Chapter 22: SAY IT 20 : Love and Lies
SAY IT 20 : Love and Lies
NASH KLEIN
I.. already met Raychel? since when? wala naman akong natatandaan na nakilala ko na siya noon pa lang. At isa pa, I met her noong pumunta kami ni Nile sa bahay ni Sofia? nandoon siya? there's a connection between them?
"What do you mean Nile?" I asked, paano naman niya nalaman ang mga ito. Ni kahit ako ay hindi ko alam na dati ko nang nakita si Ray noong mga bata pa kami.
Yes, magkahawig si Sofia at Ray. Pumasok na 'rin sa isip ko dati na baka magkamag-anak ang dalawa but I already erased that thought long ago. Sa ngayon, nakafocus na lang ako 'kay Raychel at sa kapatid ko.
"Hindi mo talaga maalala Kuya Nash?"
"No, hindi ko alam ang sinasabi mo."
"Then you can ask Ray, I'm sure na naaalala niya pa ang pagkikita niyo noon. Hindi niya nga lang alam na ikaw ang batang 'yon, maybe she's thinking na ako 'yon." Nile seriously said.
My brother Nile is currently injuring the most painful feeling. I know how selfless he was, he will do everything para lang matupad ang mga pina-plano niya.
Now, he's trying to forget his feelings for Raychel for my sake.
"Nile, don't do this. Masasaktan ka na naman gaya ng nangyari noon." saway ko sa kaniya, dati niya na itong ginawa at hindi ko siya pinigilan noon, but now. I'm going to stop him.
"I finally decided Kuya Nash, you can't do anything about it. Like I said earlier, don't mind me dahil alam ko ang ginagawa ko."
He looked at me with that expressionless eyes of him. Talaga ngang seryoso ang kapatid ko sa ginagawa niya.
"If that's the case, then I have no choice but to approve moms' request?" wika ko, nanlaki bigla ang mga mata niya habang nakatingin sa akin.
Bingo.
"You can't! kung tuluyan mong papakasalan si Sofia then hindi ka magkakaroon ng magandang buhay! you don't love her!" his true feelings are now coming out.
"Then do so, papakasalan ko ang babaeng hindi ko mahal para sa kapatid ko. Nile, you can have Raychel kung gusto mo siya." hinawakan ko siya sa balikat saka mahinang ngumiti.
"Kahit na gusto ko si Ray, my mind is still saying na hindi kami para sa isa't-isa. She doesn't love me, she only see me as someone special but it's not love. She loves Aircon which is you!" he blurted out, nagsimulang magtubig ang mga mata niya.
"Seryoso ka ba talaga?"
"Of course I am! mukha ba akong nagbibiro?" masama niya akong tinignan, mahina naman akong natawa.
"Why are you laughing Kuya Nash? hindi ako nagjo-joke 'no, I'm being serious here." pagmamaktol naman niya.
"Ha..Hahah.. sorry I can't help it. Nakakatuwa ka kasing tignan ngayong umiiyak ka tapos nagda-drama ka dyan. Hindi kasi bagay sa'yo.
Ha.. hahahahahahaha" I wiped of the his tears saka siya mahigpit na niyakap.
I caressed his back in a soothing manner, we stayed like that for a long minute.
"It can't be helped, sigurado ka na ba sa decision mo?"
"Of course, kung iniisip mo na masasaktan lang ako you're wrong. Matagal na akong nasaktan at sa ngayon nagmo-move on na ako, matagal ko nang tanggap na hindi talaga kami para sa isa't-isa ni Ray. You're the one who she needs by her side forever, not me. Are you going to stop me?"
I change my mind.
"No. I'm not going to stop you. Hindi ka na kagaya ng dati, you've changed a lot and it's better. Alam mo na ang ginagawa mo and hindi ka na 'rin padalos-dalos sa pagde-desisyon kung ano nga ba ang dapat na gawin. So go on, I'm very proud of you Nile. To tell you the truth, I sometimes think na mas mabuti kung ikaw na lang sana ang naging panganay sa ating dalawa, mas mature ka ma mag-isip at nagawa mong maging independent habang wala ako."
I could feel him tightening his embrace even more saka mahinang nanginginig ang katawan niya. He's crying.
"Napaka-iyakin mo nga lang." pang-aasar ko.
I broke the hug saka inilagay ang magkabilang kamay sa magkabila niyang balikat.
"I'll leave everything to you now. Just tell me if you need something, kaagad akong pupunta para tulungan ka. Okay?"
I wiped off his tears again saka binigyan niya ng panyo para 'don suminga, napaka-crybaby talaga ng kapatid ko na 'to.
"O-okay.." he stuttered, humi-hikbi hikbi pa ito kaya naman hindi ko na napigilan ang tumawa.
"Don't laugh!" saway niya.
"Sorry... pfft.. hahahaha.. I can't.. haha.. help it.. HAHAHAHAHAHAHAHAHAH"
I couldn't stop my laugh, nakakatuwa talaga si Nile everytime na umiiyak siya. Napaka-cute kasi ng kapatid ko na 'to. He's so adorable.
NILE GLENN
Kuya Nash wouldn't stop laughing at me kaya naman umalis na ako 'don, leaving him alone.
I'm glad he finally undestands me, akala ko ay mag-aaway na naman kami. Pabalik na ako sa living room nang habulin niya ako, we're walking side by side.
Nang paliko na sana kami ay nasakto naman na may itatanong siya.
"Nile, I forgot to ask. Bakit nasa iisang bahay si Sofia at Ray noon? Is Sofia a relative of Ray?"
I clearly heard his question but as we take a step inside the living room. Ang sinabi lang ni Ray ang nag-registered sa utak ko.
"Yes. I'm planning to continue my studies abroad next year after ko mai-confirm na pasado ako sa exams na nai-take ko for scholarship on Italy."
"What a good choice! I go there only for once but let me tell you, Italy is a very beautiful country with lots of kind people and delicious foods. You'll never regret going in there." Sofia gleefully commented.
Me and Kuya Nash stood there completely frozen. Aalis si Ray?
"O, Nash! Nile! perfect timing. Raychel here is currently telling me where she is going to continue her study for next year. She said, she will be going to Italy! isn't that nice?" masayang wika ni Sofia. What a very clueless girl she is.
Napaupo kaming dalawa ni Kuya Nash sa sofa. Both of us is still cannot believe what we just heard from Ray. Is she really going? alam ba 'to ni Lili at Loraine?
"Ray, a-are you really going?" nauutal at hindi makapaniwalang tanong ni Kuya Nash sa tabi ko. Parehas lang kaming gulat sa narinig.
Ray simply nodded habang nakatingin sa aming dalawa.
"Yes, I already decided na sa ibang bansa na ipagpatuloy ang pag-aaral next year. Kapag naipasa ko ang test, ihahanda na agad nila mom at dad ang mga kakailanganin 'kong documents." walang emosyon niyang sagot.
"B-but paano ang St.Celestine?" tanong ko naman.
"It's simple, aalis na ako ng St.Celestine next year kapag natapos na ang 2nd semester." aniya.
No way.. aalis talaga si Ray for real? a-akala ko ba gusto niyang magkakasama kami hanggang sa huling araw which is our graduation?
"Kailan mo pa naisipan na mag-aral abroad?" nakatungong tanong ni Kuya Nash, gritting his teeth habang mahigpit na nakakuyom ang mga palad.
"Matagal na. Ever since middle school gusto ko na talagang mag-aral sa ibang bansa. This is my only chance of doing it kaya naman hindi ko na sasayangin ang opportunity na 'to."
Tch, kahit ako ay nagagalit 'rin! this is very sudden! ni hindi man lang nagpakita ng hints or clues si Ray na gusto niyang mag-ibang bansa.
"I know it will be hard for me dahil hindi ako familiar sa lugar na 'yon, but I'll do my best para maging proud ang pamilya ko sa'kin." dagdag niya pa, crap.. kung magpapatuloy pa 'to hindi ko na mapipigilan ang sarili ko.
"Ray." Kuya Nash called her.
Ray looked at her with a blank expression habang si Kuya naman ay pinipigilan ang damdamin niya.
"Bakit, Klein?"
Kuya slightly shaked his head habang nakangiti. I know he's hurting his self for not wanting her to go but... gaya nga ng sabi ko.
If it's for Ray, we'll do anything.
Kahit na ibig sabihin pa 'non ay paalisin si Ray.
"Nothing. I just wanted to say take care and always be careful."
Ray nodded. "Okay, I'll do that."
After ng maigsi pang chit chats ay nagpaalam na si Ray na uuwi kaya naman sinamahan ko na 'to. Kuya Nash volunteered to go with us at wala naman 'yong problema 'kay Sofia, she's being really nice to Ray.
"Bye Ray, I'm really happy to meet you. I hope we can see each other again." paalam ni Sofia 'kay Ray ngayong paalis na kaming tatlo.
"Same here, it's nice to finally meet Klein's fianceé I hope for your good future together."
"Thank you Ray, take care guys!"
Sumakay na kami sa loob ng kotse. Walang sinoman ang nagsasalita kahit ni-isa, mataas ang tension na nabubuo sa aming tatlo.
Hindi ko nagawa ang pakay namin, Ray really needs to talk to my brother.
I need to do something para makapag-usap silang dalawa.
"Uhh.. dito na ako, Kuya Nash pwede bang ikaw na lang ang mag-hatid 'kay Ray pauwi?" I lied, kahit anong mangyari kailangan nilang dalawa na mag-usap.
"Oh, okay lang naman sa'kin." Kuya Nash said, okay kailangan na lang pumayag ni Ray.
"I decline." wika ni Ray.
Mula sa bintana ng kotse, tumingin siya sa aming dalawa.
"Hindi na kailangan, sinabi na sa'kin ni Sofia ang lahat. Congratulations Klein." walang emosyon niyang wika.
It suddenly felt like I was stabbed in my chest after hearing that. Kanina okay lang naman siya, bakit siya ngayon nagkaka-ganyan?
I worriedly looked at Kuya Nash, bakat sa mukha niya ang kalungkutan at halata 'rin na nagtataka ito sa biglang pagbabago ng ugali ni Ray.
No one dared to talk after niyang magsalita. Everyone is silent, ayaw ko nang magsalita dahil baka masaktan pa ako. Why is this happening? I already expected this to happen pero hindi ako handa at hindi ganito kalala ang expectation ko.
Nang makataring kami sa tapat ng apartment ni Ray, nagpaalam at nagpasalamat pa ito sa amin with her poker face bago pumasok sa loob. Nagpa-iwan kaming dalawa ni Kuya Nash sa may park para makapag-usap.
"Her reaction is too much don't you think?" tanong niya, pareho kaming nakaupo sa may swing habang magkatabi.
"Yeah, but we can't blame her. She's still having a hard time because after all natatakot pa 'rin siya sa puwedeng gawin ng mga taong 'yon. Do you know? noong festival someone gave her a poisoned drink na muntikan niya ng mainom? mabuti na lang talaga at nandoon ako." pagku-kwento ko.
Kuya Nash looked at me with widened eyes.
"That happened?" hindi makapaniwalang tanong niya. I hummed and nodded my head.
"Yeah, after noong araw na 'yon natakot siyang mapag-isa kaya naman niyaya niya akong samahan siya." dagdag ko pa.
He gave me a look.
"But nothing happened, sinamahan ko lang talaga siya hanggang sa matapos ang araw so don't worry."
"Should I talk to her?" pag-iiba ni Kuya ng usapan.
"Of course you should. You can leave Sofia to me, ako na ang bahalang kumausap sa kaniya, I already have a plan in my head."
"The question is.. kailan mo balak pumasok ulit para makapag-usap kayong dalawa?" I asked, hangga't hindi pumapasok si Kuya nothing will happen.
"I don't know.. "
"You should already think about it. Kung hindi ka pa magsisimulang papasok simula bukas, I'm sure na lalala pa si Ray, pag nagkataon baka hindi ka na niya pansinin."
"Okay, I'll keep that on mind."
"Oo nga pala, alam mo na ba kung anong napanalunan ng class niyo?"
"For what?"
"Noong festival, nanalo ang stand ng Class 1 and both of the headmaster and the SC president granted your class a prize. A 4-day trip to Japan." malapad na napangiti si Kuya Nash after marinig ang sinabi ko.
"When are we going?" excited niyang tanong. Sino pa ba ang hindi mae-excite? kahit na ilang beses na kami nagpabalik-balik 'don hindi pa'rin maitatago sa mukha namin ang excitement.
"1 week bago ang 2nd semestral test which is on January next year."
"Now that you mentioned it, 2 weeks na lang pala Christmas na and that leaves us 13 days before our birthday."
That's right, I nearly forgot na birthmonth na namin ngayon. We'll be turning 18. We're finally on a legal age.
"Mabilis talaga lumipas ang panahon. Parang kahapon lang tinawag ako ni Ray sa may cafeteria habang nakakunot ang noo niya, after she realizes that it's me saka lang siya ngumiti." nakangiting wika ko habang inaalala ang first meeting namin sa cafeteria.
Kuya Nash nodded. "The memories are still fresh until now. I remember how she stared at me before I gave her her P.E tracksuit." we both smiled at those memories.
"I already miss Ray's smile." hirit ko habang tinatanaw ang sandbox mula dito. I used to play there when I was a kid.
"Same."
"Shall we go now?" tumayo ito sa swing habang nakatingin sa malayo.
"Where?"
"To our home."
"Wait- hindi ka uuwi sa mansion?" tanong ko sa kaniya, Mom will be mad kapag nalaman nitong hindi inuwian ni Kuya si Sofia.
Kuya Nash shakes his head. "Just for now, I'll message mom later. I already missed my room ya'know?" He said habang malapad na nakangiti.
Napatayo ako sa swing habang masayang inakbayan siya. This sounds very gay but for real I really miss my brother. Malungkot kaya sa unit kapag ako lang mag-isa, not to mention na ayaw ko 'non.
Muntikan pa kaming matumba as we laugh so hard.
"I really miss you Kuya Nash." malambing na wika ko
"Stop that Nile, you sounded very gay." pagtataboy naman niya sa'kin.
I pouted saka mas lalo pa siyang kinulit.
"But I did really miss you! malungkot kaya kapag mag-isa lang sa unit! feeling ko marami akong kasamang mga mumu!"
"Shut up! hindi ka na bata!"
"Eh?! but we're still 17 years old!"
"I don't care!"
Later that night, magkasama kami ni Kuya Nash na umuwi sa unit naming dalawa. Hindi gaya noon na ako lang mag-isa, iba talaga ang feeling ng kasama siya.
In exchange of not being here for a while, he made a feast! we invited Nine over dahil hindi namin kayang ubusin ang lahat ng pagkaing ginawa niya. He surely made lots of foods! na puwede pa nga yata na umabot bukas.
In the end, this day is a bit sad yet happy for me.
THE NEXT WEEKEND
RAY
"Ray-chan wake up, Glenn-kun is looking for you."
Hindi pa nag-register sa utak ko ang sinabi ni Ate Naru kaya naman ini-snob ko lang ito. Weekend ngayon and it also means na pahinga day. Isang linggo na akong wala sa mood na gumawa na kahit anong bagay ni kahit pagsasalita ay kinatatamaran ko na.
I just don't know. After noong araw na nagkausap kami ni Sofia who introduced herself as Klein's fianceé parang nawala ang lakas ng katawan ko but I was able to maintain my posture.
Sino ba naman ang hindi magugulat? ilang araw na hindi nagpakita si Klein tapos akala ko girlfriend niya lang si Sofia but she's already his fianceé like what the hell? nawala lang si Klein ng ilang araw then babalik siya dala ang balitang mag-aasawa na? for real? akala ko ay sa mga romance novel lang nangyayari ang mga 'yan. I don't know na puwede din pala 'yan mangyari sa totoong buhay.
"Ray-chan! "
I slightly opened my eyes saka tinignan si Ate Naru, naka-pout ito saka nakakunot ang noong nakatingin sa'kin.
"What?"
"Wake up na, Glenn-kun is waiting for you. He said that you guys have some things to do for today. Kanina pa siya naghihintay,"
"Who?"
"Gu-ru-en-u! that cute friend of yours who once escorted you here? the sunshine guy,"
Sunshine? is she referring to Glenn? wait— is she saying na nandito ngayon si Glenn? as in now?!
Mabilis akong bumangon saka hinawakan sa magkabilang balikat si Ate Naru.
"Ray-chan? "
"Why is he here?" tanong ko sa kaniya.
"He said that you two have some things to do today."
Ano? wala naman akong naaalalang may napag-usapan kami ni Glenn na gagawin ngayong araw. In fact, hindi ko nga siya pinapansin this past days dahil sa sama ng loob ko.
"Kanina pa ba siya nandyan?"
She nodded.
"Sabihin mo na maghintay pa siya ng saglit."
"O-okay, but is there something wrong Ray-chan? nag-away ba kayo?" alala niyang tanong. Pati ba naman 'kay Ate Naru mapipilitan akong magsinungaling?
But I have no choice.
I let go of her as I shake my head while smiling a bit. "We didn't fight, just an misunderstanding."
Maaalalahanin talaga si Ate Naru kahit kailan.
"Yokatta, I already thought you guys already fight over something serious after all you have been very very cold for some reason. I worried for nothing haha," she said before walking out of my room. (I'm glad)
After 'kong ayusin ang sarili, sinugurado ko munang maayos na talaga ang sarili ko bago lumabas sa kwarto. Nang makarating sa may sala, nandoon si Glenn na komportableng nakaupo sa may sofa habang nasa tapat naman niya nakaupo si Ate Naru, masayang nag-uusap ang dalawa.
I spotted Kuya Ryle na mag-isang nakaupo sa may lamesa habang nakatingin sa dalawa.
"Kuya,"
"Hmm?"
"Kanina pa ba siya dyan?" pagtatanong ko, halata sa mukha ng panget ng 'to na nagseselos siya.
"Yeah, at kanina pa siya nagpapapogi sa Ate mo."
Pfft..
"Are you seriously saying that?" tanong ko, I'm holding my laughter to all my best. Kailangan ko na mapanatili ang pagiging cold.
"Why not? kanina pa sila nag-uusap dyan e, ni hindi man lang ako napapansin dito." pagdadrama niya.
"You're being possessive, can't you see? they're talking normally naman kaya wag ka na mag-selos mamaya baka iwanan ka ni Ate Naru dahil dyan sa ugali mo na 'yan." pananakot ko.
He tch'ed saka dumiretso sa kusina. Nabara ko na naman ang magaling 'kong Kuya, nice one me.
"O, Ray-chan there you are. Have a sit, I'll make some tea for the two of you." wika ni Ate Naru nang mapansin ako.
I sat acrossed from him, not meeting his gaze. Baka mamaya ay mabuwag ang itinayo 'kong pader. As of now, hindi na ako ang dating Ray na nakilala nila. I am the new Ray, the one who can't wash away her emotions and the one who can't smile.
"Good morning Ray," he greeted. Kahit na hindi ako nakatingin ay ramdam ko ang ngiti at awra niya mula sa kinauupuan ko.
I nodded my head saka itinuon ang pansin sa T.V hindi ako puwedeng ma-distract ngayon.
"What brings you here?" tanong ko habang nakatuon pa rin ang pansin sa t.v.
"Well, napansin ko na medyo cold ka this past days kaya naman napag-isipan ko na baka kapag ipasyal kita sa labas. Bumalik na ang dating ikaw," he said straightforwardly. Kapansin-pansin pala talaga ang pagiging cold ko.
"You don't need to do that Glenn," pagtataboy ko sa kaniya.
"Of course I need to, you're my friend after all. And I can't just laze around without doing anything for a friend." ngiting wika niya, as I looked at him nakatingin 'rin pala ito sa'kin.
"Tsaka isa pa, gusto ko na samahan mo akong pumili ng regalo para 'kay Kuya Nash."
"Regalo?"
"Yeah, birthday kasi namin sa wednesday and hindi pa rin ako nakakapamili ng regalo para sa kaniya. I decided to tag you around para samahan ako, you see hindi ko kasi alam kung ano ang bibilhin para sa kaniya."
Sa wednesday? it means next week? birthday nila next week?!
Okay calm down Ray, it's no big deal.
But still... it's an important day for the two of them.
"I don't think I can help you with that Glenn—"
Pagtataboy ko sa kaniya ulit, I need to stay like this way para hindi magmukhang mahina.
"Of course you can."
Taka akong tumingin sa kaniya, he was still smiling. He's always smiling. I nearly forgot about that, I can't do anything when it comes from him.
"Here's your tea. Enjoy your drink." masiglang wika ni Ate Naru nang ilapag sa mesa ang dalawang tasa ng tsaa.
Kahit na mainit pa ay ininom ko 'yon agad. Only to burn my tongue on purpose.
"Atsui..." (it's hot)
h b d
In the end sumama pa rin ako 'kay Glenn na mamili ng regalo para sa Kuya niya. He brought his car kaya naman hindi na kami namasahe pa. Tahimik ang biyahe namin papunta sa mall.
Halos lahat ng tao sa mall ay patong-patong ang suot para labanan ang lamig na dulot ng kapaskuhan. I don't have any idea na ngayong December pala ang birthday ng dalawa. I'm very clueless when it comes to things related to number.
If I clearly remember, Loraine's birthday is on July 20. Then Wendy's birthday is on June 21. Kuya Ryle is on September 09 while Ate Naru is on April 23. As of my birthday, It's on February 15. Klein and Glenn's birthday is on December 18.
"Ray, baka mawala ka sa dami ng tao dito. Hold my hand."
"O, okay."
We've done a lot of things today, kung saan-saan kami pumunta para humanap ng magandang ireregalo para 'kay Klein.
Ngayon, nasa isa kaming kitchen store.
"How about this one?" aniya habang iniangat ang isang magandang brand ng kawali.
"He's good at cooking and it'll help him to cook more delicious foods. But.. marami pa kayong kawali diba?" wika ko, bumagsak ang balikat niya saka ibinalik ang kawali sa pinagkunan nito.
"You're right..." he mumbled.
Umalis kami sa loob ng kitchen store saka naglakad-lakad pa ulit.
I didn't knew that he's this bad at picking gifts for his brother. Akala ko pa naman magiging mabilis lang ang pamimili namin dahil si Klein ang pagbibilhan namin.
"Kanina pa tayo naglalakad dito sa loob ng mall but until now wala pa rin tayong nahahanap na magandang regalo para 'kay Kuya Nash." malungkot niyang wika.
Nag-decide kami na mag pahinga na muna sa isang bench na naroon. Sumasakit na ang mga paa ko sa kakalakad namin.
Kahit ako ay napapaisip, ano kaya ang magandang i-regalo 'kay Klein?
Out na ang damit dahil alam namin na maraming ng damit si Klein, Books are also out of the line dahil masyado na siyang matalino para 'don. Kitchen tools and house appliances are also out dahil mayaman na sila.
"Is there something that your brother wants?" panimula kong tanong, I glanced at him pero wala sa'kin ang atensyon niya. He's deep in thought.
I poke his sensitive side dahilan para mapatalon ito sa gulat at tumingin sa'kin.
"Sorry what is it?"
"I was asking, kung may alam ka ba na gustong makuha ng Kuya mo."
He paused for a bit saka malalim na nag-isip.
I watched him think of something and somehow I realized how I missed spending time with Glenn. He always made me feel at ease. Miss ko na ang dalawa. Kailan ko nga ba sila huling nakausap ng matino? noong wala pang nangyayaring kung ano-ano sa paligid namin?
I already forgot. Hindi ko na alam kung kailan ang huling araw noong matino ko pa sila nakakausap. Noong normal pa ang lahat sa dati. Noong wala pa kaming problema sa isa't-isa.
"Actually, there's one thing that we really wants." wika niya.
I scoot closer to him para marinig ang sasabihin niya. I'm curious, ano naman kaya ang gusto nilang dalawa?
"What is it?"
"We want... the old Raychel back. We also doesn't want you to go overseas. Hindi lang kami, lahat kami Ray. Ayaw namin na umalis ka."
♡
Weekly Power Status
-- Power
Ranking 
-- Power
stone