ราชันเร้นลับ 692 : ข้อสันนิษฐาน
เมื่อเห็นลูกเรือฝันทองคำกำลังพุ่งเป้ามาทางแอนเดอร์สัน ไคลน์เดินหน้าพลางกล่าวกับเดนิสในสภาพหันข้าง
“พาฉันไปที่ห้องกัปตัน”
“ต…ตกลง” เดนิสหันไปจ้องแอนเดอร์สัน
สำหรับตอนนี้ การช่วยกัปตันคือความสำคัญอันดับหนึ่ง… เดนิสพยายามเตือนสติตัวเอง
อันดับแรก ฝันทองคำปล่อยเรือลำเล็กลงมารับ ต่อด้วยการหย่อนบันไดสำหรับเดินขึ้น ฝ่าเท้าไคลน์จึงสัมผัสกับดาดฟ้าเรือโดยไม่ต้องใช้ยันต์ช่วย
แอนเดอร์สันซึ่งตามหลังมาไม่ห่าง เดินยิ้มมุมปากพลางเมินเฉยสายตาอาฆาตจากลูกเรือฝันทองคำ นักล่าอันดับหนึ่งกวาดตาไปรอบตัวราวกับได้กลับมายังบ้านเกิดที่ห่างหายไปนาน
จิตใจเข้มแข็งมาก… นั่นสินะ หลังจากทำให้ครึ่งเทพขุ่นเคืองใจ หมอนี่ถูกบังคับให้ขอโทษต่อหน้าทุกคนและต้องรับทำงานให้อีกฝ่าย แต่ถึงอย่างนั้นกลับทำเป็นเพียงเรื่องตลก กินข้าวได้ตามปรกติ… ไคลน์ถอนหายใจยาว เดินไปทางผู้ช่วยรองกัปตัน ‘โจเดอร์สัน’ และคนที่เหลือ
“สวัสดี มิสเตอร์สแปร์โรว์ ฉันคือบลู·โวลส์ รองกัปตันของเรือลำนี้” ชายสวมแว่นตาขาเดียว สูงราว 1.8 เมตร ทักทายไคลน์อย่างสุภาพ