"Hiroshi!! ano to?"
"Ahh.. ine-expect ko na mangyayari to! sa araw at buwan na ito ay puno ng mga manlalakbay ang kagubatan na ito! at malakas ang isang to.. bigyan mo ako ng panahon para makapag isip kung anong spell ang ginagamit nya"
"ehh? kailan ka matatapos? kapag naipit na tayo ng mga batong to!?" Tanong ko
"Siguro..."
"Ahh!? hoi gusto kong makaalis dito ng buhay! and wala bang magagawa ang lion ko dito?"
"Wala yung magagawa! para namang mailalabas mo sya dito! ang sikip oh! ang laki-laki ng lion na yan! tapos pagkakasyahin mo dito? edi mas lalong bibilis ang pagkamatay natin! at wala ka na bang ibang pwede palabasin dyan?"
"ahh.. Fire salamander! pero malaki rin yon.. meron akong mga dolls pero wala ring magagawa iyon! baka naman kasi meron kang pwede ilabas or gamiting spell dyaan!"
"May spell akong gumagawa ng shield! mapipigil non ang batong to sa pagurong ng kaunting oras"
"Gaano ka tagal?"
"Mga 15 minutes.."
"Eh? sapat na ba iyon para makaisip ka ng gagawin para makaalis dito!?"
"Hindi ko sigurado pero susubukan ko!"
Nanahimik kaming dalawa at nag focus sya... gumamit sya ng spell at biglang may lumabas na kulay dilaw na ilaw at pinigilan ang paglapit ng mga bato! ngayon.. anong gagawin namin?
"Ano na!?"
"Huwag mo akong guluhin! kita mong nagiisip diba!? kung mag isip karin kaya ikaw!? para naman makatulong ka kahit papaano"
Hay.. kung meron lang sanag beast na pwede kong magamit para makaakyat sa batong iyan.. wait.. kaya ba ng salamander umakyat ng bato?
"Hiroshi"
"ahhh!! sinabi na ngang huwag akong istorbuhinnn"
"Nakakaakyat ba ang mga salamander sa bato?"
"May iba pero meron ding hindi! may iba't ibang klass ng salamander ano! ano bang klase ng salamander yang tinutukoy mo? arboreal salamder kayang umakyat ng stone! marami nga sa klaseng ganon ehh nakatira sa bato.. ano bang itsura ng salamnder na iyan?"
"Ehh.. itsurang salamander?"
"Ahahh hindi nakakatulong!!"
"Ehh... kulay brown na may white dots! pero kapag inapuyan na nya ang sarili nya nagiging kulay red sya"
"Hhm... ehh kagaya nga ng sinabi mo kanina.. fire salamander iyan! sa init ng temperature dito malamang malaki iyan! at mga dahon ang nakapaligid saatin kaya malakas ang kapangyarihan nyan.. huwag mo nalang i-summon baka kasi gumawa pa yan ng sunog dito! baka palayarin tayo ng tagabantay ng forest"
"Hhm.. nakaisip ka na ba?"
"Meron na.. kaya mong bumuhay hindi ba? kaya mo bang buhayin ang isang gagamba?"
"Ga-gagamba!?!?!!?!?"
"Ahh... takot ka sa gagamba? magiging problema to.. meron kasi akong dalang mga bote na may lamang mga gagamba, salagubang at tutubi! mahilig ako sa ganong bagay pero... namatay sila! kapag binuhay mo ba ang gagamba at palakihin mo ito.. makakaalis tayo! wala ka ng time para mag inarte.."
Ahh... pero! sa dati kong buhay.. malaki ang takot ko sa mga insects dahil madalas akong tinatakot ng mga classmates ko! paminsa nag ginagawa nila.. nilalagyan nila ng insekto ang pagkain ko! and may time na hindi ko ito nakita.. hindi sinasadyang nakakain ako ng isang gagamba! sa dinami-dami naman kasi bakit gagamba pa!? sabi ng doktor impossible namang mabuhay sa loob ko ang gagamba pero.. pakiramdam ko may gumagalaw! alam kong imagination ko lang iyon pero hindi ko talaga malimutan! lalo na kapag kumakain ako ng pasta.. parang worm!.. pero.. hindi na ako si Haruka! ako na ngayon si Misaki! wala ng time para alalahanin ko pa ang nakaraan..
"Ahh.. i-ilapit mo saakin.."
Ginamitan ko na nga ng spell ang gagamba at nagsimula itong gumalaw.. lumaki ito at pinilit kong sumakay sa likod nito at nakalabas kami.. nang makalabas agad akong tumalon! nandidiri ako! pakiusap.. tinitignan nya ako! ahh... wag.. hu-huwag kang lalapit!! bakit lumalapit ang...
"Bakit ka na tatakot? para namang kakainin ka ng gagambang to! susunod na sya ngayon saiyo!" Sai ni Hiroshi
Biglang gumalaw ang lupa at parang mag iistrike saakin! pumikit ako dahil nag papanic na ako at hinintay ko nalang tumama saakin ang lupa! pero.. wala akong naramdamang sakit! narinig ko ang sigaw ni Hiroshi kaya agad kong binuksan ang mga mata ko! nakita ko ang gagambang nakahilata sa harap ko..
"Humarang ba sya... para hindi ako"
Hindi ko mapigilan ang akng emotion at napaiyak ako! hindi ko alam sa sarili ko pero... ang sakit! bakit ito humarang para protectahan ako!? ahh.. hik hik..
Salamat mr. Spider! kakabuhay mo pa lang pero namatay ka na kaagad... hindi ko to makakalimutan.
Kagaya ni Misaki dapat matuto rin tayong kalimutan ang past at isipin nalang natin ang future! matuto tayong mag let go at mag move on.