DaoistpRuDrI

หญิงชรา รูปร่างผอมซูบราวซากไม้แห้งกรัง ที่ไม่มีใครทราบว่าเธออายุเท่าไหร่ เด็กชายอายุไม่ถึงสิบปีที่ผ่ายผอม เขาสามารถสังหารคนทวงหนี้ได้ด้วยตนเองจริง ๆ หรือ ชายที่มีใจเป็นหญิง เขาโหดร้ายพอที่จะทารุณกรรมพ่อที่เป็นอัมพาตจนตายหรือเปล่า ภัณฑารักษ์หญิงสูงวัย ผู้สวมแว่นตาดำปิดบังดวงตาอยู่ตลอดเวลา ชายสูงวัยผมและหนวดเครายาว ผู้มีความเป็นศิลปินปรากฏอยู่ในภาพลักษณ์ ชายหนุ่มผมเกรียนที่พกพากล้องถ่ายภาพอันเขื่อง หญิงสาวที่เล่นโทรศัพท์มือถืออยู่ตลอดเวลา ผม ชายผู้หลบหนีจากโลกเข้าไปอยู่ในพิพิธภัณฑ์ศิลปะ… งานศิลปะเป็นการสื่อสารความรู้สึกจากผู้ผลิตงานไปยังผู้พบเห็น การจะเข้าใจงานศิลปะเป็นเรื่องที่อาจจะต้องตีความเพื่อให้เข้าใจจิตใจของคน ทั้งด้านมืดและสว่าง บางครั้งเป็นเรื่องของชีวิตที่เดินไปสู่ความตาย...

เจี้ยนเหวินศกปีที่ 4 (ค.ศ. 1402) เยียนอ๋อง จูตี้ เคลื่อนพลจากเป่ยจิงเข้าสู่ราชธานีนครหนานจิง ยึดบัลลังก์จากจักรพรรดิเจี้ยนเหวิน (จูอวิ๋นเหวิน) ผู้มีศักดิ์เป็นหลาน แต่เมื่อเข้าเมืองได้ปรากฏว่าจักรพรรดิหนุ่มทั้งไม่ออกมายอมแพ้ถวายบัลลังก์ให้ ทั้งไม่ยอมฆ่าตัวตายให้พ้นความอับอาย กลับเผาวังแล้วหายตัวไป กลายเป็นเรื่องลึกลับดำมืดในประวัติศาสตร์ว่าเขาหายไปไหน นิยายเรื่องนี้แต่งเติมจากจินตนาการนำจักรพรรดิหนุ่มเดินทางหลบหนีไปได้ด้วยความช่วยเหลือของสุดยอดฝีมือฉายา จอมภูต ที่มีฉากหน้าเป็นสัปเหร่อ ทั้งมีความสามารถปลุกซากศพขึ้นมาใช้งาน จักรพรรดิหนุ่มกลายเป็นสัปเหร่อน้อยเคลื่อนไหวเพื่อเอาชีวิตรอดหาโอกาสพลิกฟื้นชิงบัลลังก์