บทที่ 135-2 งานเลี้ยงครอบครัวของสกุลฉิน
ชิงเซี่ยเดิมตามหลังฉินจือเหยียน มือหนึ่งยกชายชุดกระโปรงขึ้น อีกมือหนึ่งจับมือของฉินจือเหยียนที่ยื่นมาจากด้านหน้า เมื่อเห็นฉินจือเหยียนอยู่ในชุดสีขาวทั้งร่าง อารมณ์ภายในใจก็สงบมั่นคงขึ้นมากโข ในชั่ววินาทีนั้น นางก็ไม่กลัวอะไรอีกเลย พระตำหนักใหญ่ไท่เหอที่ส่องประกายสีทองและสีมรกตเรืองระยับที่อยู่ตรงหน้า ก็ดูไม่ค่อยสูงตระหง่านเหมือนที่เห็นตั้งแต่ครั้งแรก นางเชื่อมั่นว่า แม้นี่จะเป็นภูเขาห้ายอด ชายหนุ่มก็คงจะใช้ฝ่ามือปัดกระเด็นไปสู่ท้องฟ้ากว้างเพื่อนางได้ เหมือนกับที่พวกเขาที่กำลังกุมมือกันแนบแน่นเช่นนี้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ก็ไม่มีใครมาทำให้พลัดพรากจากกันได้