Chapter 7: CHAPTER 4
HOPE
Marahan akong bumangon, kinusot ang aking mga mata at ginala. Wala na siya sa loob ng kuwarto.
Saan kaya siya? Gusto kong mapasimangot.
Agad akong lumabas ng silid niya, bababa ako baka nasa kusina na iyon at nagutom.
Papaliko na ako nang matigilan ako sa may pasilyo. Bumukas ang isa sa mga guest rooms.
Hindi ako agad nakakilos, para akong itinulos sa kinatatayuan.
Jealousy immediately consumed my entire system when I saw two women leaving the guest room followed by my brother.
Ngayon ko lamang sila nakita, mga pinsan din ba namin sila tulad ng laging pakilala ni kuya sa akin?
"You still haven't changed babe, you're still savage when it comes to bed," kagat labi ito at mapang-akit na hinaplos si Kuya sa braso.
"A monster in bed, you mean?" Malanding pasegunda ng isa.
I saw him smirking, and then, hinawakan sa ulo at pinaharap sa kaniya iyong isang babae saka nilamukos ng mapusok na halik.
Parang sinutok ang dibdib ko, nasasaktan ako sa nasasaksihan.
Bagong ligo itong muli at tanging towel lamang ang nagsisilbing takip sa ibabang bahagi ng kaniyang katawan.
Tumutulo pa ang basang buhok at may butil butil ng tubig ang nakakapit sa maskulado niyang katawan.
Hindi maiwasang manibugho ng puso ko, he's groaning again.
Walang humpay silang naghahalikan ng isa habang ang isa naman ay nakaluhod na sa harapan niya!
Nasa sahig na ang tuwalyang nakatakip sa kaniyang ibaba. Unconciously natanong ko sa sarili kung paano nito naaatim na gawin ang mga bagay na ito sa labas ng silid?
Sinasadya niya ba? Ewan ko, pero nanginginig na naman ako sa selos.
Bakit ako nagseselos? Sinasadya man niya o hindi wala naman masama sa ginagawa nila.
Normal na lamang iyon lalo na't kapamilya lang din naman ang kaniyang kasama.
Naikuyom ko ang aking mga kamay, dapat sanay na ako sa ganitong tagpo gayong noon pa ay lagi ko naman siyang nakikitang ganito kasama ng ibang babae.
Pero hindi ko lang talaga maiwasang makaramdam ng selos, at pakiwari ko nga'y mas lalong lumalala pa ang nararamdaman ko kaysa noon.
Napaatras ako at hindi sinasadyang natabig ko ang isang vase.
Nakita kong nagulantang sila at napatigil sa ginagawa. Napatingin silang tatlo sa dereksyon ko, they saw me. Napalunok ako.
I caught off guard. Hindi ko alam kung tatakbo ako or lalapit.
Hindi ako makatingin sa kanila ng deretso, "who is she?" Ang tanong no'ng nakaluhod na babae, nagmamadali siyang tumayo nang makita ako.
"She's my sister," simple niyang sagot. Nakangisi ng bahagya.
"Oh..." halos sabay nilang sambit habang namimilog ang mga mata nilang dalawa.
"Siya ba iyong sinasabi mo?"
Tanong no'ng isa. Nanunuri ang mga mata niya akong tinitigan.
May kung ano akong naramdamang kakaiba sa uri ng titig niya.
"Yes, she is. Come here Hope, ipapakilala ko sila sa 'yo." Kimi akong napakilos. Kinurotkurot ko ang mga daliri ko sa nerbyos.
At hindi ko alam kung bakit nakakaramdam pa ako ng nerbyos gayong madalas ko naman mahuli ang kapatid ko sa ganitong tagpo, lalo na noong bata pa lamang ako.
Ayaw ko sanang lumapit, hindi naman ako interesadong makilala sila.
Hindi ko alam pero kinakabahan ako sa ngising nakaguhit sa labi ng dalawang ito.
"Hope, come here." Nag-iba ang tono ni Kuya. May diin, nag-uutos. Marahan akong napahakbang palapit sa kanila.
"Tracy and Len our-"
"our cousins." Ako na ang tumapos. Expected ko rin naman na iyon ang sasabihin niya.
Napakaganda ng dalawang babae. Iyong Tracy ang pangalan ay matangkad at balingkinitan ang katawan. Bagay na bagay sa kaniya ang alon alon at kulay light brown niyang buhok.
May pagkasuplada ang mukha, sopistikadang sopistikada ang dating niya.
Masasabi kong ito ang klase ng babaeng hindi matatanggihan ng isang lalake.
Si Len naman ay may pagka-charming ang mukha. Mahaba at itim na itim ang straight nitong buhok. Mas maliit siya ng kaunti kay Tracy ngunit napaka-curve ng katawan nito. Halos lumuwa ang dibdib nito sa suot nitong body hug dress.
Nakaramdam ako ng inggit at pangliliit sa sarili. Hindi ako katangkaran, at wala rin akong dibdib na mala pakwan ang laki.
Wala akong panama sa dalawang ito at kung itatabi mapagkakamalan akong alalay o 'di kaya'y katulong ng mga ito.
"She's so cute," ani Len. Kita ko ang tila pilit na ngiti niya.
"Yeah, she is." Matiim akong sinipat ng tingin ni Tracy.
"Master, kasali ba siya sa mga nakahilirang isasabak natin sa-"
"No." Agad na putol ni Kuya. Natigilan si Tracy. Hindi ko matagalan ang mapanuring tingin nito sa akin.
"She looks beautiful and so innocent, mga tipo niya ang hinahanap ngayon sa black market-- " tinignan ng masama ni Kuya si Len. Tila naumid ang dila nito at nanahimik.
Wala akong clue kung ano ba ang pinag-uusapan nila. Ang alam ko, hindi ako komportable sa presensya ng dalawang babae.
Kimi kong nakurot ang daliri dahil nakakaramdam ako ng nerbyos sa 'di ko malaman na dahilan.
Kuya walked towards me, "nakatulog ka ba ng maayos?" Tumango ako ng marahan. Hinaplos niya ang buhok ko.
"Tracy and Len will stay here for a couple of days," napaawang ang labi ko.
Nagtatanong ang mga mata kong nakatitig sa kaniya, "you said, no one is-"
"They are part of the family, Hope. They are our cousins, they are not dangerous or threatening to our lives here on the island." Agad na putol niya sa gusto kong sabihin.
They are not threat? Siya na mismo ang nagsabi noon na sa panahon ngayon ay mahirap nang makahanap ng mapagkakatiwalaang mga tao.
Kaya nga sa matagal na panahon ay walang nakakapasok sa islang ito.
Sampong taon gulang ako noon nang magkahiwalay kami ng matagal ni Kuya sa unang pagkakataon.
Nanirahan siya sa syudad para mag-aral at naiwan naman ako sa isla.
"Papa, bakit po hindi dumadalaw si Kuya sa atin? Nami-miss ko na po siya..." Nagulat ako nang biglang magalit si Papa. Siguro, nakulitan siya sa kakatanong ko tungkol kay Kuya.
"Hindi ba sinabi kong tigilan mo na ang kakatanong sa kaniya, dahil nasa malayo siya at nag-aaral para mas lalo pang lumago ang negosyo ng pamilya natin!"galit niyang sigaw sa akin. Hindi ko maiwasang pangilidan ng mga luha. Mula noon parang iniiwasan na ako ni Papa.
Mahigpit si Papa mula sa pagpapasok ng mga tao sa isla. But then, napapansin ko ang madalas na paglalasing niya. Ang laging galit nitong pakikipagusap sa mga tao nito.
May mga pagkakataon na naririnig ko itong nakikipagsigawan sa telepono.
Madalas ko rin itong makitang natutulala o 'di kaya naman ay nag-iisa. Kahit nga ako'y pinagbabawalan niyang lumapit sa kaniya.
Nahuli ko siya minsan na nakatitig sa picture frame nila ni Mama. He looked sad. Maybe he's missing his wife. Naaawa ako sa kaniya.
Hindi nagtagal, nag-umpisang magpapasok ito ng ibang tao sa isla. Pinakilala niya sa akin bilang kapatid niya at dumalaw lamang.
Madalas dumalaw ang kapatid ni Papa.
I saw him smiling again... Nagkulong sila ng kapatid niya maghapon sa kuwarto sa tuwing dadalaw ito. I even heard their weird noises. Loud groans and moans from his bedroom.
Hanggang nasanay na ako.
Isang araw, laking tuwa at gulat ko na rin nang mula sa pamamasyal sa ibang daku ng isla ay naratnan ko si Kuya sa aming mansyon.
"Hindi ka sumunod sa usapan Papa, you're putting everyone in danger! Nangako kang walang makakapasok ng isla habang wala ako!"
"Wala kang karapatan para kuwesyonin ang mga gusto kong gawin! This is my house, my island! Pupunta ang sino mang gusto kong pumunta!" ang galit na bulyaw ni Papa kay Kuya. But kuya smirked at him.
"You lost everything already the moment that I took your place! Dahil sa mga maling desisyon mo sa buhay kaya nasira ang pamilya natin! At kung hindi dahil sa akin, baka patay ka na ngayon, baka patay na tayong lahat! I saved you, I saved everyone from your f**king mess! Kaya may karapatan ako sa bawat parte ng isla na ito o sa bawat bagay na sinasabi mong pag-aari mo!"
Pagkatapos ng away nila ni Kuya hindi ko na nakita ang babaeng kapatid ni Papa.
There's a women came after that, pero paiba-iba. Hindi sila nagtagagal sa isla.
At kailangan ng abiso mula kay kuya bago sila makapasok ng isla.
I know, galit si Papa kay kuya. It seems like he lost his power for everything. Si Kuya na ang nasusunod sa lahat.
Bakit biglang bigla okay na para sa kaniya na may ibang taong manatili ng ilang araw sa islang ito?
Hindi naman siya basta basta pumapayag na may mga babae or ibang taong gustong manatili sa Isla namin maliban na lamang kung mga tauhan iyon ng pamilya.
Malaki ang isla, il Paradiso. Sa katunayan sa tinagal tagal ko na sa islang ito ay may parte pa rin nito ang hindi ko kabisado lalo na sa bandang magubat na parte ng isla.
Hindi naman ako pinagbabawalan halughugin ang islang ito pero mas pinangungunahan ako ng takot kapag sinabi ni Daniel na maraming mababangis na hayop ang maaaring naninirahan sa magubat na parte ng Isla.
— New chapter is coming soon — Write a review
Weekly Power Status
-- Power
Ranking 
-- Power
stone