บทที่ 395 : สหายของอิสตรี!
____________________________________________________________________
ที่บ้านยายของจางเย่
หลังจากเพลง ‘ดอกไม้ของสตรี’ จบลง
ในครัวไม่มีใครไปห่อเกี๊ยวต่ออีก ทุกคนในบ้านล้วนแต่ดูโทรทัศน์กันอยู่บนโซฟา โดยเฉพาะพวกผู้หญิงในบ้านที่รู้สึกว่าบทเพลงนี้ยอดเยี่ยมเป็นพิเศษ!
น้าสะใภ้สองร้องไห้โฮ "ร้องได้เยี่ยมจริงๆ!"
น้าสะใภ้สามตบหลังปลอบเธอเบาๆ "นั่นสิ ไม่คิดเลยจริงๆ จางเสียอายุมากขนาดนี้ยังสวมชุดแบบนี้ออกมาเป็นดอกไม้เฉิดฉันได้ ทั้งไม่ดูแปลกตาหรือน่าเกลียดสักนิด ติดจะสวยมากเสียด้วยซ้ำไป จางหย่วนฉีก็อีกคน ฉันว่าจางหย่วนฉีปีนี้สวยกว่าเมื่อก่อนเยอะนะ"
น้าใหญ่ขัด "เพลงนี้ดีเหรอ?"
น้าสะใภ้ใหญ่ค้อนให้เขาวงใหญ่ "เพลงของผู้หญิงเราน่ะ เธอไม่เข้าใจหรอกย่ะ!"
เฉาเหมิงเหมิงกล่าว "ใช่ เพลงของผู้หญิงเรา! เพราะจริงๆ เลยนะ!"
ทุกคนหัวเราะ มีใครคนหนึ่งท้วงยิ้มๆ "เธอน่ะอย่างมากก็นับเป็นเด็กหญิง จะรีบเป็นผู้หญิงแล้วเรอะ? ฮ่าๆๆๆ"
เฉาเหมิงเหมิงฟังแล้วไม่ชอบใจ "ฮึ่ย เพลงไม่แบ่งพรมแดนไม่แบ่งเพศไม่แบ่งอายุ หนูบอกว่าเพลงเพราะก็ไม่ได้เหรอ? ทำไมต้องแบ่งแยกกันแบบนี้อะ!"