Chapter 83: บทที่ 072-2 โอบกอด

บทที่ 72-2 โอบกอด

พอมองตามร่างของคนผู้นั้นที่กำลังจะเดินจากไป ชิงเซี่ยก็อดไม่ได้รู้สึกรีบร้อนขึ้นมากะทันหัน ไม่ง่ายเลยที่จะเกิดสถานการณ์ให้นางได้เข้าไปแทรกแซง จะปล่อยให้เขาจากไปง่ายๆ เช่นนี้น่ะหรือ นี่ยังไม่ได้เกิดความวุ่นวายใดๆ ขึ้นเลย แล้วแผนการที่นางจะแอบหลบหนีไปตอนวุ่นวายจะไม่สูญสลายหายไปราวกับเงาของพระจันทร์บนผืนน้ำหรืออย่างไร

ในขณะที่นางกำลังคิดอยู่นั่นเอง จู่ๆ คนผู้นั้นก็โค้งตัวทำความเคารพอย่างง่ายๆ แล้วหมุนกายเดินจากไปทันที เขาไม่แม้แต่จะคุกเข่าลงสักนิด

“หยุดเดี๋ยวนี้!” น้ำเสียงคมชัดที่เต็มไปด้วยความโมโหอย่างเปิดเผยดังขึ้น

ทุกคนที่อยู่ที่นั่นรวมทั้งฉู่หลีด้วยต่างก็ตกตะลึงตาม พวกเขาหันไปมองยังต้นเสียง ก่อนจะเห็นเป็นร่างเล็กของชิงเซี่ยที่ค่อยๆ เดินออกมาจากกลุ่มคนก่อนจะไปหยุดอยู่ด้านหน้า นางมองไปยังแม่ทัพเกราะเหลืองด้วยแววตาเย็นเฉียบ กล่าวด้วยเสียงลึก “คิดจะจากไปง่ายๆ เช่นนี้หรือ?”