Chapter 37: แอปเปิลผลที่ 37 ความสุข

"นั่งนิ่ง ๆ สิคับฟ้า"

สองมือแกร่งไม่ปลดพันธนาการโอบรัดเอวคอดของคนรักให้อยู่บนตักแกร่ง คอยดื่มด่ำกับกลิ่นหอมอ่อน ๆ จากเนื้อกาย ซบหน้าหล่อคมคายหลับตาพริมแนบหลังฟังเสียงหัวใจเต้น ตั้งแต่กลับจากห้างสรรพสินค้ามาสักพักหนึ่ง...ณธีร์ไม่ยอมปล่อยคับฟ้าเป็นอิสระขณะกำลังอิ่มเอมนึกย้อนถึงคำพูดและการกระทำของคับฟ้าที่แสดงความเป็นเจ้าของเขาต่อหน้าอันดาในที่สาธารณะ ไม่สนใจสายตาของใคร ๆ ถือเป็นอีกหนึ่งวันที่ถูกบันทึกไว้ในความทรงจำแห่งความสุข

ต่างจากอีกคนเมื่อได้สติครบถ้วนปราศจากอารมณ์แง่ลบเข้ามาปรุงแต่ง กลับกลายเป็นว่ารู้สึกเขินอาย ในช่วงเวลานั้น มีใครเข้าสิงตัวเขาอยู่กันนะ คับฟ้าถึงกล้าพูดกล้า แถมยังแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของออกไปอย่างนั้น ซึ่งเป็นครั้งแรกในชีวิตของคนอายุ 32 ปี

...คับฟ้าเวอร์ชันสองช่างน่ากลัวอะไรอย่างนี้