Chapter 1: Chapter 1
Hi it's me Jeine Ajero 18 y/o taga Cavite, 8 na ng umaga ngayon dali dali na kong naligo dahil ma lalate na ko sa 9 am class ko mabagal pa naman ako kumilos usad pagong kumbaga, andyan na rin si Pabs best friend ko sinusundo na ko, sya nga pala si Pablo Nase, Pabs kung tatawagin ko. Nagulat na lang ako ng sumigaw si papa "hoyy Jeine hinihintay ka na ni Pablo dito ohh" "opo eto na pababa na" agad ko namang sagot dito, ngunit bago ako bumababa tiningnan ko muna yung orasan "nakuu 8:35 na sana naman walang traffic", "uyy Pabs sorry na late kasi ako ng gising ehh" sabi ko agad dito pag baba ko "okayy lang lika na alis na tayo yari nanaman tayo kay Sir" sagot naman nya sakin "o sya arat na nga" habol ko pa dito.
FAST FORWARD...
Nakarating naman kami agad ng school at nasa classroom na kami maswerte wala pa si Sir kahit 9:10 na.
"Good morning Mr. De Dios" bati namin dito nung dumating sya.. Okay start na ang klase.
DISCUSS....
DISCUSS....
DISCUSS....
FAST FORWARD....
"TING🔔" okay tapos na ang klase, kakain muna kami ni Pabs ng siomai rice bago umuwi favorite kasi namin yun ehh.
Ayy nga pala kwento ko muna kung paano kami naging mag best friend ni Pabs, nagkakilala kami ni Pabs elementary pa lang lagi kasi ako nun binu bully kasi mataba ako ehh minsan nakita ni Pabs na inaasar ako kaya pinagtanggol nya ko, at simula nun sinabi na nya sakin na mag best friend na tayo ahh wala ng pwedeng umaway sayo, kaya hanggang nagyong first year college na kami mag best friend pa din kami, pero yun nga higit pa sa best friend ang turing ko sakanya, naramdaman ko to nung high school kami akala ko normal lang kasi lagi kaming magkasama magkasangga sa lahat ng bagay, pero hindi pala kasi na realized ko na mahal ko si Pablo mahal ki yung best friend ko. Tinago ko sa kanya yung naramdaman ko kasi sayang naman yung friendship namin baka hindi nya naman ako gusto.
BACK TO REALITY
Hinatid na ko ni Pabs sa may gate namin di na sya pumasok pa sa loob ng bahay marami pa kasi kaming assignment na gagawin.
Routine na namin ni Pabs yun araw-araw, papasok sa school, kakain at uuwi. Minsan lang kaming gumala na dalawa pag ka galing sa school.
Ganoon ulit kami ni Pabs kinabukasan mas inagahan ko nga lang ang gising.
FAST FORWARD...
Dumaan ang mga taon fourth year na kami konting kibot na lang ga-graduate na. Hindi ko pa din inaamin sa kanya yung feelings ko, kasi hanggang ngayon natatakot pa din ako.
Pero ganon pa din kami still best friend.
TO BE CONTINUE...