Chapter 510: 0510

บทที่ 510 : มือประสานมือ!

_______________________________________________

อะไรนะ?

ตกลง?

คุณอู๋ตอบตกลงด้วย?

จางเย่ใจสั่นสะท้าน เขาแทบไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เพิ่งได้ยินจากปากของคุณอู๋ การที่เขาสารภาพรัก เพราะรู้ว่าหลังจากเวลาของลูกเต๋าลดระดับความยากห้าเท่าหมดลงแล้ว กว่าจะมีโอกาสเช่นนี้อีกนั้นไม่ง่าย และหากพ้นช่วงนี้ไปเรื่องนี้อาจเป็นไปไม่ได้ที่จะทำ ชายหนุ่มก็ไม่ได้คาดหวังอะไรนัก ถึงพวกเขาจะสนิทกัน ถูกคอกัน แต่ในส่วนของสถานะทางสังคม อายุหรือหน้าที่การงานก็ดี เรียกได้ว่าอยู่กันคนละโลก นับประสาอะไรกับการตกหลุมรักกันจริงไหม? บางทีตลอดชีวิตนี้พวกเขาอาจจะไม่ได้พบกันอีกเลย จางเย่จึงหลุดปากกล่าวบทกวี ‘สะพานหิน’ นี้ออกไป

เรื่องนี้ความจริงมาจากนิทานบทหนึ่ง

หรือที่จริงคือ เป็นพระสูตรบทหนึ่งที่จางเย่เคยฟังจากโลกใบก่อนนั่นเอง