Chapter 87: บทที่ 075 โกลาหล

บทที่ 75 โกลาหล

“แม่นาง!”

ยังไม่ทันจะกลับเข้าไปในกระโจมพัก ฉับพลันองครักษ์ประจำตัวของฉู่หลีก็วิ่งขึ้นหน้ามาอย่างรวดเร็ว พลางกล่าวด้วยน้ำเสียงเร่งรีบ “ฝ่าบาทกลับมาไม่เห็นท่าน รอแล้วรอเล่าท่านก็ไม่กลับมาเสียที จึงได้นำคนส่วนหนึ่งออกตามหานอกค่ายเมื่อสักครู่นี้เอง”

“อะไรนะ?” ชิงเซี่ยชะงักกึก นางไม่ได้ไปนานขนาดนั้นเสียหน่อย เหตุใดต้องทำให้เป็นเรื่องเป้นราววุ่นวายใหญ่โตด้วย หญิงสาวรีบถามอย่างลนลาน “เช่นนั้นแล้วสวีเฉวียนเล่า?”

“แม่ทัพสวีเองก็ตามเสด็จฝ่าบาทออกไปด้วย แต่ว่ามีรับสั่งให้ข้ารออยู่ที่นี่เผื่อท่านกลับมา”

“เอาล่ะ ข้ารู้แล้ว” ชิงเซี่ยหมุนกายกำลังจะเดินไปยังทิศทางของโรงเลี้ยงม้า เล่อซงเองก็ก้าวขึ้นมาขวางไว้อย่างลนลาน แล้วหยุดฝีเท้านางไว้ก่อน “ฝ่าบาททรงมีรับสั่งหากแม่นางกลับมาให้แม่นางรออยู่ที่กระโจมใหญ่ ผู้น้อยจะรีบส่งคนไปรายงานฝ่าบาทให้ทราบบัดเดี๋ยวนี้”

ชิงเซี่ยตกตะลึงเล็กน้อย ก่อนพยักหน้ารับสองสามที แล้วเดินเข้ากระโจมใหญ่ไป