"Can we talk Ann?" Tanong niya na may bakas na nagmamakaawa sa atensyon ko. Hindi naman ako masamang tao kaya tumango ako sa kanya at sinenyasan ko si Rina na lumabas muna sa opisina ko.
Sa pagupo niya sa silyang nasa harapan ng lamesa ko ay kinuha ko agad ang document na binigay sakin ni Rina kanina para basahin ito.
"Pinagsisihan ko na ang lahat Ann. I'm sorry."
Hindi ako nakatingin sa kanya pero nakikinig ako sa mga sinasabi niya. Hindi ko alam kung maniniwala ako sa paghihingi niya ng tawad sakin mas lalo na ilang beses na akong nakarinig ng ganyan.
"It's not his fault Ann. It was my fault nilasing ko siya nung araw na yun. Hindi ko lang talaga matanggap na ikaw ang mahal niya. " Makaawa niya sakin.
Mariin kong hinawakan ang papeles na binabasa ko. Pinanipis ko ang aking mga labi at kinunot ang noo. Nakakagigil siya! Anong klaseng pagdadahilan iyon? Ilang beses ko na iyong narinig. Sa TV, sa mga libro, pati ba naman dito? Ang kaibahan lang ay umamin siya! Wala ba silang maisip na matinong dahilan? Dahilan na kaya kong tanggapin.
Intentionally or Unintentionally, ginusto parin nila ang ginawa nilang dalawa. Ilang beses ako nagmukhang tanga para lang iligtas ang meron samin nu'n ni Xzavier pero nakakapagod na! Masyado na masakit tanggapin lahat na niloko niya ako!
Pinakalma ko muna ang sarili ko sa papagitan ng paghinga ng malalim at sa pagbuga bago ko bitawan't ilapag ang papeles na kungyari kong binabasa sa lamesa.
Lora was Xzavier girl best friend, bumalik siya noon sa pilipinas kung kailan naging kami na ni Xzavier. Kinaybigan niya ako pero hindi ko aakalain na may tangka siyang agawin sakin si Xzavier. Ilang beses ko silang nahuli pero nagbulag-bulagan ako pero yung may mangyari sa kanila sumosobra na, kaya ako na mismo ang bumitaw at nakipaghiwalay.
"Your wasting my time Lora. I don't take any stupid explanation, kaya maari ka nang umalis." Singhal ko habang tinuturo ang pintuan sa harapan ko.
"A-ann! Parang awa mo na patawarin mo na si Xzavier." Hamak niyang hahawakan ang bisig ko ngunit agad ko yun inawasan. Tumayo ako sa kinauupuan ko at muli kong tinuro ang pintuan.
"I said get out! I don't need your bullshit explanation!" Bulyaw ko sa kanya habang pinagdidilatan siya ng mga mata.
Bumagsak ang kabilaan niyang balikat at wala na siyang ibang sinabi para pilitan ako. Sa paglabas niya ay agad akong humagulgol sa iyak na maalala ko nanaman ang dating meron kami noon at kung pa-paano niya ako niloko.
It made me feel so low, weak and heavy at the same time. Huminga ako ng malalim at kinuha ang inorder kong whisky sa bartender.
After what happened earlier, it made me go here at this bar. Kasanayan kasi natin na ang alcohol ang nagpapagaling sa atin ngunit hindi sa mga ganitong problema. Mas lalo pang dumagdag ang sakit dahil ngayon ay kumikirot na ang sentido ko.
"I'll have one beer." A manly voice I've heard beside me. Bumaling ako sa puwesto niya, nakayuko't may kinukuhang pera sa wallet niya.
"I know I'm gorgeous so stop staring at me Miss whoever you are."
"I have a name, mister." I responded, slightly annoyed by the feeling he's giving me.
I massaged the temples of my forehead to ease the excruciating pain that my headache is giving me.
"Is it your first time to drink?" He asked. I nodded at him while my eyes can barely open to see the slight of his face. Kainis dapat pala hindi ako uminom!
"Excuse me, can I also have a water for her?" He ordered at the bartender. Ayoko magkaroon ng kahit anong utang na loob sa kanya baka kasi pagsisihan ko sa huli ang ginagawa niyang kabaitan sa'kin ngayon.
"Tinatamad ako kumuha ng pera sa bag ko kaya wag na." Walang gana kong sagot.
"No it's my treat." He confidently answered. Ito na nga ba sinasabi ko!
"Hindi! Babayaran ko na tubig ko." Inis kong sagot at pilit na kinuha ang slingbag ko sa tabi ko.
"Come on Miss whoever you are, the water here is free." He chuckled. Gusto ko siya tignan ng masama kaso sagabal yung sakit sa ulo ko.
"I said I have a name! Mister."
"I'm being equal here, you call me Mister and I'll call you Miss whoever you are unless you want to know my name?"
Kalalaking tao ang landi-landi!
"Here's your water Ma'am." Lapag ng bartender sa harapan ko. I get it and drink it straight. Slight of my drunkenness fade away like a wind.
I stood up, getting ready myself to leave this place but one glance from his eyes made me stopped for a minute.
His brown eyes makes him masculine, mysterious and also manly. I gulped and averted to avoid the charm he's giving me. Damn! Is this a kind of contact telling me that he wants me?
Gosh! Sobra siguro ang nainom ko at kung ano-ano na naiisip ko. Ayoko naman husgahan ang mga titig niyang nakakalaglag ng panga.
"Do you want something?" He curiously asked in a euphonious voice.
"Are you flirting with me?" I raised a brow as I asked him with a crossed arm against my chest.
Humilig siya palapit sa akin na may suot nakakapanglokong ngisi sa kanyang labi.
"I don't flirt nor chase girls. They chase me."
— New chapter is coming soon — Write a review