Chapter 378: บทที่ 174-4 พึ่งพาอาศัย

บทที่ 174-4 พึ่งพาอาศัย

หลังจากกลับถึงค่าย นางก็เห็นเงาคนผู้หนึ่งกำลังยืนอยู่ตรงหน้าประตูใหญ่นิ่ง ไม่จำเป็นต้องขยับเข้าไปใกล้มากกว่านี้ นางก็พอจะเดาออกว่าคนตรงหน้านั้นคือผู้ใด

หญิงสาวเดินเข้าไปหาอย่างช้าๆ ใบหน้าติดซีดขาวเล็กน้อย สายลมบางเบาที่พัดมาจากที่ไกลๆ พาเอาเส้นผมยาวของนางขยับตาม บังเกิดเป็นภาพงดงามจับตาภาพหนึ่ง ฉู่หลีย่นคิ้วทันที ขณะที่คิดจะระบายอารมณ์ใส่ ทันทีที่เห็นสภาพดังกล่าวของหญิงสาว ฉับพลันก็ให้พูดสิ่งใดไม่ออกไปชั่วขณะ

ชิงเซี่ยกระโดดลงมาจากหลังม้า เดินเข้าไปหาเขาด้วยแผ่นหลังเชิดตรง ก่อนจะยื่นแขนทั้งคู่ออกไปโอบรอบคอของฉู่หลีเข้าหาตัวอย่างเป็นธรรมชาติ ซุกไซร้ออดอ้อนอยู่ในอกเขาเช่นนั้น