章節 8: Chapter 06: Pregnant
AS ALWAYS after lecturing the entire day, nandito na naman ako at nakayuko lang sa mesa, sapagkat marami pa talagang mga bagay na kung ano-ano ang kailangan kong i-improve at bigyan ng pansin sa section ko.
Habang nagwawasto ng mga papel ay may napapansin akong may isa sa mga studyante ko ang halos blanko ang lahat ng scores nito sa class record ko. Hindi naman ito zero, talagang wala ito sa klase.
When I checked the attendance sheet, ako ay napagulantang, dahil bakit ngayon ko lang ito napansin. Isang beses lang pala itong nagpaparamdam sa isang linggo. What's her problem?
I checked my papers as fast as I could, ngunit parang hindi ko talaga ito matatapos ngayon dahil hindi man lang ako nakakalahati. Wala naman din akong klase ngayon maliban nalang dito sa mga ina-asikaso kong mga papelis. I can set aside this papers, my work, just to give them an attention they need.
Matagal na at hindi ko ma-alala kung kailan ako huling lumabas dito sa unibersidad. Nandito lang naman din ang lahat ng hinanap ko kaya hindi na ako nag-abala pang magbyahe papuntang siyodad para mamili.
Nagbihis lang ako ng simpleng white polo at ripped jeans at suot ang brown kong satchel bag, at same color na leather shoes bago umalis.
Pumara na ako ng taxi at ibinigay dito ang address kung saan ako pupunta. Ilang minuto rin bago ako inihinto nito sa may tapat ng parang squater area.
"Manong, dito ba talaga ang address na'to?" Biglang tanong ko sa driver ng taxi. Hindi kasi pamilyar sa'kin ang lugar na'to at Isa pa ang daming dikit dikit na bahay, pa'no ko malalaman kung saan dito ang bahay nila.
"Yes po sir, dito po ang lokasyon ng address na ibinigay niyo" seryosong sagot naman ni manong driver.
Parang mapagkakatiwalaan ko naman 'tong si manong. Wala na akong magagawa nandito naman din ako.
"Ah, sige po manong salamat" sabi ko kay manong driver bago Ito umalis.
Kaharap ko ngayon ang maliit na daan ng squater area na kahit motorsiklo ay hindi makaka pasok dahil sa sikip nito.
Gagamit sana ako ng mapa, kaso na-alala ko isa pala ang lugar na'to na malapit sa dead zone. Kaya hindi na ito makikita sa mapa, sapagkat ilang taon daw ay mawawala na rin ang parte na'to sa mapa. Ito na rin siguro ang dahilan kung bakit nagsasama na ang mga ibat-ibang creatures.
Sa pagkakaalam ko, ang dead zone ay Isang lugar kung saan wala kang makikita, maliban nalang sa napaka itim na dilim, para bang tulad ng 'salamin' lahat ng nasa dead zone ay madilm at maulap-ulap lang ang iyong makikita.
Kinailangan ko pang tumagilid para magkasya, mabuti nalang at mga ilang hakbang ko sa loob ng maliit na daan sa squater area ay unti-unting lumuluwag ang daan hanggang sa nakarating ako sa may mga tambay na nag-iinoman.
Hindi lang basta tambay, they are dwarfs. Maliliit ito na mga tao ngunit mas malaki pa sa nga unano. May mataas itong mga tainga, malalaking katawan na parang gasol, malalabong balbas at nagmimistula silang nga napaka-cute na mga matanda.
They invited me to join them for a drink but I immediately declined. I am interested with them, however I have something to do here.

Aside from that, I don't like alcoholic beverages, I would rather drink fresh tea than beers that will make my stomach fat. Baka bigla nalang itong lumaki na parang lobo. Sayang naman ng abs ko. Aside from that, working out is very hard for anybody, kailangan pa ng mataas na determinasyon para magawa ang bagay na ito.

Ilang liko rin ang niliko ko at hanggang sa naglakas loob na akong tanungin ang mga batang naglalaro ng Chinese garter. Batang matanda?-Hindi, mga bata talaga na dwarfs! Nakakatawa lang kasi tignan na kahit 'yung mga babae ay may mabarako ring katawan.
I asked them if they knew Shannalie Valdez and a big smile formed on my lips as they nodded, which meant they knew Shannalie and they knew where she lived.
Nag-volunteer na ang isang cute na batang babaeng dwarf na may malaking katawan na kahit may mga sipon pa 'tong nagkalat sa mukha papunta sa tainga ay masaya itong naglalakad. Sinundan ko 'to sa pasikot-sikot na daan hanggang sa tumigil Ito sa may tapat ng parang cave.
"Asan na bata?" I asked her pointly. Nagtataka kasi ako kung bakit ako dinala nito sa isang cav-
Napatigil nalang ako ng may lumabas na babae mula dito. At alam kong siya 'to, Ito ang studyante ko. Then why she's here? Don't tell me that this is her-
"Sige kuya, aalis na'ko" sambit ng bata bago tumakbo paalis. Hindi ko na tuloy nagawang makapagpasalamat, gigil ata 'tong maglaro.
Tulad ng lagi kong ginagawa ay nililinisan ko muna ang aking lalamunan upang makuha ang atensiyon nito. Ngunit laking katangahan ang nagawa ko dahil bigla nalang akong nabulunan sa sarili kong laway. Ilang beses na'to nangyari sa'kin bakit ba kasi.
Nakakahiya man ay okay nalang din dahil agad itong lumapit sa'kin.
"S-Sir?!" Sigaw nito habang nabitawan nito ang dala-dalang rubber na flower pot at tumakbo,
My sweat become visible dropping from my forehead down to my neck, I can literally hear my own gulp, when I saw two mountains bouncing coming towards my direction.

I-I mean I'm just stars track for how pretty she is. And I didn't know that a goblin can live on a cave in the back of squatter area?
Hindi pa rin nawawala ang atensiyon ko dito, at pilit ko nalang pinigilan ito,
"Are you okay? Bakit nandito ka?" Sunod sunod nitong tanong habang nakayuko hawak ang dalawang tuhod at nakatingin sa'kin. Oh dios!
Please lumayo ka katuksuhan, I am a professional teacher and I must not do this kind of things!
Pinahiran ko ang mga pawis na tagaktak tumutulo sa aking katawan, napapansin ko rin na lumalaki na 'yung ano-lumalaki na 'yung dead zone, oo, 'yung dead zone lumalaki. Dahil makikita dito na malapit na sa cave na tinitirahan niya ang itim na mist.
Matapos kong pahiran ang mga pawis at sa halip na sagutin ang mga tanong nito ay umupo nalang ako sa flat at crack na bato. Inalokan niya pa ako ng tubig na agad ko namang kinuha at inubos lahat, para maibsan 'yung init na nararamdaman ko.
Napakalaki-este-init oo napakainit kasi ng panahon, bakit pa ba kasi tatlo 'yung araw sa mundo na'to.
Balak ko sana itong tanungin kong dito ba talaga ito tumira, pero napaka-obvious naman kung itatanong ko pa 'to.
"Sinong kasama mo dito?" Binasag ko na tanong sa mapayapang paligid. Naisip ko na baka hindi niya ito sagutin dahil sa hindi ko sa pagsagot sa itinanong nito.
Bigla itong huminto sa kanyang ginagawa na para bang tumigil ang kanyang mundo. Pilit kong ina-alala kung may mali ba akong nasabi? Ngunit parang wala naman. Inilagay nito ang bulaklak na balak sana nitong itanim at napatunganga nalang sa kawalan.
I started to worry about what really caused her to suddenly stare out of nowhere. Ilang minuto rin bago ko napansing tumutulo na pala ang mga luha nito. Sa pagpatak ng kanyang mga luha ay ito rin ang simula sa pagpatak ng mga n-niyebe?
Napakainit tapos biglang nagka-nyibe. Naguguluhan pa rin talaga ako sa mundong 'to.
Mas lalo na akong nag-alala dahil baka may nasabi talaga akong hindi dapat sabihin.
"A-Are you okay, Ms. Valdez?" Nauutal kong tanong.
Pinahiran nito ang mga luhang tumatagaktak sa pisngi at pilit na sinoot ang mapait na ngiti.
"I'm okay sir" sabi nito habang lumingon sa'kin ng nakangiti.
Okay naman, wala namang masamang ngumiti pero bakit kailangan pa talaga inaalog-alog 'yung mga maalamat na bundok nito.
"Tell me what's wrong Ms. Valdez. I know you're not okay. Anong silbi ko kung nandito lang naman ako at hindi malaman ang problemang pilit mong tinatago? I'm here to help you Ms. Valdez. Not as teacher but as a person that cares for the person I know"
After I said those phrase, she let out a deep breath before saying the words that makes me more worry.
"I am pregnant. And my parents rejected me as well as the father of this baby, not included this black mist.." It was as if I was deaf to the words she uttered.
Tama ba ang narinig ko na buntis ito? Ang mas malala pa ay iniwan siya ng nakabuntis at ni-reject pa ng magulang?
"I'm three months pregnant and supporting my own goods. I also don't have money for school expenses. Even a taxi fare is not enough. Tumatanggap nalang ako ng mga labahin sa kabilang baryo nasa ganon ay matugunan ko ang mga gastusin dito," she nodded while explained everything in calmly. Para bang wala lang ang lahat ng 'to sa kaniya at mukhang sanay na Ito sa mga nangyayari, oh 'di kaya'y pilit lang nitong tinatakpan ang kanyang totoong nararamdaman.

"Tell me honestly Ms. Valdez, do you really want to finish your study?"
Ang kaninang yumuyuko ay biglang umangat ang ulo nito at tinignan ako ng diretso.
"If you're willing to pursue your study I ca-"
"Yes sir!" Diretsahang putol nito. Nakikita sa kanyang mukha na hindi siya nagbibiro at halatang siya ay seryuso.
"For any cost I'll continue my studies, not for my self but for the sake of my baby" dagdag pa nito.
She's one of the scholar students, so her bills in school are not that big. For the taxi-no it's not safe for her baby na mag ba-byahe. All I can do is to get a confirmation from the principal so that I can give her an special modules. But the thing is, how should I give her basic needs?
Food, shelter and clothes. Iyan 'yung basic needs kaya kailangan itong tatlo ang maibibigay ko sa kanya.
Naalala ko noong unang araw ko sa Unibersidad na Isa ang mga matang 'to ang may tinatagong itim na bulaklak na naka tiklop. Mga bulaklak na kailangan kong laanan ng oras para magkakulay, mga bulaklak na kailangan kong diligan para mamulaklak ng tuluyan.
"Saan ba dito ang malapit na grocery store?" agad kong asik sa kanya.
"Uhm, paglabas mo dito sa squater area, kumanan ka at maglakad ka nang ilang kilometro at kumaliwa ka at makikita mo na 'yung malaking building" paliwanag nito.
Nagpapanggap ako na bibili ng mineral water sa grocery store. Umalok naman siya ng tubig ulit, pero sinabi ko na naghahanap ako ng flavored water. Kaya pumayag itong umalis muna ako ng sandali.
Paglabas ko sa Squater area ay sinunod ko lang ang mga sinabi nito hanggang sa narating ko na ang building na sinasabi niya.
Matapos iwinasto ng mga gwardiya ang bag ko ay agad na akong kumuha ng malaking cart at sinimulan na itong itulak papunta sa stasiyon ng mga dilata at ready to eat foods.
Matapos akong makapili ng medyo marami raming ready to eat foods ay dumako naman ako sa hygiene station upang kumuha ng ilang dosena ng shampoo, toothpaste at sabon. Pumunta na rin ako sa pantries para kumuha ng mga biscuits, slice breads, cookies. I also took two letters of distled water, Fresh milk and a sack of rice. And lastly, I took one whole chicken and one kilo of meat, then go to the cashier to pay.
Medyo marami-rami pa naman ang pera ko at isa pa wala naman akong paggagamitin nitong pera.
"8,302 pesos po lahat sir" maligayang sambit nang cahera sa'kin. I took my credit card at ibinigay Ito sa kanya.
Pero agad itong tumaas ng kamay "I'm so sorry sir, but we do not accept Credit card."
When I looked at my wallet again, I was shocked that there were only five hundred left. My God, what am I going to do!
"Saan ba dito makikita ang ATM niyo?"
"Sorry sir, we do not have an ATM here inside the building. I can only recommend the ones outside. When you exit here, turn left then when you see the Coffee Corner, next to that you will see the Machine."
"Okay miss, paki secure nalang ng mga binili ko" sambit ko sa kanya bago umalis para hanapin ang sinasabi nitong machine. Bakit ba kasi walang ATM yung building na'to.
Mabuti nalang at may alam 'yung kahera sa mga sinasabi nito, sapagkat ang iba ay inuulit pa ang salitang Machine sa ATM, hindi siguro nila alam na ang kahulugan ng ATM ay Automated Teller Machine. Kaya hindi mo na kailangan pang sabihin ang word na machine ng kapag bibigkasin mo ang ATM.
Anyway, sinunod ko ang mga sinabi nito hanggang sa nakita ko na ang Coffee Corner na sinasabi nito and look what I found.
One of the most captivating student I have, she's wearing a caramel hue blazer with simple white t shirt inside of it, which is perfect in her beret hat. She's reading a book while next to her was the coffee she ordered.
Tatawagin ko sana 'to ngunit 30 minutes lang ang ibinigay na Maximum time ng cashier.
I don't have any choice but to let her continue what she doing. Wala akong magagawa kung hindi ang hahayaan Ito sa kanyang ginagawa.
Nag-withraw na'ko ng sakto lang saka bumalik, bago ako bumalik sa grocery store ay napasulyap muna ako sa kaniya. Hindi pa rin ito gumagalaw at nakadungaw pa rin ito sa kanyang binabasa. I already said this twice, but her outfit is perfect with this small drops of snow falling from the sky.
"Thank you for shopping with us sir!" Maligayang sambit ng cashier ng matapos akong magbayad.
Kumuha na ako ng taxi dahil hindi ko kayang dalhin ang lahat na'to.
"Dito lang kuya" sambit ko kay manong driver na ngayon ay nakakunot ang noo.
"Sigurado kayo sir? dito kayo tumira tapos ang dami ng binili niyo?"
Naalala ko tuloy ang reaksiyon ko kanina noong inihinto ako ni manong driver dito. Siguro nagtataka lang 'to kung bakit ilang kilometro lang ang binyahe namin.
"No manong, this is not for me."
Pagkabigkas ko ng mga salitang 'yon ay bigla nalang lumaki ang mata nito. Agad itong lumabas sa taxi at pinag buksan ako ng pinto. Nagmumukha tuloy akong celebrity dahil sa ginawa niya.
"Tutulungan na kita" maligayang boluntaryo nito.
"Sige manong, salamat"
Bitbit ko ang mga dilata at samot saring bilihin samantalang si manong driver naman ang nag dala ng isang sako ng bigas.
Malayo palang ay nakanganga na si Shannalie na para bang nakakita ng multo.
Yes, I bought all of this stuff for her and for her baby. I'm just glad that even her legal family and boyfriend was rejected her, she still fighting and still managed her new existing family.
Malayo palang ako ay nabitawan ko na ang mga dala ko dahil bigla nalang ako nitong niyakap ng napakahigpit.
Ughng-lambot..
I just didn't mind this and a few tears dropped in my eyes, what was the last time someone hugged me?
Iba lang talaga ang pakiramdam kapag may yumakap sayo. It's very comfortable and it hits different.
Ilang segundo ay bumitaw na ito sa pagkakayakap at pinasalamatan ako. Ngunit mas nanlaki ang mata nito matapos kung sabihin ang nais kung sabihin.
"For you to stay healthy and fine, you can work at my house as one of the maid. Is that okay for you? And, meron ng free food, allowance and salary of course, meron ka ring sariling kwarto. Hindi kita masasamahan pero meron namang hahatid sa'yo."
Agad ko namang hinublot ang aking bag at kinuha ang whistle na ibinigay ni Lolo sa'kin at agad itong pinatunog.
Nagtaka silang dalawa kung bakit ko ito pinatunog.
At ilang minuto lang ay may isang parang may Leon na may pak-pak ang lumilipad, yes. Ibinigay ito ni Lolo sa'kin noong eighteenth birthday ko. Isa itong whistle kung saan makakapagtawag ng griffon ang kung sino man ang may ari nito. Lumaki nalang ang mga mata nila Valdez at ng taxi driver sa nakita.

Isa itong uri ng fusion animal na may katawan ng Leon pero may pak-pak at kuko ng Agila. Ito ay Isa sa mga pinakamabilis na transportasyon sa mundo na'to.
Kinausap ko ang Griffon at sinabi dito na ihatid si Shannalie sa Mansion. Malayo at matagal kasi kapag taxi lang 'yung sasakyan.
Nabigla rin sila ng lumapit ang mga dwarfs at lumuhod sa harapan k-ko?
Teka, hoy hoy ano na naman ngayon? Ano na naman ba ang nangyayari?
"command us, our lord.." sambit ng mga dwarfs habang nakaluhod sa harap ko.
_____
Last date updated: 04/25/22
Latest Update I : 09/26/22
每周推薦票狀態
-- 推薦票
榜單 
-- 推薦票