บทที่ 131-2 ขึ้นเป็นนายหญิง
ชิงเซี่ยนั่งอยู่บนรถ มองผ่านม่านก็เห็นบรรยากาศด้านนอกที่เต็มไปด้วยฝูงชน คิ้วสวยทั้งคู่ค่อยๆ ย่นเข้าหากัน ดวงตาของสาวใช้ทั้งสองอย่างชิงเอ๋อร์และปี้เอ๋อร์แฝงไว้ด้วยรอยยิ้มอย่างกระตือรือร้นของผู้ไร้เดียงสา ค่อยๆ เปิดม่านออกมา แล้วใช้นิ้ววาดเส้นเป็นรูป
ชิงเซี่ยกลับไม่ได้มีความคิดในเชิงบวกเช่นพวกนางแม้แต่น้อย ฉินอ๋องมีใจริษยา และมีจิตหวาดระแวงเป็นอย่างมาก ว่ากันว่ายามที่เขาเพิ่งจะขึ้นครองบัลลังก์นั้นเพื่อป้องกันไม่ให้เหล่าขุนนางคิดกบฏ จึงได้เปิดศาลภายในขึ้น ไม่ว่าจะเป็นบุตรภรรยาของชนชั้นสูง หรือคนขับรถม้าและสาวใช้ของเหล่าขุนนางชนชั้นล่าง ต่างก็สามารถส่งหนังสือถึงจักรพรรดิได้โดยตรง เพื่อรายงานถึงความไม่ซื่อสัตย์ของขุนนางและการกระทำแปลกประหลาดของพวกเขา ภายในสองปี เหล่าขุนนางจำนวนมากได้ถูกฆ่าตายเนื่องจากความผิดซึ่งแสนจะกำกวมไม่ชัดเจนนี้ จนประชาชาชนภายในของแคว้นฉินรู้สึกระแวดระวังกันเอง เหล่าบัณฑิตล้วนยอมสอนหนังสืออยู่ตามชนบทไม่ยอมเป็นขุนนาง หลังจากนั้นเหล่าขุนนางใหญ่ต่างพากันส่งหนังสือเพื่อคัดค้าน นโยบายนี้จึงค่อยๆ ถูกยกเลิกไป