Chapter 182: Jin (Chapter 27)
"DIN, samahan mo ako sandali," sabi ni Jin. Tinitigan niya nang matiim ang kambal. May poot at galit pa rin talaga siya para rito pero pilit niyang nilalabanan iyon.
"Saan, Jin?" tanong ni Din na nakatingin pa sa pawisan niyang dibdib pababa sa kanyang ma-abs na tiyan, sa makarog na puson at pababa pa sa bukol niya sa harapan ng boxer. Nakakadiri talaga ang kabaliwan nito para sa kanya.
Napakamot siya ng ulo. Huling-huli niya ang pagkagat-labi ni Din nang makita nito ang kanyang mabuhok na kilikili.
"Basta, samahan mo na lang ako," mariin niyang sabi.
Hindi na niya hinintay na makatugon pa ang kanyang kambal at biglang inakbayan ito. Inamoy pa nito ang kanyang kilikili pero hinayaan na lamang niya. Hindi na talaga sila nag-imikan pa. Hindi rin talaga niya alam kung bakit ginagawa niya iyon.
Siguro'y epekto ng droga o baka iyon lang talaga ang naiisip niyang solusyon para mawala na ang matinding pagnanasa sa kanya ni Din.
Sa totoo lang ay pumasok sa isipan niya noon na baka biktimahin din ni Din ang kanyang mga kaibigan gaya ng ginawa nito kina Kurt at Angelie. Pero wala na talaga siyang pakialam. Gusto niyang maranasan na nito ang kamunduhan.
Nagtatawanan sina Casper, King at Roel sa loob ng CR pero kaagad nanahimik nang pumasok na sila ni Din sa loob. Napayuko ang kanyang kambal at tila ayaw makita ang kanyang mga kaibigan.
"Hi, Din..." halos sabay na bati ng tatlo.
Pero hindi umimik si Din. Nakayuko pa rin ito na animo'y nahihiya.
"Din, mga kaibigan ko," sabi niya rito. Isinara niya ang pinto ng CR.
"Alam ko," tipid na tugon ni Din.
"Paligayahin mo silang tatlo, gawin mo ang lahat ng magagawa mo..."
"Ano'ng ibig mong sabihin, Jin?" maang na tanong ni Din sa kanya.
"Chupain mo silang tatlo. Kapag nagustuhan nila ang ginawa mo. Magpapachupa rin ako sa 'yo," pabulong niyang sabi sa kapatid. Ayaw niyang marinig siya ng mga kaibigan.
Napanganga si Din sa kanyang sinabi. Lumiwanag ang mukha nito at namungay ang mga mata sa matinding pananabik.
"Talaga, kambal?" animo'y hindi makapaniwala nitong tanong.
"Oo. Kaya nga galingan mo," nakangiti niyang tugon dito. Bigla siyang kinabahan sa kahihinatnan ng lahat. Wala naman talaga siyang planong magpatikim kay Din. Dalangin na lamang niya no'n na sana ay magbago ang pananaw ng kambal pagkatapos ng mangyayari.
Kinindatan niya ang mga kaibigan. Naintindihan naman agad ng mga ito ang ibig niyang ipahiwatig. Sabay-sabay naman ang mga itong naghubad ng suot sa ibaba.
Tumambad agad ang malalaki ring kargada ng mga ito na noon ay matigas na. Naisip niyang mag-eenjoy rin naman siguro si Din sa kanyang mga kaibigan.
Hindi lang basta-basta pogi ang mga ito. Matatangkad din at magaganda ang katawan. Hindi nga lang kalakihan ang katawan ni Casper pero maganda rin naman ang tindig nito. Mga balbon din ang tatlo dahil katulad niyang hinahayaan lang ang mga buhok sa katawan na tumubo.
Kitang-kita niya ang pag-aalangan sa mukha ng kanyang kambal. Naisip niyang siya lang talaga ang gusto nitong matikman. Alam niyang mapipilitan lang si Din no'n pero dalangin niya'y sana magustuhan din nito ang gagawin.
"Lapitan mo na sila," sabi niya rito.
Magkakatabing nakatayo lang sina Casper, King at Roel. Himas-himas ng mga ito ang mga kargada.
Dahan-dahan namang lumapit si Din sa kanila. Nang makalapit ay napalingon pa ito sa kanya. Sa totoo lang ay nakaramdam siya noon nang awa para sa kambal. Halata kasing hindi nito alam ang gagawin sa mga hubad na lalaki sa harapan.
Nakita niyang hinawakan ni Roel ang kamay ni Din at pinahawak sa pagkalalaki nito. Hinawakan naman ni Din iyon. Napapikit si Roel.
Si King naman ang sumunod at ganoon din ang ginawa. Pinahawakan din nito ang kargada sa kanyang kambal.
Si Casper ang nasa gitna. "Luhod ka, Din," sabi nito.
Dahan-dahan namang lumuhod si Din sa harap ni Casper. Sinalsal na ng kanyang kambal ang mga kargada nina Roel at King.
Nakita niyang hinawakan ni Casper ang panga ni Din. "Open your mouth," utos nito.
Ngumanga naman si Din at walang paalam na ipinasok ni Casper ang naghuhumindig na kargada sa bibig ng kanyang kambal. Nabilaukan si Din pero mahigpit na nakahawak ang mga kamay ni Casper sa ulo nito at umulos.
Mas lumapit pa sina King at Roel kay Din. Hanggang sa ilang sandali pa ay pinag-agawan na ng tatlo ang bibig ng kanyang kambal. Panay ang ubo ng kanyang kapatid at basang-basa na ng laway pati ang mukha.
Naging hayok ang tatlo sa pag-ulos nang matitindi sa bibig nito. Parang pinaparusahan nila ito sa kanilang ginagawa. Naging maingay na rin sa loob ng CR dahil sa kanilang mga pag-ungol.
Nag-init ang katawan ni Jin at tinigasan. Ipinasok niya ang kamay sa loob ng boxer at panloob. Nadarang siya nang husto sa mainit na eksenang iyon.
Biglang sumagi sa isipan niya no'n na magpachupa na rin sa kambal pero pinigilan niya ang kanyang sarili. Nasa isipan niyang hindi iyon puwedeng mangyari. Hindi na siya nakatiis kaya binuksan niya ang pinto.
"Jin, saan ka pupunta?"
Narinig niyang tanong ni Din na nakatingin na pala sa kanya. Nginitian niya ito.
"Sa labas lang ako, magbabantay baka may biglang pumasok," sabi niya.
Tumango naman ang kanyang kambal at muli nitong pinagchuchupa nang salitan ang kargada ng mga kaibigan.
Nang makalabas ay panay ang hugot niya nang malalim na hininga. Gustong-gusto talaga niyang magpalabas nang mga sandaling iyon. Pumipintig-pintig ang kanyang pagkalalaki sa loob. Naisipan niyang lumabas na lang ng basketball court at bibili ng ice water.
"Kuya, Jin!"
Napalingon siya sa mga tumawag. Napangiti siya dahil ang kaibigan palang bakla ni Rain ang mga iyon. Sa totoo lang ay nakalimutan na niya ang pangalan ng mga batang bakla. Lumapit ang mga ito sa kinaroroonan niya.
"Kuya Jin, kilala mo pa kami?" tanong ng isa.
"Kaibigan kayo ni Rain 'di ba? Ano nga ulit ang mga pangalan ninyo?" tanong niya sabay ngisi.
"Ako si Allen."
"Ako naman si Dang."
"Ah, oo nga pala. Saan kayo pupunta? Bakit napadpad kayo rito sa lugar namin?" tanong niya. Napansin niyang panay ang tingin ng dalawa sa namumukol niyang harapan.
"Kuya, dadalawin lang namin si Rain. Kawawa naman siya," sabi ni Dang.
Kaagad na lumungkot ang mukha ng dalawa. Namamaga pa nga ang mata ng mga ito. Alam niyang panay ang iyak nina Allen at Dang dahil sa sinapit ni Rain.
Hindi nga naman biro ang mawalan ng kaibigan. Naka-relate siya sa dalawa nang mga sandaling iyon. Nawalan din siya. Ang mas masakit, patuloy na pinaghahanap sina Kurt at Angelie pero ang hindi lang nila alam ay siya mismo ang nagtago sa bangkay ng mga ito.
"Oo nga, e. Kawawa talaga si Rain," sabi niya.
"Kuya, h'wag kang magalit ha. Kami lang naman ang pinaalam ni Rain, e," sabi ni Allen.
"Pinaalam sa ano?" tanong niya pero may ideya na siya kung ano iyon.
"Nagpachupa ka na pala kay Rain," tugon ni Allen.
Ngumisi si Jin. Wala namang problema iyon sa kanya kasi normal lang naman sa magkaibigan ang nagsasabihan ng mga sekreto.
"Isang beses lang," tugon niya.
"Buti naman kuya at natikman ka niya bago siya pumanaw. Baka kaming dalawa ni Allen, mamatay na hindi ka man lang natitikman," sabi ni Dang.
Ngumisi siya sa sinabi nito. May bigla siyang naisip. Kailangan din naman niyang magpalabas kaya naisipan niyang kaysa salsalin niya lang ay ibigay na lang sa mga ito ang init ng kanyang katawan.
Nang sa ganoon ay maging masaya rin ang dalawa kahit papaano. Alam niyang nagluluksa ang dalawa nang mga panahong iyon sa pagkawala ni Rain.
"Gusto niyo akong tikman ngayon?" tanong niya sa mga ito at hinawakan pa ang bukol sa harapan.
Nagliwanag naman ang mukha ng dalawa sa kanyang sinabi. Natawa siya sa naisip. Hindi naman kasi kailangang tanungin pa niya ang mga ito kasi patay na patay naman ang dalawa sa kanya.
Naisip niya rin no'n na baka magselos si Rain pero kaagad naman niyang sinaway ang sarili. Patay na ito at hindi naman talaga siya naniniwala sa mga multo-multo.
Weekly Power Status
-- Power
Ranking 
-- Power
stone