Chapter 107: บทที่ 084-3 กลิ่นหอมที่ลอยออกไปไกล

บทที่ 84-3 กลิ่นหอมที่ลอยออกไปไกล

สิ้นเสียงกระแทกของกีบม้าดังปัง ชิงเซี่ยหันกลับไปมองยังต้นเสียงอย่างรวดเร็ว ก่อนจะได้ยินเสียงฝีเท้าของม้าวิ่งมารวมกันทางนี้ ผ่านไปสักครู่ มันก็มาหยุดอยู่เหนือศีรษะ แล้วเสียงต่ำกดลึกของคนผู้หนึ่งพลันดังขึ้น “จัดการเก็บกวาดเรียบร้อยแล้วหรือยัง?”

“ใต้เท้าวางใจได้” อีกเสียงหนึ่งดังขึ้นต่อ กล่าว “จัดการเก็บกวาดเรียบร้อยแล้ว ไม่เหลือแม้แต่คนเดียว”

ได้ยินเช่นนั้นหัวใจของชิงเซี่ยพลันดิ่งลึก คนพวกนี้เป็นทหารมาจากที่ใดกัน หรือว่าจะเป็นทหารแคว้นฉินของฉินจือเหยียนจริง? หากว่าเป็นทหารของแคว้นฉิน แล้วเหตุใดเสร็จงานแล้วถึงไม่หนีกลับขึ้นเหนือ ทว่าต้องเดินทางย้อนมายังเส้นทางเดิม หรือว่าพวกเขาจะต้องกลับไปรับทหารที่เหลืออยู่ด้านหลังอีก? หรือว่ายังมีแผนการอื่น? ประโยคที่ว่าไม่เหลือแม้แต่คนเดียวที่พวกเขาเพิ่งกล่าวออกมาเมื่อสักครู่ รวมถึงฉู่หลีด้วยหรือไม่?

“จู๋หลันฮูหยินเล่า?”

“อยู่ด้านหลัง”