ตอน"จุดกำเนิดรักข้ามภพ5" #ชะตาลิขิต
" พระโอรส...รอหม่อมฉันด้วยพระเจ้าค่ะ"
" อ้าว...นี่ลูกท้อเซียนข้าให้เจ้ากินแล้วจะได้มีกำลังพลังภายในตามเราได้ทันไง
อ่ะรับไว้.!! " ..พูดไม่ทันจบลูกท้อเซียนก็
ลอยไปอยู่ในมือองครักษ์...
" สาธุ..พระเจ้าค่ะพระโอรส หม่อมฉันไม่
เคยได้ลิ้มลองชิมรสของลูกท้อเซียนเลย จะมีก็พึ่งวันนี้แหล่ะ พระเจ้าค่ะ…"
มันช่างหอมหวานละมุนเสียบจริงๆ...!!
**อืมมม...งั้นก็รีบกินเสียให้หมด จะได้
มีแรงออกเดินทางต่อ.!!...
" ป่ะ..ไปกันเถอะ!!..เรารีบเดินทางไปกันต่อได้แล้ว ข้านี้!!..อยากจะเสร็จสิ้นภาระกิจชิ้นนี้เสียเต็มทีหล่ะ!! " พูดเสร็จทั้งสองก็มุ่งหน้าไปยังนครบาดาล"วังนาคินทร์อันตารตีย์ศรีปฏิพัทธิ์นาคราช"....
** ครั้นใกล้ถึงประตูเมือง ทั้งสองก็ได้พบ
เจอเรื่องราวเหตุการณ์วุ่นวายเข้า...
ที่หน้าด่านประตูเมืองมีชายหนุ่มคนนึง
มีดาบงามคู่กาย ได้ประกาศท้าประลอง
กับชายหนุ่มอีกกลุ่มใหญ่ " ใครหน้าไหน
ที่คิดว่าตนแน่แท้ กว่าข้า..ลูกชายท้าว
"พญาเกษียรนาคา" อย่าได้รอช้าจงรีบ
เข้ามาประลองกับข้า หากว่าท่านใดชนะ
ข้าจะหลีกทางให้ท่านได้หมายปอง!!
พระธิดาทั้งห้าพระองค์แห่งวังนาคินทร์
นี้!!."
..อ่อ...ที่แท้ก็เป็นละครสดที่มีคนเล่นจริง…..
**ขณะที่ทั้งสอง..กำลังตั้งใจดูละครสดอย่างสนุกสนานอยู่นั้น...ก็ได้มีชายชราแก่ๆคนนึงถือไม้เท้าเดินมาผ่านหน้า
แล้วหยุดนิ่งตรงหน้าชายหนุ่ม ซักพัก
ชายแก่คนนั้นก็เงยหน้าขึ้น ชำเรืองชาย
ตามองผู้เป็นเจ้าชายอันทรงสูงศักดิ์...
แต่ปกปิดตนเองเอาไว้ด้วยผ้าแพรสีเขียวอมเทาม่วงธรรมดา พร้อมกับพูดขึ้นมา
ลอยๆว่า....!!
*** "ชีวิตดั่งสายน้ำ...วังน้ำวน
ไหลชลเชี่ยว....ลือเกี่ยวฤทัย วันคืนหมุน....เวียนวนผ่าน
มิลาลับ.....ก็ล่วงลับแลดับไป
แลเห็น แต่ไม่หวนทวนกลับ
ไหลลาลับ..กลับแสงจันทร์ฯ"
***#เจ้าหนุ่มน้อย บัดนี้....ชะตากรรม..
ของเจ้า!!!.....
***************************