CHAPTER 6
Pagkarating na pagkarating namin sa bahay ng Samaniego ay agad bumaba ng sasakyan si Ranz na hindi man lang pinag buksan ng pintuan ang Girlfriend niya.
"Ranz Wait." Sigaw niya pa at saka bumaling sakin. "This is all your fault."
"Ha? Why me? Okay ka lang?!" Hindi na niya ko sinagot at sumunod kay Ranz sa loob. Tignan mo tong mga taong to. Mga bipolar amp!
Pagkapasok ko sa loob ay nakita ko pa si Niña na masamang nakatingin kay Sofia, at si Ranz na nakahawak na naman sa bridge ng ilong nya. Anong nangyare?
"Niña go to your room!" Seryosong sabi ni Ranz na halatang pinipigilan pa ang init ng ulo niya.
"You didn't answer me. I said what is she doing here?" Mataray na tanong ni Niña na tinura pa si Sofia.
"I SAID GO TO YOUR ROOM NIÑA!" Namumula sa galit na sigaw ni Ranz.
"I hate you Ranz! I hate you!" Umiiyak na sabi ni Niña tumakbo pa siya paakyat sa kwarto niya.
Anak ng pating! Akala ko ako ang hindi makakapag pasensya kay Niña, mas masahol pala ang isang to.
Napatingin pa ko kila Ranz at Sofia. Niyakap ni Sofia si Ranz na parang pinapakalma nakita ko rin kung paano ngumisi si Sofia. I knew it! Maldita talaga tong babaeng to.
"Ahm! Mang Nato." Pabulong na sabi ko napatingin pa agad siya sakin.
"Hm? Bakit Zoey?" Seryosong tanong niya pero ang paningin ay nakila Ranz at Sofia din.
"Can i go to Niña's room?"
"Go ahead!" Nakangiti pang pag payag niya. Humanap pa ko ng tyempo at ng makita kong umupo sila sa sofa ay doon na ko nag lakad loob na umakyat.
"Baby?" Katok ko pa sa kwarto ni Niña, kakatok ulit sana ako ng buksan niya ang pinto. "May i come in?" Nakangiting tanong ko pa na tinanguan niya lang. Sinarado niya ang pinto at umupo sa kama niya kaya nakiupo na rin ako at tinanggal pa ang ilang hibla ng buhok niya na tumatama sa mata niya. "What you did earlier was wrong."
"Am i that bad Ate Zoey?" Nag angat pa siya ng tingin sakin.
"No. You're not bad, Ang gusto ko lang sabihin mali yung ginawa mo kaninang pag sigaw sa kuya mo tsaka yung sabihan siya i hate you masakit yon para sa kanya."
"Ayoko kay Sofia! Sinaktan niya na si Ranz dati ayoko ng maulit yon."
"Alam ko naman yon, ayoko rin naman sa kanya."
"Really?" Masayang tanong niya pa na halatang nakahanap ng kakampi.
"Yes Baby, Really! Pero kasi hindi naman natin pwede sabihin kay Ranz na hiwalayan niya nalang si Sofia, kasi may sarili siyang isip tsaka don siya masaya. Ang pwede lang natin gawin paalalahanan siya at least pag nangyaring iniwan ulit siya ni Sofia, hindi naman tayo yung nagkulang sa pagpapaalala sa kanya di ba?" Hinaplos ko pa ang buhok niya ng humiga siya sa hita ko.
"I'm sorry for what i did earlier." Malambing na sabi niya na nagpangiti sakin.
"Kay kuya mo yata ikaw dapat mag sorry Baby."
"Okay po. Later ate Zoey."
"Very good ang Baby ko ah!"
"Ate Zoey, why you always calling me Baby?"
"Because you're my Baby, i don't have little sister, and now gor me you are my little sister." Malambing kong sagot na nagpangiti sa kanya. Umupo pa siya at niyakap ako ng mahigpit sa leeg gumanti rin ako ng yakap at hinaplos pa ang buhok niya.
"When my Mom Died four years ago, i'm always alone." Takang nilayo ko pa siya at pinakandong sakin.
"Ha? Why? Nandyan ang Dad mo ang kuya mo bakit mo sinasabing always alone ka?"
"Every morning ko lang silang kasama, psg kauwi ko galing school ako nalang ulit mag isa dito sa kwarto." Malungkot pang sabi niya.
"From now on hindi ka na laging alone." Napaangat siya ng tingin sakin. "Lagi na kong nandito para samahan ka."
"Yey! Thank you Ate Zoey." Masayang sabi niya na pinaghahalikan pa ang buong mukha ko.
"Oh magpahinga ka na ha babantayan kita hanggang makatulog ka then after uuwi na muna ako okay ba yon?"
"Yes Ate Zoey." Naghihikab pang sabi niya at humiga ng maayos sa kama niya. Kinumutan ko pa siya at sinuklay ang buhok niya gamit ang daliri ko hanggang sa makatulog siya.
Maingat pa kong tumayo sa kama niya at lumabas ng kwarto. Pababa na ko ng makasalubong ko si Ranz at Sofia.
"What are you doing there?" Seryosong tanong ni Ranz.
"A-Ah sorry Sir, kinausap ko lang po si Niña."
"Sofia go to my room, kakausapin ko lang si Zoey." Baling niya pa kay Sofia at hinalikan pa siya ng madiin sa labi.
WHAT THE FUCK!
Inirapan pa ko ni Sofia bago ako lagpasan. Napabuntong hininga nalang ako dahil sa ginawa niya. Parang bata!
"Know your place!" Napatingin ako sa sinabing yon ni Ranz.
"Sir?"
"Gusto ko lang ipaalala sayo na driver ka lang dito! Wag kang mag himasok sa away namin, wala kang karapatan na makigulo sa pamilya namin." Nakalimutan ko driver nga lang pala ako dito.
"Innexplain ko lang kay Niña Sir."
"Kahit ba eh! Nakita mo yung mga katulong kanina? Sila matagal ng naninilbihan dito pero hindi sila nakikielam sa away naming pamilya. Ikaw? Ano ka ba dito?"
"Okay! Sorry Sir, Hindi na mauulit!" Madiing sabi ko at pilit na tinanggal ang expression ng mukha ko. "Mauuna na po ako Sir, hindi naman na ko kailangan ang isang driver na katulad ko dito." Hindi ko na siya hinintay sumagot at nilagpasan siya.
Nang makalabas ako sa bahay ng Samaniego ay don na nagtuluan ang luha ko. Tulalang naglalakad papalabas ng village habang tumutulo ang luha.
"Para kang tanga Zoey bakit ka ba umiiyak hahahaha!" Pagkausap ko pa sa sarili ko. "Tangina! Ang sakit pala ng ganon. Tangina! Ang sakit sakit pala."
Hindi ko napansin na sa paglalakad ko dinala ako ng paa ko sa Coffee Shop ni Samantha.
"May i take your order Ma'am?" Tanong ng crew pagkaupo ko sa table.
"Nandyan ba si Samantha?"
"Yes po nasa office niya, gusto niyo tawagin ko po."
"Yes please." Nginitian niya pa ako bago umalis. Napatingin pa ko sa labas ng bumalik na naman sa isipan ko ang mga katagang sinabi ni Ranz.
Driver ka lang kasi! Bakit ba kasi nakiepal ka pa ayan tuloy nasasaktan ka.
"Hey Earth to Zoey." Napatingin ako kay Sam na hindi ko namalayan na nasa harapan ko na pala at nakaupo. "Anong nangyare bakit parang umiyak ka?" Nag aalala pang tanong niya.
"Sam, i'm Inlove." Wala sa sariling sabi ko.
"Finally! Ang isang Zoey Marie Dela Vega The President's Daughter ay inlo..." Masayang sabi niya pa na agad ko pang tinakpan ang bibig niya.
"Shhh! Wag ka ngang maingay!" Inis na sabi ko pa.
"Wala namang tao."
"Kahit ba eh!"
"Oh balik tayo don sa inlove ka nga? For real?"
"Yeah! For real na sana hindi nalang."
"Oh eh bakit naman?"
"Kay Ranz Samaniego, sa kanya ako nainlove."
"Kyaaaaah!" Tili niya pa. "Ang gwapo niya kaya Girl! Bakit naman sana hindi nalang?"
"May girlfriend na eh! Tsaka hahahaha!" Huminto pa ko at sarkastikong natawa. "Grabe pala talaga siya mag salita nakakasakit."
"Ha? Bakit ano sinabi niya sayo?"
"Nag away kasi sila ng kapatid niya dahil don sa girlfriend niya. Pinagsabihan ko lang naman yung kapatid niya na mali yung ginawang paninigaw niya sa kuya niya tapos pag labas ko ng kwarto ni Niña nakasalubong ko si Ranz tinanong niya ko kung anong ginagawa ko don. Tapos kung ano ano na sinabi niya kesyo know your place baka nakakalimutan mo driver ka lang dito. Yung mga ganon ba."
"WHAT THE FUCK! Eh napakagago naman pala ng lalake na yon eh." Galit na sabi niya.
"Shhh! Hinaan mo nga yang boses mo."
"Nako Zoey ah! Bayaran mo nalang yang Samaniego na yan papautangin kita. Ang kapal ng mukha niya! Hindi man lang inaalam kung sino yung taong nilalait niya."
"Wala akong pambayad sa ganon kalaking halaga Sam."
"Kasi naman eh!" Pagmamaktol niya pa at inis na tumingin sakin. "Bakit kasu hindi pa kayo bumalik sa Dad mo."
"Tss! Okay rin... siya nang iwan kami pa babalik kalokohan." Sarkastikong sabi ko pa.
"Eh nalaman ko kay Jessie na pinapahanap na kayo ng Dad mo ah!"
"Tss! Isa ka pa Sam eh! Ipapahanap niya kami makalipas ang apat na taon. Ang kapal ng mukha! Nahihibang na yata yong matanda na yon eh."
"Pero anong gagawin nyo ng Mom mo pag nahanap kayo ng Dad mo? Kasi imposibleng hindi niya kayo makita Zoey, Hello! Siya kaya ang Presidente ng Pilipinas."
"Wala! Ano bang dapat gawin ko? Wag niya ng subukan dahil mapapahiya lang siya. Anong sasabihin niya sa Media na iniwan ko ang mag ina ko pero ngayon nahanap ko na sila. Ganon ba yon?! Inposibleng sabihin niya yon Sam. Edi nasira reputasyon niya. Baka mabaliw pa si Jessie sa kakaisip kung anong idadahilan niya." Mahabang sabi ko pa.
"Hahahahaha! Grabe ka talaga Zoey."
"Tss! Kanina pa tayo nag kekwentuhan alam mo ba?!"
"Oo naman why? Uuwi ka na ba? Sumabay ka na sakin."
"Tss! Ang hina mo naman pumick up eh! Try mo kong alukin ng pagkain hindi ako tatanggi."
"Hahahahaha! Oh my god sorry naman agad. Its my pleasure to prepare the food of The President's Daughter." Natatawang sabi niya pa na ikinailing ko nalang.
RANZ POV
Napatingin ako sa pinto ng may kumatok don. Tinignan ko pa si Sofia na mahimbing na natutulog sa kama.
"Sir, the dinner is Ready, and your Dad is waiting in the dining Area." Rinig ko pang sabi ni Butler Nato.
"Susunod na kami." Nang hindi na ko makarinig ng sagot ay pumunta pa muna ako sa Veranda at ininom ang huling whiskey na nasa baso ko.
Naguluhan ako ng dumating si Sofia aminado ako na masaya akong makita ulit siya pero parang may nag bago.
Kanina nung nakita kong hinatak ni Zoey yung lalakeng yon hindi ko alam pero may konting kirot akong naramdaman sa dibdib ko.
Nasigawan ko pa si Niña dahil hindi mawala sa isip ko ang paghalik na lalake na yon sa pisnge ni Zoey.
Nakonsensya din ako sa mga pinagsasasabi ko sa kanya. Naaalala ko pa yung mukha niya na parang nasaktan siya bago naging blangko ang expression niya. Parang may nagtutulak sakin na habulin siya at humingi ng tawad pero pinigilan ko ang sarili ko dahil nandito si Sofia.
Hindi ko alam kung ano tong nararamdaman ko naguguluhan ako.
"Babe, what are you thinking?" Napatingin pa ko kay Sofia na biglang yumakap sa likod ko. Nakabalot lang ang katawan niya ng comforter.
"Nothing! Get dressed. Dad is waiting Downstairs." Ngumisi pa muna siya bago ako halikan ng madiin sa labi. Ako na ang unang bumitaw sa halik niya at sinenyasan pa siyang mag bihis na.
Ayun pa ang isa, hindi na katulad ng dati yung halik niya dati gustong gusto ko yung mga halik niya pero ngayon pakoramdam ko wala na kong natitirang pagmamahal sa kanya. Napabuntong hininga nalang ako at hindi na muna nag isip pa. Pagkalabas ni Sofia sa closet ay agad kaming bumaba at dumiretso sa Dining Area. Naabutan pa namin si Dad at Niña na nag uumpisa ng kumain. Pagkakita palang ni Dad na kasama ko si Sofia alam ko ng hindi siya masaya.
"Let's eat! Hindi dapat pinaghihintay ang pagkain." Sinenyas niya pa na maupo na kami at pinag hila ko pa ng upuan si Sofia, kitang kita ko pa kung paano inirapan ng palihim ni Niña si Sofia.
"Hi Tito! How are you po?" Magalang na bati pa ni Sofia kay Dad. Tinignan pa muna siya ni Dad bago sumagot.
"Doing good iha."
"I see. How's business po?"
"I believe its none of your business iha." Seryosong sabi pa ni Dad. Napapahiyang napayuko naman si Sofia.
"Dad." Suway ko pa kay Dad.
"Why Son? Sisigawan mo rin ako katulad ng ginawa mo kay Niña?" Seryosong tanong pa ni Dad.
"I'm sorry Dad, I'm sorry Niña." Hinging paumanhin ko pa sa kanila at gulat na napatingin pa ko kay Niña ng ngitian niya ko. Usually kasi pag galit siya ay hindi niya ko papansinin ng isang linggo kahit mag sorry pa ko ng mag sorry.
"Son." Napatingin ako kay Dad ng tawagin niya ko. Nagpunas pa muna ako ng bibig bago siya sagutin.
"Yes Dad?"
"Mag Vacation kayo ni Niña." Takang napatingin pa ko sa kanya.
"Ha? Why Dad?"
"I can handle the Company."
"Hindi ka ba busy Dad?"
"Mm." Umiling pa siya. "Pinapahanap ng Presidente ang anak at asawa niya kaya wala muna masyadong meeting sa senado."
"Oh I see." Lihim na umusbong na naman ang galit ko para sa Presidente. Siya ang dahilan kung bakit namatay si Mom.
"I want to go to Boracay." Masayang sabi pa ni Niña.
"Okay. Pack your things we will go to Boracay tomorrow whe your class is done." Nakangiting sabi ko pa at tumango lang siya at maganang kumain.
Si Zoey sasama kaya?
Weekly Power Status
-- Power
Ranking 
-- Power
stone