Morning Students!
Students: Morning Teacher!
Teacher:Today We'll be intruducing a new
                student
*Teacher turns her head into ???*
Teacher: Pls Intruduce yourself
???:Hi I'm 
*To Be Continued*
Author's Sister: lol Cliffhanger!!!
Hahahahhaahahahahahhahaha
Btw Thank you Big Sis(Real Author) for agreeing with me to write your next episode
Yep thats it bye
Lil. Sister :Wait Wait Wait Hold on a second There still more you just got trolled lololooolololololol
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
???: Hi I'm Jason,I'm 10,I like Sports and....
       Thats it
Teacher: Ok Jason welcome to Elementary 
                blah blah blah
Author's Sister :Too Lazy to think about a school name
Teacher: go take a seat
Little Jason: Ok... Wait wheres my seat?
Teacher: Next to that Pink Haired Girl named
                Sasha
Little Jason: Oh Ok
*Jason walks to his sit*
Teacher: Ok lets get started with the lesson
              
 ~meanwhile for Sasha the bully and Jason~

Bully 2(Sasha): *whispers*hey there hot boy
Little Jason: ummm hi?
*Anna rudely disrups their conversation*
Little Anna: sup sup sup broskis hehehhhe
Little Jason: uhh what?
Little Anna: hey there buddyoldpal even 
                     though were not old pals
Little Jason: .....
Sasha: umm excuse me brat I was the first 
             one to talk to him
Little Anna: Actually her parents was the first 
                     one to talk to him
Little Jason: Ohhhh you just got roasted!!!
Sasha:Grrrr
Teacher: Students in the back what are doing?
All of them in the back: nothin!!!!
Teacher: .... you can't just trick me you know.
All: ...
Teacher: You guys in the back,GO TO 
                DETENTION
*in detention*
Sasha: well great you got us all in
             detention brat                     
Little Anna: Me!? ,your the one who started it
Little Jason: guys calm down
Little Anna: oh its you.....i forgot you were here
Little Jason: What!!!!wow, how rude!!!
*After detention*
*Everyone got out in detention*
Jen: There you our bestie I thought yo-
Little Jason: Well bye Cutie
Little Anna: What did you say to me!
Jen: Is he your boyfriend?~~~
Little Anna:huh!? Jen were just kids, we cant
                     have boyfriends!
Jen:*crys*
Little Anna: .....
Jen: I still ship you guys
Little Anna: WHAT UR CRAZY WERE NOT 
                     EVEN FRIENDS
Jen: Sure~~~
*To be Continued* btw theres gonna be part 2 btw jen is her childhood best friend


bye bye bye nye nye eyevsjsygwjaysvsusvsha8a
*Little Sister has been disconnected*

pada suatu hari stesen angkasa tapop diserang oleh penguasa 7 elemental lagenda bernama Retaka untuk mendapatkan kuasa - kuasa nye semula dari Boboiboy.Boboiboy melawan Retaka tetapi Boboiboy tidak mampu mengalahkannye.Retaka berjaya mengambil kuasa elemental dari Boboiboy iaitu elemental solar,taufan,halilintar,dan daun.

science world nye

I lobe You Crush!!!!!!!

Hazel in the Demon's Den

My Little Poetry Collection

cinta dalam perbezaan umur

the underworld s1:light stone and dark stone

The Pain In My Heart

That Day

Fantilaga wake up

Always Loved You

boboiboy movie 2

People search science world nye also like: