Download App
16.66% EXO UNIVERSITY: GANGSTERS SCHOOL / Chapter 4: Chapter 4: Warnings

Chapter 4: Chapter 4: Warnings

I SKIPPED my afternoon class on my first day. I'm getting pissed to think na magiging kaklase ko 'yung buwisit na mayabang na iyon. And he was stole my first kiss just for the payment of seating on his seat.

Hindi ko akalaing may mga ganoong estudyante pala dito sa university na ito. Sabagay, bakit pa ba ako magugulat? May mga gangsters nga dito e, kaya hindi mawawala 'yung mga mayayabang.

Unang araw ko palang bad vibes agad 'yung bubungad sa akin. Nagsimula sa mga jejeng lalaki na puro angas lang ang alam hanggang sa mapunta doon sa nakakairitang lalaking iyon na sobrang yabang!

"Alam mo ba iyong balita?"

Rinig ko ang bulungan ng dalawang babaeng estudyante sa kabilang side ko. Sumimsim ako ng juice na inorder ko pa dito sa cafeteria.

"Ang alin?"

"May bagong salta dito tapos nakipagbugbugan sa mga miyembro ng Dark Rebels. Ang angas niya, grabe! Napabagsak niya 'yung lider nila!"

"Oh? Talaga? Buti naman at naturuan sila ng mga leksyon, kung makaasta kasi sila parang isa sila sa mga elites gang groups dito e pipitsugin lang naman sila."

"Sinabi mo pa. At ito pa may tsimis pa ako.."

I shooked my head then I continue to eat my favorite french fries. I don't want to waste my time in listening to their gossips and rumors. All I want to do is to eat my lunch then proceed to my original goal, to seek for an investigation for my bestfriend's death. Muntik ko ng makalimutan dahil sa mga nangyari ngayong araw.

Kahit na masama ang loob ko kay Tiffany, hindi ko pa rin siyang kayang tiisin. She's still my bestfriend and I know there is the reason behind that.

And now, I have one suspect in my mind. Yuri Kwon. I am not sure if she was responsible for her death but I'm sure that she knows what happen to her lalo pa't magkaparehas sila ng gang na sinalihan.

Who knows na siya pala ang killer? Who knows na hindi pala siya?

Madaming mga agam-agam ang tumatakbo sa isipan ko ngayon.

If Tiffany joined a gang, maybe that the gang are connected to her death. Madami na kasi akong nababalitaang mga tao na namamatay dahil sa pagsali sa mga gang na iyon so possible na maaring mangyari iyon.

But what if wala pala silang kaugnayan? And the one who was responsible is her enemy? O baka may nakaalitan siya sa university na ito.

I need to seek for answers and someone who may help me to answer my questions. But who?

"Naalala mo ba 'yung nangyari dito last year?"

"Ang alin?"

"Yung may namatay na babae na estudyante dito. Hindi ba member iyon ng White Wolves Group? Sino nga pangalan nung babae?"

"Si Tiffany Montecillo. Iyon nga yung laging kasama ni Fafa Junmyeon nung nabubuhay pa si Tiffany. Suwerte nga niya kasi lagi niyang nakakausap yung anim. Shit!"

Hindi sinasadyang napalingon ako sa kanila dahil sa narinig nang mabanggit nila ang pangalan ng bestfriend ko.

"Teka nga, bakit ba siya namatay?"

Nagkibit-balikat ang maiksing babae. "Hindi pa nga nalaman ng mga pulis e, tsaka may haka-haka daw na nagpakamatay nga yun dahil sinaktan daw siya ni Fafa Junmyeon. Ewan. Yun ang sabi nila."

Kumunot ang noo ko. Nagpakamatay? Then why she asking me for a help if she killed herself because of a guy? I doubt that.

Junmyeon huh? His name already piqued my interest. And based on what those girls said, he was close to Tiffany. Maybe..

Many outcomes comes out from my brain.. But one thing is for sure, he is the one that will going to help me!

Nilapitan ko iyong mga nag-uusap. "Uhmm, excuse me?"

Nilingon nila ako. Namilog ang kanilang mga mata nang makita nila ako.

"Y-you are the transferee, right?" Nautal pa ang babae ng sabihin niya iyon.

Oh. So sikat na sikat na pala ako sa school na ito?

"May I know where do I find  Junmyeon?" Hindi ko na pinansin ang tanong nila. Straightforward ko agad silang tinanong.

I saw their shock expressions on what I've asked. Is there something wrong about asking him?

"W-why did you ask?" Mautal na tanong ng isa.

"A-are you one of his flings?" She added.

What?! Ako? Magiging flings ng lalaking iyon? I am not a slut. Tsk.

"No!" Nabigla ang dalawa sa pagsigaw ko. I sighed. "Just tell me where do I find him.."

The two girls was no choice but to gave where do I would possibly found that guy. I left them behind without saying thank you that making them dumbfounded.

Tinahak ko ang daan patungo sa isang special dorm ayon sa mga babaeng iyon. May pansariling dorm daw ang mga elite gang groups at sobrang laki ng treatment sa kanila ng school. Maybe, malaki siguro ang ambag ng mga estudyanteng iyon sa university na ito kaya ganon.

WWG DORMITORY.

Ito na siguro iyon. Iminuwestra ko ang aking kamay sa pinto at kumatok ng tatlong beses. Hinintay kong lumipas ang isang minuto bago bumukas ang pintuan.

Bumungad sa akin ang isang singkit at maputing lalaki. Makapal ang kilay nito at basa ang itim nitong buhok na mukhang kagagaling lang sa paliligo.

Ngumiti ito pagkakita sa akin.

"Yes, Miss?"

"Nandito ba si Junmyeon?" Straightforward kong tanong.

His eyebrows are knotted in confusion. "Why did you asking for him?"

"Yow! What's up, boss?" Isang tinig mula sa kanyang likuran ang aking nadinig dahilan kung bakit napatigil ako sa pagsasalita.

Moreno ito. Matangkad. Makapal din ang kulay tsaka medyo matangos ang ilong. May kaguwapuhan din.

Umakbay ito sa lalaking maputi tsaka napabaling sa akin. "Oh? Who is this chick in front of you? Is she your new fling?"

What the hell?

Sinikmurahan siya ng lalaking maputi. "Gago, hindi. May tinatanong lang." Tumawa ito.

Napataas ang kilay ng lalaking moreno. "Oh?" Bumaling ito sa akin. "That means puwede kitang ligawan, Miss?"

Napanganga ako sa naging tanong nito. What the heck?! Anong nasinghot ng maitim na ito?

Binatukan siya nung lalaking maputi. "Ikaw talaga, Kai. Kahit sinong makita mong magandang babae, papatusin mo kaagad." Umiiling-iling ito at tumingin sa akin.

"Bakit mo ako hinahanap? I'm Kim Junmyeon." Sabi pa nito.

Hindi ko sinagot ang tanong niya. Kaagad kong hinawakan ang kanyang braso at hinila palayo roon sa dorm niya.

"Woah! Hey, Miss! Saan mo siya dadalhin?!"

Hindi ko na pinansin pa ang tanong nung lalaking maitim. Hila-hila ko pa rin ang gulat na gulat na si Junmyeon pagkatapos ay binitiwan ko na siya nang mapunta kami sa part ng campus na hindi nadadaanan ng mga tao.

Hinarap ko siya. Kita kong hindi pa rin siya makamove-on sa biglaang paghila ko sa kanya matapos niyang ipakilala ang kanyang sarili.

Hinawakan ko ang magkabilang balikat niya. "Why did you kill my bestfriend?" I asked calmly.

Kita ko ang pagkalito sa kanyang mga mata. "What?!" Napabulalas pa siya.

I clenched my fists and then I gripped his shirt tightly. I'm started to getting impatient.

"Bakit mo pinatay ang bestfriend ko?!" Ulit ko pa.

"T-teka nga, Miss." Hinawi niya ang mga kamay kong nakahawak sa kuwelyo niya. "Sinong bestfriend ba ang tinutukoy mo? At ano? Pinatay ko? Ni wala pa akong naaalala na nakapatay ako ng isang tao." I sensed the curiosity in his voice.

"Tiffany Montecillo." I said. Napatingin ako sa kanyang mga mata. "I know you know her."

He frozed after hearing her name.

"T-tiffany Montecillo?" Ulit niya pa sa sinabi ko. Shocked was very evident into his face.

"Sagutin mo ang tanong ko." Mariin kong turan sa kanya.

"I did not kill her! Why are you accusing me of some stupid things that I can't do?" Inis na tugon niya.

Lumapit ako sa kanya. Hinawakan ko ang magkabilang balikat niya at tinignan siya ng mariin. Mata sa mata. I need to know if he was lying or not. I don't trust him.

"Anong ginagawa mo?" Kita ko ang pagtaas-baba ng Adam's apple niya dahil sa pagkailang sa ginagawa ko. Well, I don't mind the awkwardness in the air. All I want to do is to know if he's telling the truth.

Binitawan ko na siya matapos kong maobserbahan ang kanyang mukha. He looks like an innocent man with a very handsome face. Weak and fragile. I can sense that he's telling the truth.

Gulong-gulo itong napatingin sakin. Takang-taka sa nangyari. Napaiwas ako ng tingin at nagsalita.

"Well then.." Humalukipkip ako. "Sorry for bringing you there and for accusing you. You may leave now.."

'But it doesn't mean that I will took off my eyes from you. You are not free for being my suspect.' Dagdag ko sa isipan ko.

"What the?! After all of you've done, papaalisin mo ako ng ganon-ganon na lang? Wow. Kakaiba ka." Napatawa ito ngunit bakas sa mukha nito ang pagkainis.

"I don't have any business from you so you can now leave.." I maintained my composure then started to walk away from him.

Hindi pa ako nakakatatlong hakbang nang magsalita siya. "So, you are Jessica Smith, the transferee? I've heard so many of you before even from Tiffany."

Nilingon ko siya. Ipinasok ng lalaki ang kanyang magkabilang kamay sa bulsa ng suot nitong slacks tsaka lumapit sa akin.

He leaned in closer to me then whispered something.

"Hindi ka na dapat pumasok sa paaralang ito. Dangers always have a way to find you and if you let your curiosity leads you, it will lead you to death. So beware, stubborn girl." He then planted a kiss on my cheek making me caught off-guard.

He smirked. "That's the payment for suddenly dragging me here and for your violent actions, newbie." That's all then he walked away.

Hindi pa rin mawala sa isipan ko ang mga sinabi nito sakin. Death? What does he mean by?

Napatingin ako sa likuran nito na palalayo sakin. That guy he's hiding something. He know something that I don't know.

May iba pa bang itinatago ang paaralang ito? Why do I feel something peculiar behind that?

Napakibit-balikat na lang ako at iwinaksi iyon sa isipan ko. I should not let myself to be distracted. Kung anuman ang sikreto ng paaralang ito, hindi na dapat ako makialam doon. My main goal is to find out the truth behind my bestfriend's death. Nothing more, nothing less.

***

IT'S already three o clock in the afternoon. It means dismissal time na. Madaming estudyante na ngayon ang pagala-gala sa iba't ibang sulok ng campus.  Napansin kong crowded ang gymnasium ng campus. Looks like na may nangyayaring komosyon sa loob ng gym.

"That girl looks so pathetic! Gross!"

"Sino kaya ang may gawa niyan?"

Hindi ko mapigilang hindi tingnan ang nangyayari sa loob ng gym. Sumiksik ako sa mga nakikiusyusong estudyante at hinanap ng aking mga mata ang pinagtsisismisan nila.

Then I gasped on what I saw.

One of the bleachers in the gym, I saw a lifeless body of a teenage girl. Punong-puno ng dugo ang nasa paligid nito. Dilat na dilat ang kanyang mga mata at nakaawang ang kanyang mga mapuputlang labi.

Nanghina ang mga tuhod ko. Bumalik sa aking isipan ang mga alaala na kung kailan ay namatay si Tiffany.

The position of that corpse.. It looks like exactly the same of Tiffany's dead position.

"It looks like it was going to happened again."

I heard someone said behind my back. I turned around then I saw a six feet tall guy whose looking directly at the corpse while his both hands was on his pockets.

"I know that you came here because you want some answers to your question, right?" Napalingon ito sa akin. Mukhang ako ang kinakausap ng lalaking ito.

Wala akong choice kundi ang kausapin ito despite na nanghihinala ako sa lalaking ito.

"How did you know?" I asked.

Hindi nito sinagot ang katanungan ko. "Are you Jessica Smith, Am I right?"

Hindi ko rin sinagot ang tanong nito kaya napabuntong-hininga siya. He tapped my shoulder then spoke.

"Be careful on what steps that you choose, you don't know if it's the right nor wrong...newbie."

After his warning, he leaved me clueless.

Sinundan ko ng tingin ang likod ng papalayong lalaki. Isinuot niya ang sumbrero niya habang naglalakad siya palayo sa akin.

What the heck was just happened?

What's the matter of that guy? Bakit lahat ng mga taong nakakausap ko ay binibigyan ako ng babala?

Una, iyong si Taeyeon sumunod iyong si Jungmyeon then ang lalaking iyon.

What was the warnings all about? And who is that guy?

"Shit! Si Sehun ba iyonnnn?!" Isang babae ang nagsalita sa likuran ko.

Nakaturo ang kanyang mga kamay sa lalaking nagbigay ng babala sa akin.

So, Sehun huh?

"Gaga! Oo nga 'noh?! Bakit ngayon lang natin napansin?! Waaahh!"

"Sayang!"

"Masyado kasi tayong nakapokus sa bangkay, ayan tuloy hindi tayo nakapagpapicture!"

Kita ko ang disappointment ng ilang mga babae sa paligid ko. Napailing na lang ako tsaka ibinalik ang tingin doon sa bangkay ng babae na ngayon ay inoobserbahan na ng pulisya.

One question came out from my mind.

Is it possible na may alam ang lalaking iyon sa nangyari sa  babaeng ito?

At anong nangyari sa babaeng ito? Sino ang may gawa nito sa kanya.

Before I leave my eyes on that corpse, I saw something that piqued my interest.

W.O.L.V.E.S.


Chapter 5: Chapter 5: The Golden Rule

I WOKE up when I heard some familiar voice that calling my name. I am here in the middle of nowhere, I can see nothing but darkness.

"Jessica..."

Here it goes. I'm hearing it again and again. I tried to look where it comes from but I failed.

"Jessica.. Help me..."

"Tiffany?" I asked when I realized that voice.

"Help me.." Napalingon ako sa paligid ko. I tried to find her again but just like what happened on my first attempt, I failed again.

"Help me..." Ulit pa niya.

Biglang nagbago ang paligid ko. I found myself looking at the daisies dancing with the wind that blews my hair.

"Where am I?" I asked to myself.

Inilibot ko ang tingin ko sa buong paligid. Napakadaming bulaklak. It looks like it was made just for myself. I love daisies since I was a kid. My mother likes it too and I still remember the time where we are going to our garden and plant more daisies and then my father—

I stopped myself from reminiscing when I was about to talk about my father. I shooked my head. "You should not think about that man, Jessica. Focus on your real goal."

"Beshywap?"

I frozed when I heard that familiar voice. Napalingon ako sa likod ko at ganoon na lamang ang panlalaki ng mata ko nang makita ko siya. Nabitawan ko pa ang hawak kong daisy sa gulat ko.

"T-tiffany?"

She smiled. "I'm glad to know that you like this garden that I've made for you."

"G-garden?" Inilibot ko ang tingin ko sa paligid. "You made this?"

"Yes." Lumapit siya sa akin at umupo sa tabi ko. Kinuha niya ang daisy na nabitawan ko at nilaro iyon sa mga palad niya.

Hindi pa rin ako makapaniwala. Nasa tabi ko na ang bestfriend ko. My real bestfriend. Is it really a dream or not?

"Is it really you?"

She stopped on playing the daisy then looked at me. The smile that I saw earlier had vanished and her beautiful and gloomy eyes are being replace by sorrow.

"Say, Jessica..." Her eyes are now swollen in tears. I don't know what to react. I can't move my body either. "..do you care about me?"

She looked at me. Natigilan ako sa nakikita ko sa kanyang mga mata. I saw sadness and despair in her eyes.

"Tiffany.."

"Then if you care about me please save me.." Then she hold my hands tightly with her shaking hands.

"Save me..."

"Save me..."

"Save me..."

"Please, Jessica..."

Nag-iba ulit ang paligid ko. Natagpuan ko na lang ang sarili ko na nakatayo sa dating pamilyar na puwesto. Same scenario, same day, and same place.

I am here in my bestfriend's house and looking at her body that full of blood.

Tears started to flow from my eyes. I covered my ears with my bare hands, not letting myself to hear something that makes me sad.

"Please... Save me, Jessica..."

Stop it.

"Jessica!"

Stop. Stop. Stop.

"Jessica!"

"PLEASE STOP!"

Napabangon ako mula sa aking pagkakahiga. Hinihingal at pawis na pawis. Malakas din ang pintig ng puso ko na para bang nagmula ako sa takbuhan.

"Are you awake now? You seemed to be having a nightmare." I glanced at the direction where is that voice coming from.

I saw Taeyeon standing in the side of the door. Then I briefly noticed that I am in my dorm now. So, that was really a dream, huh? It seems like surreal than any other dream.

"Anyway, why are you here?" I asked her.

"I just want to wake you up and since you are now awake... so breakfast is ready." Taeyoen uttered, still wearing a straight face.

"Yuri told me to do this so better off to fix yourself and let's eat together." She added before leaving me alone in this room.

Nanatili akong nakatulala sa pinto ng kuwarto ko pagkaalis niya. What's with them? Bakit nila pinipilit na isabay ako sa pagkain nila?

Nagkibit-balikat na lang ako at umalis na sa pagkakahiga. I would like to stay in my bed and sleep again but I can't. May klase pa akong papasukin.

Naabutan ko sina Yuri at Taeyeon na nakaupo sa hapag. Pansin kong hindi pa nila ginagalaw ang mga pagkaing nasa harap nila. Lumingon sila sa akin nang napansin nila ang presensiya ko.

Yuri stood up from her seat. She offered her hand to me then smile.

"Your'e so slow Jessica, kanina ka pa namin hinihintay. Have a sit." Aniya habang si Taeyeon naman ay walang imik at nakatingin sa akin.

Iniwas ko ang tingin ko sa kanila. "Bakit niyo pa ako hinintay? I can eat alone and I don't want to eat with both of you." I mumbled.

The smile from Yuri disappeared. Silence filled all the side of the dorm. And when I said those words, Taeyeon glanced at me.

"Ikaw na nga iyong inaaya, ikaw pa ang nag-iinarte." The tone of her voice rise up.

"Taeyeon..." Suway ni Yuri sa kanya at hinawakan ang braso nito para pigilan sa ambang pagtayo.

Hindi ako nagpatinag sa inis niya. Humalukiphip ako at nagsalita.

"Did I told the both of you to wait for me? Thanks for the waiting but I don't trust all of you so I can't bear myself to interact with the two of you."

Natahimik siya. Nangangapa yata ng maari niyang sabihin sa akin. Ngunit ilang sandali lang ay nagsalita siya.

"Then we don't need your trust too so you better shut up your mouth." She said wearing an irritated face. It looks like she broke the mask she was wearing.

"Taeyeon.." Pigil sa kanya ni Yuri.

Nanatiling blanko ang ekspresiyon ko habang si Taeyeon naman ay nagtagis ang mga ngipin na nakatingin sa akin. I can feel the tension in the air between us. Yuri was holding Taeyeon's wrist to stop her from fighting me.

But an idea came up into my mind. If Yuri wants me to eat with them then I can make her spilled out everything that she knew. I would make her to agree with my conditions.

I averted my gaze to them and I spoke.

"Fine. I will eat together with you in one condition..."

I saw Yuri's eyes twinkled when she heard what I said. Then, she happily clap her hands making the tension in the air lessened.

".. you should tell me everything that you know about this school, from least details up to the lead. And the murder that I happened yesterday." I continued.

The smile upon Yuri's face disappeared. I noticed that Taeyeon stiffened. Silence filled the four corners of the dorm.

"Are you going to take my conditions?" I asked her, ignoring the silence between them.

Nakita kong nag-aalinlangan pa siya sa pagsasalita. Nanliit ang mga mata ko dahil sa pagtataka. Why is she hesitating, anyway? She's just going to feed me some information, is there something wrong about that?

"What's wrong? Is there something wrong about my conditions?"

Hindi ko napigilang magsalita. Nakakainis na talaga. Parang pinagmumukha nila akong tanga sa lugar na ito. Bakit ba ayaw nila sakin sabihin?

"Uhmm.. Puwede bang iba na lang?" Her voice was dripping in hesitation.

Nagtataka ko silang tinignan. Hindi sila makatingin sa akin. Na para bang sa oras na malaman ko iyon ay tiyak na katapusan na nila.

Seriously, what's wrong with them?

"If you won't agree to my conditions then I should leave this dorm to buy my meal."

Iyon ang naging turan ko sa kanila bago ako lumabas ng dorm.

"Wait!"

Huminto ako sa paghakbang nang marinig ko ang boses ni Yuri. Napalingon ako sa kanya.

"Pumapayag na ako." Napipilitang tugon niya. I even saw the worried look flashed through her eyes.

I grinned at my thoughts. I win. I didn't know that my plan would work on them.

"But, I'm warning you to keep yourself on-guard. You might be their next prey especially you are not a member of gang because you knew everything. This might lead you closer to your death."

Nanatili akong kalmado sa kabila ng mga banta niya. I've seen it coming. I'm ready to die.

Like I really don't care about dying. The important is, I have the clues that might help me to avenge my bestfriend. Iyon naman talaga ang ipinunta ko dito.

"Will you take it or leave it?" She asked.

I couldn't help myself but to take it. No one can stop me from what I want. I can't stop my curiosity to roll all over my mind. What I want is what I get even though it cost my life.

My eyes filled with determination and courage to speak out on what my heart says.

"I will take it."

I stared blankly at my notebook while my professor is discussing something. My mind was filled with black and I felt like my soul was drifting apart from my body after I heard that things from Taeyeon and Yuri.

I can't believe it. I can't believe such those things were existed. And why did my bestfriend keep this as a secret from me?

"Miss Smith? Miss Smith?"

My thoughts were cut-off when Miss Cantiga called me. I even noticed my classmates were also looking at me, curiosity filled into their eyes.

"Yes, Ma'am?" Out of nowhere I asked.

"Are you with us? It seems that you were down. Are you okay? Are you sick?" Sunod-sunod ang naging tanong sa akin nito.

I tried to put a smile on my lips. "No. I'm fine. Thank you." Even though I am not okay.

She nodded as she continue on discussing about our lesson. Nawala na rin sa akin ang tingin ng aking mga kaklase at nagpokus na sa kanilang harapan.

Hindi pumapasok sa isipan ko ang naging discussion ni Miss Cantiga sa harapan. Lumilipad ang isipan ko sa mga oras na ito dahil sa mga nalaman ko.

We are in the middle of discussion when someone open the door without knocking. Miss Cantiga stopped from giving us lectures and her gaze lifted upon the person standing to the door. He even stole the attention of his classmates.

I could even feel the air of tension rising up from my body. I couldn't stop my knees from shaking.

Why the hell I am feeling this kind of nervousness, anyway?

In fact, I should be mad at him. He was just  like the gangsters from the different side of this school. Merciless. Inconsiderate.

Kris Wu, also known as 'First'.

I clenched my fists as I thought about what I heard about the things that he and his gangs done. They act like a ruler of this school, treated some students so harshly if  they were messed up with them.

Yes. He was also a member of a gang that is one of the elite gangs called Black Ravens. In fact, he was their leader and the rank one  student of this university. Kumbaga sa larong chess, siya ang itinuturing na "king".

He was not just like a person who always got a failing grades. Aside from being a son of a rich businessman, he was also have the  highest rank in terms of an academic excellence. I must say he was incredibly amazing despite of being a gangster. This damn kiss stealer was also a monster!

"Oh. Mr. Wu, why are you late again?" Nakataas na kilay na tanong ni Miss Cantiga.

"None of your business." Tipid na sagot nito at walang pasubaling naglakad sa kanyang upuan.

Naalala ko na iyong una naming pagkikita. Kung alam ko lang na isa pala siya sa mga gangsters ay hindi na sana ako umupo sa upuan niya. Dapat ay sinapak ko na siya ng todo noong hinalikan niya all! Damn him!

Pero napansin kong ibang-iba ang aura niya ngayon kumpara noong una naming pagkikita. It looks like he was mad at something and being serious was painted all over his face.

I don't know how many minutes I've been wasted on staring at him. I couldn't help myself but to keep my eyes pasted on his face caused by my own curiosity. When I already knew about his whereabouts from Yuri I can't stop my self from investigating him. It looks like he's hiding something beneath his handsome face.

Natigil ang paghinga ko nang nag-angat siya ng tingin at nagtama ang aming mga mata. Umangat ang gilid ng kanyang labi at napangisi. Itinaas niya rin ang kanyang kilay habang nakatitig sa akin. Iyong tipong nang-iinis.

Napatiim-bagang ako at inirapan siya sabay iwas ng tingin. Mukhang nahalata niya yatang kanina ko pa siya tinitingnan kaya nang-iinis.

Ang kapal talaga ng mukha ng lalaking iyon. Sa sobrang kapal baka kung ano pa ang isipin niya. Damn! Dapat pala hindi ko na lang siya tiningnan para hanggang ngayon ay seryoso pa rin siya. Mukhang nakatulong ako sa pagbabago ng mood niya.

I shooked my head and cleared all the nonsense thoughts on my mind. I shouldn't forget the reason on why I am here.

Even if I already knew all of the information that I want to know, I should not let my guard down. I should focus on thinking about what would've be my next move.

The classes was ended peacefully. Kinuha ko ang mga gamit ko at lumabas na ng classroom. Nakita kong may mga estudyanteng nag-uumpukan habang pinagmamasdan ang bulletin board ng university.

Out of curiosity, sumali ako sa umpukan upang tingnan kung ano man ang naroroon.

ATTENTION!

Want to be a part of a gang? White Wolves Group is now looking for a new member. Want to join? You should have a potential to be a gangster -- you should be strong and had a strong principles in life. Look for Miss Yuri Kwon for more information...

Dark Ravens is now recruiting for a newbie. If you know that you are qualified, look for Miss Seohyun for an interview or else you'll be dead...

I scoffed. So, they are now recruiting more members, huh? Hell like I care.

"Oh? Ano? Sasali ka?" A girl from my back mumbled.

"Hmm.. Sure! It's a must right?" Sabi ng isang babaeng kausap niya.

"Sana naman matanggap na tayo!" The girl exclaimed.

I shooked my head. Iba talaga ang nagagawa ng fame sa panahon ngayon. Kahit na alam nila  na manganganib ang buhay nila kung ang kapalit ay ang kasikatan ay wala silang pakialam basta makasali lang.

In this university, there are rules that you should follow. One of those policy is the golden rule---you should joined a gang or a fraternity. And if you joined a gang and has an undefeated wins against the other groups, you have a possibility to be one of the rankings known as "The Great Twelve."

If you are one of "The Great Twelve" you will own the respect from the headmasters, school officials, and from the student council. They will treated you like a ruler of this university. Aside from that you can do whatever you wanted if you are one of The Great Twelve.

Kumbaga sa university na ito, hindi nasusukat sa talino ang pagiging magaling kundi sa lakas. That's why all of the people who have ranks are those who joined or part of a mafia association. They have a greater role in their group than the other original members. And this explained why all of The Great Twelve are damned rich!

Napagpasyahan kong umalis na lang sa mga umpukan. Ano ba ang mapapala ko sa pagsali doon? Mababalik ba nito ang buhay ni Tiffany? I highly doubted it so I am not interested.

I don't need to be a ruler anyway because from the start I am really a ruler. I can do whatever I wanted. I have the freedom to do anything I want. I own myself and I don't need the help of some stupid gangs.

Tinahak ko ang daan patungong gym. Kahit pa nasagot na ni Yuri ang mga katanungan ko may mga bagay pa rin ang gumugulo sa isipan ko tulad na lamang nito.

POLICE LINE DO NOT CROSS.

Basa ko sa signage na iniharang sa gymn. Mula pa kahapon, wala pang nagtangkang gumamit ng gym. I'm sure some of them are now shaking in fear on what they saw yesterday kaya walang nagtatangkang pumunta dito. That thing will be a blessing in disguise.

I want to fish for some answers to my unanswered question: Why did this kinds of things happened in this school?

Pumasok na ako sa loob ng gym. Maingat at tahimik na naglakad patungo sa pinangyarihan ng krimen. Wala na ang bangkay roon, marahil ay kinuha na ng mga pulisya pero hindi pa nalinis ang gym, bagay na ikinatuwa ko.

If I observed it properly, it screams that this 'murder thing' also happened to my best friend. The position of the victim, the location of the stabbed part was same to her even the gang that they joined. It looks like this thing was connected on her death. At iyon ang gusto kong patunayan.

Hindi pa ako tapos sa paghahanap ng magiging clue sa paligid ko nang marinig kong may mga nag-uusap sa labas.

"Nakakatiyak po akong malinis ang pinangyarihan ng krimen at sigurado akong walang mahahanap na butas ang mga pulisya."

Sumilip ako sa siwang ng pintuan ng gymnasium. Nakita ko ang isang lalaking nakacap at may kausap sa hawak nitong phone.

Napakunot-noo ako sa nadinig. It looks like there is something fishy about the man said.

Agad akong nagtago sa likod ng lalagyan ng mga cleaning materials nang mapansin kong papasok ito ng gym.

"Huh? Bakit bukas ang pintuan?" Litong tanong nito sa kanyang sarili.

"Bakit?" Dinig kong tanong ng na sa kabilang linya.

"Boss, mukhang may nakapasok dito. Bukas po ang pintuan e."

I gulped. Damn! I'm dead! He noticed that someone's there. Mas lalo akong napasiksik sa sulok nong igala ng lalaki ang kanyang mga mata para mag-obserba.

I accidentally elbowed the cabinet causing a noise that caught the man's attention.

Crap! I cursed myself repeatedly on my mind. I want to blame myself for being careless and I think I will going to caught by him in few minutes later.

"Boss, mukhang may nakapasok nga. Titingnan ko lang." He said.

My heartbeat is beating so fast. I can feel my knees trembling in nervousness. I keep myself calm as possible and think of a way on how to get rid of this situation.

Maybe I should fight him then escape? I can't think straight because of fear. Damn! My head was completely blank now.

I heard his footsteps coming towards my direction and I was about to get out to fight him when someone from my back held my body closer to him as he gripped me tightly.

He covered my mouth before I could scream.

"Sshhh.." He whispered to my left ear.

Napatingin ako sa mukha ng lapastangang iyon. Oh! Luckily enough, it was Kris Wu. The first rank.

"Keep quiet.." Pabulong na utos nito sa akin habang seryosong nakatingin sa lalaki.

A black cat jumped from nowhere infront of the man.

"Boss, pusa lang pala. Baka naghahanap lang ng makakain dito." Sabi ng lalaki sa kausap.

"I see. Then leave the gymnasium now. We're dead when someone saw you in the crime scene." A baritone voice from the phone said.

"Yes, boss." Tumango pa iyong lalaki bago pumanhik paalis ng gymn at isinara iyon.

I sighed in relief. Good grief. I am not dead.

"Kailan ka pa kakalas sa akin? Mukhang nasarapan ka yata sa paghawak mo sa braso ko."

Awtomatiko akong napalayo sa kanya. Hindi ko namalayang napahawak pala ako ng mahigpit sa kanya sa sobrang kaba. Uminit ang pisngi ko sa kahihiyan.

"Tss.." Irap lang at asik ang naitugon ko sa kanyang pang-aasar.

"What are you doing here?" Naging tanong niya. "You shouldn't go in this kind of place." Sumeryoso siya.

"Why do you care? I just want to check out something." Nagkibit-balikat ako at akmang aalis sana nang pigilan niya ako sa braso.

"If you are planning on something that may harm you, please cancel it instead. You shouldn't let yourself involve into this situation."

Base sa tono ng pananalita niya ay mukhang may alam siya. At ngayon ko lang siyang nakitang seryoso.

Hinawi ko ang kanyang kamay. "I don't care if it may harm me, so please leave me alone. This shouldn't concern you."

Humakbang ako paalis. Nakakailang hakbang pa ako nang magsalita siya.

"Join my gang then." He offered.

I frozed on what he said. Napalingon ako sa kanya. He was serious to his offer.

Pumamulsa siya at unti-unting lumalapit sa akin.

"Join my gang and you can do whatever you want under my sleeves." He whispered on my ear.


Load failed, please RETRY

Weekly Power Status

Batch unlock chapters

Table of Contents

Display Options

Background

Font

Size

Chapter comments

Write a review Reading Status: C4
Fail to post. Please try again
  • Writing Quality
  • Stability of Updates
  • Story Development
  • Character Design
  • World Background

The total score 0.0

Review posted successfully! Read more reviews
Vote with Power Stone
Rank 200+ Power Ranking
Stone 0 Power Stone
Report inappropriate content
error Tip

Report abuse

Paragraph comments

Login

tip Paragraph comment

Paragraph comment feature is now on the Web! Move mouse over any paragraph and click the icon to add your comment.

Also, you can always turn it off/on in Settings.

GOT IT