Chapter 8: Chapter 8: We got it then it's gone.
"Sino ang may sabi sayong pwede kang makipagsayaw kung kani-kanino?"
Hindi ako sumagot. Sumosobra na talaga siya at baka maubusan na ako ng pasensiya. Pinipigilan ko ang sarili para hindi maging emotional. Pinilit kong maitago ang nararamdaman ko.
"Huwag kang magsasayaw kung hindi ako ang partner mo."
Hindi pa rin ako umimik. Sobrang unfair ang gusto niyang mangyari. Nakikipagsayaw siya kani-kanina lang kay Kim, tapos bawal akong makipagsayaw kahit na kanino?
Hinayaan ko na lang siya sa gusto niya. Gusto ko talagang maayos ang paghihiwalay namin. Huling gabi ko na itong kasama siya at ayaw kong masira ito nang dahil lang sa isang away.
Sweet pa rin ang music. Parang ang sarap ng feeling pag in-love ka at ganitong mga kanta ang pinakikinggan mo. Pero iba iyon sa nararamdaman ko. Masakit para sa akin ang makinig ng love songs dahil malapit na kaming maghiwalay ni Chester. Masyadong mabigat sa dibdib.
Then the next song played.
Ang old school naman pero tagos.
Shit.. T.T
Hate that I Love You by Rihanna and Ne-Yo
[Rihanna:]
Hate how much I love you, hate how much I need you
And I can't stand you, almost everything you do make me wanna smile
Can I not like you for awhile? (No....)
Kainis yung song. Pang-asar, parang nananadya. Iniiwas ko ang tingin ko sa kanya. Baka kasi bigla akong maiyak. Naramdaman kong medyo humigpit ang hawak ni Chester sa bewang ko.
[Ne-Yo:]
But you won't let me.. You upset me girl, and then you kiss my lips
All of a sudden I forget (that I was upset), Can't remember what you did
[Rihanna:]
But I hate it...
You know exactly what to do
So that I can't stay mad at you for too long, that's wrong
"Huwag kang aalis." narinig kong sabi niya.
Napatingin ako sa mukha niya pero wala siyang ka-emo-emosyon. Hindi ko tuloy masiguro kung sinabi niya talaga iyon.
Nagbawi ulit ako ng paningin at pinagmasdan ang mga makukulay na ilaw na paikot-ikot sa mga nagsasayaw.
[Ne-Yo:]
But I hate it... You know exactly how to touch,
so that I don't want to fuss.. and fight no more.. Said I despise that I adore you
[Rihanna:]
And I hate how much I love you boy (yeah...)
I can't stand how much I need you (I need you...)
And I hate how much I love you boy (oh whoa..)
But I just can't let you go.. And I hate that I love you so (oooh..)
Nagpatuloy lang kami sa pagsasayaw. Marahang umiikot sa dance floor. Lalong bumibigat ang pakiramdam ko nang dahil sa kanta. Lumalim ang mga paghinga ko, tanda ng nagsisimulang pag-iyak.
Niyakap na ako ni Chester. Naitago ko ang aking mga luha sa kanyang paningin. Ipinatong ko ang aking ulo sa kanyang mga balikat at hinayaang tumulo ang mga luha ko.
[Ne-Yo:]
You completely know the power that you have
The only one makes me laugh
[Rihanna:]
Said it's not fair, how you take advantage of the fact
That I... love you beyond the reason why, and it just ain't right
Pinilit kong itago sa kanya ang aking pag-iyak. Kinalma ko ang aking sarili. Ito na ang huling gabi namin. Ang huling gabi na magkasama kami.
[Ne-Yo:]
And I hate how much I love you girl, I can't stand how much I need you (yeah..)
And I hate how much I love you girl, But I just can't let you go
But I hate that I love you so
Nanatiling nakahilig ang ulo ko sa kanyang balikat. Basa na pala ang polo niya kakaiyak ko.
Hinawakan niya ang mga pisngi ko at iniharap ang mukha ko sa kanya. Nakita niya ang mga mata ko na basang-basa sa mga luha.
[Both:]
One of these days maybe your magic won't affect me
And your kiss won't make me weak
But no one in this world knows me the way you know me
So you'll probably always have a spell on me...
Pinunasan niya ng kanyang mga daliri ang pisngi ko. Nahirapan akong basahin ang kanyang nararamdaman nang mga sandaling iyon.
[Rihanna:]
Hate how much I love you (as much as I need you)
Hate how much I need you (oooh..)
Hate how much I love you (oh..)
Hate how much I need you
Nanatili kaming nakatitig sa isa't-isa. Hindi ko na muli pang makikita ang mukha niya nang malapitan simula bukas.
Mami-miss ko siya nang sobra hindi ko man aminin sa sarili ko. Hindi ko na naman napigil ang mapaiyak.
Unti-unting bumaba ang kanyang mukha palapit sa akin. Hinalikan niya ako sa mga labi.
[Rihanna:]
And I hate that I love you so
And I hate how much I love you boy
I can't stand how much I need you (can't stand how much I need you)
And I hate how much I love you boy
But I just can't let you go (but I just can't let you go no..)
And I hate that I love you so
And I hate that I love you so…
Lumipas ang gabi at sabay na kaming umuwi ni Chester sa boarding house. Medyo mabigat ang pakiramdam ko at hindi na ako komportable kaya naman nagtuloy-tuloy ako sa bathroom para magshower ulit. Medyo nakainom ako kanina at talagang nahihilo ako. Naiwan si Chester na nakaupo sa salas.
Matagal din bago ako lumabas ng bathroom. Presko na ang pakiramdam ko at gustong-gusto ko nang matulog. Wala pa rin si Chester sa kuwarto nang humiga ako sa kama. Itinabi ko sa aking unan ang cellphone ko.
Nagset ako ng alarm. 4:30am.
Bukas na talaga ako aalis at pipilitin nang 'wag magpakita kay Chester. Maaga akong gigising para hindi niya ako makitang umalis.
Well, hindi naman niya ako siguro pipigilan kung makikita niya ako.
Sa bahay na lang nila Dex ako tutuloy. Hindi muna ako uuwi sa San Ildefonso hanggang hindi ko pa natatapos ang night shifts ko.
Marami pa akong aasikasuhin bukas tulad ng pagre-resign sa dance troupe kaya kelangan kong matulog na. Magku-quit na talaga ako, hindi dahil sa ayaw ko nang magsayaw.
Kelangan lang..
Para tuluyan ko nang maiwasan si Chester.
Matagal na akong nakahiga pero hindi pa rin ako dinadalaw ng antok. Sobrang nalulungkot ako. Sobrang hirap umalis sa tabi ng taong napakahalaga sayo.
Nagtataka na ako kung bakit hindi pa rin pumapasok si Chester sa kuwarto. Lumabas ako para puntahan siya sa salas.
Nakita ko itong naksubsob ang mukha sa center table. Hawak pa niya ang isang baso na may lamang alak.
Halos kalahati na lang ang laman ng bote.
Itinuloy pala niya ang kanyang pag-inom.
Nakakaawa ang itsura niya sa puwesto niyang iyon kaya naman pinilit ko siyang gisingin pero sobrang lalim na ng kanyang tulog. Wala akong choice kundi ang akayin siya papasok sa kuwarto. Iniakbay ko ang kanyang braso sa aking balikat at inalalayan siyang maglakad.
Sobrang hirap kasi ang bigat niya. At di hamak na mas malaki siya sa akin. Ang hirap niyang akayin kasi pagewang-gewang ang kanyang katawan habang naglalakad kami.
Pinilit kong huwag matangay ng kanyang bigat ngunit nang aktong ihihiga ko na siya ay bigla na lang kaming bumagsak nang magkapatong sa ibabaw ng kama.
Ako ang nasa ilalim. >.<
Sobrang bigat niya kaya naman nagpumilit akong umalis sa ilalim ngunit bigla na lang niya akong hinawakan sa mga braso.
"Chester.."
Itinulak niya ako sa kama nang aktong tatayo ako. Napahiga ako habang nakikita ko siyang naghuhubad ng kanyang mga damit.
Hindi ko alam ang nararamdaman ko nang mga oras na iyon. Hindi man lang ako nakagalaw sa pagkakahiga ko.
Natapos siya sa paghuhubad. Agad siyang pumatong sakin at hinawakan ako sa magkabilang kamay. Hinalikan niya ako. Masyadong rough ang mga kilos niya.
Hinila niya ang laylayan ng shirt ko para kanya iyong mahubad. Hinawakan niya agad ang magkabila kong kamay at pinilit niya akong mapadipa sa kama. Wala rin akong nasabi nang ibaba niya ang shorts kong suot kasabay na ang underwear ko.
Para bang nagmamadali siya sa mga kilos niya. Walang kapino-pino. Naging sunod-sunuran ako sa mga gusto niya. Napaiyak na ako sa ginagawa namin.
"Uuuuuhhhh.. Aaaaaahhhh..." mga ungol niya habang patuloy siya sa ginagawa niya sakin.
Nasasaktan na ako.. T.T
Parang gusto ko siyang pigilan pero naisip kong ibigay na sa kanya ang lahat ng kanyang gusto since aalis na rin naman ako bukas.
Siguro naman pagkatapos nito, maiisip niyang napagbayaran ko na yung mga kasalanan ko sa kanya.
Wala pa rin siyang pag-iingat sa mga galaw niya. Hindi ko na napigilan ang impit na pagsigaw. Napansin niya ang pag-iyak ko.
Parang natauhan siya..
Pagkatapos niyon ay huminto siya at aktong lalayo na sa akin.
"No. Wag kang titigil please.." Hinawakan ko siya sa mga braso para hindi na siya gumalaw palayo.
"Go on please.." sabi ko pa. Titiisin ko na lang ang sakit para mapasaya ko nang husto ang taong mahal ko kahit na sa huling pagkakataon.
I wished this night will never end. Dahil alam kong bukas, magbabago na ang lahat.
Hindi nga siya gumalaw pero parang may pag-aalinlangan pa rin na mababakas sa mukha niya kaya naman ako na lang ang gumalaw. Kahit na masakit ay pinilit kong magpatuloy.
Humawak na ako sa unan at kinagat ko iyon para lang may mapagbalingan ako ng sakit na nararamdaman.
Medyo nabawasan na ang sakit kaya naman medyo nag-eenjoy na rin ako. Nakita ko siyang nakatingala na naman at mariing nakapikit.
"Uuuuhhhh, aaaaaaaaaaaahhhhh.... Hmmmmmppppt..." ang ungol niya habang lalong bumibilis ang paggalaw.
Sa loob ng kuwarto ay mga ungol namin ang maririnig. Pinagapang niya ang kanyang mga kamay sa dibdib ko hanggang sa makarating iyon sa aking mga balikat. Doon siya kumapit habang bumabayo.
Ang medyo marahan at maririing paggalaw niya ay bumilis nang bumilis. Nagsimula rin siyang halikan ang batok ko at punong-tenga.
Ang mga kamay ko naman ay sa likuran niya napadako. Niyakap ko siya..
"Whoaaaaahhhh... Sheeeettt..." atungal niya habang walang humpay na ibinabayo ang kanyang sarili sa akin.
"Uuuuuuuhhhhhh, ooohhhh.. Ayan na ako." Napakabilis ng kanyang mga galaw. Dumapo ulit ang kanyang mga kamay sa mga balikat ko.
"Aaaaaaaaahhhhhhhhhhhh.. Uuuuuuuuuuuhhhhhhhh..."
Hindi pa rin siya huminto. Ginusto kong huwag nang matigil iyon. Niyakap niya ako nang mahigpit at nagpatuloy sa ngayon ay mararahang paggalaw.
We just made sweet love. Napakasaya ko.
Pareho kaming hingal na hingal pagkatapos. Napagod ako nang husto at di ko maitatanggi ang sakit ng katawan na nararamdaman ko.
Bumitiw siya mula sa pagkakayakap sa akin at patihayang nahiga sa kama. Malalalim ang kanyang paghinga habang nakapikit. Umunat din ako ng pagkakahiga at nagtakip ng kumot sa katawan.
Nahiga ako sa tabi niya. Parehas kaming walang imik. Hindi ko alam ang dapat sabihin. Ano na? Mag-uusap ba kami? Magkaka-ayos? Okay na ba? Damn.
Nanatili akong nakahiga sa tabi niya. Maraming gumugulo sa isip.
Maya-maya ay tumayo na siya at nagpunta sa bathroom.
Gulong-gulo ang isip ko habang hinihintay ko siyang bumalik.
Pagbalik ni Chester ay ako naman ang pumasok sa bathroom para mag-ayos ng sarili. Hindi ko alam pero bigla na lang akong naiyak. Hindi ko na talaga alam.
++++++++++++++++++
Pagbalik ko sa kwarto ay narinig ko na ang mahinang paghihilik niya. Tuluyan na siyang nakatulog. Dahil na rin siguro sa pagod at pagkalasing.
Maingat akong pumwesto nang padapa sa tabi niya. Medyo nakatagilid siya kaya malaya kong napagmasdan ang mukha niya.
"Mahal na mahal kita. Sana ay mapatawad mo na ako sa mga kasalanan ko sayo. I wish you happiness." bulong ko.
Pinilit ko rin ang sarili kong makatulog.
+++++++++++++++
I was so sure I will dream the same dream tonight…
I entered the glass booth. It was so cold inside it. I removed the thin cloth that covers the other part of the machine. There were so many switches and cogs.
I knew, once one of them moves, the others will follow. I placed the silver piece first, the way I remember it on the sketch image.
It fitted perfectly…
Excruciating pain went crawling from the machine to the tip of my fingers all the way to my chest. I tried real hard to stand still…
I reached for the golden piece and put it in the second slot. The booth started shaking. I knew I'm doing it right. Pain intensified starting from my chest, carried by blood, distributed all over my body.
Dread and fear multiplied a hundred times. With great effort, I went for the crystal sprocket. I held it with outmost care.
I'm going to die…
I knew it…
This is for Chester..
I put the crystal sprocket in place.
Burning heat spread all over my body. The crystal piece glistened as it sat securely in its position. I automatically closed my eyes from the blinding lights.
I held my breath as I felt the machine tremble and began to move.
Tic tac, click click…
I succeeded! Time is now passing by. I need a minute…
A minute more and Chester will wake up.
Orbs outside the booth moved and emitted different lights. Giant sprockets also trembled and started pushing each other. Thin smoke creeped from the booth floor and went all the way up its ceiling.
The booth began to elevate a foot from the floor. I heard a loud thud and the booth went spinning slowly. I needed to hold onto the booth's wooden frame.
I saw the clocks moving. Another minute… for it to be 04:30.
I saw time turners drop sand.
I did it..
The booth went spinning faster. I closed my eyes. I felt warmth all over my chest. I gathered my arms and put them in front of my heart.
I felt finality.
I heard a door creak. The third door opens.
The booth spun even faster. I opened my eyes and saw him standing by the open door…
Tears fell from my eyes… I smiled when I saw his face..
I've been waiting for this… I looked into his eyes…
But then thick black air crawled and covered the booth slowly. Until it blocked him from my eyesight.
Then nothing…
Nagising ako nang dahil sa alarm ng cellphone ko. 04:30 AM.
+++++++++++++++++
TO BE CONTINUED...
Author's Note: Hi! May nagbabasa pa po ba? Please please, paramdam naman kayo sakin lol. If you like my story, vote, put a star, post a review and leave comments. All comments and feedback are welcome and appreciated. Thank you!!
Weekly Power Status
-- Power
Ranking 
-- Power
stone