Chapter 2: บทที่ 1.5 ฝันร้าย หรือ ความทรมาน

มันเริ่มขึ้นอีกแล้ว ฝันร้ายที่วนเวียน ได้แต่คิดว่าทำไมผมถึงต้องเจออะไรแบบนี้ด้วยนะ ช่วงบ่ายก็ทีนึงแล้ว และยังจะต้องเจอกับมันอีกรอบงั้นหรอ แต่ครั้งนี้มันจะแตกต่างออกไป ผมเดินไปที่ประตูบานเดิม และเปิดมันออก ทันทีที่ประตูเปิดจนสุด แสงก็สว่างจ้าจนแสบตาไปหมด เมื่อแสงค่อยๆจางหายไป ผมเหลือบสายตาลงเล็กน้อย และแล้วเจ้าตัวนั้นยื่นอยู่ตรงหน้าผม ผมก็แทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง ของเหลวสีดำนั้นที่ปกคลุมเจ้าตัวนั้นอยู่ มันค่อยๆเคลื่อนที่ไปส่วนหัวของเจ้าตัวนั้น และมันเริ่มกลายเป็นมนุษย์ที่ละนิด และเมื่อมันหยุดลง ภาพตรงหน้าของผมก็คือ เด็กสาวคนหนึ่งที่มีผมยาวสลวย เหมือนดังสายไหมที่รวบยาวอย่างสวยงาม ผมของเธอยาวลากพื้น กระจายไปทั่วพื้นไม้บริเวณนั้น แม้มันปกคลุมตัวเธอเลยด้วยซ้ำ แล้วเธอก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาอย่างช้าๆ ดวงตาสีชาติที่จ้องมาที่ผม ผิวสีน้ำผึ้งอำพันที่ดูน่าสัมผัส ริมฝีปากเล็กที่น่ารัก ผมตกอยู่ในภวังค์ไปชั่วขณะนึง รู้ตัวอีกที่ก็คือ ตอนนี้เด็กสาวคนนั้นยื่นมือทั้งสองมาที่หน้าของผม และจับที่แก้มของผมเอาไว้