บทที่ 163-2 เริ่มต้นการบุกแดนเหนือ
ยาสีผึ้งสีขาวถูวนลงไปชั้นแล้วชั้นเล่า ความเย็นสบายนั้นทำให้รู้สึกสบายขึ้นโขเลยทีเดียว ชิงเซี่ยถูกฉู่หลีคว้ามือมาจับ นั่งนิ่งๆ ทั้งสองก้มหน้าต่ำ แสงไฟขมุกขมัวส่องมายังร่างของพวกเขา สะท้อนเสื้อผ้าของคนทั้งสองจนดูเหมือนก้อนเมฆลอยเด่น สีดำและสีขาวถักทอขึ้นมาอยู่ด้วยกัน เหมือนเสื้อผ้าที่ทำขึ้นมาจากผ้าม้วนเดียวกัน ช่วงเอวของฉู่หลีแขวนแผ่นหยกสีขาวล้วนไปทั่ว เมื่อมองตัวหนังสือที่อยู่ด้านบนอย่างละเอียด ก็พบว่าเป็นอันเดิมกับที่ต้าหวงนำพาไปยังเป่ยฉินด้วย ชิงเซี่ยชำเลืองมองไปยังหยกชิ้นนั้น เรื่องราวในอดีตมากมายได้ถาโถมเข้ามาในใจ กาลเวลาผันผ่าน คืนวันหลั่งไหลดังสายน้ำ เพียงพริบตา ก็ผ่านมานานถึงเพียงนี้แล้ว
ภายในความทรงจำ ดูราวกับคนทั้งสองคนไม่เคยได้นั่งเงียบๆ เช่นนี้เลยสักครั้ง ดูราวกับการพบหน้ากันในครั้งนี้ ระหว่างพวกเขาได้เกิดความเปลี่ยนแปลงไปมากมายทีเดียว ไม่เหมือนกับเมื่อก่อนที่เอาแต่เกียจชังทิ่มแทงกันและกัน และยิ่งไม่เกลียดชังซึ่งกันและกันเฉกเช่นวันวาน ทว่าความเงียบที่ครอบคลุมเช่นนี้ กลับลึกล้ำเสียปานนั้น จนทำให้ทั้งสองคนไร้เรี่ยวและไม่กล้าที่จะแตะต้อง