章節 12: Chapter 11

" Keep interested in your own career, however humble; it is a real possession in the changing fortunes of time."

---Desiderata

Isang oras na ang nakakalipas ngunit hindi pa rin humihinto si Marxo sa pag dadrive. Hindi ko naman alam kung saan niya ako dadalhin, isang oras na din akong nag iisip kung saan ba talaga kami pupunta. Hindi ko na kaya ang maghintay kaya naman I ask him.

"A-ah Ma-Marxo, where are we going? It's almost an hour that you keep on driving?"

"Don't you worry Mlaire, were going to our special place. Okay? Just sleep if you want to." Nakangiti niyang sabi sakin na parang walang nangyari kanina, hindi ko maiwasan na titigan siya. Mas tumangkad at naging malaki pa ang kanyang katawan, sa ka gy-gym siguro.

"O-okay." Sabi ko sa kanya at sumandal na lamang ako at pinikit ang aking mga mata, sana maintindihan niya ang desisyon ko.

Bakit parang may sumasampal sakin? I'm still sleepy, disturbo nga naman oh. Minulat ko na lamang ang aking mga mata at nagulat saking nakikita ngayon. His just one inch away from my face, pag nagkamali ako ng kilos, mahahalikan ko na talaga siya. Ano ba naman to?

"Marxo? What are you doing?" Tanong ko sa kanya, ang lapit lapit kasi ng mukha niya sakin.

"Please, just stay. I just want to see your beautiful face clearly, and you change a lot, Mlaire." Mababakas mo ang lungkot base sa tono ng kanyang boses. Nagbago nga ako para sa sarili ko not for other people. Sabi ng utak ko.

"Marxo." I can't answer him back dahil natatakot ako, baka ano pa ang maisip niya at umasa pa siya, buo na ang desisyon ko.

Nagtitigan lang kami hanggang sa magsawa siya at siya na ang lumayo at pinagbuksan ako ng pinto. Yes nandito pa rin kami sa loob ng kotse niya. Pagkalabas ko, namangha agad ako sa bahay na nakatayo na pinalilibutan ng mga halaman.

It's like my dream house, pero paano naman yon mangyayari eh iniwan nga niya ako. Hindi ba?

"Let's get inside. Don't be afraid, I won't bite you anyway." Paalala sakin ni Marxo. Mabait naman talaga siya kaso nga lang kasal na siya, ang hirap minsan intindihin ng buhay ng isang tao. There's a lot of problems, but we can over come with it.

Pumasok na kami sa loob at nakakatitig lang ako sa mga halamang nasa paligid. Ang ganda ng bahay na ito, nakakarelax at ang gaganda ng mga flowers. Roses, tulips, gumamela ang una kong napansin.

Napabalik lang ako sa realidad nang magpaalam si Marxo sakin na maliligo lang daw siya kaya naman naglilibot muna ako, pumunta sa kitchen, dining area, living room, terrace at pati na rin sa gazebo. Ang ganda ng pagka gawa ng bahay na ito, every detail of this house reminds me of my dream house.

Bumalik na lamang ako sa kitchen at nagluto para naman may makain kami dito. Tiningnan ko muna ang ref then I saw a fish. So i'm gonna fried this one and the ham also, nag luto na rin ako ng kanin ang tagal kasi ng biyahe papunta dito.

After kong magluto, I turn on the TV and waiting for Marxo to come here. Nanuod lang ako ng mga cartoons, I like cartoons lalong lalo na yong Tom & Jerry. Kaya ito ako ngayon nanunuod lang, ang tagal kasi ni Marxo. Puntahn ko na kaya sa taas, gutom na kasi ako.

Ganun pa din siya, ang tagal pa din maligo. Hinanap ko pa ang kanyang kwarto, haleer I don't know where his room so I decided to knock every room that I see. Finally after fifteen minutes of finding, nandito pala yung room niya sa dulo. Walangya naman oh pinagod pa talaga ako.

Knock. Knock. Walang sumasagot. "Marxo? Hey, Marxo? Open the door, please. I'm hungry!" tawag ko sa kanya pero wala pa ding sumasagot. Hindi pala nakasira yung pinto so I immediately enter his room and the next thing I know nakayakap na siya sakin. Oh my holly.

"Mlaire, please hear me. I'm here to settle things about us." Malungkot na pakiusap niya sakin at nanatili pa rin siyang nakayakap sa akin habang nagsasalita. Hindi na ako nag inarte pa at yinakap ko ulit siya kahit sa huling pagkakataon nayakap ko ulit ang isang taong naging parte ng buhay ko, 5 years ago.

"Then, explain everything Marxo pero wag ka nang umasa na babalik pa ako sa'yo. I just want to hear your side." Alam kong masasaktan siya sa mga sinabi ko pero ayoko lang na umasa pa siya dahil mismo ako hindi ko alam kong mahal ko pa ba siya o hindi na.

"Like what i told you earlier, nag pakasal ako sa Greece but believe me I don't love her and I didn't love her back. Sa tagal ng tatlong taon naming magkasama, many things happened in my life. My wife wants to have a child but I can't because I want you to become my wife and the mother of our child. Just you Andrea, after that my dad had a heart attack so I can't go back here because my dad really needs me and I'm the one who run our company."

He suddenly stop, and i hear him crying. Gusto ko rin maiyak dahil sa nangyari sa kanya sa greece pero gusto kong ipakita sa kanya na matatag at matapang na ako ngayon.

"I can't believe this Marxo, kung sana nagpadala ka ng sulat o di kaya'y tumawag ka sakin. Siguro maaayos pa natin to, but now I can't promise anything." Sabi ko sa kanya.

"I'm so sorry, nawala ka sakin dahil sa company ni daddy but I don't want to blame him because he build those company for our future.

Makalipas ang ilang buwan nag pasya akong i-divorce ang asawa ko. I can't live in our house every time I saw her, I want you to be my wife but now it's impossible."

"And after that, ako ang naging owner ng company ni dad sa Greece at the same time ako rin ang CEO. Mas umangat at umunlad pa ito, kaya nawalan ako ng oras sa sarili ko puro trabaho na lang ang inatupag ko at hindi ko na pinahanap ang taong mahal ko dahil nahihiya ako dahil naki pagbreak ako sa kanya ng basta basta na lang."

"Kaya ngayon nandito ako para magpaliwanag sayo, kahit alam ko na wala na akong pag asa sayo. I love you to the point na kahit pakawalan kita ngayon kakayanin ko. Basta makita kitang masaya, masaya na rin ako at wag kang mag alala joke lang yong mga threat ko sayo." Mahabang paliwanag niya, nakatulala lang ako dahil sa mga sinabi niya. Proud na proud ako sa kanya dahil naiintindihan niya ang situation namin ngayon.

"Marxo, I'm sorry dahil hindi mo na kita pinaliwanag ng maasyos. Now, I understand but I can't go back with you. Marami na din akong responsibilidad ngayon because CEO na rin ako."

"No, don't say sorry. Okay? It's all my fault, kung sana umuwi ako ng mas maaga ede sana happy family na tayo ngayon. Sayang ang mga panahon, sayang na sayang because of those sh*t!" Nagmura pa siya, iwanan ko kaya siya dito! "I knew that you are now the CEO of Villachin Company."

"How did you know?" Pa inosenteng tanong ko sa kanya, gusto kong tumawa ng malakas ngayon.

"Connections, silly lady." Abat naghahanap ng sakit ng katawan, upakan ko kaya siya.

"Tsk. Yabang!" Sabay irap sa kanya.

"Mlaire?" Tawag niya sakin, serious tone na naman siya at take note nakayakap pa rin siya sakin.

"Yes?" Tanong ko pabalik.

"Can I kiss you? For the last time, maybe?" He said.

"A-ah a-ah, teka lang pag iisipan ko." Kumalas na ako sa yakap niya at parang tanga na nag iisip sa gilid. Kumunot naman ang noo niya. Gaya pa rin ng dati, ang sungit sungit pa rin niya.

Pero wala namng masama kung pagbibigyan ko siya, diba? Total last na naman to eh.

Kaya lumapit ako sa kanya sabay tango , kumunot na naman ang kanyang noo kaya naman sinabi ko na sa kanya na pumapayag na ako at baka mag iba na naman yung mood nito. Ewan ko sa mga lalaki!

He just simply cupped my face and one inch nalang ang layo ng mukha niya sa mukha ko. Naaamoy ko na ang mabango niyang hininga, I miss him. I miss Marxo so much.

Naglapat ang aming mga labi at puno ito ng lungkot, saya, at pagmamahal. Kahit sa huling sandali nakausap ko at nakasama ang taong minsan ko nang minahal.

Natapos ang halik na iyon na pareho kaming hinihingal. Parang naubusan kami ng hangin dahil sa halik na iyon at yinakap na naman niya ako.

"Thank you Mlaire for listening me, I know ang hirap mong kausapin pero ngayon nag bago ka na. Naging mature kana, I'm happy for you." Alam kong umiiyak na naman siya ngayon pero wala na akong magagawa, ito ang gusto ko.

"Ewan ko sayo, sige na nga bati na tayo at tara na sa baba dahil gutom na po ako mister." Sabay himas pa sa tiyan ko.

"Okay, pero mag- hindi ko na siya pinatapos. Don't mind it nagluto na ako kanina pa, ang tagal mo kasing maligo tapos may nalalaman ka pang pa yakap yakap diyan." Biro ko sa kanya.

"Tsk! Let's eat." Yaya niya sakin.

Kumain lang kami ng kumain hanggang sa naisipan naming manuod ng horror movies, trip daw niya na mag movie marathon. Ede type niya, napasandal na lang ako sa balikat niya total friends na daw kami at maya maya lang parang gusto nang matulog ng mga mata ko kaya pinikit ko ang mga ito at natulog.

May narinig pa akong salita bago tuluyang nakatulog.

"I love you Mlaire, always and I'm setting you free.