Chapter 74: 73. Her
|| Dwayne Sandoval ||
I was walking alone in the hall way, na okupado pa rin ang isip. Hanggang sa nadatnan ko ang sarili ko na nasa basketball court na. Naisipan kong umupo muna doon sa bench habang patuloy pa ring tumatakbo sa isip ko si ate Marsha.
Yes. It's almost three days at wala pa rin akong balita tungkol kay ate Marsha. Ilang araw na rin akong hindi mapakali sa kaka-isip kung ano na bang nangyari sa kanya.
I wiped my tears when suddenly it dripped down to my cheeks. Napa-tawa nalang ako ng marahan na parang abnormal lang.
Yeah. I know. I'm still hoping na wala sanang masamang nangyari kay ate Marsha. And I still praying that wherever she is, alam kong hindi siya pababayaan ni lord. And I know na mata-tagpuan rin siya.
"Is it about your sister that's why you're crying? Are she still didn't find?" napukaw ang atensyon ko ng marinig kong may boses na nagsalita. Ipinitlig ko ang ulo ko sa'king kaliwa at nakita kong naka-upo ngayon sa tabi ko si Shane Rivera, kaibigan ko.
She sighed. "Anyway, bakit ka pa pala nandito? Gabi na ha? Wala ka pang balak umuwi?" inalis ko ang tingin ko sa kanya at ibinaling ko sa iba.
"I want to stay here for a few minutes. Gusto ko munang mapag-isa." ngayon ko lang napansin na madilim na pala talaga ang paligid. At mukhang hindi ko manlang naalintana iyon dahil sa kakaisip ko kay ate Marsha.
"Okay. But I think, baka mag-alala yung boyfriend mo sa'yo. Hala ka. Baka mamaya mag-wala 'yon."
Yeah. Speaking kay Troy. Ilang araw ko na rin siyang hindi masyadong nakaka-usap simula nung na-kidnap si ate Marsha. And I know he's worrying on me. He even tried himself to be there at my side always just to comfort me. Pero dahil sa ilang araw na ring lutang ang isip ko dahil kay ate, nagiging invisible na tuloy siya kapag kasama ko siya.
"Oh. Speaking to your boyfriend, there he is.." binalingan ko ng tingin si Shane at naka-ngiti lang ito sa'kin. "So, see you tomorrow.." she stood up at sabay inayos niya yung mga bitbit niyang libro. I just nod my head to her. "I hope that your sissy will be okay. And I hope she'll be immediately found.." bumeso muna siya sa akin saka nag-paalam. Pagdaka'y umalis na siya.
Hanggang sa naiwan naman ako ditong naka-upo pa rin sa bench. And there, nakita ko siya na naka-tayo doon malapit sa kina-uupuan ko. Sandali'y napa-tayo ako mula sa kinauupuan ko.
"Troy.." I saw that he abruptly walked towards me at pagdaka'y mahigpit niya akong niyakap. I hugged him back also.
"I'm so worrying on you, my baby girl. I thought you leave me.." kahit medyo pansin ko na pinag-papawisan na siya, dahil siguro sa pag-hahanap niya sa akin, ang bango pa rin niya. And I can't blame na ang guwapo pa rin niya kahit na medyo magulo ang kanyang buhok nang napansin ko iyon ng humiwalay na kami pagkaka-yakap.
"Sorry my baby boy. Sorry kung pinag-aalala kita.." he kissed me in my forehead, kasunod ay binigyan niya ako ng matamis na ngiti. Sandaling hinawakan niya ako sa kaliwang kamay at napa-tapon naman ang tingin ko doon.
Medyo napawi naman ang lungkot ko dahil nasilayan ko na naman yung dimple niya. Bigla akong napa-ngiti.
"Still thinking to your sister?" tumango ako sa kanya at pilit ko pa ring ngumiti. Sandali'y napa-yuko ako.
"Nami-miss ko na si ate, Troy. Nag-aalala ako para sa kanya.." he lift up my jaw at iniharap niya iyon sa kanya.
"I know that you missed your sister. But don't worry and be sad, okay? Everything will turns to better. I know that my tito Jes and the police investigators will find her. And I believe." naka-ngiti akong tumango sa kanya habang naka-tingin ako sa kanyang mga mata.
"Yeah. I know. I know they'll find ate Marsha.." Pagkasabi ko 'non ay mainit niya akong niyakap. Sandali'y pumatak naman ang luha ko sa'king pisngi. Pagdaka'y pinunasan ko na kaagad iyon ng nang nag-hiwalay na kami ni Troy sa pagkaka-yakap.
He hold me in my hands nang umalis na kami 'don sa basketball court. Pagkatapos ay dinala niya ako sa parking area at saka kami sumakay sa kotse niya. Pagdaka'y pina-takbo niya iyon para ihatid ako sa bahay.
-----------
|| Marsha Sandoval ||
Nag-lakad ako papunta sa likod ng school para sundan doon si Logan. Tutal vacant naman at eto na rin yung pagkakataon ko na sabihin ko yung bagay na 'yon sa kanya.
Suminghap ako ng hangin at sabay huminga ako palabas. Sinulyapan ko siya habang naka-tayo ako sa likod ng building. Natanaw ko naman siya ngayon na naka-sandal sa puno habang naka-tanaw siya sa malayo.
Hindi na ako nag-atubiling lapitan siya nang ihakbang ko ang mga paa ko papunta sa sa kanya. Umupo ako sa tabi niya and I cleared my throat. Saka ako nag-salita.
"Log--"
"What are you doing here?" still hindi pa rin niya inaalis ang paningin niya doon habang naka-sideview siya sa akin. Humugot ako ng lakas saka ako ulit nag-salita.
"L-ogan. May gusto akong sabihin sa'yo.." sa pagka-kakataon na 'yon ay nasilayan ko ang kanyang mukha ng tumingin siya sa akin.
Habang nakatingin siya sakin, sandali'y nakaramdam ako ng kaba. Lalo na nang mag-tinginan kami sa isa't-isa.
Parang naudlot sandali yung dila ko at hindi ko na magawang maibuka ang bibig ko.
"Tsk. Fvcking disturb. Don't tell me you saw a ghost that's why you can't speak--"
"Logan. Gusto kita. Ewan ko pero alam kong hindi maganda 'tong nararamdaman ko para sa'yo pero gusto kita, Logan. Gusto kita.."
Hindi ko alam kung saan ko nakuha yung lakas ng loob ko na sabihin 'yon sa kanya. Pero sa totoo lang, parang nabawasan yung bigat ng pakiramdam ko matapos kong sabihin iyon sa kanya.
Napansin ko na napa-tulala siya sandali. Sabay bigla siyang napahagalpak ng tawa. Parang gusto ko tuloy suntukin yung pag-mumukha niya dahil akala niya siguro nag-bibiro ako. Baliw talaga siya.
Tumayo na ako at hindi ko na siya hinintay na magsalita. Mabilis akong naglakad papalayo sa kanya dahil baka maabutan pa ako ng mga tsismosang mga estudyante sa paligid at kung ano pang sabihin nila sakin.
Ugh! Pero bakit ganon? Bakit parang sinasaksak ako ng ilang beses sa puso? Ganon ba talaga yung tama ng pag-ibig kapag matapos mong umamin sa nararamdaman mo, balewala lang 'yon sa kanya?
Argh! Lintek! Letse yung baliw na lalaking 'yon! Haist. Nakakainis!
----
Isang taon na ang lumipas at hindi pa rin siya maalis sa isip ko. Naiinis ako sa tuwing naalala ko yung kahibangan ko nung umamin ako sa kanya, nasasaktan ako. Nasasaktan ako dahil hindi manlang pinakiramdaman yung feelings ko para sa kanya. Na akala niya siguro, isang malaking biro lang 'yon at pag-lalaruan ko lang siya?
Letse. Nakaka-inis! Nakaka-inis siya! Kapag makita ko lang pag-mumukha nung tarantadong 'yon, sasampalin ko siya ng ilang beses. Para magising siya sa katotohanan na hindi biro ang nararamdaman ko sa kanya.
Habang nag-lalakad ako sa hallway, hindi ko inaasahan na mag-sasalubong kami. Niyuko ko ang ulo ko at kaagad akong tumalikod pagkatapos ay nagmadali akong nag-lakad.
Pero kahit siguro kasing bilis ko pa yung kabayo, mahahabol pa rin niya ako. Napa-tigil ako sandali ng bumunggo ang ulo ko sa isang matigas na bagay. Napa-himas naman ako sa'king ulo.
"Are you keeping yourself away from me?" this time, dahan-dahan akong napa-angat ng ulo. At napag-tanto kong hindi tumama sa pader ang ulo ko. Nakita ko siya ngayon sa harap ko na naka-tayo. At mag-kalapit kami sa isa't-isa.
Sinubukan kong lagpasan siya, pero hindi pa ako nakaka-tatlong hakbang nang pinigilan niya ako, ng hawakan niya ako sa'king braso. Napakagat labi ako ng tapunan ko iyon ng tingin sandali.
"I want to ask about what you've said to me before. I want to heard it again from you."
Sandali'y napa-tigagal ako sa sinabi niya. No. Ayoko nang ipag-mukhang istupido ang sarili ko sa kanya. Ayoko nang banggitin ulit ang salitang nabitawan ko na.
"I want to heard it again, Marsha. I want to know your true feelings for me.." this time, parang naging maamo na ang tono ng kanyang pananalita.
Sinubukan kong tapunan siya ng tingin nang i-angat ko ang mukha ko sa kanya. At napansin ko na bakas ang kapanglawan sa kanyang mukha.
"H-hindi totoo ang lahat ng sinabi ko sa'yo noon. Wala talaga akong gusto sa'yo.." pagdaka'y kinalas ko ang pagkaka-hawak niya sa'king braso. Kasunod ay tumalikod na ako at naglakad ako papalayo sa kanya.
Bakit ba ang sinungaling ko? Sinasaktan ko lang ang sarili ko eh!
Pero alam kong 'yon lang ang mabuting paraan para hindi na siya umasa sa akin. Ayoko siyang saktan. Dahil alam ko rin naman na wala naman siyang gusto sa akin. Alam kong pag-tatawanan lang ulit niya ako kapag pina-mukha ko ulit sa kanya yung sinabi ko noon. Ugh!
"Marsha, wake up!"
Napa-mulat ako ng mga mata ko dahil sa boses na narinig ko. Napa-gala ang mga mata ko sa paligid at sandali'y natilihan ako sa nakita ko.
Bakit nasa loob na ako ng ibang kotse ngayon?
"Don't be curious. I brought you here." sandali'y napa-pitlig ang ulo ko sa'king kanan at halos nanlaki ang mga mata ko ng makita ko siya ngayon sa tabi ko.
"S-stella?" inirolyo niya ang kanyang mga mata, then she crossed her arms.
"Am I not?" napakurap-kurap pa ako ng mga mata ko ng tumugon siya. Iginala ko ang mga mga mata ko sa paligid at hindi ko natagpuan si Steven.
Naguguluhan ako. Ano na bang nangyayari?
"P-pero.." ibinaling niya ang kanyang tingin sa akin at tinignan niya ako ng mabuti.
"Tss. Itinakas kita kay Steven after he said to me that he'll take you there in States." pagkasabi niya niyon sandali'y naalala ko ang mga nangyari kanina.
** Flashback **
"S-steven, saan mo ako dadalhin?" nakita ko yung mga tauhan niya na may dala-dalang mga bagahe at inilagay iyon sa kotse. Ngayon ko lang napansin na may mga naka-suksok na baril sa kanilang mga bewang. Habang ako, naka-sakay na ngayon sa loob ng sasakyan, katabi ni Steven.
"Sir. May problema po tayo." napa-baling ako ng tingin 'don sa lalaking naka-dungaw sa labas.
"A-anong nangyayari?" Tinapunan lang ako ng tingin ni Steven at pagdaka'y umiwas na siya ng tingin sa akin. Ipinihit niya ang kanyang ulo 'don sa driver niya na nasa harap at napansin kong may nag-tinginan silang dalawa, at mukhang nangungusap si Steven sa kanya pero hindi ko naunawaan kung ano ipinapahiwatig niya.
Sandali'y nakita ko si Steven na lumabas mula sa loob ng kotse at saka niya sinara ang pinto. Pag-labas niya, ilang segundo naman akong hindi mapakali sa kaka-isip kung lalabas ba ako o hindi. At alam ko kapag tinangka ko 'yon, baka pigilan ako ng isa sa mga tauhan ni Steven na ngayo'y nasa harap ko.
Humugot ako ng malakas na hininga matapos ang ilang segundong pag-hihintay ko kay Steven, kung babalik pa ba siya o hindi. Pero mukhang may nangyari siguro kaya hindi pa rin siya nakaka-balik.
Tama. Pagkakataon ko na ito. Kailangan kong tumakas. Kailangang kong lumabas ngayon dito.
Tinapunan ko sandali ng tingin yung dalawang lalaking nasa harap ko at mukhang nag-mamasid sila sa akin 'don sa salamin na nasa harap. Sabay luminga-linga rin ako sa labas at napansin ko na mukhang walang tauhan ni Steven 'don ang nag-babantay.
Sinubukan kong umusog nang kaunti sa may pintuan. Pagdaka'y saka ko hinawakan yung door handle at dahan-dahan kong binuksan yung pinto.
"Saan ka pupunta?" halos mapatalon ako sa gulat ng makita ko ngayon sa harap ko yung lalaking nasa naka-upo 'don sa harap.
Pagdaka'y bigla nalang niya akong tinakpan ng panyo at halos masinghot ko yung pabango na nag-mumula doon. Pagdaka'y nawalan na ako ng malay.
** End of Flashback **
"So, do you now remember it?" napukaw ang atensyon ko ng napagtanto kong nasa tabi ko pa pala siya. Napansin ko naman na naka-tapon ang tingin niya sa'kin.
"Oo.." tipid kong sabi. Nakita kong napa-ngisi siya. "Pero, gusto kong malaman kung anong nangyari kay Steven. At paano mo ako naitakas sa kanya, Stella.." diretso pa rin ang tingin niya sa kanyang harap at kahit na naka-sideview siya ay nakita kong seryoso ang aura ng kanyang mukha.
"It's not important to talk about. Besides, you're here and I get you away from him." sandali'y inayos niya ang kanyang pag-kakaupo habang naka-cross arms pa rin siya.
Pagdaka'y, tinapunan naman niya ako ng tingin. Naka-taas ang kanyang kaliwang kilay habang naka-tingin siya sa'kin.
"You know what? I don't know why Logan loves you. I didn't see something that makes you attracted not like me na halos kabaliwan na ng mga lalaki mapa-sakanila lang ako. Maybe Logan was just too blind on you that's why he loved you.." napa-tawa siya ng marahan. "What a stupid love.."
Tama siya. Totoo naman eh. Sino ba naman ako para magustuhan ni Logan at para mahalin niya. Kung tutuusin, maganda naman si Stella. Hays. Ayoko nang pag-talunan yung standards ng beauty ko sa kanya. Dahil baka pag-nagkataon, may masabi pa ako ng hindi maganda sa kanya. At kung bakit hindi rin siya nagustuhan ni Logan. Napa-iling nalang ako.
"Why are you smiling? May nakakatawa ba?" napa-angat ang tingin ko sa kanya ng narinig kong kina-usap niya ako.
"A-ahh, wala. Gusto ko lang mag-pasalamat sa'yo..dahil itinakas mo ako kay Steven."
Pero sandali napa-isip naman ako sa bagay na 'yon. Kung tinakas niya ako, saan naman niya ako dadalhin?
Napansin ko ang pagtawa niya ng nakaka-loko. Sabay napa-ngisi siya ngayo habang naka-tingin siya akin.
"Hindi ako tumatanggap ng thank you, lalo na kapag mula sa'yo Marsha. Tss. It's actually all your fault kung bakit nagkandaletse-letse yung pangarap ko. Hindi ka na sana dapat nakita pa at nakilala ni Logan, but then. Your a damn pest. You take him over me."
Hindi ko alam kung anong pinuputok ng butchi ng babaeng 'to at daig ba ang babaeng pinag-taksilan ng asawa niyang may kabit.
Ano bang ginawa ko sa kanya na masama? Saka bakit pa kasi niya pinag-pipilitan yung sarili niya sa taong hindi naman siya gusto? Lumalabas yung pagka-stupido niya eh. Ang dami namang lalaki diyan, gusto pa rin niyang ipag-pilitan yung sarili niya na makuha si Logan. Abnormal.
Suminghap ako sandali at naisapan kong ngitian siya. Napa-kunot noo naman siya.
"Stella. Alam kong hindi mo tatanggapin yung thank you ko pero nag-papasalamat pa rin ako sa'yo dahil tinulungan mo ako. At malaking utang na loob ko 'to sa'yo."
"What are you damn showing up to me? Tss. Your ugly to make drama." sabay inirolyo niya ang kanyang mga mata.
"Stella. Kung okay lang, ibaba mo na ako dito. Ako nalang mag-isang uuwi. Salamat nalang sa iyo.." sandali'y napansin kong napatawa siya ng nakakaloka, then she made a gestures using her hands as she throw it up.
"You know bitch. Mas mabuti pa nga yung sinabi mo. And I think, it's better kung ihagis kita sa ilog so you'll just found there death in dawn. But then, I made a think that it's not enough if I'll do it. Kulang pa 'yon sa mga sakit na pinaranas mo sa'kin lalo nang halos ipag-mukha mo akong tanga sa harap ni Logan..!"
Oh. Ngayon naintindihan ko na kung bakit. Na mahal niya talaga si Logan at si Logan lang ang gusto niya. Kaya siya sumang-ayon na i-arrange marriage siya sa kanya at magpa-buntis dahil sa pagiging desperada niya.
Sandali'y tinapunan ko ng tingin yung tiyan niya. Napansin ko na wala pa iyon umbok. Tsk. Baka nag-kukunwari lang siyang buntis? Oh, baka sa ibang lalaki siya nagpa-buntis?
Oh. Kawawa naman 'tong babaeng 'to. Kung mayaman lang siguro ako, baka higit pa ang magawa ko sa kanya bukod pa sa sinabi niya. Baka binaon ko na siya sa ka-ilaliman ng dagat nang sa gayon, para hindi na siya matagpuan magpakailanman. Nawawala na siya sa katinuan.
"Sabihin mo nga sa'kin Stella. Ano bang balak mo sa'kin? Saan mo naman ako dadalhin? Pinalano mo ba 'to para pag-laruan mo rin ako? Pagkatapos ni Steven? Ano? Pagpapasa-pasahan niyo nalang ako?" narinig ko naman yung nakaka-rindi niyang pag-tawa. Letse. Hinihintay na talaga siya ng mental hospital.
"So, do you think I'm so stupid para gawin ko 'yon? Heler! Kung tutuusin, gusto ko talagang gawin 'yon. Pero I think mas better kung mas brutal!"
"Okay, fine." sabay nagkibit-balikat nalang ako. Sabay inalis ko ang tingin ko sa kanya. Hays.
Sandali'y napansin kong parang nainsulto ko ata siya sa ginawa ko. Narinig ko namang nag-iba ang tono ng pananalita niya.
"How dare y--"
"Ma'am. Nandito na po tayo." napa-sulyap ako 'don sa driver ng kotse ng magsalita ito. Pagdaka'y, napansin kong tumigil na ang takbo ng sasakyan. Sandali'y napa-dungaw ako sa labas at natanaw ko na tumigil kami sa harap ng isang malaking bahay.
"Nasaan tayo?" nagtataka kong tanong. Mukhang humupa na at yung pagka-irita niya.
"Just get outside so you'll know, bitch." napa-kunot noo ako sa sinabi niya. Napa-alis naman ako ng tingin sa kanya ng mapansin kong bumukas yung pinto sa likuran ko.
"There's someone waiting you there outside. Go." sabay senyas niya sakin na lumabas na ng kotse habang naka-iwas ang tingin niya sakin.
Sandaling parang napuna ko sa kanya na mukhang pinapalaya niya na ata ako. Parang may kung anong excitement ang naramdaman ko sa kaibuturan ko ng sabihin niya iyon.
Sino kaya yung tinutukoy niyang nag-hihintay sa'kin? Bakit niya ako pinapa-baba ngayon dito?
Bago pa ko pa naisipang lumabas, sandali'y binalingan ko muna siya ng tingin. Sabay nagbitiw ako ng salita.
"Stella. Alam kong mabuti kang tao. At alam kong may bait pa rin diyan sa puso mo.." tumigil ako sandali. Napansin ko namang napa-lingon siya sakin na blanko ang ekspresyon. "Stella. Tandaan mo, hindi lang si Logan ang nag-iisang lalaki sa mundo. May ihinda ang diyos na lalaki para sa'yo. At siya mismo ang mag-bibigay sa'yo niyon. Kaya sana, huwag mo nang pahirapan ang sarili mo. Mag-mahal ka ng tao na handa ring suklian ang pag-mamahal mo sa kanya.." matapos kong sabihin iyon. Napansin kong natilihan siya sandali.
Pagdaka'y lumabas na ako ng kotse at saka sinara nung driver na lalaki ang pinto. Pagkatapos ay tumakbo na yung kotse paalis.
Naiwan naman akong mag-isa ngayon dito na naka-tayo sa labas, sa harap ng malaking bahay na natatanaw ko ngayon.
Pero sandali, pumasok sa isip ko yung mga sinabi ko kay Stella. Ngumiti ako. Sana ay maintindihan niya yung nga sinabi ko sa kanya. At alam kong balang araw, alam kong mauunawaan rin niya ang tunay na kahulugan ng salitang pag-ibig.
"M-marsha? Is that you?" napa-angat ako ng tingin at sinulyapan ko naman kung sino yung nagsalita.
Halos matilihan ako sandali nang hindi ko inaasahan na siya ang makikita ko ngayon.
"R-roxie?" pagkasabi ko 'non ay kaagad siyang lumapit sa'kin, at pagdaka'y niyakap niya ako.
"I missed you girl.." medyo naguguluhan ako sa nangyayari ngayon.
Pero kasi..ibig sabihin, pinag-usapan 'to nila Roxie at Stella? Pero bakit? Paano nangyari? Ugh!
Pagdaka'y napagtanto ko na may lumapit sa'kin na mga katulong niya. Pagkatapos ay dinala nila ako papasok dun sa loob.
Weekly Power Status
-- Power
Ranking 
-- Power
stone