Chapter 17: Chapter 17: The Fight
"Sometimes a fight saves a relationship where silence breaks it. Speak up for your heart so that you won't have regrets."
***
Clyde's PoV
I went out from my room and took a breath, it's another day.
Eifel and I have been living under one roof for weeks now and we've already gotten used with each other.
As a daily routine I went to the table which was already prepared with foods. I sat down like I always do. Lumabas si Eiffel mula sa kusina at inilapag ang freshly cooked sunny side ups, like always.
But today is not the same old days...
Today is not like the other days where we eat breakfast together harmoniously. She didn't greet me a good morning, didn't smile at me nor talk to me.
Today she just kept silent and didn't even bother looking at me.
Supposed to be ay wala akong pakialam. Hindi ako tatablan ng silent treatment niya, because after all everyone knows that I am THE CLYDE DALE FUENTABELA.
Ang isang Clyde Dale Fuentabela ay mas malamig pa sa yelo, ���Ice Prince" kung tawagin sa pristerhiyosong Salvador University.
Rich and definitely handsome. Lahat ng babae o maski binabae couldn't resist my charms.
But that kind of Clyde Dale Fuentabela wouldn't work against his WIFE.
Ang isang MR. Clyde Dale Fuentabella ay nasanay na masayang inaasikaso ng kanyang misis habang nakangiti...
Palihim na sinulyapan ko ang asawa ko. Parang wala ako sa harap niya at tahimik na kumakain lamang siya.
Bakit parang nahihirapan ata akong lumunok?
Nakailang subo palang ako ay tumayo na siya agad at pumunta sa sala saka nanood ng news habang hinihintay ako para sa pagpasok.
Maski pagpasok niya ay hindi man lang niya ako sinabihan ng "Have a nice day hubby~" na nakaugalian niyang gawin.
Huuggghhhh....
''''''
Pagdating ko sa school ay hindi ako dumiretsyo sa classroom namin. Bagkus ay nagtungo na lamang ako sa tambayan namin ni Willam, sa lilim ng puno sa likod ng architect building.
Humiga ako sa damohan at nakatulala sa langit. The same blue eyes of my wife.
What should I do?
"Brad! Ang aga aga para kang natalo sa lotto ah, ano bang nangyari sayo?" tanong ni Willam na siyang ikinagulat ko.
"Wag ka ngang mangulat diyan!" I annoyingly spat at him.
"Ano? Eh kanina pa kayo ako andito. Alam kong lagi kang nandito pag nagcucutting classes ka. Ano bang nagyari sayo?"
I just sighed.
"May kutob akong may nangyaring ngang hindi maganda sayo." Sabi niya habang hinhimas ang baba niya.
"I don't want to talk about it" I answered back at pumikit.
"Abah-Abah! Nagdradrama ang best friend ko! Sabihin mo na kasi!" pangungulit niya.
Para matigil na siya sa pangungulit niya ay napilitan na akong sagutin siya. "It's about her ok!"
He smirked "Sabi ko na nga ba e! Ano bang nangyari? Hindi na niya kinaya ang pangmamaltrato mo sa kanya kaya magdidivorce na kayo? Oh baka naman e, nainlove siya sa akin nong nakita niya ako at nanlamig na siya sa iyo?" Mabilis akong umupo at binatukan siya sa ulo.
"Aray! Yan na ng ba ang sinasabi ko e! Panigurado pagod na pagod na siya sa pangmamaltrato mo sa kanya tulad ko!" he cried while robbing the spot I hit.
"Gagu! Hindi ko siya sinasaktan ulol!"
"Eh kung ganon anong problema mo sa kanya?" imbes na tigilan niya ako, mas nangulit pa ang chinitong ito!
"Ok, it all started last night" at wala akong nagawa kundi umpisahan ang pagkwekwento.
11 hours ago
I was sitting on my room's window habang tahimik na naninigarilyo nang biglang kumatok si Eiffel.
"Hubby, can I talk to you?" she asked "Pumasok ka na" I immediately agreed.
Pero ng pagkapasok niya ay napako siya sa kinatatayuan niya at tiningnan ako with her shocked blue eyes.
"H-Hubby..."
"Bakit?" nagtatakang tinanong ko siya at hinawakan ang sigarilyo sa pagitan ng dalawang daliri ko.
Mabilis siyang lumapit sa akin at kinuha ang sigarilyo ko saka tinapon sa bintana.
Nagulat ako sa ginawa niya pero agad sumalubong ang kilay ko.
"What the hell did you just do?" tanong ko.
Ubod ng pagaalala niya akong tiningnan "You're gonna die!"
"What?!" ok, napalitan ng kalituhan ang inis ko.
"Don't you know smoking is bad! Magkakaroon ka ng cancer sa baga! Worse is that you'll gonna die!" hysterically na sabi niya at napanganga ako.
"Kelan ka pa naninigarilyo? Ilang kaha ang nauubos mo sa isang araw? Si Kuya Willam ba ang nagturo sayo? Ano pang iba mong bisyo?" sunod sunod na tanong niya.
Para niya akong nahuling nambabae sa paraan ng pagtatanong niya
I sighed and held her shoulders.
"Look Eiffel. It's none of your business if I smoke or not. You don't have to intervene in my life ok?"
Shocked na tiningnan lang niya ako.
"Of course it's my business! W-What if you die? I'm so young and too early to be a widowed wife!" frantically na sabi niya.
Widowed wife?! I can't believe all of these words are coming from an eleven-year-old kid!
"I'm not gonna die from smoking!" I shouted.
"I read so many articles about lung cancer! I watched documentaries about smoking! I even checked the possible consequences of it! You're gonna die sooner if you won't stop it!" she shouted back at me.
Ngayon ko lang siya narinig na sinigawan ako.
"You want me to stop it?" I asked and she immediately nodded. She looked at me with a hopeful expression in her beautiful face.
"NO" buong tapang na sagot ko.
"B-But-"
"I'm married to you yes, but you're not required to meddle with my life Eiffel" I arrogantly stated as I looked at her.
She broke our staring contest and looked down.
Hmp! Akala niya mananalo siya sa akin. Ako kaya si CLYDE DALE FUENTABELA! Maski sila Mom at Dad ay hindi ako mapatigil sa bisyo ko siya pa kaya.
"Fine... I'm JUST your WIFE." Puno ng pait na sinabi niya. Biglang parang napahinto ang puso ko ng tinignan niya ako.
Her beautiful blue eyes were glistening as tears streams down from it.
"Stupide Frere Clyde!"
She shouted and walked out of the room.
Para akong nabato sa kintatayuan ko. Paulit ulit na nagecho ung sinabi niya.
Did I just make her cry? (Malamang, bobo lang Clyde?) tanong pabalik ng konsensya ko
Wait, what?! Nababaliw na ata ako.
Nang mahimasmasan ako sa nangyari ay agad ko siyang pinuntahan sa kuwarto niya at kumatok.
"Eiffel! Look I'm sorry ok?!" I shouted as I bang her door pero wala parin siyang sinasabi.
"Eiffel talk to me!" I demanded but she didn't reply at all. Hindi ko alam kung gaano katagal akong nakatayo doon at pilit na kinakausap siya pero lumipas na ang buong gabi ay hindi siya lumabas ng kuwarto niya.
Flash Back Ends
Nang tinignan ko ang kanina pang tahimik na chinitong nakikinig sa akin ay biglang kumulo ang dugo ko.
He was snickering at me, holding his laugh!
Agad ko siyang inambaan ng kamao ko
"S-Sag-Saglit lang brad! Ka-Kasi-Pfftt! Ahahahahaha!" and he broke into laughter.
I can't believe his laughing at my miseries!
"Ang gara naman yan brad! Ang aga mong magka marital problems! Hahaha! Nauunder the saya ka na!"
"Willam..." nagbabantang tawag ko sa pangalan niya.
He coughed and looked at me seriously. "You can't blame Eiffel brad, she has a point. Ang aga aga niyang mababalo pag nagkataon."
"She's just being exaggerated!"
"She's just being cautious"
"Whose side are you on?"
"The side who is right"
Inis na umingos ako, hindi matangap na ako ang totoong mali sa aming dalawa ni Eiffel.
"Look, brad. What do you think of Eiffel?" Willam randomly asked.
"Well, she's a good kid. I guess?" nagugulhang sagot ko.
Napakamot siya sa ulo niya.
"Ok. Ganito nalang, ASIDE from a good kid. May ginagawa ba siya na kinaiinisan mo?" ulit niyang tanong.
Teka meron nga ba?
"Pagising ko nakahanda na ang almusal, she'll eat with me with a smile on her face and always ask me kung may kailangan o gusto ba ako. Pagkahatid ko sa kanya sa school niya she'll always tell me to have a nice day. Pagkauwi ko naman, nasa kusina na siya at naluluto saka babatiin niya ako ng welcome home at kukumustahin ang araw ko. Tapos pagkakain na kami sa gabi ay kukwetuhan niya ako ng tungkol sa araw niya. Siya halos lahat ang gumagawa ng gawaing bahay at lagi niya akong sinasabihan na magfocus lang sa pagaaral at trainings ko. Hhhmm… Wala naman akong naaalala na kinaiinisan ko sa kanya" I concluded.
Galit na galit akong tiningnan ni Willam pagkatapos kong magkwento "Talagang wala kng karapatan para mainis ka sa kanya!" he shouted at me.
"Such an angel Eiffel is! I can't help but to pity her after being married to a guy like you!" he shouted like he was on some sort of drama and even faked his tears.
"Ano bang-"
"Asan ang utak mo Clyde Dale Fuentabella?!" sigaw niya ulit.
"Willa-"
"After all ng mga pagaaalaga niya at kabaitan niya sayo! You'll just going to tell her she is JUST your wife?!"
At parang may malamig na tubig ang ibinuhos sa akin sa sinabi niya.
"Kahit kelan ba pinakita mo sa kanya na naaapreciate mo ang ginagawa niya? Nasabihan mo ba siya ng welcome home or have a nice day? Nasubukan mo bang ipagluto siya? O tanungin siya kung may gusto ba siya?" sunod sunod na tanong niya
At sa bawat tanong niya ay parang may pana na tumatagos sa katawan ko.
B-Bakit parang nakokonsensya ako?
Napahawak siya sa noo niya at umiling iling "Eiffel might just be a kid but you have to understand that she is also a human. No matter how matured she is, masaktan at masaktan din siya sa sinabi mo"
Tumalikod ako sa pagkakahiga. Di ko kinakaya lahat ng mga pinupunto niya.
Willam sighed in disappointment "I know na nahihirapan ka pang magadjust sa married life mo, but so is Eiffel. She is a princess and for sure she never held a knife nor broom before but now she is working hard to fulfill her job as your wife. She never complained and even if she was tired, she would always greet you with a smile. You don't know how lucky you are to have her"
"Can't you sacrifice just one of your habit for her sake?" malumay na tanong niya.
Tumayo ako at naglakad papalayo.
"Uy san ka pupunta?" Gulat na tanong niya sa akin.
Huminto ako "Salamat" sabi ko ng hindi siya nililingon
I was smiling and I know he was also too as I walk away.
Eiffel's PoV
How can I go home?
I am currently walking towards our house, buti nalang at mas maagang natatapos ang klase ko kaysa kay Kuya Clyde. At least I still have time to build some energy to talk to him.
I don't know how to face Kuya Clyde! I acted so childish last night and this morning!
Baka naiinis na siya sa akin!
Pero...
I don't want him to risk his health...
Hindi ko namalayan na andito na pala ako sa tapat ng bahay namin.
Hay...
Walang ganang pumasok ako sa loob. Pero nagulat ako ng may narinig akong ingay.
D-Di kaya magnanakaw yon?! P-paano to m-magisa lang ako!
Nanginging sa takot na pumunta ako sa pinagmumulan ng ingay. Dahan dahan akong sumilip sa kusina at nagulat ako sa nakita ko.
Kuya Clyde was wearing an apron and holding a ladle.
A-Ang cute niya! Sana may camera man lang ako ngayon~
Napansin niya atang may nanonood sa kanya kaya bigla siyang lumingon sa akin and I was caught off guard!
"Welcome home" he greeted me.
Am I dreaming?
I pinched myself at nakaramdam ako ng sakit, so this is definitely not a dream.
"What in the hell are you doing?" weird na tanong niya sa akin.
I-I can't talk. Parang nawalan ako ng boses so I just shook my head.
"Saglit lang malapit na tong maluto" he stated at binalik ang atensyon niya sa niluluto niya.
Nagpunta ako sa kuwarto ko at nagbihis, humiga ako sa kama at tahimik na nagisip
This is so weird... He greeted me and now he is cooking.
T-Teka! Magkaaway nga pala kami.
Nagulat ulit ako ng bigla siyang kumatok sa pintuan ko
"Eiffel, can I talk to you?"
Wha~ A-Anong sasabihin ko?!
"Please..." he surprisingly pleaded and I was taken back
Tumayo ako at binuksan ang pinto saka sumilip. "O-Ok"
Umupo ako sa kama ko while he just stood up. I couldn't look at him in the eye.
"About what happened last night..." panimula niya.
"Im sorry..." he genuinely apologized and I looked up to him.
I can't believe that he was apologizing!
"Psshh. I smoke occasionally but...Ok you won! I'll quit from smoking starting today!" naiinis na dagdag niya na mas ikinagulat ko.
"So... Please talk to me again..."
I was mortified. Ngayon ko lang na pansin ang eyebags niya. He wasn't able to sleep well because I was angry at him? He also looked tired and haggard.
"O-Oy! Bat ka nanaman umiiyak?!" hysterically sa sabi niya.
"H-Ha?" nalilitong tugon ko. I raised my hand and held my cheeks only to find out that it is indeed wet.
I-I was crying?
"Sabi nang ayokong nakikita kang umiiyak!" galit na sigaw niya sa akin pero imbes na mainis ako ay ngumiti ako.
"Thank you Hubby"
Nagulat siya at bigla siyang tumalikod "Haist. Halika na, kakain na tayo" he just said at lumabas na ng kuwarto ko.
Pagkadating ko sa lamesa ay nakahanda na ang pagkain.
I sat down and looked at him who was busy placing food in my plate.
Tinikman ko ang luto niya at daig ko pa ang nakakakain ng sili sa reaction ko
B-Bakit ganito ang lasa? Matamis na mapait, tapos naghalo ang alat at asim!
Napansin niya ang reaction ko at tumikim din siya.
Maski siya ay napainom agad ng tubig
"Pasensya na, I did followed the recipe but I don't what happened, cooking is really not my forte. Let's just have some food delivered" nahihiyang paumanhin niya but I took my spoon and kept on eating. Basta lunok ako ng lunok not minding the taste.
"Oy! Wag mo nang kainin yan!" nahihiyang sita niya.
"H-Hindi! Pinaghirapan mo tong iluto!" diterminadong sabi ko sabay inom ng tubig earning it a smile from him.
"Stupid""Sometimes a fight saves a relationship where silence breaks it. Speak up for your heart so that you won't have regrets."
***
Clyde's PoV
I went out from my room and took a breath, another day.
Eifel and I have been living under one roof for weeks now and we already gotten used with each other.
As a daily routine I went to the table which is already prepared with foods. I sat down like I always do. Lumabas si Eiffel mula sa kusina at inilapag ang freshly cooked sunny side ups, like always.
But, today is not the same old days...
Today is not like the other days where we eat breakfast together harmoniously. She didn't greet me a good morning, didn't smile at me nor talk to me.
Tooday she just kept silent and didn't even bother looking at me.
Supposed to be ay wala akong pakialam. Hindi ako tatablan ng silent treatment niya, b'cause after all everyone knows that I am THE CLYDE DALE FUENTABELA.
Ang isang Clyde Dale Fuentabela ay mas malamig pa sa yelo. Ice prince kung tawagin sa presterhiyosong Salvador University.
Rich and definitely handsome. Lahat ng babae o maski binabae couldn't resist my charms.
But that kind of Clyde Dale Fuentabela wouldn't work against his WIFE.
Ang isang MR. Clyde Dale Fuentabella ay nasanay na inaasikaso ng kanyang misis habang nakangiti...
Palihim na sinulyapan ko ang asawa ko. Parang wala ako sa harap niya at tahimik na kumakain.
Bakit parang nahihirapan ata akong lumunok?
Nakailang subo palang ano ay tumayo na siya agad at pumunta sa sala saka nanood ng news habang hinihintay ako para sa pagpasok.
Maski pagpasok niya ay hindi man lang niya ako sinabihan ng "Have a nice day hubby~" na nakaugalian niyang gawin.
Huuggghhhh....
''''''
Pagdating ko sa school ay hindi ako dumeretsyo sa classroom namin. Bagkus ay nagtungo na lamang ako sa tambayan namin ni Willam, sa lilim ng puno sa likod ng architect building.
Humiga ako sa damohan at nakatulala sa langit. The same blue eyes of my wife.
What should I do?
"Brad! Ang aga aga para kang natalo sa lotto ah, ano bang nangyari sayo?" tanong ni Willam na siyang ikinagulat ko.
"Wag ka ngang mangulat diyan!" I annoyingly said.
"Ano? E kanina pa kayo ako andito. Alam kong lagi kang nandito pag nagcucutting classes ka. Ano bang nagyari sayo?"
I just sighed.
"May kutob akong may nangyaring ngang hindi maganda sayo." Sabi niya habang hinhimas ang baba niya.
"I don't want to talk about it" I answered back at pumikit.
"Abah-Abah! Nagdradrama ang bestfriend ko! Sabihin mo na kasi!" pangungulit niya.
Para matigil na siya sa pangungulit niya ay napilitan na akong sagutin siya.
"Its about her ok!"
He smirked "Sabi ko na nga ba e! Ano bang nangyari? Hindi na niya kinaya ang pangmamaltrato mo sa kanya kaya magdidivorce na kayo? O baka naman e, nainlove siya sa akin nong nakita niya ako" Mabilis akong umupo at binatukan siya sa ulo.
"Aray! Yan na ng ba ang sinasabi ko e! Panigurado pagod na pagod na siya sa pangaabuso mo sa kanya!" he said while robbing the spot I hit.
"Gagu! Hindi ko siya sasaktan ulol!"
"E kung ganon anong problema mo sa kanya?" imbes na tigilan niya ako, mas nangulit pa ang chinitong ito!
"ok, it all started last night" at wala akong nagawa kundi sagutin siya.
11 hours ago
I was sitting on my window habang tahimik na naninigarilyo nang biglang kumatok si Eiffel.
"Hubby, can I talk to you?" she asked "Pumasok ka na" I agreed.
Pero ng pagkapasok niya ay napako siya sa kinatatayuan niya at tiningnan ako with her shocked blue eyes.
"H-Hubby..."
"Bakit?" nagtatakang tinanong ko siya at hinawakan ang sigarilyo sa dalawang daliri ko.
Mabilis siyang lumapit sa akin at kinuha ang sigarilyo ko saka tinapon sa bintana.
I was shocked pero agad sumalubong ang kilay ko.
"What the hell did you just did?" tanong ko.
Ubod ng pagaalala niya akong tiningnan "You're gonna die!"
"WHAT?!" ok napalitan ng kaguluhan ang inis ko
"Don't you know smoking is bad! Magkakaroon ka ng cancer sa baga! Worse is that you'll gonna die!" histerically na sabi niya at napanganga ako.
"Kelan ka pa naninigarilyo? Ilang kaha ang nauubos mo sa isang araw? Si kuya willam ba ang nagturo sayo? Ano pang iba mong bisyo?" sunod sunod na tanong niya.
Para niya akong nahuling nambabae sa paraan ng pagtatanong niya
I sighed. And held her shoulders
"Look Eiffel. It's none of your business if I smoke or not. You don't have to intervene on my life ok?"
Shocked na tiningnan lang niya ako.
"Of course it's my business! W-what if you die? Im so young and too early to be a widowed wife!" frantically na sabi niya.
I can't believe all of this words are coming from an eleven year old kid!
"Im not gonna die from smoking!" I shouted.
"I read so many articles about lung cancer! I watched documentaries about smoking! I even checked the possible consequences of it! You're gonna die sooner if you wont stop it!" she shouted back.
Ngayon ko lang siya narinig na sinigawan ako.
"You want me to stop it?" I asked and she immediately nodded.
"NO" buong tapang na sagot ko.
"B-But-"
"I'm married to you yes, but you're not required to meddle with my life Eiffel" I arrogantly said as I looked at her.
She broke our staring contest and looked down.
Hmp! Akala niya mananlo siya sa akin. Ako kaya si CLYDE DALE FUENTABELA! Maski sila Mom at Dad ay hindi ako mapatigil siya pa kaya.
"Fine... I'm JUST your WIFE." Puno ng pait na sinabi niya. Biglang napahinto ang puso ko ng tinignan niya ako.
Her beautiful blue eyes glistening as tears streams down from it
"Stupide Frere Clyde!"
She shouted and walked out of the room.
Para akong nabato sa kintatayuan ko. Paulit ulit na nagecho ung sinabi niya.
Did I just made her cry? (malamang, bobo lang Clyde?) tanong pabalik ng konsensya ko
Wait, what?!
Ng mahimasmasan ako sa nangyari ay agad ko siyang pinuntahan sa kuwarto niya at kumatok.
"Eiffel! Look I'm sorry ok?!" I shouted as I bang her door pero wala parin siyang sinasabi.
"Eiffel talk to me!" I demanded but she didn't replied at all. Hindi ko alam kung gaano katagal akong nakatayo doon at pilit na kinakausap siya
Flash Back Ends
Nangtinignan ko ang kanina pang tahimik na chinitong nakikinig sa akin ay biglang kumulo ang dugo ko.
He was snickering at me. Holding his laugh!
Agad ko siyang inambaan ng kamao ko
"S-Sag-Saglit lang brad! Ka-kasi-pfftt! Ahahahahaha!" and he broke into laugh.
I can't believe his laughing at my misseries!
"Ang gara naman yan brad! Ang aga mong magka marital problems! Hahaha! Nauunder the saya ka na!"
"Willam..." nagbabantang twag ko sa pangalan niya.
He coughed and looked at me seriuosly. "You can't blame Eiffel brad, she has a point. Ang aga aga niyang mababalo pag nagkataon."
"She's just being exagerated!"
"She's just being cautiuos"
"Whose side are you on?"
"The side who is right"
"Look, brad. What do you think of Eiffel?" he asked.
"Well, she's a good kid. I guess?" nagugulhang sagot ko.
Napakamot siya sa ulo niya.
"Ok. Ganito nalang. ASIDE from a good kid. May ginagawa ba siya na kinaiinisan mo?" ulit niyang tanong.
Teka meron nga ba?
"Pagising ko nakahanda na ang almusal, she'll eat with me with a smile on her face and always ask me kung may kailangan o gusto ba ako. Pagkahatid ko sa kanya sa school niya shell always tell me to have a nice day. Pagkauwi ko naman, nasa kusina na siya at naluluto saka babatiin niya ako ng welcome home at kukumustahin ang araw ko. Tapos pagkakain na kami sa gabi ay kukwetuhan niya ako ng tungkol sa araw niya. Hhhmm. Wala naman akong naaalala na kinaiinisan ko sa kanya" I concluded.
Galit na galit nia akog tiningnan "talagang wala kng karapatan para mainis ka sa kanya!" he shouted at me.
"Such an angel Eiffel is! I can't help but to pity her after being married to a guy like you!" he shouted like he was on some sort of drama and even faked his tears.
"Ano bang-"
"Asan ang utak mo Clyde Dale Fuentabella?!" sigaw niya ulit.
"Willa-"
"After all ng mga pagaaalaga niya at kabaitan niya sayo! You'll just going to tell her she is JUST your wife?!"
At parang may malamig na tubig ang ibinuhos sa akin.
"Kahit kelan ba pinakita mo sa kanya na naaapreciate mo ang ginagawa niya? Nasabihan mo ba siya ng welcome home o have a nice day? Nasubukan mo bang ipagluto siya? O tanungin siya kung may gusto ba siya?" sunod sunod na tanong niya
At sa bawat tanong niya ay parang may pana na tumatagos sa katawan ko.
B-Bakit parang nakokonsensya ako?
Napahawak siya sa noo niya at umiling iling "Eiffel might just be a kid but you have to understand that she is also a human. No matter how mattured she is, masaktan at masaktan din siya"
Tumalikod ako sa pagkakahiga. Di ko kinakaya lahat ng mga pinupunto niya.
He sighed. "I know na nahihirapan ka pang magadjust sa married life mo, but so is Eiffel. She is a princess and for sure she never held a knive nor broom before but now she is working hard to fulfill her jobs as your wife. She never complained and even if she was tired she would always greet you with a smile. You don't know how lucky you are to have her"
"Can't you sacrifice just one of your habit for her sake?" malumay na tanong niya.
Tumayo ako at naglakad papalayo.
"Uy san ka pupunta?"
Huminto ako "salamat" sabi ko at naglakad na ulit.
I was smiling and I know he is also too.
Eiffel's PoV
How can I go home?
I am currently walking towards our house, buti nalang at mas maagang natatapos ang klase ko kaysa sa kanya. Atleast I still have time to build some enrgy to talk to him.
I don't know how to face Kuya Clyde! I act so childish last night and this morning!
Baka naiinis na siya sa akin!
Pero...
I don't want him to risk his health...
Di ko namalayan na andito na pala ako sa tapat ng bahay namin.
Hay...
Walang ganang pumasok ako sa loob. Pero nagulat ako ng may narinig akong ingay.
D-Di kaya magnanakaw yon?! P-paano to m-magisa lang ako!
Nanginging na pumunta ako sa pinagmumulan ng ingay. Dahan dahan akong sumilip sa kusina at nagulat ako sa nakita ko.
Kuya clyde was wearing an apron and holding a ladle.
A-Ang cute niya! Sana may camera man lang ako ngayon~
Napansin niya atang may nanonood sa kanya kaya bigla siyang lumingon s akin and I was caught off guard!
"Welcome home" he greeted me.
Am I dreaming?
I pinched my elf at nakaramdam ako ng sakit, so this is definitely not a dream.
"What in the hell are you doing?" weird na tanong niya sa akin.
I-I cant talk. Parang nawalan ako ng boses so I just shooked my head.
"Saglit lang malapit na tong maluto" he stated at binalik ang atensyon niya sa niluluto niya.
Nagpunta ako sa kuwarto ko at nagbihis, humiga ako sa kama at tahimik na nagisip
This is so weird... He greeted me and now he is cooking.
T-Teka! Magkaaway nga pala kami.
Nagulat ulit ako ng bigla siyang kumatok sa pintuan ko
"Eiffel, can I talk to you?"
Wha~ a-anong sasabihin ko?!
"Please..." he surprisingly pleaded. And I was taken back
Tumayo ako at binuksan ang pinto saka sumilip. "O-Ok"
Umupo ako sa kama ko while he just stood up. I couldn't look at him in the eye.
"A-About what happened last night..." panimula niya.
"Im sorry..." he genuinely said. And I looked up to him.
I can't believe that he was apologizing.
"Psshh. I smoke occasionally but...Ok you won! I'll quit from smoking starting today!" naiinis na dagdag niya na mas ikinagulat ko.
"So... please talk to me again..."
I was mortified. Ngayon ko lang na pansin ang eyebags niya. He wasn't able to sleep well because I was angry at him? He also looked tired and haggard.
"O-Oy! Bat ka nanaman umiiyak?!" hysterically sa sabi niya
"H-Ha?" nalilitong tugon ko. Hinawakan ko ang pisngi ko, and its wet.
I-I was crying?
"Sabi nang ayokong nakikita kang umiiyak!" galit na sigaw niya s akin pero imbes na mainis ako ay ngumiti ako.
"Thank you Hubby"
Bigla siyang tumalikod "ppsshh. Halika na, kakain na tayo" he just said at lumabas na ng kuwarto ko.
Pagkadating ko sa lamesa ay nakahanda na ang pagkain.
I sat down and looked at him.
Tinikman ko ang luto niya at daig ko pa ang nakakakain ng sili sa reaction ko
B-Bakit ganito ang lasa? Matamis na mapait, tapos naghalo ang alat at asim!
Napansin niya ang reaction ko at tumikim din siya.
Maski siya ay napainom agad ng tubig
"Pasensya na, cooking is really not my forte" nahihiyang paumanhin niya.
But I took my spoon and kept eating. Basta lunok ako ng nlunok not minding the taste.
"Oy! Wag mo nang kainin yan!" sita niya.
"H-Hindi! P-pinaghirapan mo tong iluto!" diterminadong sabi ko sabay inom ng tubig earning it a smile from him.
"Stupid"
''''''
Weekly Power Status
-- Power
Ranking 
-- Power
stone