Chapter 32. Chips
(Present Time...)
HALOS dalawang linggo na ang nakalipas nang lumipat si Lexin sa Leyte at naninibago pa rin siya. At imbes na umuwi siya sa apartment na tutuluyan niya ay sa VPC siya naglalagi. Tatlong beses pa lang siyang natulog sa apartment. She felt alone and she's missing Kieffer more.
The Leyte branch was established seven years ago and she was surprised seeing that it was just a normal pharmaceutical company unlike their main branch. Ang inakala nga niya'y magsu-supervise din siya ng mga ilegal na droga roon pero hindi. Normal ang lahat ng ginagawa niya.
But everything had changed when it was already her first month in that branch. Ang lahat ng akala niya'y mali pala, dahil mas malala ang ginagawa roon. Maging siya ay nasindak sa nasaksihan.
Kalalabas lamang niya sa 'laboratoryo' nang mapansin niya ang isa sa mga security guards ng VPC.
"Hue, what are you doing here?" puna niya rito. Ang alam niya'y sa bukana nagbabantay ito.
"Ah, eh, Ma'am." Tumikhin muna ito. "May naghahanap po sa inyo sa labas, eh. Asawa mo raw."
Napakurap-kurap siya. That's impossible. Kieffer was busy for the renovations of the Sandoval Hotel in Bohol, the one that de l'Orage tampered with. Ayon dito at naayos na ang problema pero kailangan pa ring maglagi roon. Kaya nga ba't sa loob ng isng buwan at lilima o anim na beses lamang yata silang nagkita. Sa binanggit ng gwardya ay nasabik siya't nagmadaling lumakad papuntang main gate.
Subalit laglag ang balikat niya nang pagdating doon ay walang Kieffer na naghihintay sa kanya. Nakakunot ang noo niyang lumingon kay Hue na nasa likuran lang niya, nahuli niyang nakikipagtitigan ito sa isa pang gwardya. Like they were having some sort of signal or something.
"Nasaan ang asawa ko?" nakataas ang kilay na tanong niya kay Hue. Lumingon ito sa kanya at bumaling ulit sa isa pang gwardya. Sinundan niya ang tiningnan nito.
Ang isa pang gwardya ay naniningkit ang mga matang nakatingin din kay Hue.
"Ah, iyong naghahanap sa inyo, Ma'am! Kaaalis lang, eh. May emergency raw," agap ni Harold nang bumaling sa kanya. Ito ang gwardyang kasama ni Hue sa main gate. May mga iba pang gwardya pero nasa kabilang banda ang mga ito.
"Ganoon ba?" Napatango na lang siya. Bakit kaya hindi nagsabi si Kieffer sa kanya na pupunta ito? Siguro tumatawag ito pero dahil may ginagawa siya ay hindi niya nasagot ang tawag. She grabbed her phone but there wasn't any missed call. But there was a message from him saying that she should eat lunch.
Bumaling ulit siya sa dalawang gwardyang nasa guard house na ngayon.
"Sigurado ba kayong asawa ko ang nagpunta rito? Baka mamaya asawa ng iba."
"Sigurado, Ma'am. Lexin Sandoval daw po ang hanap, eh."
Pinigilan niya ang mangisi. Totoo ngang si Kieffer iyon. No one knew she's married to a Sandoval. No one would suspect as well because she wasn't carrying his surname yet. Napagkasunduan kasi nilang gagamitin niya pa rin ang Osmeña. Ayaw nga nitong pumayag pero nang sinabi niyang sa church wedding ay papalitan na niya ang apelyido niya ay wala na itong nagawa.
Her reason was because she didn't want to broadcast their wedding yet. Even the media stopped posting articles about them. Nabaling na ang atensyon ng mga ito sa mga bagong issues o chismis. At kahit pa nga alam ng organisasyon na nagpakasal sila ni Kieffer, ang akala lang ng mga ito ay kasali sa plano niya iyon. Even Mikael Dominguez couldn't do anything about her marriage because as he said, his position in Phantom Syndicate was more important than her. He wasn't her 'Master' anymore. At mabuti na lang dahil natigil na ang pagre-record niya ng handjob techniques videos para sa mga ito.
Pero hindi niya masasabing mas mabuting nalipat siya roon dahil mas malala ang ginagawa sa mga pasyente roon. They... were being turned into some sex machines or robots. They were human, yes, but their minds were being controlled by the drugs they intake, and through testings, they slowly became robots solely for sexual pleasures.
Ang akala niya'y mas malala na ang ginagawa niyang pagtarak ng iba't ibang mga gamot sa mga pasyente nila noon, pero mas malala pala roon sa branch na iyon dahil ultimo pag-iiba ng DNA sa ilang mga taong nagiging sex robots ay ginagawa roon. She didn't know how did they do that but based on what she saw, they were putting some micro chips in their necks, just below their ears, and it's sort of connected in their minds to control them, and so they could act as sex robots to their masters. At pagkuwa'y ibinebenta sa mga kliyente.
"Tao sila pero parang hindi na..." Napahilot siya sa sentido nang maalala ang mga nasaksikan kanina.
A while ago, she went inside the laboratory that she still hadn't explored before. It was a huge one. The moment she went in, she was sanitized, and she wore lab coat and some personal protective equipments. Nang una ay normal lang na laboratory ang nakita niya, there were lots of microscopes, some laboratory equipments, etc. But as they entered the next level, things started to go different. Mas kagimbal-gimbal ang nasaksihan niya roon kaysa noong bata siya sa ampunan. Kung dati ay totoong mga tao ang nakikita niyang humahasa sa mga babaeng ibubugaw, roon ay hindi. There were lots of machines... Machines that were being used to train those people.
"These were our subjects," Professor Kim said. He was the one who introduced her to the staffs when it was her first day in the company. At ngayo'y ito rin ang nagpapakilala sa kanya kung ano ang totoong ginagawa roon.
"What do you mean...?"
"These were being sold to our clients. Mga sex robots sila."
"Sex robots?" takang-tanong niya. "Pero mga tao sila."
Nagpunta sila sa isang silid kung saan may mga monitors, at nasa labas ng testing/training room. Nakatingin sila sa salamin kung saan makikita ang mga ginagawa sa loob pero sa loob ng silid ay hindi sila 'kita.
Napapikit siya nang makitang may isang robot na pumasok sa silid. The woman was tied and strapped on the black leather gynecologist chair and was being trained for a few minutes now. The chair in the center of the room can be raised, lowered and tilted. The room lamps illuminated brightly during training.
"What kind of creature is that?" she asked, trying to sound unaffected. She thought she'd only see those in sci-fi or animated films. The robot was as size of a tall and muscular human. But it had... tentacles. With different sizes and types. Napalunok siya sa kaba para sa babaeng nasa loob ng silid.
"That's Octal Number Ninety-six. Siya ang magte-train ngayong araw sa bagong dating na babae kahapon."
What the fuck!
"Maya-maya, ipapakita ko sa iyo kung paanong magiging sunud-sunuran si Android 2098—the new girl. She'll be trained for about three to four days and we'll put the micro chip afterwards."
"W-why?" Tumikhim siya. "I mean, bakit kailangan ng chips?"
"So they'd act accordingly on what they should be."
She still couldn't get it. But she wouldn't ask anymore. Sumasakit lalo ang ulo niya.
"We have some male sex androids, too. Do you want to see them now or let's continue roaming in here?"
"Can I go out first? Nagugutom na kasi ako. Wala pa akong kain," she lied.
"Oh, my bad. Dapat pala ay kumain muna tayo."
"No, it's fine. Babalik na lang ako mamaya."