hindi nagtagal ay agad na lumabas si haring herodes mula sa kanan..na may dalang isang malaking platong may takip... at iniabot sa anak ni herodeas.. nang buksan ng hari ang platong iyon ay na gulat ang lahat dahil isang ulo ng tao ang nilalaman nito.. iyon ay ang ulo ni juan bautista.. mula sa malayo ay nasaksihan iyon ni hermas. at doon ay naalala nya ang ginawa ni herodes ng panahong bata pa siya.." wala talaga kayong pinagkaibang mag ama.. mga mamamatay tao" ani ni hermas..
mula sa likuran ay marahang sinugod ni hermas si haring herodes at tangkang sasakaakin.. ngunit mula rin doon ay agad na nandilim ang paningin at paligid ni demas at nawalan ng balanse at natuba dahil sa isang palo na kanyang natanggap.
sa isang madilim na lugar ay bumalik ang ulirat ni demas.." asan ako" tanong nito. " gising kana pala... hanga rin ako sayo.. nagawa mo na ngang pagnakawan ang taong kumupkop saiyo tinangka mo pang patayin ang isang hari.." ani ng isang bilanggo. " wala kang alam sa mga sinasabi mo" sagot ni demas. " nanggaling dito ang isang lalaking nagngangalang viral.. nais ka nyang ipapatay na pinatibay din ni haring herodes na tinangka mong patayin... mukhang nalalapit na ang buhay mo..." ani ng kanyan kasama. " pagkatapos ng lahat ng nangyari sakin.. mas nanaisin ko nalang ding mamatay.." sagot ni demas. " barabas..yan ang itawag mo saakin.." pakilala ni barabas. " ikaw bakit ka naririto" tanong ni hermas. " dahil sa pangunguna ko sa paghihimagsik ng isang lunsod at sa salang pagpatay.. pero alam kong marami ang nagtitiwala sa akin.. kaya umaasa ako na sa araw ng paskwa.. ay papalayain nila ako..tulad ng taonang nilang tradisyon" ani ni barabas..
" nawa'y dinggin ka ng diyos sa iyong kahilingan" ani ng isa pa nilang kasama.. " sya nga pala.. demas... sya ng pala si gestas.. isa ring bilanggo sa salang pagnanakaw" ani ni barabas. " pinagkanuno ako.. at alam ng diyos na hindi iyon ang nais kong gawin" ani ni gesta. "diyos!!! talaga bang naniniwala ka sa kanya.. hindi sya totoo dahil kung totoo sya.. hindi nya ko pababayaan" ani ni demas.. " may dahilan ang lahat demas maniwala ka" sagot ni gestas. "tigilan nyo na yang dalawa.. kahit anung gawin natin hindi na natin mababago ang ating mga kapalaran tayo ay mga bilango na.. na maari na rin.. mamatay..ani ni barabas.
sa unang pagkakataon ay nagkita nga sa wakas si demas at gestas.. marahil ay marami silang di pinakakaunawaan at pilit ito pinaliwanang ni gestas.. hanggang sa dumating ang araw ng paskwa.
mula sa loob ng bilangguang iyon ay agad na rin dumating sa kanila ang usap usapan pa ukol.. sa isang lalaking nagngangalang hesus na sinasabi hari ng mga hudio at anak ng diyos.
" kilala ko sya.. sya si jesus..totoong sya ang anak ng diyos nakita ng dalawang mata oo ang lahat ng himalang kanyang nagawa" ani ni gestas.
" nakakatawa... anung lakas ng loob meron sya at ginagawa nya iyon..hindi nya alam ang kanyang ginagawa.. ginugulo nya ang kaisipan ng bawat isa.." ani ni barabas. " nawa'y ipako sya sa krus tulad na ibang nangamatay dahil sa mga kasalanan.." ani ni demaas. " naririnig mo bang sinasabi mo demas.. tayo'y maaari ring matulad sa kanya..maaari rin tayong mamatay... ngunit pag dumating ang araw na iyon ikagagalak kong mamatay sa kanan ng diyos.." ani ni gestas.
nang mga sandaling iyon ay agad na dumating ang isang kawal at agad na inilabas si barabas mula sa kulungan.
" ito na nga ang hinihintay ko.. oh araw ng paskwa.. nawa'y maging mabuti ka sa akin. ani ni barabas
" barabas kayang ialay ng diyos ang kanyang buhay kahit saang paraan o kanino man.. nawa'y makita mo ang pagbabago sa iyong sarili " mga wka ni gestas bagong tuluyang umalis si barabas.