Chapter 7: #นั่นผีนะครับแซน 7
TW : มีฉากบรรยายศพที่ค่อนข้างน่าสยองอยู่ท้ายตอนนะคะ!
หลังจากที่แซนกับพี่เวย์มาถึงห้องครัวที่เป็นที่ทำงานของพวกเขา พวกเขาก็ได้รับแซนวิชจากคุณแม่ครัวที่ทำงานกันอยู่ในครัวคนละชิ้นเป็นมื้อเช้า ก่อนที่งานหลักในคฤหาสน์แห่งนี้ของเขาและพี่เวย์จะเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ
งานของพวกเขาก็ไม่มีอะไรมากหรอก เพราะหน้าที่หลักในการปรุงก็จะเป็นของแม่ครัวอยู่แล้ว ส่วนแซนก็จะได้ทำเพียงแค่ช่วยเหลือเล็กๆน้อยๆเช่นการล้างวัตถุดิบ หรือการหันเนื้อหั่นผักชนิดต่างเตรียมไว้เฉยๆเพียงเท่านั้น
มันเป็นงานที่สบายเสียจนแซนยังรู้สึกงุนงง แต่เขาก็ไม่ได้คิดอะไรมาก บางที่ที่ครัวอาจจะกำลังขาดผู้ช่วยอยู่ก็ได้ เขาถึงได้มาทำงานแบบนี้
นอกจากหั่นและล้างวัตถุดิบ แซนก็ไม่มีอะไรอย่างอื่นทำอีก ส่วนทางด้านของพี่เวย์นั้นก็ไม่ได้ต่างจากเขาเท่าไหร่นัก หน้าที่ของอีกฝ่ายมีเพียงแค่ผสมส่วนผสมและเครื่องปรุงต่างๆที่แม่ครัวปรุงเอาไว้ให้เข้ากัน และต้องคอยดูเตากับหม้อเป็นระยะก็เท่านั้น
แม่ครัวหลักในครัวนี้มีกันอยู่สามคน แต่ละคนก็ต่างมีหน้าที่เป็นของตัวเอง เช่นบางคนทำซุป บางคนทำสลัด ส่วนอีกคนก็ทำเมนูเนื้อ อะไรแบบนี้ ทั้งบรรยากาศภายในครัวก็ยังไม่ดูเคร่งเครียดอย่างที่แซนเคยกังวล เพราะแม่ครัวทั้งสามนั้นใจดีกว่าที่เขาคิดเอาไว้มาก
ตัวอย่างเช่นในตอนนี้..
"น้องแซน เดี๋ยวเสร็จตรงนี้ก็เลิกงานช่วงเช้าได้แล้วล่ะจ้ะ เรากลับไปพักผ่อนที่ห้องก่อนได้เลยนะ เดี๋ยวช่วงเที่ยงๆค่อยมาใหม่ก็ได้" แม่ครัวคนหนึ่งเอ่ยพูดกับแซนอย่างใจดี สายตาของเธอที่มองมานั้นมีแต่ความเอ็นดู
"ส่วนมีดนั่น น้องแซนก็ใช้มีดนั้นไปเลยก็แล้วกันนะจ๊ะ พี่ว่ามันเหมาะกับเราที่สุดแล้ว"
"..ครับ" แซนยิ้มแห้งตอบกลับพี่สาวที่เป็นแม่ครัว ก่อนจะก้มมองมีดเด็กที่ทำจากพลาสติกสีสันสดใสในมือของตนเองอย่างอ่อนใจ
นี่พวกพี่ๆแม่ครัวเห็นเขาเป็นเด็กขนาดนั้นเลยหรอ?
เขาอายุยี่สิบแล้วนะ!
ทางด้านของเวย์ เขาก็แอบลอบมองท่าทางปลงตกของคนตัวเล็กอย่างเอ็นดู
แม้จะเพิ่งรู้จักกันได้ไม่นาน แต่ยิ่งเวย์ได้รู้จักกับแซนมากขึ้นเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรู้สึกเอ็นดูอีกฝ่ายมากขึ้นเท่านั้น ดวงตาใสซื่อและจริงใจที่หาได้ยากในโลกสยองขวัญนั้นสามารถดึงดูดเขาได้ตั้งแต่ครั้งแรก
นอกจากนี้ ความจริงใจของแซนไม่ได้ดึงดูดเพียงแค่เขาเท่านั้น แต่ดูเหมือนว่าจะดึงดูดเหล่า'ผี'ในคฤหาสน์แห่งนี้ด้วยเช่นกัน
ถูกต้องแล้ว..เหล่า'ผี'
จากการทำภารกิจในโลกสยองขวัญมาหลายโลก หนึ่งในพลังระดับสูงที่เวย์ได้มาจากภารกิจก็คือพลังในการมองออร่าของแต่ละคน ซึ่งพลังนี้ก็สามารถทำให้เวย์สามารถแยกได้ในทันทีว่าใครเป็นคน ใครเป็นผี และคนคนนั้นเป็นคนที่มีความคิดดีหรือเลวมากเท่าไหร่
หากเป็นออร่าของคนจะแบ่งเป็นสีขาว สีดำ และสีเทา ยิ่งคนคนนั้นเป็นคนชั่วมากแค่ไหน ออร่ารอบๆตัวก็จะยิ่งเป็นสีดำสนิทมากขึ้นเท่านั้น ส่วนออร่าของตัวเวย์เองก็ไม่ได้เป็นสีขาว แต่สีของมันนั้นเป็นสีเทาเข้มจนเกือบดำต่างหาก
ก็อย่างที่บอก เขาไม่ได้เป็นคนดีขนาดนั้น
แต่สำหรับแซน ออร่าของอีกฝ่ายส่วนมากนั้นเป็นสีขาวสะอาดจนน่าตกใจ แม้จะมีสีเทาอ่อนๆเจือปนบ้าง แต่นั่นก็เป็นปกติของมนุษย์ ไม่สิ ออร่าแบบนี้ถือว่าหาได้ยากมากๆแล้วต่างหากในช่วงอายุเท่านี้
ส่วนสำหรับเหล่าผี ออร่าของผีแต่ละตนนั้นจะเป็นสีแดง หากเป็นสีแดงอ่อนก็จะถือว่าเป็นผีและวิญญาณที่ดี แต่หากออร่ารอบๆตัวเป็นสีแดงเข้มมากขึ้นเท่าไหร่ ก็แสดงว่าวิญญาณตนนั้นก็จะยิ่งเป็นวิญญาณร้ายมากขึ้นเท่านั้น
และแม่ครัวทั้งสามที่เขาและแซนมาเป็นผู้ช่วยให้นั้น ต่างก็มีออร่ารอบๆตัวเป็นสีแดงกันทั้งหมด บ่งบอกว่าพวกเธอทั้งสามนั้นไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว
หัวหน้าแม่บ้านคนนั้นก็เช่นกัน เธอไม่ใช่มนุษย์ อีกทั้งออร่ารอบๆตัวของเธอยังเป็นสีแดงเข้มเสียด้วย แต่น่าแปลกที่สีของออร่าของเธอดูจะอ่อนลงตอนที่อยู่ใกล้ๆแซนเป็นพิเศษ
แต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่เคยรับรู้เรื่องนี้มาก่อน ดูจากการที่ยืนคุยกับเหล่าแม่ครัวโดยที่ไม่ได้รับรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นผีนั่น
เวย์ไม่แปลกใจเท่าไหร่หากจะมีคนที่รู้สึกเอ็นดูแซนแบบเขา แต่กับเหล่าผี เขาค่อนข้างที่จะแปลกใจอยู่นิดหน่อย เพราะเหล่าผีในความทรงจำของเวย์คือสิ่งที่จะคอยมาพรากชีวิตของผู้เข้าร่วมไปทีละคนอย่างไม่ปราณีมากกว่า
และเพราะแบบนั้น เวย์จึงต้องการไขปริศนาให้โลกสยองขวัญแห่งนี้จบลงเร็วๆ แซนไม่เหมาะกับที่นี่ อีกทั้งตัวเขาเองก็ไม่ต้องการให้แซนเป็นอันตรายเช่นกัน
เอาไว้ไปทำความรู้จักกันมากกว่านี้ในโลกความเป็นจริงก็ยังไม่สาย..
รอยยิ้มอ่อนโยนถูกเจ้าตัวเรียกขึ้นมาประดับบนใบหน้าอีกครั้ง "แซนครับ ถ้าอย่างนั้นพวกเรากลับกันก่อนดีมั้ยครับ"
ทางด้านของแซนที่คุยกับเหล่าแม่ครัวอยู่ก็หันไปตามเสียงเรียก ก่อนจะพยักหน้ารับตอบกลับไปอย่างว่าง่าย
"ได้เลยครับพี่เวย์ ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อนนะครับ" ประโยคแรกแซนพูดกับพี่เวย์ตามปกติ ส่วนประโยคหลังเขาหันไปพูดกับเหล่าแม่ครัวทั้งสาม
แซนเดินไปหาพี่เวย์ที่กำลังถอดผ้ากันเปื้อนออก เขาไม่อยากจะโม้หรอกนะว่าพี่เวย์ตอนถกแขนเสื้อขึ้นแล้วใส่ผ้ากันเปื้อนน่ะดูดีมากๆ ดูดีราวกับเป็นดาราที่หลุดออกมาจากทีวีเลยล่ะ!
เอ๊ะ..?
จะว่าไป..หน้าตาของพี่เวย์นี่ก็ดูคุ้นๆอยู่รึเปล่านะ? เหมือนกับว่าเขาเคยเห็นที่ไหนมาก่อนเลยยังไงยังงั้น แต่จะเป็นไปได้ยังไงกัน ถ้าเขาเคยเจอคนหน้าตาดีแบบพี่เวย์มาก่อน เขาก็ต้องจำได้แม่นอยู่แล้วสิ!
"แซนครับ แล้วเราจะไม่ถอดผ้ากันเปื้อนหรอ?" แซนพลันหลุดออกจากภวังค์ความคิดเมื่อได้ยินเสียงของพี่เวย์ทักขึ้นด้วยน้ำเสียงขำๆ
แซนก้มมองตัวเองตามที่อีกคนบอก ก่อนจะยิ้มแห้งออกมาเมื่อผ้ากันเปื้อนยังอยู่บนตัวเขาจริงๆ "จริงด้วย เดี๋ยวผม-"
"ถ้าอย่างนั้นแซนหันหลังมาสิครับ เดี๋ยวพี่ช่วยถอดให้" ร่างสูงพูดขึ้นด้วยใบหน้ายิ้มๆ
แม้รูปประโยคจะดูแปลกๆไปสักหน่อย แต่แซนก็หันหลังให้อีกฝ่ายอย่างไม่คิดอะไร และเพียงครู่เดียว ผ้ากันเปื้อนบนตัวเขาก็ถูกถอดออกไปแขวนไว้ที่ผนัง
"ไปครับ กลับไปพักกันก่อนดีกว่า หรือว่าแซนมีที่ที่อยากไปมั้ยครับ เดี๋ยวพี่เดินไปเป็นเพื่อน"
เมื่อได้ยินแบบนั้น แซนก็เงยหน้าขึ้นมองพี่เวย์อย่างงุนงง ถึงแม้เขาจะไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับโลกสยองขวัญก็ตาม แต่เขาก็พอจะรู้ว่าที่นี่มันอันตรายและไม่ควรจะเดินไปที่ต่างๆแบบสุ่มสี่สุ่มห้า
แต่นี่พี่เวย์กำลังชวนเขาไปเดินเล่น..
..ในโลกสยองขวัญ!?
หรือว่าเพราะพี่เวย์เป็นผู้เชี่ยวชาญ อีกฝ่ายก็เลยไม่กลัวอย่างนั้นหรอ?
แต่ทันใดนั้นเอง แซนก็พลันนึกถึงความเป็นไปได้บางอย่างออก
บางทีพี่เวย์อาจจะกำลังสืบหาอะไรบางอย่างเพื่อทำภารกิจรองหรือภารกิจลับของตัวเองอยู่ก็ได้ ดังนั้นก็เลยอยากไปสำรวจที่ต่างๆเพื่อหาหลักฐานสินะ!
ว่าแต่..แล้วเขาควรจะบอกให้ไปที่ไหนดีล่ะ?
หลังครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แซนก็ตัดสินใจพูดตอบกลับไป "ผมยังไงก็ได้ครับ พี่เวย์อยากพาผมไปที่ไหน ผมก็ไปได้หมดเลยครับ"
เวย์ที่ได้ยินคำตอบน่าเอ็นดูนั่นก็ถึงกับหลุดยิ้มออกมา "อย่างนั้นเองหรอครับ งั้นถ้าพี่อยากพาแซนไปที่ห้อง แซนก็จะไม่ปฏิเสธพี่หรอครับ?"
"อ..เอ๊ะ!?" ร่างบางพลันมีสีหน้าเหรอหราขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินประโยคเมื่อครู่
ป..ไปห้อง!?
"พี่ล้อเล่นครับ" เวย์เอ่ยขึ้นยิ้มๆพลางเหลือบมองเหล่าแม่ครัวที่มองมาทางนี้พร้อมกับกำมีดในมือแน่น "ถ้าอย่างนั้น เดี๋ยวพี่พาแซนเดินหาภารกิจรองทำดีกว่า พอกลับไปที่โลกจริง แซนจะได้มีพลังดีๆกลับไปด้วยไงครับ"
"คือ..ไม่เป็นไร-"
"แซนไม่ต้องเกรงใจพี่นะ มา ตามมาเร็วครับ" ยังไม่ทันที่แซนจะได้ปฏิเสธอะไร พี่เวย์ก็โน้มตัวลงมาจับมือเขาแล้วพาเดินออกไปจากห้องครัวทันที
แซนยิ้มแห้ง ที่พี่เวย์เสนอมามันก็ดีนะ ถ้าไม่ติดว่าเขาดันทำภารกิจรองเสร็จไปแล้วนี่สิ..
ในโลกนี้จะทำภารกิจรองสองรอบได้มั้ยนะ?
พี่เวย์เดินจูงมือเขาเดินในคฤหาสน์ไปเรื่อยๆด้วยท่าทางสบายๆราวกับที่นี่ไม่ใช่โลกสยองขวัญ แต่เมื่อพวกเขาเดินผ่านพื้นที่ตรงส่วนที่เป็นโถงของคฤหาสน์ พวกเขาทั้งคู่ก็ต้องชะงักไปเมื่อเห็นทั้งผู้เข้าร่วมและพ่อบ้านแม่บ้านในคฤหาสน์กำลังมุงดูอะไรบางอย่างอยู่
อะไรน่ะ? เกิดอะไรขึ้น?
ไม่รอช้า พี่เวย์พาเขาเดินฝ่าฝูงชนเข้าไปดูทันที แต่ยังไม่ทันที่แซนจะได้เห็นอะไร มือของพี่เวย์ก็เอื้อมมาปิดตาของเขาไว้อีกครั้ง
"มีคนตายครับ แต่แซนอย่ามองเลยดีกว่า" เวย์ที่มองภาพตรงหน้าอยู่ครู่หนึ่งพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
ภาพตรงหน้าของพวกเขานั้นดูน่าสยดสยองเป็นอย่างมาก ปกติแล้ว ตรงโถงของคฤหาสน์จะมีรูปปั้นของเทพีที่ถือตรีศูลอยู่กลางห้อง โดยตรีศูลที่รูปปั้นถือนั้นเป็นตรีศูลที่เป็นอาวุธของจริง และในตอนนี้ มันก็มีร่างของมนุษย์ที่น่าจะร่วงมาจากที่สูงถูกตรีศูลนั่นแทงทะลุร่างอยู่ ส่งผลให้ทั้งเลือดและเครื่องในต่างๆสาดกระจายออกไปทั่วบริเวณ
เหล่าผู้เข้าร่วมบางคนถึงกับอาเจียนออกมากับภาพอันน่าสยดสยองตรงหน้า และจุดที่สำคัญที่สุด ศพที่ตายนั้นก็เป็นหนึ่งในผู้เข้าร่วมเช่นเดียวกับพวกเขา..
แม้แซนจะมองไม่เห็น แต่กลิ่นคาวเลือดที่โชยไปทั่วห้องก็ทำให้เขาพอจะเดาได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ยิ่งเมื่อรวมกับเสียงกรีดร้องอย่างตื่นตระหนกรอบๆตัวเขานั่นอีก แซนเดาว่ามันจะต้องเป็นการตายที่น่าสยองมากแน่
และที่แซนได้ยินเสียงพูดจากคนรอบข้าง ดูเหมือนว่าคนที่ตายจะเป็นผู้เข้าร่วมเหมือนพวกเขาอีกด้วย
ทางด้านของเวย์ เขากวาดตามองเก็บรายละเอียดรอบๆอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนว่าผู้ที่ตายจะร่วงลงมาจากชั้นสามของคฤหาสน์ เพราะระเบียงของชั้นสามนั้นตรงกับบริเวณที่รูปปั้นตั้งอยู่พอดี
แต่นี่มันตอนกลางวันแสกๆ เวย์เลยคิดว่าผู้ที่ลงมือฆ่าน่าจะเป็นคนมากกว่าผี แต่เรื่องนั้นก็ยังไม่อาจตัดสินได้ในตอนนี้ เขาต้องมีหลักฐานมากกว่านี้ก่อน
เหล่าแม่บ้านในโลกสยองขวัญเริ่มกันคนออกและทำความสะอาดพื้นที่กันอย่างเงียบๆ ท่าทางของแต่ละคนดูเฉยชากับศพของผู้เข้าร่วมเป็นอย่างมาก พวกเธอทำราวกับว่านั่นไม่ใช่ศพ แต่เป็นเพียงแค่สิ่งของชิ้นหนึ่งที่ต้องทำความสะอาดก็เท่านั้น
ก็แน่ล่ะ เพราะในสายตาของเวย์ แม่บ้านเหล่านั้นล้วนเป็นผีทั้งหมด
เห็นที ในคืนนี้เขาคงจะได้ออกมาหาหลักฐานกันอีกรอบเสียแล้ว
ร่างสูงเงยหน้าขึ้นไปมองบริเวณชั้นสามด้วยสายตาเรียบนิ่ง
ครู่หนึ่ง เงาสีดำพาดผ่านบริเวณระเบียงแล้วหายลับไปอย่างรวดเร็ว
___________________________
มาแล้วว แต่ตอนนี้พี่เวย์เบาได้เบานะคะ อะไรคือการหยอกน้องว่าจะชวนไปห้อง!
ส่วนน้องกับคุมผีแม่ครัวกะคือ 555555 ต้องเอ็นดูขนาดไหนก่อนถึงให้น้องจับแต่มีดพลาสติกอ่ะ ฟิลเต้อเด่กเร้กของเหล่าผีๆนี่เค้าใส่กันหนากันจริงๆนะคะ 5555
#นั่นผีนะครับแซน
Weekly Power Status
-- Power
Ranking 
-- Power
stone