Chapter 142: บทที่ 105-2 คนงามผู้ป่วนปั่นใต้หล้า

บทที่ 105-2 คนงามผู้ป่วนปั่นใต้หล้า

ลมแรงพัดผ่าน หญิงสาวร่างขาวซีดนั่งตัวตรงอยู่บนหลังม้า ร่างสวมเสื้อคลุมขนสัตว์สีขาว ให้บรรยากาศเย็นเหยียบบาดกระดูก หรูหราสง่างาม ใบหน้าสะอาดงดงามอย่างหาตัวจับยากและศีรษะตั้งตรง นางยืนอยู่ท่ามกลางกลุ่มคน เชิดหน้าขึ้นมองชายเย่อหยิ่งที่พัวพันรบเร้าและตัดไม่ขาดเสียทีตรงหน้า คลื่นในจิตใจโหมซัดม้วนวนราวทะเลคลั่ง ความทรงจำในอดีตปลิวว่อนอยู่ในหัว สั่นสะเทือนลมพายุหิมะบนฟ้า กระเทือนแผ่นน้ำแข็งบนพื้นผิวทะเลสาบ

รัชทายาทแห่งราชวงศ์ที่อุ้มนางผู้สลบไสลขึ้นมาแล้วร้องเรียกหมอหลวงยามที่เจอกันครั้งแรก

ชายที่ร้องคำรามอย่างสิ้นหวังราวกับผู้บ้าคลั่งที่อยู่ในทะเลเพลิงผู้นั้น

ผู้ที่บิดพลิ้วไม่ยอมรับความในใจของตัวเองในวังเหมันต์ และแม่ทัพผู้เย็นชาที่พูดจาวกวนไปมาเพื่อสั่งเสียให้นางดูแลร่างกายตัวเอง

ผู้ที่ต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับนาง ถูกงูพิษกัด เด็กน้อยผู้เหน็ดเหนื่อยจากความฝันยามดึกผู้นั้น