Chapter 8: Chapter Eight: Meet Again
Louinna Therese's POV
"Hello?" I said as I answered the phone call from Crystal.
"Hello, Therese. Where are you?"
"At the school canteen. How about you? Where are you now?"
"Ugh! I've been looking for you here. Nasa gym na ako ngayon."
"Is that so? Tapos na ba ang announcement diyan?"
"Kakatapos lang. Bakit ba kasi umalis ka kaagad?"
"Basta."
"Aish! I'm going there now. Tell me everything when I get there."
"No, I don't wan---"
I was not able to finish what I was about to say because she ended the call right away.
This girl really is... ARGGH! I do not want to have a conversation with her if it's about the happening a while ago.
Bakit nga kaya nakatingin siya sa akin habang sinasabi niya ang mga bagay na iyon kanina? I know that I am not making my own illusion. I am certain that she's looking at me.
Iniwasan ko ang mga isiping iyon sa pamamagitan ng pagkagat sa pizza na inorder ko dito sa canteen. Masarap ang pizza nila na ang hugis ay square dito kaya naman naging paborito ko ito.
Happy birthday, my child. Look at me. Please, come back to us.
Muling pumasok sa isip ko mga katagang binitawan niya bago ako lubusang makaalis sa lugar na iyon. Bakit pakiramdam ko ay para sa akin ang mga salitang iyon? Bakit pakiramdam ko ay sa akin niya sinasabi ang mga salitang iyon? Baki---
"Hoy!"
Napabalikwas ako sa aking pagkakaupo dahil sa malakas na pagkakasabi ni Crystal ng hoy na ngayon ay nakatayo na sa harapan ko. Ang mga kamay niya ay ipinatong niya sa mesa na gumawa ng malakas na ingay tsaka siya tumingin sa aking ng seryoso.
"Anong nangyari doon kanina? Ha? Bakit ka umalis? Alam mo ba kung ano ang announcement? Ha? May nangyari bang hindi mo nagustuhan kaya ka umalis?" sunod-sunod na tanong niya. Napabuntong-hininga na lamang ako tsaka ngumiti ng mapait.
"None," sagot ko sa lahat ng tanong niya.
"None," panggagaya niya sa sinabi ko. "Eh, bakit ka nga umalis? Ha?" muling tanong niya.
"Aish! Why am I in the hot seat now? You nag like you're my mother. Haha! Just sit down and tell me what the announcement is," I demanded.
"Ugh! You should be the one to tell me what the announcement is, not the other way around," she said and heaved a sigh while sitting on the chair in front of me.
"Just tell me what it is," I again demanded.
"Oo na, oo na! Jusko naman 'tong taong ito, o! May contest daw na magaganap! All private schools!" naiinis na aniya.
"So...?"
"Anong so?! May audition daw mamaya!" muling paangil na aniya.
"So...?"
"So ka nang so! Tadyakan kita diyan, eh!" mas naiinis na naman na aniya. Her face turned red.
"Hahaha! I like it when your face turns red dahil sa inis. What I mean by so is what is the contest all about," natatawang sabi ko.
"Ah. Hehe! Oo nga pala. Hindi ko pa nga pala nasasabi. Hihi! Ang contest daw na magaganap for all private schools ay singing contests, quiz bee, spelling bee, dance contests, story writing contest, musical theater play at marami pang iba. Ayokong isa-isahin. Masyadong marami. Dalawang event daw ang pwedeng salihan ng isang estudyante," aniya habang naka-cross arms.
"Ano pa ang mga sinabi ng director ng school? Details?" magkasunod na tanong ko.
"Uhmm... Mag-o-audition sa lahat ng contested events. Sa quiz bee daw, dalawang members per grade level ang kukunin. Automatic na daw na makukuha ang mga first honors ng bawat klase," paliwanag niya habang nakapangalumbaba sa harap ko. "Pumunta ka na lang sa quiz bee tutal sobrang galing mo naman!" excited na dagdag niya.
"Saan mag-o-audition?" tanong ko.
"Ng quiz bee? Sa English Club daw," she replied while smiling brightly.
"Nope. Audition venue of singing contest, I mean," I said.
"Ugh! Bakit ayaw mo sa quiz bee? Ikaw naman ang pinakamagaling sa klase niyo, eh! Bakit nga ba ayaw mong ipakita ang tunay mong galing? Ha?" tanong na naman niya.
"It's a secret. If I would show off my intelligence, then it would be no fun," I answered and winked at her.
"No fun, huh? Kaya naman pala lagi kang one point below the passing grade tuwing test. Sana ako na lang ang biniyayaan ng ganyang talino. Promise. Gagamitin ko talaga ng maayos kapag nagkataon!" she said while raising her right hand as if making a pledge.
"Enough with those silly thoughts, Crystal. Just tell me where the audtion will be held and who will be in charge of it."
"Okay, fine. Ang lahat ng singing events at lahat contests na may kasangkot na music ay magaganap ang audition sa music room. Nakapaskil sa mga pinto ng mga clubs kung anong oras magaganap ang mga audition. Si Professor Lucio ang in-charge," she said and heaved a sigh. Maya-maya pa ay nakangiti na siya ng matamis habang nakatingin sa labas ng canteen.
"Hey!" tawag-pansin ko sa kanya.
"What?" she asked while turning her gaze on me, still smiling.
"Why are you smiling like that? Para kang timang. Hahaha!" I said while laughing which annoyed her.
"Yah! Nagbabakasakali lang akong makita si Dwayne Wrights. Hihihi!" she replied.
Wrights? Sounds familiar to me. Dwayne Wrights.
"Who?"
"Dwayne Wrights, yung sobrang gwapong transferee. Hihihi! Shemay lang, Therese! Ang gwapo niya talaga! Para siyang nanggaling sa langit dahil sa sobrang kagwapuhan! God, kahit siya na lang, please!" aniya.
"Tsk! What's with you, wishing for someone to be yours? Hahaha! You're funny."
"Ugh! Hindi mo kasi siya nakita, eh! Inannounce kanina ni Ms. Miranda sa gym. Sobrang galing daw ni Joshuan kaya si Ms. Miranda mismo ang nag-welcome sa kanya dito sa Altamonte University. Nagpakilala siya kanina. I am Joshuan Dwayne Wrights, happy to meet you all. Yieeeeh! Sabay smile pa 'yon, ha! Ang galing pa niyang kumanta! Kinanta niya kanina 'yong kanta ni Maroon 5 na Counting Starts. Mas magaling pa siyang kumata kaysa kay Alex Goot! Alam mo 'yon? Mas maganda pa ang pagkakakanta niya kaysa doon sa cover ni Alex Goot! Alliiiiii! Ang cute na nga, ang gwapo pa! Plus! Magaling pang kumanta! Such a turn on!" muling sabi niya. Puro siya papuri pero hindi ang mga iyon ang nakaagaw ng atensyon ko kundi ang binanggit niyang pangalan. Joshuan Dwayne Wrights. Saan ko ba narinig ang pangalang iyon? Saan ko ba siya na-encounter?
If you say so. Anyways, I am Joshuan Dwayne Wrights. Nice meeting you, Miss Louinna Therese Mendoza.
Until then, Louinna. Good bye.
"Right! It was that time!" biglang sabi ko.
"Huh? Anong sinasabi mo?" Crystal asked, confused.
Agad akong napatayo sabay tanong, "Where is he? Where in the world is he now?"
"O? Bakit kilala mo ba siya? Ha? Yieeeeh! Crush mo din siya, 'no?" sunod-sunod niyang tanong. Tumayo siya at kiniliti ako sa tagiliran.
"Stop that!" angil ko at pinalo ang kanyang kamay. "I need to see him now," sabi ko sa kanya at dali-daling umalis sa canteen.
I immediately ran towards the direction of the English club. Nagsisimula na ang audition kaya naman nagbabakasakali akong nandoon siya. As Crystal have said, he is intelligent. Maybe he wanted to join in the quiz bee contest. Just maybe.
As soon as I get a hold of the doorknob of the English Club's door, I rotated it and roamed my gaze inside the whole room. I checked every head but I didn't see him.
I ran towards the direction of the music room. Ang nakapaskil sa pinto nito ay ala-una pa daw ang simula ng audition para sa mga events na may kaugnayan sa music.
I don't know why but I badly want to see him now. I don't know the reason why my heart keeps on beating as I think about our first meeting. Are we blood related? Aish! I don't know. Only one person can answer my question. Only Joshuan Dwayne Wrights.
I was about to turn around and leave when I heard a sound of guitar. The door was slightly opened that's why I peeked inside. I saw a guy, strumming a guitar while sitting on a chair in the middle of the wide and round-shaped stage. Hindi ko makita ang buong mukha niya dahil nakatungo siya, nakatingin sa gitara.
Nakapandekwatro siya habang kumakanta ng kanta ng Maroon 5 na Sugar. Ang mga balikat niya ay animo'y sumasayaw, sumasabay sa ritmo ng kanta.
Naging interesado ako sa kanta niya dahil ang cool ng pagkakakanta niya. Grabe! It's my first time to hear such a beautiful voice. Sa lalaki ko pa talaga narinig. Kakaiba ang boses niya. Kung ano ang emosyon ng kanta ay siya ring emosyong maririnig sa boses niya.
Your sugar
Yes, please
Won't you come and put it down on me?
I'm right here, 'cause I need
Little love, a little sympathy
Yeah, you show me good loving
Make it alright
Need a little sweetness in my life
Your sugar
Yes, please
Won't you come and put it down on me?
Nang makanta niya ang chorus ay iniangat niya ang kanyang paningin, diretsong nakatingin sa mga upuang nakahilera sa harapan niya. Naka-form ng semi-circle ang mga ito. Iniikot niya ang kanyang paningin hanggang sa dumako ito sa direksyon ko. Nagtama ang mga mata namin kaya naman napaupo ako bigla sa sahig.
"God, spare me just once. Nakakahiya kapag nahuli niya ako!"
Hinintay ko na tawagin niya ako o pumunta siya sa kinaroroonan ko ngunit hindi iyon nangyari.
Muli akong tumayo at sumilip ulit sa loob ng music room. Nagulat ako nang makitang nakatingin pa rin siya sa akin. Nakita ko ang mga mapupungay na kulay brown niyang mata. Para akong nahipnotismo sa ganda ng mga ito. Hindi ko maipaliwanag kung bakit para akong tinatawag ng mga mata niya.
Bago pa ako tuluyang mahulog sa mga mata niya at naibaba ko ang tingin ko sa kanyang ilong. Tama lang ang tangos nito. Para sa akin ay PERFECTLY SHAPED ito. Ang ganda ng ilong niya.
Napailing ako at napunta naman ang tingin ko sa mapula niyang labi. Maganda ang hugis ng kanyang mapulang labi. Ito na siguro ang labing gustong-gustong halikan ng lahat ng kababaihan. Ibang-iba ito sa lahat. Hindi ko alam kung ano ang pinagkaiba pero ewan! Basta ang alam ko lang, kakaiba ito sa lahat ng mga labing nakita ko.
"Hey there, beautiful lady
Why don't you come here and talk to me
I know that I am handsome but you shouldn't stare at me like that
If you want me, tell me and don't just look at me maliciously," kanta niya kasabay ng pag-strum niya ng gitara. Gawa-gawa niya lamang ito ngunit ang ganda-ganda sa pandi---
Wait lang! Why is his lyrics like that?!
Nanlalaki ang matang napatingin ako sa direksyon niya ngunit ni anino niya ay hindi ko na masilayan. Wala na siya doon sa gitna ng stage. Pati ang gitara at upuang ginamit niya ay wala na doon.
Nasaan na siya? Bakit nawala siya bigla? Am I that pre-occupied for not seeing him leave the music room?
Pumasok ako sa loob at inilibot ko ang aking paningin doon. Wala pa rin. Hindi ko pa rin siya makita.
Maya-maya ay may lumabas sa gitnang pinto ng music room, ang dressing room. Ito ay ang lalaking kanina lamang ay nakaupo at naggigitara sa gitna ng stage. Ibang damit na ang suot niya. Kanina ay puting damit ang suot niya. Ngayon naman ay naka-itim na siya at naka-shorts na pinaresan niya ng rubber shoes.
Dirediretso siyang naglakad hanggang sa makarating siya sa kinaroroonan ko.
"Hey!" bungad niya sa akin.
"Oh, hey!" sagot ko naman, still stunned.
"How have you been?" he asked while smiling brightly.
"Not too bad," I answered while putting on a usual smile.
"Do you still remember me?" he again asked.
"Haha! Don't make me laugh. I haven't seen you before. How can I remember you?" I again answered.
He talks to me as if we are close. He talks as if we know each other for a long time.
"I knew this would happen. I am Joshuan Dwayne Wrights, by the way. Nice meeting you for the second time, Miss Louinna Therese Mendoza," aniya saka ako nilampasan.
"Nice meeti--- wait! You're Joshuan Dwayne Wrights?!" nagugulat na tanong ko. Nilingon ko siya kaagad upang hindi siya mawala sa paningin ko katulad noon. Mabuti na lamang at nandoon pa siya, nakahinto.
He turned around and faced me and said, "Yes, it is I. Do you remember me now?"
I was shocked by his answer. I shook my head and asked, "How could that be you, Joshuan Dwyane Wrights? We met only a week ago. How could a human being like us change appearance only for a week? You are kidding me, aren't you?"
"I am not. I really am Joshuan Dwayne Wrights," he said while pointing at his I.D. Our I.D here is made up of thin and white-colored wood. Our names were carved on the wood. His I.D says that he is Joshuan Dwayne Wrights.
But how could that be possible? Ibang-iba ang Joshuan Dwayne Wrights na nakilala ko noong isang linggo.
"Maybe because I am... hmm... special?" he said then winked at me.
"Special in what way?"
"Special in every way. Hahaha Anyways, I have something else to do. I will go now," he said and waved his hands at me, probably his way of saying good bye.
Nagtataka akong napatingin sa tiles bago umiling nang umiling. Nang muli kong ibalik ang aking paningin sa direksyon niya ay wala na siya kaagad.
Wala pa nga akong isang segundong tumingin sa sahig, wala na siya agad? Ano ba kasi talaga siya? Tao ba talaga siya? Kung gayon, bakit ibang-iba na siya ngayon? Bakit nag-iba na kaagad ang kanyang itsura? Paanong nangyari iyon?
#
Weekly Power Status
-- Power
Ranking 
-- Power
stone