บทที่ 140-3 ดาวคู่ชุมนุม
กองทัพเหยียนจื้อจึงต้องเข้ามาจัดการความเรียบร้อยอย่างช่วยไม่ได้ เยี่ยนหุยกลับไม่ได้รู้สึกผิดเลยแม้แต่น้อย กลับหัวเราะเสียงดังพลางพูดว่า “ข้าเห็นทุกคนต้องยืนรอนาน จึงอยากให้ทุกคนคึกคักขึ้นมาบ้าง องค์เซวียนอ๋อง พระองค์ว่ากระหม่อมช่างคิดดีหรือไม่เล่า”
ฉินจือเหยียนยังคงสงวนท่าทีไว้อย่างงดีเยี่ยม พยักหน้ารับด้วยรอยยิ้มพลางกล่าวว่า “แม่ทัพเยียนช่างมีความคิดแหวกแนวยิ่งนัก”
ในนาทีนั้นเอง ได้ยินเสียงความวุ่นวายเกิดขึ้นฝูงชน ชิงเซี่ยที่อยู่ในกลุ่มฝูงชนจึงมีปฏิกิริยาเป็นพวกแรก ทันใดนั้นก็เกิดความโกลาหลขึ้น นางรู้ว่าต้องเป็นคนพวกนั้นที่อดทนไม่ไหว จึงถือโอกาสที่เยี่ยนหุยก่อความวุ่นวายเข้ามากวนน้ำให้ขุ่น
เยี่ยนหุยที่ไร้ความเกรงกลัวสิ่งใดในหล้า ร้องขึ้นด้วยความยินดีว่า “เกิดอะไรขึ้น? มีการลอบสังหารใช่หรือไม่?”
ฉินจือเหยียนมีท่าทีสงบนิ่งดังขุนเขา พูดขึ้นด้วยสีหน้าดังเดิมไม่เปลี่ยนแปลงว่า “แค่โจรกระจอกที่ไม่น่าหวาดกลัวเท่านั้น ท่านแม่ทัพอย่าได้กังวลไป”