บทที่ 110-3 หุบเหวแห่งความสิ้นหวัง
“องค์ชาย!” เสียงกระหึ่มดังก้องมาจากทางด้านหลัง นายทหารจำนวนมากจากค่ายเหยียนจื้อรีบรุดขึ้นมาข้างหน้าประหนึ่งคลื่นยักษ์ที่ซัดสาดโหมกระหน่ำ องครักษ์ชุดดำที่ก่อนหน้านี้ยังฉุดรั้งฝีเท้าของพวกเขาเอาไว้อย่างสุดความสามารถ ยามนี้ไม่มีแม้เพียงครึ่งเสี้ยวของการเคลื่อนไหวให้เห็น พวกเขาเพียงแต่ยืนเบิกตาโพลงด้วยความงงงันตื่นตะลึง ราวกับไม่อยากจะเชื่อในทุกสิ่งที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้า
พละกำลังที่เหนือกว่าธรรมชาติเช่นนี้ ไม่ใช่ศิลปะการต่อสู้ ไม่ใช่ทักษะความสามารถ และก็ไม่ใช่สิ่งที่สมองจะสามารถจินตนาการถึงได้ในใต้หล้านี้!