Download App
11.11% Why can't teachers love each other? / Chapter 1: ช่วงเช้าของวันแรกในโรงเรียน
Why can't teachers love each other? Why can't teachers love each other? original

Why can't teachers love each other?

Author: YKUNG

© WebNovel

Chapter 1: ช่วงเช้าของวันแรกในโรงเรียน

'วันนี้ก็เป็นเวรของเราสินะ อ่ะ! ลืมแนะนำตัวไปเลย สวัสดีครับ ผมชื่อ ต้น วันนี้ก็เป็นวันที่สดใสอีกเช่นเคย ขอฝากตัวด้วยนะครับ!'

ในขณะที่ ต้น แนะนำตัวเองด้วยเสียงในหัวใจของเขาด้วยความมั่นใจอยู่นั้น ก็มีกลุ่มนักเรียนหญิง 3 คน กำลังเดินมาตรงทางเข้าที่กำลังจะเข้าโรงเรียน

กลุ่มนักเรียนหญิงที่กำลังจะเดินเข้าโรงเรียนสังเกตุเห็นคุณครูผู้ชายใส่สูทกำลังยืนยิ้มอย่างมั่นอกมั่นใจ

"สวัสดีค่ะ มาสเตอร์ ต้น~ (สวัสดีค่ะ มาสเตอร์ ต้น~)"

"โอ้ว! สวัสดีนักเรียนทั้งหลาย"

"วันนี้มีเรื่องอะไรดี ๆ เกิดขึ้นหรอคะ"

"อะ เอ่อ คือมาสเตอร์กำลัง... ไอนั้นไงที่เขาเรียกว่า ยิ้มกระชากใจน่ะ✨"

"ร...หรอคะ ถ้างั้นเจอกันในชั้นเรียนนะคะ"

"อืม! แล้วเจอกันนักเรียนที่รักทั้งหลาย"

เอาล่ะ ผมจะแนะนำตัวอีกครั้งแล้วกันนะครับ สวัสดีครับ ผมชื่อต้น เป็นครูของโรงเรียนที่ลูกหลานของเหล่าคนใหญ่คนโต ส่งมาเรียนกัน อ้อ แล้วก็ผมมีงานอดิเรกคือการอ่านนิยายของประเทศญี่ปุ่นครับ ไม่สิ...ไม่ใช่แค่ชอบถึงขั้นเป็นโอตาคุเลยครับ ทั้งอ่านนิยาย ดูอนิเมะ เล่นเกมจีบสาวก็ทำมาหมดแล้ว! ความรู้สึกที่ตัวเองได้เสพตัวละครสุดน่ารักของประเทศญี่ปุ่นมันช่างทำให้หัวใจของผมนุ่มฟูจริง ๆ ถ้าหากวันไหนผมขาดมันไปล่ะก็ผมต้องลงไปชักดิ้นชักงอกับพื้นแน่ ๆ

"อ๊ะ มาสเตอร์คะ ได้ข่าวว่าจะมีครูใหม่เข้ามาสอนตั้งแต่วันนี้นี่คะ"

"เอ๋ จะเป็นคนยังไงกันน้า~"

"อยากเจอแล้วเนอะ"

ผมที่ได้ยินกลุ่มสามสาวคุยกันก็นึกสงสัยว่า 'มีครูคนใหม่มาสมัครงานที่นี่ด้วยหรอเนี่ย'

อย่างที่ผมบอกไปว่า ผมเป็นครูของโรงเรียนที่ลูกของเหล่าคนใหญ่คนโตส่งมาเรียนกัน ซึ่งผมเป็นครูที่สอนในระดับชั้น ม.6 เรียกได้ว่าเป็นช่วงที่นักเรียนหลาย ๆ คนเริ่มที่จะไปตามหาความฝันของตัวเองบ้างแล้ว บางคนไปช่วยงานพ่อแม่ที่บ้าน บางคนไปรับช่วงต่อธุระกิจของพ่อแม่ บางคนไปเรียนต่อในระดับมหาวิทยาลัยที่ใฝ่ฝัน แต่ส่วนใหญ่นักเรียนในโรงเรียนนี้จะเลือกเรียนต่อในมหาวิทยาลัยกัน เพราะอย่างที่ผมบอกไปโรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนสำหรับลูกคนใหญ่คนโตมาเรียนกันทั้งนั้น เรื่องธุระกิจส่วนตัวจึงไม่ต้องเป็นห่วง แล้วก็มหาลัยที่นักเรียนโรงเรียนนี้เข้ากันส่วนใหญ่จะเป็นมหาวิทยาลัยในเครือ เป็นมหาลัยที่มีชื่อเสียงมาก เรียกได้ว่าเป็นมหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งของประเทศไม่เป็นสองรองใครเลย โรงเรียนนี้ก็มีชื่อเสียงไม่แพ้กัน โรงเรียนต่าง ๆ ทั้งประเทศพยายามเลียนแบบระบบ และหลักสูตรของโรงเรียนนี้แต่ก็ไม่มีโรงเรียนไหนสามารถทำได้เลย และแน่นอนว่าการสอบเพื่อที่จะเป็นครูของที่นี่ยากกว่าการสอบที่อื่น ๆ เป็นเท่าตัว ต้องสอบสัมภาษณ์สุดโหดไปจนถึงการทดลองงานอีกหลายอาทิตย์กว่าจะได้มาเป็นครูโรงเรียนนี้ การที่ผมได้มาสอนในโรงเรียนนี้ก็สามารถบอกระดับความสามารถของผมได้แล้วสินะ หึ ๆ ๆ

"นี่ ๆ ได้ข่าวว่าครูที่มาใหม่คนนี้เก่งมากเลยนี่ เห็นว่าผ่านการสอบสัมภาษณ์และก็ช่วงทดลองงานได้ภายในหนึ่งสัปดาห์เองนะ"

"อู้ว! จริงดิ กูว่าครูโรงเรียนนี้มีแต่คนเก่งระดับปีศาจทั้งนั้น แต่ครูคนนี้เป็นครั้งแรกนะเนี่ยที่ทดลองงานสำเร็จได้ภายในหนึ่งสัปดาห์ กูว่าเขาต้องเป็นครูที่จริงจังและโหดแน่ ๆ เลย ฮ่า ๆ ๆ"

"!?"

ผมที่ได้ยินเรื่องที่นักเรียนตรงหน้าผมพูดถึงกับมีอาการตกใจเล็กน้อย เพราะไม่มีทางเป็นไปได้ที่จะมีครูที่สามารถผ่านการสอบสัมภาษณ์ และช่วงทดลองงานของโรงเรียนนี้ได้ภายในหนึ่งอาทิตย์ ครูคนนั้นต้องเป็นปีศาจแน่ ๆ นี่คือพลังของจอมมารแห่งความรู้!

"หรอ...อืม...มาสเตอร์ไม่เคยได้ยินข่าวว่าจะมีครูเข้ามาใหม่เลยนะ ฟังมาผิดรึเปล่า?"

"งั้นหรอคะ...ไม่เป็นไรค่ะ ยังไงมาสเตอร์ก็เป็นครูที่พวกหนูรักที่สุดนะคะ♡"

"ใช่แล้วค่ะมาสเตอร์ อย่าน้อยใจไปเลยนะค้า~"

"เด็กพวกนี้นี่ ล้อเล่นกับครูอาจารย์อย่างนี้กันรึ!"

"ฮ่า ๆ ๆ งั้นพวกหนูไปก่อนนะค้า~ จุ๊บ"

หลังจากที่พวกเธอพูดเสร็จก็พร้อมใจกันทำท่าจุ๊บพร้อมกันให้ผมดู ผมเกิดอาการเขินเล็กน้อย

จากนั้นพวกเธอก็เข้าไปในโรงเรียน

"เห้อ...ล้อเล่นกับหัวใจของผู้ชายแบบนี้มันบาปนะรู้ไหม"

ผมก้มหน้าลงทำหน้าเหมือนผู้ชายที่เพิ่งโดนหักอกมา

สักพักนึงก็มีกลิ่นแชมพูหอม ๆ โชยมาจากด้านหน้าผม และพูดกับผมว่า

"เป็นอะไรหรือเปล่าคะ?"

เป็นเสียงของผู้หญิงที่อ่อนหวานนุ่มนวลพูดได้เลยว่า ฟังจากเสียงเธอดูเป็นกุลสตรีอย่างแท้จริงและเธอก็กำลังพูดประโยคที่แสดงความเป็นห่วงกับผม ผมรู้สึกดีใจนิด ๆ แถมกลิ่นแชมพูก็หอมมาก มันเป็นกลิ่นแชมพูที่ผมไม่รู้จักเลย หรือว่าจะเป็นครูใหม่ที่พวกนักเรียนเมื่อกี้พูดถึงกันนะ

"นี่จะได้เวลาเข้าแถวของนักเรียนแล้วไม่ใช่หรอ~ เดี๋ยวจะไปเช็กชื่อนักเรียนไม่ทันนะ!!"

เสียงอันอ่อนหวานนุ่มนวลเมื่อกี้กลับกลายเป็นเสียงที่ตำหนิผมอย่างหนักเรื่องที่ว่าทำไมผมถึงยังอยู่ตรงนี้

ผมเงยหน้าขึ้นไปหลังจากผู้หญิงตรงหน้าผมพูดประโยคนั้นจบ สิ่งที่อยู่ตรงหน้าผมคือ หัวหน้าระดับชั้นสุดสวยที่ทำท่าทางและสีหน้าไม่พอใจเป็นอย่างมากต่อการที่ผมยังอยู่ตรงนี้

"ส...สวัสดีครับมิสฟ้า วันนี้ลมกระไรพัดท่านมางั้นรึ"

"เห้อ...ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลย รับผิดชอบหน้าที่ของครูประจำชั้นหน่อยสิ"

"ร...รับผิดชอบหน้าที่อันใดงั้นรึ ข้าพเจ้าก็แค่ยืนตรวจเวรตามหน้าที่ที่ข้าพเจ้าได้รับมอบหมายมา ข้าพเจ้าไม่รับผิดชอบตรงไหนกัน!"

"นี่ต้นพูดดี ๆ ได้แล้วน่า และก็พูดแบบนั้นน่ะรู้ไหมตอนนี้กี่โมงแล้ว หือ?!"

"ตอนนี้งั้นหรอ ก็ 7 โมง 55 นาที...เอ๊ะ?"

ทันใดนั้นผมก็รู้ตัว...ใช่ครับ ผมไปเช็กชื่อนักเรียนสายครับ!

หลังจากที่รู้ตัวแล้วว่าผมสาย ผมเลยตั้งท่าเริ่มต้นวิ่งเหมือนกับนักกีฬาวิ่งที่กำลังฟังเสียงสัญญาณเริ่มวิ่งจากกรรมการให้สัญญาณ

"ต้น...นั้นกำลังทำท่าอะไรน่ะ"

"เข้าที่ ระวัง!"

"ระวังอะไร๊!"

"งั้น...ขอตัวลาไปก่อนนะคร้าบบบ!!"

"เดี๋ยวก่อนกลับมานี่นะ ต้น!!"

ผมวิ่งหนีออกจากตรงนั้นเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ก่อนที่หัวหน้าระดับชั้นสุดโหดจะตำหนิผมไปมากกว่านี้

'เห้อ วันนี้ไม่ได้ดูเวลาเลยพลาดไป'

'เดี๋ยวก่อนนะ...งั้นพวกกลุ่มนักเรียนหญิงเมื่อกี้ก็เข้าแถวสายน่ะสิ!'

ผมกำลังรีบวิ่งไปตรงที่นักเรียนระดับชั้นม.6 เข้าแถวกัน แต่ผมต้องแวะไปเอาเอกสารเช็กชื่อเพื่อที่จะได้เช็กชื่อคนที่มาทันเข้าแถวในช่วงเช้าก่อน

ผมวิ่งมาจนถึงห้องพักครู และรีบเดินมาที่โต๊ะทำงานของตัวเอง หยิบเอกสารรายชื่อของนักเรียนห้อง ม.6/10 มา ระหว่างที่ผมกำลังจะวิ่งออกจากห้องนั้นก็ได้มีเสียงทักมาจากข้างหลังผม

"อ้าวไอต้น!"

ผมหยุดเดินและหันหน้าไปข้างหลัง เห็นผู้ชายหน้าตาธรรมดาโบกมือทักทายผมด้วยรอยยิ้ม นั้นคือเพื่อนของผมเองชื่อว่า เอ็ม อ๊ะถึงจะเห็นว่ามันหล่อน้อยกว่าผมก็เถอะ แต่มันดันแต่งงานก่อนผมแล้วนี่สิ

"ว่าไงเพื่อน มาเอาใบเช็กชื่อนักเรียนสายหรอ"

"ใช่น่ะสิ กูชมวิวเพลินไปหน่อยวะ"

"เรื่องนั้นช่างมันเถอะ เห็นว่าจะมีครูใหม่ย้ายเข้ามาในระดับม.6 วันนี้นี่แหละ"

"จริงดิ ไหนอะ?"

"มึงมาช้าไปแค่วินาทีเดียวเองนะ เธอพึ่งออกไปจากห้องเมื่อกี้เอง"

"เห้ย! ผู้หญิงงั้นรึ สวยรึเปล่า? สูงปะ? สัดส่วนอ่ะ? ตอบมาเร็ว ๆ สิไอชาย!"

"แหม่ ๆ ทีเรื่องผู้หญิงนี่รีบลงรายละเอียดเชียวนะ"

"รู้ไหมลูกผู้ชายน่ะเกิดมาเพื่อตามหาผู้หญิงที่เป็นรักแท้ให้พบยังไงละ!"

"หึ ๆ ๆ นายรู้ไหมว่ากูมีไอจีเขาด้วยนา~"

"เห้ยจริงดิ ต้องแจกกันบ้างละ"

"ไม่อะ แน่จริงไปขอเขาเองสิไอ้ลูกผู้ชาย"

"หึ คนที่ทรยศเพื่อนน่ะเป็นได้แค่เศษสวะ แต่เพื่อนที่ไม่ให้ไอจีของผู้หญิงที่อยากได้น่ะ มันเป็นยิ่งกว่าเศษสวะเสียอีก!!"

"เอ้าพูดงี้ก็สวยสิ้!"

"หือจะเอางั้นรึ!"

"โอ้ย!! (อ๊าก!!)"

ในระหว่างที่ทั้งสองคนยื่นหน้าเข้ามาใกล้กันและคิดจะวางมวยกัน อยู่ดี ๆ หัวของพวกเขาทั้งคู่ก็ถูกใครบางคนจับดันเข้ามาให้หัวโขกกัน

พวกเขาทั้งสองคนจึงพูดพร้อมกับหันหน้าไปข้างหลัง

"ใครมันเอาหัวพวกกูมาโขกกันฟะ!"

"เจ็บโว้ย! มีใครอยากกินข้าวต้มโรงบาลฯเพิ่มอีกคนรึไง!!"

หลังจากที่พวกเขาหันหน้าไปด้านหลัง ทันใดนั้นก็ถูกรังสีระดับซุปเปอร์ อัลตร้าหน้ากลัวกำลังกัดกินจิตใจของพวกเขาอยู่ และรังสีนั้นก็มาจากมิสฟ้า หรือหัวหน้าระดับชั้นที่กำลังจ้องพวกเขาเหมือนเสือที่กำลังข่มขู่ม้าลายด้วยความหน้ากลัวของมัน

"นี่~ รู้ไหมนี่กี่โมงแล้ว? แล้วทำไมพวกนายถึงมาอยู่ที่นี่กันอีกห๊ะ!!"

"ขอโทษคร้าบ~ (ขออภัยเป็นอย่างสูง)"

หลังจากที่ถูกหัวหน้าระดับชั้นตำหนิไปอีกรอบ ต้น และ เอ็ม ก็เดินคอตกมาที่ที่นักเรียนเข้าแถวกัน

ต้นกวาดสายตามองไปมองมาหาครูคนใหม่ที่ว่าแต่ก็ไม่เจอเธอเลย จึงทำได้แค่ยืนคอตกเช็กชื่อนักเรียนไป

"สวัสดีครับ/ค่ะ มาสเตอร์"

นักเรียนห้อง ม.6/10 พร้อมใจกันสวัสดีมาสเตอร์ต้นหรือครูประจำชั้นของพวกเขาด้วยหน้าตาที่ยิ้มแย้มแจ่มใส

"อืม...สวัสดี…"

ต้น ทักทายนักเรียนในห้องของตัวเองด้วยความหดหู่

"มาสเตอร์ต้น เป็นอะไรรึเปล่าคะ? ไม่สบายตรงไหนรึเปล่า?"

"เป็นอะไรรึเปล่าครับ"

"สภาพนี้คงโดนหัวหน้าระดับชั้นตำหนิเรื่องเช็กชื่อเข้าแถวช้ามาอีกแล้วสินะครับ"

"รู้ได้ไง! ร…หรือว่า อ่านใจครูได้งั้นหรอ!"

"ก็มันเป็นอย่างนี้ประจำนั้นแหละ!"

นักเรียนทั้งห้องพร้อมใจกันพูดด้วยเสียงดังฟังชัด

ดูเหมือนว่านักเรียนเหล่านี้จะรู้สึกชินกับการที่มาสเตอร์ต้น มาเช็กชื่อช้าเป็นประจำแล้ว

"ding ♫ dong ♫ ding ♫ dong ♫ ~"

'อ๊ะ ดูเหมือนว่าเสียงออดสัญญาณเข้าแถวของโรงเรียนจะดังแล้วสินะ มา 8 โมงตรงพอดีเลยเรา'

เพลงโรงเรียนขึ้น - "Studying is the purpose of life~"

เมื่อเพลงโรงเรียนจบ หัวหน้าระดับชั้นก็ขึ้นมาบนเวทีเพื่อกล่าวทักทายเหล่านักเรียนในวันเปิดปีการศึกษาใหม่

"สวัสดีค่ะนักเรียนทุกคน วันนี้เป็นวันที่หนึ่งในปีการศึกษาใหม่ส่วนใหญ่ก็หน้าเดิม ๆ กันล่ะนะ"

'อืมนั้นสินะ โรงเรียนนี้มันสอบเข้ายากอยู่แล้วทั้งนักเรียนและครูด้วย' ต้นคิดในใจ

"แต่ว่าในวันนี้จะมีคุณครูคนใหม่เข้ามาในระดับม.6 เพิ่มอีกคน ขอให้พวกเธอต้อนรับครูใหม่ให้ดี ๆ กันด้วยล่ะ"

'อืม…ได้ยินมาตั้งแต่เช้าแล้วจะเป็นคนยังไงกันนะ' ต้นคิดในใจอีกครั้ง

ทันใดนั้นก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินออกมาจากข้าง ๆ เวทีตรงมาข้างหน้าที่ ๆ นักเรียนเข้าแถวกันอยู่

ทุกสายตาจับจ้องมองตามเธอแต่เพียงผู้เดียว ผู้หญิงผมสีทองยาวระยิบระยับประมาณเอว สูงประมาน 160 กว่า ๆ ดูรวม ๆ แล้วเหมือนเจ้าหญิงที่หลุดมาจากในเทพนิยาย ผมไม่สามารถละสายตาจากเธอได้เลย มีคำเดียวเท่านั้นที่จะสามารถใช้นิยามเธอในช่วงเวลานี้ได้ นั้นคือคำว่า 'สวยงาม'

"อ้อ~ ลืมบอกไปเธอมาจากอังกฤษนะ" หัวหน้าระดับชั้นพูดใส่ไมค์

'ห๊ะ?!' ต้นคิดในใจอีกครั้งแบบตกใจ

ผู้หญิงชาวต่างชาติคนนั้นขึ้นมาบนเวที แล้วจับไมค์ และพูดใส่ไมค์ว่า

"Hello everyone, I'm a new teacher to teach you guys. today is a good day"

[คำแปล : สวัสดีค่ะทุกท่านดิฉันคือคุณครูคนใหม่ที่จะมาสอนพวกคุณ วันนี้ช่างเป็นวันที่ดีจริง ๆ]

ณ ตรงนั้น ในห้วงเวลานั้น ในวินาทีนั้นที่เธอพูดทักทายนักเรียนและคุณครูใส่ไมค์ที่ตั้งไว้อยู่บนเวที ผมก็ได้รู้ตัวว่า ผมถูกสะกดด้วยเวทมนต์ความสวยงามของเธอไปซะแล้ว…


CREATORS' THOUGHTS
YKUNG YKUNG

สวัสดีผู้อ่านทุกท่านครับ ผมเป็นนักเขียนหน้าใหม่ครับ ผมชอบอ่านนิยาย ก็เลยมีความฝันที่แรงกล้าว่าอยากที่จะเป็นนักเขียนนิยาย ยังไงก็ขอฝากผลงานเรื่อง Why can't teachers love each other? ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะครับ

Chapter 2: ก่อนเริ่มคาบแรก

"Hello everyone, I'm a new teacher to teach you guys. Today is a good day"

[คำแปล : สวัสดีค่ะทุกท่านดิฉันคือคุณครูคนใหม่ที่จะมาสอนพวกคุณ วันนี้ช่างเป็นวันที่ดีจริง ๆ]

แค่น้ำเสียงที่เธอใช้พูดประโยคทักทายใส่ไมค์ ก็สามารถทำดาเมจใส่หัวใจของผู้ชายทุกคนตรงนั้นได้ไม่ว่าจะเป็นครูหรือนักเรียนก็ตาม เสียงของเธอทำให้หัวใจของผมนุ่มฟู และทำให้ผมหลงไหลไปกับเสียงที่นุ่มนวลนั้นโดยไม่ทันตั้งตัว

"My name is Lily Taylor. Nice to meet you."

[คำแปล : ฉันชื่อ ลิลลี่ เทเลอร์ ยินดีที่ได้รู้จักคะ]

"เอ๊ะ?!"

ผมสะกิตใจเมื่อได้ยินชื่อนั้น เพราะผมรู้สึกว่าจะเคยได้ยินชื่อนี้ที่ไหนมาก่อน เหมือนเป็นความทรงจำที่นานมาแล้วแต่ผมก็ยังนึกไม่ออกอยู่ดี

"อืม...นึกยังไงก็นึกไม่ออกอยู่ดีแฮะ...หืม?"

ดูเหมือนว่าผมจะพูดคำว่า เอ๊ะ เสียงดังเกินไปทุกคนเลยหั่นมามองผมด้วยความสงสัยว่าจะตะโกนขึ้นมาทำไม รวมถึงเธอเช่นกัน

ในตอนแรกที่เธอหันมามองที่ผม เธอทำหน้าขัดใจนิด ๆ ทำให้ผมกลัวเธอเล็กน้อย แต่เมื่อเธอสบตากับผม เธอก็เบิกยิ้มออกมาเหมือนกับได้เจออะไรบางอย่างที่มันดีมาก ๆ

"Oh!, is that Tin? Long time no see"

[คำแปล : โอ้! นั้นตินใช่ไหม? ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ]

"เอ๊ะ ติน? Me?"

"Yes, you are Tin. Hello!"

[คำแปล : ใช่แล้วคุณคือติน สวัสดี!]

"เอ่อ เข้าใจผิดแล้วครับชื่อผมต้น..."

คราวนี้ทุกคนก็หันมามองผมเหมือนกับในตอนแรก แต่คราวนี้ไม่ได้หันมาเพราะความสงสัยแต่ทุกคนหันมามองผมด้วยสายตาที่ว่า ทำไม่หมาวัดอย่างแกถึงได้ไปรู้จักกับดอกฟ้าอย่างงั้นได้! สายตาพวกนั้นที่มองมาที่ผมช่างน่ากลัวเหลือเกิน

"ครูประจำชั้นเรา ร้ายไม่เบาเหมือนกันนะเนี่ย~"

"ติน~ ไม่ได้เจอกันนานเลยน้าา~"

"ต้นโกอินเตอร์!"

"เห้ย ใจเย็น ๆ เค้าอาจจะจำผิดคนก็ได้นา ชื่อยังเรียกผิดเลย"

ในระหว่างที่ผมกำลังหันหลังให้เวทีเพื่อที่จะแก้ต่างให้ตัวเอง กับนักเรียนของห้องตัวเองที่กำลังแซวผมอย่างหนัก

"เอ๊ะ อะไรมาโดนหลัง...เอ๊ะ มือ? เอ๊ะ เอ๋!!"

คุณลิลลี่ก็เข้ามากอดผมจากข้างหลัง เอาหน้าแนบหลังผม พร้อมทำหน้างอนแก้มป่อง แล้วพูดกับผมว่า

"Tin, now I'm talking. listen carefully"

[คำแปล : โถ่~ ตินฉันกำลังพูดอยู่นะ ตั้งใจฟังกันหน่อยสิ]

"คะ คะ คะ ครับ ขอโทษครับ!"

'อ๊ากกกกก' ผมตะโกนในใจ

เจอเหตุการณ์รุกหนักแบบนี้ใครมันจะคุมอารมณ์อยู่ได้ ลองคิดดูสิคุณยืนอยู่ดี ๆ แล้วมีผู้หญิงหน้าตาสวย ๆ เข้ามากอดคุณจากด้านหลัง พร้อมทำหน้างอนแก้มป่องแบบโครตน่ารัก พร้อมทั้งพูดอ้อนให้ตั้งใจฟังแบบน่ารัก ๆ ถ้าเป็นคุณจะอยู่เฉย ๆ ได้ไหมละ!

เหมือนว่าผมจะลืมอะไรไปบางอย่าง ณ ตอนนี้ผมอยู่ในสถานการณ์ที่ผู้ชายทุกคนในระดับชั้นเหมือนจะตั้งตนเป็นศัตรูกับผมไปซะแล้ว แถมพวกผู้หญิงก็จิ้นผมกับคุณลิลลี่ไปต่าง ๆ นา ๆ

ผมไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงต่อ แต่อย่างแรกที่ผมควรจะทำคือแก้ไขความเข้าใจผิดนี้ เพื่อไม่ให้คุณลิลลี่เสื่อมเสียชื่อเสียงเพราะผม

ผมทำใจสักพักแล้วจับแขนของเธอที่กุมตรงหน้าท้องผมไว้ออก และหันหลังไปจับไหล่เธอแล้วค่อย ๆ ดันเธอออกไปแบบนุ่มนวลที่สุดเท่าที่จะทำได้

หลังจากที่ผมดันเธอออกไปจากตัวผมได้แล้ว ผมก็กำลังจะพูดเตือนให้เธอระวังตัวมากกว่านี้

"คุณลิล... คุณลิลลี่?"

ในขณะที่ผมกำลังจะพูด เธอเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผม พอสังเกตุเธอดี ๆ แล้ว หน้าและหูของเธอแดงก่ำ ดวงตาที่ระยิบระยับจ้องมองมาที่ตาของผม ท่าทางกับสายตาที่เธอมองผมทำให้ผมพูดอะไรไม่ออกสักคำ

"Tin" เธอพูดระหว่างที่จ้องตาผม

'โอ้ยยย อะไรมันจะน่ารักขนาดนี้! แต่ว่าเหมือนเคยเห็นหน้าที่ไหนมาก่อนเลยแฮะ ไม่ใช่เมื่อนานมาแล้วซะด้วย อืมมมม?'

ผมกับคุณลิลลี่จ้องตากัน มันทำให้ผมเหมือนจะจำความทรงจำบางอย่างที่ผมลืมไปได้ แต่แล้วจู่ ๆ ก็มีเสียงอะไรบางอย่างดังมาจากรอบ ๆ ผมกับเธอ

"แต่น แตน แตน แตน แต่น แต้น แต่น แตน"

"เชิญเจ้าบ่าวกับเจ้าสาวจูบสาบานได้~"

"ยินดีกับคู่ข้าวใหม่ปลามัน*ด้วยจ้าา" *เรียกช่วงเวลาที่สามีภรรยาเพิ่งแต่งงานกันใหม่ ๆ

อยู่ดี ๆ นักเรียนห้องผมก็ฮัมเพลงแต่งงานขึ้นมา พร้อมกับเสียงปรบมือและคำอวยพรจากนักเรียนและครูทั้งระดับชั้น พร้อมทั้งเสียงระฆังดัง และกลีบกุหลาบที่ถูกโปรยลงมาจากไหนก็ไม่รู้

"จะฮัมเพลงทำเพื่อ! หยุดนะไอ้พวกนี้นี่!"

กลายเป็นว่าในช่วงเวลาเข้าแถวตอนเช้าของการเปิดภาคเรียนใหม่ของโรงเรียนนี้ในระดับชั้นม.6 เป็นการจัดงานแต่งงานของผมกับคุณลิลลี่ซะงั้น! แล้วชีวิตที่เหลืออยู่ต่อจากนี้ผู้คนเขาจะมองผมกันยังไงละเนี่ยยย

'ในที่สุดก็ได้เจอกันนะ...ติน' ลิลลี่คิดในใจในระหว่างที่ต้นกำลังอาละวาดใส่ทุกคนเพื่อที่จะกลบเกลื่อนความเขินอายของตัวเอง

.

.

.

ณ ห้องพักครู ม.6

หลังเข้าแถวเสร็จครูทุกคนจะเข้ามาในห้องพักครูแล้วไปที่โต๊ะของตัวเองแล้วจัดเตรียมอุปกรณ์เพื่อที่จะไปใช้สอนนักเรียนของตัวเองในคาบแรก แต่ตอนที่ผมเข้าห้องพักครูมาก็มีพวกครูผู้หญิงกับพวกครูผู้ชายที่สนใจเรื่องความรักมาล้อมผมไว้ประมาณ 5-6 คน แล้วถามเรื่องราวความเป็นมาของผมกับคุณลิลลี่

ผมอยากจะออกจากที่นี่มากเพราะมันอึดอัดแต่ติดตรงที่พวกครูที่รุมผมยังไม่ให้ผมไปไหนเลย

ผมในตอนนี้อยากที่จะหลุดพ้นจากตรงนี้มาก ๆ และแล้วก็มีคนฝ่าวงล้อมผู้คนเข้ามาอย่างยากลำบากเพื่อที่จะเข้ามาหาผม

"นี่ ๆ พบกันครั้งแรกที่ไหนหรอ?"

"เอ่อ...ตอนที่กูวิ่งมาเพราะมาสอนสายก็เลยวิ่งชนเธอ...ไม่ใช่! เธอก็เอากับเค้าด้วยหรอเนี่ย อีกิ๊ก"

"ฮ่า ๆ ๆ ก็ล้อมึงมันฮาดีนี่นา~ อีกอย่างไม่นึกเลยนะเนี่ยว่าจะสนิทสนมกับผู้หญิงขนาดนั้น ทั้ง ๆ ที่เข้ากันกับผู้หญิงไม่ได้แท้ ๆ"

"ไม่ใช่นะ กูก็ไม่รู้จักเค้าเหมือนกานน"

นี่คือเพื่อนสมัยเด็กของผมชื่อ กิ๊ก เรียนอยู่ห้องเดียวกันตั้งแต่ ป.1 - ม.6 ตอนมหาลัยไม่ได้เจอเธอเลย แต่ตอนเวลาทำงานก็เข้ามาทำงานที่เดียวกันอีก โลกช่างกลมยิ่งนัก

"ไอ้ตินมันร้ายจาดด"

"กูชื่อต้น!"

"ไม่เอาน่าติน~ ฟังเค้าหน่อยจิ"

"กูวว ชื่ออ โต้นนนน!!"

"ตินดุเค้าอ่าา ฮือออ"

"อู้ยย! (โอ้ย!!)"

"ใครอะ!"

"พวกนายว่างกันนักรึไง! ห๊ะ!"

"ทำไมตีแต่พวกผมอะคับ หัวหน้าระดับ!"

"ด...เดจาวู!"

ต่อมาไอ้เอ็มก็มาแซวผมอีกคน แต่ก็ต้องขอบคุณพวกเพื่อนผมที่ทำให้ผมหลุดพ้นจากผู้ชายและผู้หญิงที่สนใจเรื่องความรักไปได้ แต่รู้สึกขอบคุณไม่ทันไรก็กลายเป็นความเซ็งไปซะแล้ว เพราะอะไรน่ะเหรอ ก็เพราะว่าไอ้เอ็มมันทำให้หัวหน้าระดับฟาดเอกสารรายชื่อนักเรียนใส่ผมเนี่ยแหละ! โถ่เอ้ย!

ในระหว่างที่ทุกคนกำลังให้ความสนใจมาที่ผม ตัวเอกของเรื่องวุ่นวายเมื่อเช้าก็โผล่มา

คุณลิลลี่เข้ามาในห้องพักครูด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มเหมือนดั่งดอกไม้บาน เหมือนเหตุการณ์เมื่อก่อนหน้านี้ไม่เคยเกิดขึ้นเลย

"Hello everyone, I teach English, Let's all fight today!"

[คำแปล : สวัสดีค่ะทุกคน ฉันสอนวิชาภาษาอังกฤษนะคะ ขอให้วันนี้ทุกคนสู้ ๆ กันนะคะ]

"Yes sir!"

[คำแปล : ครับท่าน!]

หลังจากที่ผู้ชายทุกคนตะโกนตอบเธอเป็นเสียงเดียวกัน ก็กรูกันเข้ามาเพื่อที่จะขอช่องทางการติดต่อเธอเหมือนพวกผู้ชายที่รุมกันขอลายเซ็นในงานออกอีเว้นต์ของเหล่าไอดอลที่ตนเองชื่นชอบ

เธอทำหน้ายิ้มแย้ม แต่เธอก็ยืนนิ่งเฉย ไม่มีการตอบสนองใด ๆ เหมือนว่าเธอจะเคยชินกับเหตุการณ์แบบนี้แล้ว

"เฮ้อ พวกนายนี่จริง ๆ เลย เห็นไหมว่าเธอกลัวอยู่"

"ผมว่าเธอไม่ได้กลัวเลยนะครับ..."

"พูดอะไรของนายน่ะต้น เห็นไหมว่าเธอตัวสั่นอยู่เนี่ย"

"ผมไม่เห็นนะครับ..."

หลังจากผมตบมุก(รึป่าว?) ของหัวหน้าระดับเสร็จ ผมก็เหลือบตาไปดูเวลาที่ติดอยู่บนผนังห้องพักครู ดูเหมือนว่าจะใกล้เวลาที่จะเริ่มคาบแรกแล้ว ผมควรจะต้องรีบไปสอนนักเรียนของผมแล้ว

"งั้นผมไปก่อนนะครับ คาบแรกก็ใกล้จะเริ่มแล้วด้วย"

"เดี๋ยว! ต้นเอาตัวคุณลิลลี่ไปด้วยสิ"

"เอ๊ะ? แต่ผมกำลังจะสอนคาบแรกแล้วนะครับ"

"ก็ใช่ไง นายก็เอาคุณลิลลี่ไปเข้าคู่ด้วยเลยไง ให้เขาเรียนรู้อะไรหลาย ๆ อย่างของโรงเรียนนี้ด้วยล่ะ"

ก่อนที่ผมจะออกไปเพื่อไปสอนคาบที่หนึ่ง หัวหน้าระดับก็บอกให้ผมไปคู่กับคุณลิลลี่ ผมที่รู้สึกตกใจเพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันกระทันหันเกินไป ผมจึงตอบปฏิเสธไป

"ถ้าประเมินจากความสามารถของเธอแล้วผมว่าเธอเหมาะที่จะคู่กับคนอื่น ๆ มากกว่าผมนะครับ"

"พูดอะไรของนายน่ะต้น นายเป็นคนเดียวนะที่ยังไม่มีคู่น่ะ"

"อุ๊ก เหมือนโดนต่อยเข้าที่หน้า!"

"อะไรของนายเนี่ย ฉันหมายถึงครูคู่ชั้นต่างหาก อีกอย่างสามีที่ดีต้องดูแลภรรยาให้ดีสิจริงไหม~"

"โอ้ยย! หัวหน้าระดับที่เย็นชาก็เอากับเค้าด้วยหรอเนี่ยยย"

"งั้นเอาอย่างงี้ วันนี้ทั้งวันนายคู่กับคุณลิลลี่ไปก่อนแล้วเดี๋ยวตอนปาร์ตี้ต้อนรับครูใหม่ตอนเย็นก็ให้เธอเลือกว่าจะทำหน้าที่เป็นครูคู่ชั้นคู่กับนายไหม อีกอย่างดูสีหน้าของเธอตอนนี้แล้วยังกล้าปฏิเสธอีกหรอ"

ผมนึกสงสัยในคำพูดของหัวหน้าระดับเลยลองหันไปดูหน้าของคุณลิลลี่ ผมเห็นเธอบีบน้ำตาออกมาแล้วทำหน้าอ้อน เหมือนเด็กที่กำลังบีบน้ำตาขอร้องให้พ่อแม่ซื้อของเล่นที่ตัวเองอยากได้

ผมที่ไม่มีทางเลือกเพราะลูกผู้ชายต้องไม่ทำให้ผู้หญิงร้องไห้ ผมเลยหันไปชวนเธอให้ไปด้วยกัน

"เอ่อ...แคนยู...เอ่อ...โกวิด...มี๊? (Can you go with me)"

[คำแปล : คุณไปด้วยกันกับผมได้ไหม]

แต่ผมลืมข้อหนึ่งที่สำคัญที่สุดในการที่จะทำงานคู่กับเธอที่พูดภาษาอังกฤษ ใช่ครับ ผมพูดภาษาอังกฤษไม่เป็น! ถึงแม้ว่าจะพอฟังภาษาอังกฤษได้ก็เถอะ แต่เรื่องเขียนกับพูดภาษาอังกฤษผมอยู่ในเกณต์วิกฤตเลยล่ะ

แต่ถึงแม้ว่าผมจะพูดภาษาอังกฤษออกไปแบบนั้น เธอก็ทำหน้ามึนงงนิด ๆ ก่อนที่จะทำหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสให้ผม ดูเหมือนว่าเธอจะมีความสุขมาก ๆ ที่ผมชวนให้เธอไปด้วยกัน

"Ok!"

เธอตอบตกลงกับผมด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มสดใสแทบจะในทันที และจูงมือผมไป

ก่อนที่ผมจะออกจากห้องพักครูก็โดนพวกครูผู้ชายที่ถูกเมินเมื่อกี้เพราะไปสร้างความรำคาญให้เธอ ฉุดแขนเสื้อของผมเอาไว้

"เดี๋ยวสิไอต้น อย่างแกมันไม่เหมาะกับเธอหรอกน่า"

"ใช่ ๆ ส่งเธอมาให้คู่กับพวกเราดีกว่า รับรองเธอต้องมีความสุขมากกว่าการที่ได้คู่กับแกแน่"

"ใช่ ๆ ฮ่า ๆ ๆ ๆ"

ในระหว่างที่ผมกำลังโดนดูถูกอยู่นั้น ผมก็หันไปเพื่อที่จะพยายามพูดสวนกลับพวกเขาไป

แต่ทว่าก่อนที่ผมจะโต้ตอบกลับไปก็มีออร่าที่มืดมิดปกคลุมทั่วห้องพักครู รังสีอำมหิตที่สามารถรู้สึกได้มาจากข้างหลังผม แล้วก็มีโทนเสียงที่ใช้พูดกับคนที่เปรียบเสมือนขยะ มาจากข้างหลังผม

"เสือก"

คุณลิลลี่คือที่มาของ ออร่าอันมืดมิด รังสีอำมหิตกับโทนเสียงที่พูดกับขยะ ผมสงสัยว่าเธอเป็นคนพูดจริงหรือเปล่า เลยลองหันไปมองหน้าของเธอดู

ข้อสงสัยของผมก็กระจ่างในทันตา ใบหน้าของเธอจากดวงตาที่อ่อนหวานกลายเป็นเหมือนดวงตาที่ไว้มองเศษขยะ ทำหน้าบูด ดูเหมือนจะโกรธสุด ๆ บอกเลยว่าหน้าตาเธอในตอนนี้หน้ากลัวเสียยิ่งกว่ายักษ์ซะอีก ทำเอาพวกผู้ชายที่ดูถูกผมเป็นใบ้ไปกันหมดทุกคนเลย

ผมดีใจมากที่คุณลิลลี่โกรธแทนผม และพูดต่อว่ากลับไปเพื่อผม

"ฮ่า ๆ ๆ 'เสือก'งั้นหรอ พูดได้ดีนี่คุณลิลลี่"

ผมพูดพร้อมกับยิ้มให้เธอ และโบกมือลาใส่พวกผู้ชายที่ยืนอึ้งอยู่ ก่อนที่ผมจะจูงมือเธอและออกไปจากห้องพักครู

.

.

.

ตอนนี้ผมได้เดินคู่กับสาวสวยจากต่างประเทศที่เป็นที่จับตามองของคนทั้งโรงเรียน และจุดหมายก็คือทางเดียวกันด้วย ดังนั้นผมจึงตื่นเต้นมาก บอกเลยว่าตั้งแต่เกิดมาผมยังไม่เคยเดินกับผู้หญิงที่สวยและงดงามขนาดนี้มาก่อน และไม่นึกเลยด้วยซำ้ว่าชาตินี้จะมีโอกาส แต่ดูจากที่เธอพูดต่อว่าพวกผู้ชายเมื่อกี้ไปดูเหมือนว่าเธอจะพูดไทยได้นิดหน่อยสินะ...แล้วทำไมต้องเป็นคำนั้นด้วยละ...

ผมกับเธอเดินมาสักพัก ต่างคนต่างไม่พูดอะไรกันเลย และไม่รู้ว่าจะเริ่มการสนทนาแบบไหนดี ผมต้องทำอะไรสักอย่างกับบรรยากาศที่น่าอึดอัดนี่แล้ว

"คุณลิลลี่! (Tin!)"

ปรากฏว่าผมกับเธอพูดพร้อมกันซะงั้น

"อ๊ะ เอ่อ...ไอ แคน สปีค...อาฟเตอร์ ยู สปีค โอเค๊? (I can speak after you speak)"

[คำแปล : ผมจะพูดหลังจากที่คุณพูด โอเคไหม?]

"Ok"

ก่อนที่คุณลิลลี่จะพูดเธอก็ก้มหน้า ผมเห็นใบหน้าของเธอแดงนิด ๆ ด้วย

["รู้ไหมว่าทำไมฉันถึงไม่สนใจผู้ชายที่เข้ามาทักทายฉันเมื่อกี้?

เพราะว่าฉันอยากแอดคุณเป็นเพื่อนคุณแรกของฉันยังไงละ"]

"Do you know why I ignored the guy who greeted me just now?

Because I want to add you as my first friend."

ผมได้ยินประโยคนั้นเลยยิ้มออกมาจนทำให้ผมหุบยิ้มไม่ลงเลยละ

หลังจากที่เธอพูดประโยคนั้นเสร็จ เธอยิ้มแบบสดใสให้ผม และจับมือผมไว้แล้ววิ่งไปตามทางเดิน

ความรู้สึกในใจนี้...เหมือนเคยเจอเหตุการณ์นี้ที่ไหนมาก่อน เหมือนเคยเจอกับเธอที่ไหนมาก่อน...

ผมไม่รู้หรอกนะว่าเหตุการณ์ต่อจากนี้ของผมจะเป็นยังไง แต่ว่านะ ผมอยากจะใช้เวลากับเธอให้มากกว่านี้ อยากอยู่กับเธอให้มากกว่านี้ อยากปกป้องเธอ อยากสนับสนุนเธอ อยากเห็นตอนเธอยิ้ม อยากดูแลเธอ อยากทำให้เธอคนนี้มีความสุขเท่าที่จะทำได้

ณ ช่วงเวลานั้น ความรู้สึกของผมก็เอ่อล้นมามากมายนับไม่ถ้วน ผมรู้สึกว่าถ้าหากได้อยู่กับเธอแล้ว ผมสามารถทำอะไรก็ได้ น่าแปลกจริง ๆ มันคือความรู้สึกอะไรกันนะ...

"ว่าแต่คุณลิลลี่ครับ ไม่ใช่ว่าเพื่อนผมมาขอไอจีคุณเป็นคนแรกแล้วหรอ"

"What are you talking about? You are really my first friend."

[คำแปล : พูดอะไรของนายน่ะ? นายเป็นเพื่อนคนแรกของฉันเลยนะ]

"อ่อ! โอเคครับงั้นไม่มีอะไรแล้วละครับ"

'ไอ้เอ็ม! มึงหลอกกูนี่หว่า! สรัด!'


CREATORS' THOUGHTS
YKUNG YKUNG

อ้าวไอ้เอ็ม!

Load failed, please RETRY

Weekly Power Status

Batch unlock chapters

Table of Contents

Display Options

Background

Font

Size

Chapter comments

Write a review Reading Status: C1
Fail to post. Please try again
  • Writing Quality
  • Stability of Updates
  • Story Development
  • Character Design
  • World Background

The total score 0.0

Review posted successfully! Read more reviews
Vote with Power Stone
Rank 200+ Power Ranking
Stone 0 Power Stone
Report inappropriate content
error Tip

Report abuse

Paragraph comments

Login

tip Paragraph comment

Paragraph comment feature is now on the Web! Move mouse over any paragraph and click the icon to add your comment.

Also, you can always turn it off/on in Settings.

GOT IT