Chapter 122: 0122

บทที่ 121 : ปริศนาแห่งสหัสวรรษบทใหม่ของโลกนี้!

เยียน สั่ว ฉือ ถาง หลิ่ว (หมอกขังตรึงบึงหลิว)?

กลอนคู่ห้าอักษรธรรมดา?

เจิ้งอันปางหัวเราะออกมา “แค่นี้?”

“อารมณ์กลอนไม่ได้แย่นะ...แต่” อัสนีไพศาลเสริม

ชายหนุ่มจากสมาคมนักเขียนคนหนึ่งพูดขึ้นอย่างมั่นใจเต็มที่ “ยากตรงไหนกันนี่? ฉันจะต่อด้วยฝนตก…”

ทว่า เขายังไม่ทันพูดจบ จางเย่กลับพิมพ์กลอนคำถามของตนลงในคอมพิวเตอร์ตรงหน้าเสร็จเสียก่อน

เจ้าหน้าที่จึงจัดการฉายภาพกลอนขึ้นจอโปรเจคเตอร์ทันทีเพื่อให้ทุกคนได้เห็นอย่างชัดเจน!

เมื่อชายหนุ่มจากสมาคมนักเขียนเห็นตัวกลอนก็ต้องหยุดปากหลังจากพูดเพียง “ฝนตก” ออกไป เขากระแอมไอแล้วไม่พูดต่อเพราะเพิ่งตระหนักว่า “ยากตรงไหนกันนี่?” ที่เพิ่งกล่าวออกไปน่าขันเพียงใด คนรอบข้างที่ได้เห็นต่างตะลึงงันเช่นกัน!

烟锁池塘柳 (เยียน สั่ว ฉือ ถาง หลิ่ว - หมอกขังตรึงบึงหลิว)?

ไฟ (火), ทอง (金), น้ำ (水), ดิน (土), ไม้ (木)!

ทุกคำมีธาตุหนึ่งในห้าเป็นรากศัพท์อยู่ด้านซ้าย!

ยายแกสิฟะ! วรรคแรกที่ซ่อนกลขนาดนี้ยังเสือกคิดออกมาได้? แถมรากศัพท์ทั้งห้าธาตุยังไล่เลียงอย่างพอเหมาะพอดีอีก? ใครวะบอกว่าจางเย่คิดคำถามไม่เป็น!