Chapter 26: Chapter XXVI
Gray, white and dark blue colored furniture and fixtures greeted me the moment I stepped in his office. It spoke of elegance and manliness. Mas maayos pa yata ang kanyang opisina kaysa sa aking kwarto. Unang kumuha sa aking atensyon bukod sa kulay ng kanyang opisina ay ang mga libro na nakasalansan sa isang cabinet. He didn't tell me he's bookish. Lumapit ako para tignan kung anong klaseng libro ang kanyang binabasa. It's about economics and business stuffs. Hindi naman iyon nakakapagtaka. He's one of the youngest CEO in the Philippines.
"I know right. His office is too dull. Malapit nang agiwin," nakangising anito. She opened Alexus personal ref at biglang napakunot ang noo nito. Agad naman akong nag-usisa kung anong meron doon at nagulat ako sa laman niyon. Stack of bottled and can beers and some bottled water ang tanging laman niyon. He didn't tell me that he loves drinking. Maiintindihan ko pa kung sa condo nito but in his office? May problema ba ito?
"May problema ba kayo ate?" Macy asked me bago nito marahang sinara ang pintuan ng ref.
Umiling ako. Sa pagkakaalam ko naman ay wala kaming pinag-awayan and I was troubled by her question. Then it hit me. It started when he talked to my father that day at noong nasa ospital na kami. I want to tell her that but I decided to keep my mouth shut instead. Kailangan ko munang makausap si Alexus ng masinsinan. Know what he's thinking about us. Gusto ko ring malaman kung may kinikimkim ba siya. Hindi iyong bigla na lang siyang didistansya sa akin ng walang explanation o kaya rason para maintindihan ko naman kung anoman yung tumatakbo sa kanyang isipan.
"Wala naman sa pagkakaalala ko. Bakit mo naman natanong? Baka pampakalma niya lang?" naguguluhang tanong ko naman sa kanya.
Ngumiti lang ito but her smile did't reach her eyes. "Natanong ko lang po. Oh siya, I should go back na. Baka hanapin na ko ng supervisor ko, eh. Trainee pa lang kasi ako dito, ate."
"Ay, ganun ba! Okay lang na iwan mo na ako rito. I can manage myself. I'll just wait for him na lang."
"Sorry, ha? Gusto pa sana kitang makausap kaso I have to go na talaga. My supervisor will kill me again with his words kasi late ako," natatawang anito.
She kissed me goodbye and headed out.
I scanned the whole room. Nilapitan ko ang kanyang table at baka magka-idea ako kung paano siya bilang boss. He doesn't talk much about his work and it's fine with me. I don't want to be the nosy girlfriend. I rolled my eyes when I saw crumpled papers on the floor. May mga upos pa ng sigarilyo sa ash tray. He's smoking? He never told me that. Alam niyang ayoko sa mga naninigarilyo kaya siguro hindi niya sinasabi sa akin. Sa pagkakaalam ko ay wala naman siyang bisyo bukod sa akin. Napangisi ako sa naisip. Kung saan-saan na naman napupunta ang aking isipan.
Inayos ko lang sa isang tabi ang ilang mga papel na nahulog at saka itinapon ang mga papel na sa tingin ko ay hindi na niya gagamitin.
Napakunot-noo ako nang may makita akong wallet na nahulog sa baba ng kanyang table. Kinuha ko iyon at ilalagay ko na sana sa ibabaw ng kanyang table nang may mahulog na papel doon.
I thought it was only a piece of paper ngunit nang mabasa ko ang laman niyon ay para akong sinampal ng realidad. Flashes of the past started to play in my head kaya nasapo ko ang aking ulo. My head feels like its gonna explode. Masakit. Sobrang sakit. And then, I saw our memories that broke my heart again. By the same man.
I was a fool to believe his lies again. Mahal niya ako? Huh. Kung hindi pa ako nakaalala, would he still play me like a stupid? Kaya pala ganun ang aking pamilya sa kanya. He was my poison. Just being near him could kill me because once upon a time, I was madly in love to him. Bakit pa siya lumapit muli sa aking mundo? Ano na naman ang larong kanyang nilalaro? Masaya ba siyang nakikita akong wasak?
Narinig kong bumukas ang pintuan kaya nag-angat ako ng tingin, not minding my tear-stained face and I saw him, the man who kept killing me inside. Binubuo ko pa ang aking sarili ngunit heto na naman sirang-sira na naman ako. He was the reason of my accident, again. He is the death of me.
His face paled the moment he saw what I'm holding. Alam kong gusto niyang lumapit but I gestured him to stop. Baka ano pa ang magawa ko sa kanya. Baka kung ano pa ang lumabas sa aking bibig. Wala ng luhang lumabas. Said na said na yata ako. Pagod na pagod na ako.
I bitterly smiled at him and looked at him with cold pained eyes. "Hello, husband."
Weekly Power Status
-- Power
Ranking 
-- Power
stone