Chapter 10: SAY IT 09 : The last summer night that feels like forever
A/N : This chapter might be short ;-; or no °v°)/ And a high chance na may part 2 pa for this chapter. Stay tuned!
•••
SAY IT 09 : "The last summer night that feels like forever"
PART I : "Dream while you're wide awake"
RAY
Isang linggo na agad ang nakalipas after ng nangyari kay Glenn, maayos na siya ngayon at lively na ulit ang bawat araw ko dahil sa sunshine energy na inilalabas niya everytime na nagkikita kami sa cateferia, I can't believe na after that incident ay parang wala lang kay Glenn ang natamong sugat sa ulo.
Not to mention that kiss.
Isang gabi kaya ako hindi nakatulog dahil lang 'don! and what does it mean na 'even' na sila ni Klein? o, don't tell me na nakita niya kami sa may loob ng store last week? urgh.. what a disaster. So far, wala namang ibang nangyari this past week..
Hindi nagpakita si Moon, tapos na ako bisitahin ni Bloody Mary at okay na rin si Glenn sa wakas. Nothing peculiar happened.. except for one.
We are currently all settled here in our school cafeteria, kanina lang ay masaya kaming nagku-kwentuhan until.. Wendy suddenly cries her heart out.
"Uhh.. what happened to Lily?" tanong ni Glenn, he nudge me and I shrugged my shoulders. Kahit ako ay hindi ko rin alam kung anong nangyayari sa kpoper ko na kaibigan, baka naman dinalaw na siya ni Bloody Mary.
"Sigurado ka ba talaga na hindi mo siya inaway?" nanliliit ang mga mata ni Loraine habang tinanong si Glenn sa tabi ko, kanina pa niya siya tinatanong kung inaway ba nito si Wendy.
Well.. daily routine na yata ng dalawang ito na mag-away.
"Sinabing hindi nga!" protesta ni Glenn, kawawa naman ang sunshine energy namin.
I mentally face palmed dahil sa gulong ito, parang kanina lang ay nagtatawanan kami tapos ngayon ito.. uhh.. sumasakit ang ulo ko sa kanila.
"Let's try to think outside the box, maliban sa inaway siya ni Nile, any other reason that you guys know that can make her cry that hard?" suhestiyon ni Klein sa tabi ko, I noticed na lahat kami na nandito ay mga doble na ang suot na uniform.
Well this is the last day of our summer days, bukas ay magiging malamig na ang simoy ng hangin dahil papalapit na ang christmas and because of that.. kailangan na namin dagdagan ang layer ng uniform namin.
Kung dati ay polo,skirt at neck tie lang ang sa aming mga girls, kinakailangan na namin magsuot ng vest,cardingan o jacket ganoon din sa boys na dating polo,pants and neck tie lang ang dating suot. Kinakailangan na may logo ng St.Celestine High ang bawat vest,cardingan na isusuot namin.
"Wendy is a big fan of any k-group.. so siguro may nag-disband na?" wika ko habang nakaitaas ang hintuturo. Wendy shakes her head so it means na mali ako.
"O, I know something! diba kapag naging 30 years old na yung mga lalaki sa korea, pinapadala sila sa north para makigera?" Glenn stated, lumakas ang iyak ni Wendy kaya ibig sabihin ay tama ito.
"So may mag-mimilitary na ang isa sa mga asawa niya.." Lori said, me and the twins looked curiously at her.
"What?"
"What do you mean 'asawa' ?" the three of us asked in unison.
"Wendy used to call all of her male idols 'asawa' dahil 'asawa' niya nga daw ang mga ito, that's why." she answered, that is so weird! kahit na fan ako ng One direction ay hindi ko once na natawag si Harry na asawa ko.
He's not mine duhh..
"Urgh.. mga fangirls nga naman, don't worry Lily baka ipalayas lang siya doon." wika ni Glenn, as she raised her head ay halos matumba kaming apat sa mga upuan namin dahil sa itsura niya! she looks.. she looks..!
Normal.
But still natawa parin kaming apat, nabaliw na yata kami. "Bakit naman papaalisin?" tanong niya habang nakatingin kay Glenn, nag-isip muna ito bago sumagot.
"Hmm.. paano ko ba sasabihin ng hindi kita mapapaiyak, aha! let's just say na.. hindi niya kaya lumaban because all through the years ay wala silang ibang ginawa kundi sumayaw at kumanta, right?"
I almost choked after he said that Klein gave me his coke para malunok ng maayos ang kinakain, nang mapatingin ako kay Wendy ay mukha itong maiiyak ulit dahil sa sinabi ni Glenn.. oh you poor sunshine~ his expression is priceless at kitang-kita dito ang pagiging guilty niya. He just stepped on a landmine.
"I hate you Nile," Wendy said with full of hatred bago maglakad paalis, Glenn was stunned sa tabi ko at hindi agad nakapagsalita.
"I'll go follow her, don't mind it Nile this also happened multiple times before, excuse me." Lori excused herself bago tuluyang sundan si Wendy,
"Now you've done it Glenn, magkasama pa naman kayo sa iisang room." wika ko sa kaniya at binigyan ito ng tissue, he used it to clean his face bago tumayo at pinagpagan ang sarili.
"I know, pupunta lang ako sa men's room." aniya at hindi na kami nilingon ni Klein after he ran the way to the men's room.
"I can't believe that this day will come.." wika ni Klein sa tabi ko, munching his hawaiian pizza.
"What do you mean?"
"Nile has never made a girl cry before— not even once, this is the first time he had done it. Noong mga bata pa kami kapag may nakikita siyang batang babae na binubully he will save her kahit na hindi ito kakilala tapos siya naman ang iiyak kapag nasaktan siya, very ironic." inimagine ko ang sinabi niya at mahinang natawa but still, ang heroic kaya pakinggan ni Glenn.
"He must be feeling really guilty, kahit na mukhang wala siyang pakielam minsan di lang alam ng mga taong nasa paligid niya kung gaano niya sila pinapahalagahan." dagdag niya pa, he sounds like a proud parent na ikinu-kwento ang mabubuting asal ng anak.
"Siguro ay proud ka sa kaniya.."
"Of course, I even idolized him for so many things na kaya niyang gawin na hindi ko kaya. That's why," tumayo ito at nag-excuse na may kukuhain sa room dahilan para maiwan akong mag isa dito.
Me and my thoughts, specifically.
Ito ang unang pagkakataon na nakitang ganoon kalungkot ang kaibigan ko, dati naman ay kapag binigyan mo ito ng pagkain ay okay na siya pero iba na ngayon. Siguro nga ay nag-mature na siya.
"Hi, pwede ba makiupo dito?" I nodded my head kahit na hindi tinitingin ang kung sinomang gusto makiupo. I'm thinking about my friend 'no.
In fact my childhood friend, matagal ko nang kilala si Wendy simula pa noong mga bata pa kami. Palagi siyang lapitin ng tukso dahil sa height niya kaya naman noong nasa middle school na kami ay napagisipan nitong uminom ng mga kung ano-anong vitamins na nakakapag-patanggkad, she failed to do so dahil ni-isa sa mga ginamit o ininom niya ay walang naging epekto. Instead of making her grow, naging sakitin pa ito. Doon naman ngayon namin nakilala si Lorain noong first year palang kaming dalawa ni Wendy sa middle school.
Lagi itong laman ng library kahit na oras ng klase, si Wendy ang nakakita sa kaniya dahil gawain nito na matulog doon kapag magtuturo ang ayaw niyang subject teacher. Sila ang unang naging mag-close bago naman sa akin ipinakilala ni Wendy si Loraine, matalino ito at palaging tahimik. Yung tipong magsasalita lang siya kung kailangan, palagi siyang may trivia tungkol sa mga bagay na hindi namin alam ni Wendy na nage-exist pala. She even told me na kayang-kaya ko pumatay gamit lamang ang mahaba kong buhok noon, unfortunately, I cutted it just right below my shoulder.
"You're still interesting as ever. You know, minsan napapaisip ako kung bakit ako nakipaghiwalay sa 'yo," tila ay nanlamig bigla ang buong katawan ko matapos marinig ang boses na 'yon.
It was once the voice of an angel but now? all I heard was the voice of the devil.
"Moon,"
"Hi Ray, or I must say the sun of my life?" Pumunta ba siya dito para insultuhin ako or what? of course, wala naman siyang ibang kayang gawin kundi ang mang-insulto at mag-feeling mataas.
"What are you doing here?" tanong ko sa kaniya, nakakalumbaba ito habang maigi akong tinitignan. Not to mention his creepy smirk.
What should I do? kung wala si Klein dito.. what should I.. I can't think straight. He's presence is making me do so, bakit ko ba kasi hinayaang umalis silang lahat at iwanan ako.. i-it's not their fault.. am I gonna blame them again? this is no one's fault.
"Just.. y'know, hanging around. Naging boring na ang buhay ko noong nawala ka e." aniya, iniwasan kong magtaas ng kilay dahil sa matamis niyang pananalita. Sugarcoating his lies as usual pero sorry dahil hindi na gagana sa akin ang mga pakulo niya noon.
Not anymore.
"Stop with the lies Moon, ano ba ang ipinunta mo dito?" pwede ko naman siya ipadampot sa mga guards namin if ever na may binabalak siyang gawin, plus, maraming students ang nasa loob ng cafeteria. Kapag napansin nilang may intruder dito ay hindi sila magdadalawang isip na magtawag ng guard.
"You"
Para akong binuhusan ng malamig na tubig sa sagot niya, hindi na siya nag-dalawang isip pa na sabihin 'yon.
"What? excuse me, I'll say this once. We are done. Is that clear o gusto mo pang gumawa ako ng slide?" sinadya ko talagang idiin ang tatlong salitang iyon if ever na hindi niya pa maintindihan.
"I know Ray, no need to make a slide. I understand every bit of it, no need to remember me. Besides, hindi ako pumunta dito para gumawa ng gulo or anything na ikakapahamak ng babaeng dati ko nang minahal. I'm just here to see you," Oh he still think na mahuhulog ako sa patibong niya, I don't care kung sabihin niya pa kung gaano niya ako kamahal noon, this guy is a living lie machine.
"Oh god, will you please just go bago pa kita ipadampot sa guards." banta ko sa kaniya, he laughed it off like nothing at para bang nagsabi ako ng kakatuwang joke.
After his laughing session, napasandal ito sa kaniyang upuan bago uminom sa dala-dala niyang coke in a can.
"You can't Ray, I already befriended them."
"You mean threathened their lives. Moon, hindi mo ba alam ang salitang move on? if not then I wish na sana ay magawa mo na dahil ako? matagal ko nang nagawa 'yan." I was about to leave ng mahigpit niyang hawakan ang wrist ko, sa sobrang higpit 'non ay feeling ko nagsi-alisan ang mga dugo ko sa kamay.
"Sit." He demanded pero syempre dahil na ako kagaya ng dating Ray na sumusunod sa bawat utos niya, nanatili lang akong nakatayo habang iniinda ang sakit ng pagkakahawak niya sa akin.
"No." Giit ko at sinubukang ialis ang kamay niya only to fail, talagang malakas ang hawak niya 'don. Binabalak niya yatang baliit ang buto ko dahil sa hawak niya.
"Moon bitiwan mo ako, nasasaktan na ako!" sadya kong nilakasan ang boses ko para makuha ang atensyon ng iba pang students pero wala ni-isa sa kanila ang tila nakarinig sa akin. Don't tell me that Moon also threathened them.
"That's right, I want you to feel pain.. nothing more..nothing less.." sabay siyang tumawa na kung aakalain mo ay yung mga obssessed na anime character tapos biglang mananaksak.
"L-Let me go!"
Laking gulat ko nang bigla akong matumba mula sa pagkakaupo. Ouch lang ha..
"Ray, are you okay?" bumungad sa akin ang nag-aalalang mukha ni Glenn, he pulled me up saka ko pinagpagan ang skirt ko.
"What happened?" tanong niya, he looks around to check if something or someone is around to witnessed what happened. God nakakahiya..
"I.. don't know, I'm not really sure. Anong nakita mo?"
"I thought you were thinking about something, na sa sobrang lalim ng pag-iisip mo ay hindi mo ako naririnig. I called you a couple of times but no any response, then bigla ka na lang nagsisisigaw kaya akala ko ay may nangyari na.." kwento niya, I uhh.. what did I just.. oh my god.
Then it hits me, sa pagkakaalam ko ay nasa cafeteria lang ako kanina pero ngayon ay nasa garden na kaming dalawa. Nakaupo ako sa isang wooden bench na napapalibutan ng magagandang bulaklak habang nakapamulsa naman si Glenn sa harapan ko. Anong ginagawa ko dito sa garden?
"Uhh.. dinala mo ba ako dito?"
He shrugged, "Nope, nang matapos ako sa men's room I go straight ahead sa cafeteria only to find no one so I search for you instead at sakto naman na napadaan ako dito. E? so hindi ka pumunta dito?" gulat na tanong niya nang ma-realize.
"No Glenn hindi ako nag-sleep walking," wika ko I know he's thinking about me sleep walking on my way here.
"O, you just read my mind." komento niya at naupo sa tabi ko.
"What are you dreaming about? wait— it's not a dream, you almost looked like someone na binabangungot so it's a nightmare." aniya, napasandal na lang ako sa may bench habang tinitignan ang makululay na bulaklak.
"Sabi mo diba na mukha akong nag-iisip?"
He nods.
"Then that means na nakadilat ako."
"Yeah."
"That also means na gising ako.."
"Uhh.. yeah?"
"Pero para akong binabangungot."
"T-that's right.."
I covered my whole face using both of my hands at mahinang sumigaw, what I did was very weird! Parang ngayon ko lang yata ginawa 'yon sa buong buhay ko!
"Wait wait wait wait! don't think na ang weird ng ginawa mo, as of you don't know. Marami pang weird na pwedeng gawin ang isang tao." tugon niya, curious ko siyang tinignan sa pagitan ng mga daliri ko.
"Gaya ng?"
"Uhh.. well.. gaya na lang siguro ng.. "
3 minutes later.
"I give up, wala akong maisip na mas weird kaysa sa ginawa mo. Sorry," ipinagpatuloy ko na lang ginagawa kong kadramahan at hindi na siya pinansin.
Akala ko naman may maganda siyang sasabihin para gumaan ang pakiramdam ko.
"Wait a minute, kung hindi ka nag-sleep walking papunta dito. There might be someone who brought you here," rinig kong sabi niya, tila ay may malakas na bell ang tumunog sa may tapat ng tenga ko sa sinabi niya.
"So it's possible that Moon really came here,"
"What? Moon did?" taka niya at biglang naging seryoso ang boses, more colder and expressionless than his Kuya Nash.
I shrugged, "What I dreamed about was me kasama si Moon sa may cafeteria, we talked and bigla itong nagalit sa akin.. he let out a peculiar laugh bago ako magising." kwento ko sa kaniya, he looks furious at ilang sandali pa ay parang mananakit ng kung sino. Specifically Moon.
"Then you think na pumunta talaga siya dito?"
"I don't know. Tara na nga, wag na natin isipin 'yon. What done is done, kakalimutan ko na lang na kahit sa panaginip ko ay nagpapakita siya." I said as I gave him a reassuring smile.
***
The last bell for the day rings, sign na uwian na. Nagsitayuan na ang mga classmate ko pero naisipan ko munang maupo at magisip-isip.
I was sleeping kahit na nakadilat mata ko and that part was weird, never ako sa buhay ko na natulog habang dilat. But.. who in the universe will brought me to the garden?
"Is your thought deeper than pacific ocean at hindi mo namalayang uwian na?" Klein mockingly asked me, oh, hindi niya pala alam kung anong nangyari kanina.
Should I tell him?
Nahh no need.
But I still ended up telling him anyways, kagaya ng reaction ni Glenn kanina ay naging seryoso ito. Duhh galit sila pareho kay Moon.. normal lang na maging seryoso kapag galit sa isang tao.
"Come on, I'll walk you home. Maybe that pest is still lurking around the area." siya na ang kumuha ng bag ko at wala nang lingon-lingon sa'kin bago lumabas ng room.
Walang ni-isa sa aming dalawa ni Klein ang nagsalita habang tinatahak namin ang daan papunta sa apartment ko. I waved him goodbye nang marating namin ito, he bitterly smiled at me bago umalis.
I go to my room at pasalampak na humiga sa kama, facing my soft pillow. Tinamad na akong magpalit ng uniform dahil sa pagod it's still 4:46 p.m kaya napag-isipan kong umiglip muna.
*
"Ray, I have a question." Aircon asked beside me. I hummed para malaman niyang nakikinig ako.
"Kapag nakalabas ka na dito and you finally saw your the one and call me, magkikita na tayo. My question is.. what will you do kapag nakita mo ako?" Malapit na kasi ang araw ng paglabas ko dito sa ospital kaya niya naitatanong 'yan.
"Of course I'll greet you, say Hi and say Thank you. Tapos yayakapin kita ng pagkahigpit-higpit then ikukumpara ko kung kamukha mo ba talaga si Jungkook. I'll ask my friend Wendy for a picture of him." wika ko, he held my hand dahilan para mamula ang mukha ko. I can feel it at sana naman ay hindi niya mahalata.
He hummed at ipinag-krus ang mga daliri naming dalawa dahilan para mas lalo pang uminit ang mukha ko. He's killing me..
"How about you?" tanong ko sa kaniya, nanahimik muna ito saglit bago sumagot.
"I'll hug you tight and I will also kiss you.."
Tila ba ay nabingi ako sa sinabi niya, tama ba ang pagkakarinig ko? am I dreaming or not? pwede niya bang kurutin ang pisngi ko para magising?
"W-w-w-what?"
"Ahahahah kakilig ba? gusto mo ulitin ko? I'll hug you and kiss—"
"S-shut up!"
"I hope na sana ay nakikita mo kung gaano ka-red ang mukha mo, you look like a tomato."
"A mummy like tomato you say,"
"Nope, in my eyes you look as beautiful as ever. Kahit na takpan pa nila ang buong mukha mo, I swear."
Mahina ko siyang pinalo dahil sa pambobola niya sa akin, nakagawian niya nang gawin 'yan simula noong naging close kaming dalawa.
"I'm sure you are curious kung bakit kita hahalikan kapag nagkita tayo in the near future." wika niya, suddenly ay mahigpit niya akong niyakap.
"Well, it's because.. let's just say na 'yon na ang bayad sa lahat ng bagay na ginawa ko para sa'yo. And also, baka 'yun na rin kasi ang last time na makita kita so.. why not? sure naman ako na hindi magagalit ang boyfriend mo kapag hinalikan mo ako." by that, tsaka ko lang naintindihan kung ano ang gusto niya talagang sabihin.
I search for his hand na hawak ko kanina at hinawakan pa 'yon ulit kaya ng kanina.
"Okay, I'll let you do that."
"Yes! so can I have my first one now?~"
Out of instinct ay malakas ko siyang hinampas.. no— I slapped him.
Oh god! what did I just—?!
"Ouch Ray ha! sumosobra ka na sa kakahampas sa akin!" pagmamaktol niya na parang bata, I can feel him rubbing his cheeks.
I just can't imagine his face.
I let out my tongue and, "Bleh!"
*
🎶 Inside of every little demon is a rainbow---🎶
Bigla akong napamulat ng wala sa oras ng marinig ang ringtone ko, someone is calling.
I picked it up at itinapat sa tenga, ni hindi ko na tinignan kung sino ba ang tumatawag.
"Hi Ray, tumawag lang ako para i-check kung okay na ba ang lagay mo."
The demon said on the other line, paano niya nalaman ang number ko? and what's with his worried tone? it ticks me off. Napatingin ako sa orasan na katabi lang ng lampshade it reads; 6:28 p.m. So halos magdadalawang oras na pala ako nakatulog.
"I'm fine, Moon. Besides hindi mo na ako kailangan pa i-check kung maayos ba ako o hindi. Nothing bad will happen to me—" hindi ko na natapos pa ang pagsasalita nang bigla siyang sumagot.
"No, in fact may nangyari nang masama sa'yo kanina lang." biglang napalitan ang playful niyang boses sa pagiging seryoso.
"What do you mean?"
"Kanina kasi naisipan kong pumunta sa school niyo and nakita kitang mag-isang nakaupo sa may cafeteria, tulala ka at hindi mo man lang napansin ang presence ko kaya naupo ako sa tabi mo. You then mumbled my name out of nowhere kaya akala ko ay napansin mo na ako but no.. para kang lutang at nagsasalita ka mag-isa. Akala ko ay mapapansin mo na ako kapag hinawakan kita but you didn't budge a bit kaya dinala kita sa garden, one of our favorite places noon. I left without saying anything after ko makita ang isa sa Martinez bro's na hinahanap ka. And ayun.. gusto ko lang sana makipag-usap but you are uhh.. unstable?"
Mabuti na lang ay nakahiga parin ako habang nakikipagusap sa kaniya kung hindi ay kanina ko pa nahulog ang cellphone ko.
"Listen Ray, I think you're drugged that time. Someone might put something on your food or drink. I assume na sana ay wala na ang epekto 'non ngayon." dagdag niya pa, malalim akong napaisip.
Who in the hell would do such thing?
"May mga naka-away ka ba this past days?" tanong niya sa kabilang linya, bumalik sa pagiging worried ang tono ng pananalita niya.
"N-No.. wala naman, but there's one time."
"What is it?"
Ikinuwento ko sa kaniya ang nangyari noon patungkol sa kumuha sa jacket ko at inilagay 'yon sa tapat ng boy's locker room. Sinabi ko din ang nakita namin sa may cctv footage.
"So do you think na may isang tao ang may binabalak na masama sa'yo?" tanong niya, he really sounds like the Moon na nakilala ko noon.
I don't even know why I am still having a conversation with him.
"No, not yet. If ever that someone put a drug sa kinakain ko.. paano naman niya magagawa 'yon? magkakasama kami kanina kumain."
"Ano ba ang huli mong ininom or kinain that time?"
Ano nga ba? inalala ko ang mga nangyari kanina. Before magalit si Wendy kay Glenn at mag-walk out.
"I nearly choked on my pasta and Klein gave me his coke,"
"Bawas na ba ang coke that time?"
"Yes,"
"So sa pasta mo nanggaling ang drugs.." he sighed deeply at humikab pa.
"Wait.. hindi pa tayo sure kung drugs nga ba ang inilagay,"
"Then what? any ideas Ray?" Natahimik ako sa sinabi niya, he really knows me alot. Moon is not like the others, matalino siya at may kakaibang sense of humor.
He sighed once again, "Don't worry Ray kahit na alam ko na galit ka sa akin ay tutulungan parin kita, mabuti na lang at kinuha ko ang plato na ginamit mo kanina kasama na ang kubyertos. I hope na okay lang sa'yo, sasailalim sa test ang mga iyon.. I'll.. I'll update you na lang kapag lumabas na ang results. For now.. good night Ray."
Ibinaba niya agad ang tawag matapos sabihin iyon, ni hindi man lang ako binigyan ng pagkakataon sumagot. Typical him.
Nang ibabalik ko na ang phone ko ay nag-ring naman 'to ulit, someone messaged me. I opened it to see if mahalaga ba ang text na ipinadala.
It's from Klein, it says:
"Sorry sa abala, I'm on my to your apartment. Nile invited everyone to see the fireworks display tonight, ready yourself. See you.. "
♡
Weekly Power Status
-- Power
Ranking 
-- Power
stone