章節 5: Chapter 1
THE twelve-year old Evangeline accidentally bumped into a lamp post. Napasapo siya sa noo sa sobrang sakit ng pagtama ng ulo niya.
"Aray!" Napangiwi siya. Hindi niya alam kung lasing na ba siya o hindi. Her father forced her to drink the whole bottle of beer earlier. At dahil ayaw na ni Eve na makatikim ulit ng mga malalakas na palo mula sa ama ay nagawa niyang sundin ang gusto nito. And then, her father would touch and fondle her breasts. Naiilang siya sa ginagawa nito kaya nagtangka siyang lumayo pero tanging sampal lang ang natanggap niya.
"Umayos kang bata ka! Ito lang ang magagawa mo para makatulong sa'kin! Baka nakalimutan mong pinapalamon kita!" Naalala pa ni Eve ang linyang iyon na madalas sabihin ng kanyang ama.
Maybe, if her father was talking to the eight-year old Eve, siguro ay baka umiyak na siya at nagdadalamhati dahil sa masasakit na salitang iyon mula sa kanyang ama. Pero hindi. At a very young age, nasanay na siya sa panghihipo ng kanyang ama sa katawan. Naiilang siya pero alam niyang hanggang doon lang ang kaya nitong gawin dahil maya-maya ay darating na rin ang nanay niya galing sa palengke.
Sa palengke nga ba o sa lalake nito? Alam naman ng lahat na may kinakasamang lalake ang nanay niya maliban sa ama niya kaya kapag umaalis ito ay alam na ng lahat kung saan ang tungo nito. Ni hindi man lang nito napapansin na siya ang ginagawang replacement sa mga pangangailangan ng ama na hindi matugunan ng kanyang ina.
Her father wasn't really raping her. Inuutusan lang siya nitong gawin ang mga mahahalay na bagay para makaraos ito ng tuluyan. She would give him a blowjob or let him touch her private parts. Pero sa tuwing hahawakan nito ang pinaka-sentro ng pagkababae niya ay nagpo-protesta siya.
She was young, innocent, and scared. Hindi niya alam ang mga dapat gawin para ma-protektahan ang sarili. She doesn't even know how to break free from her abusive father. Ang tanging iniisip niya ay ang makatapos ng pag-aaral para makawala na sa impyernong kinasasadlakan.
"Okay ka lang?" A big, calloused hand held her tiny waist firmly, dragging her thoughts to reality. Hindi pa man siya nakakalingon ay alam na niya kung sino iyon base lang sa boses at haplos ng kamay nito.
"K-Kuya Hef, okay lang ako." Pilit niyang inalis ang kamay nito sa bewang niya pero napasinghap siya nang pinihit siya nito paharap at hinaplos ang noo niyang namumula.
"Ang tanga mo kasi," he smiled, showing his perfect set of white teeth straight from a toothpaste commercial. Ang mga berdeng mata nito ay ngumingiti at tila amused sa katangahan niya.
Hefner is twenty. Nag-aaral na ito ng Engineering sa isang sikat na college school sa bansa sa tulong ng scholarship.
Anak si Hefner ng kilalang hostess sa lugar nila na si Aling Raquel. Balita doon sa lugar ay isang kano ang tatay ni Hefner dahil kulay berde ang mga mata nito at maputi ang kutis. At the age of twenty, he looked ridiculously hot. Tuloy ay nagmukha siyang kawawang tuta dahil magkalapit ang mga katawan nila. Pakiramdam kasi ni Eve ay mukha siyang gusgusin.
"Okay lang ako, Kuya. Salamat." Tipid na ngumiti si Eve.
"Sabi ko naman sa'yo na Hefner na lang ang itawag mo sa'kin. Hindi naman halatang dose-anyos ka pa lang. Baka mamaya tumanda ako kaagad niyan," he chuckled, making Eve's young and gullible heart aflutter.
Napalinga-linga siya sa paligid. Walang masyadong tao sa daanan kung saan siya naglalakad dahil nanggaling pa siya sa likod ng mga kabahayan para manguha ng santol. Nagugutom na si Eve at hindi pa nakakauwi ang nanay niya kaya ang mga santol o bayabas na nakukuha niya sa mga likod-bahay ang ginagawa niyang pantawid-gutom.
"Bakit ka nandito, kuya?"
"Napadaan lang."
Her brows furrowed. "Papunta sa liblib ang daan na 'to. Mangunguha ka rin ba ng santol?"
"Hindi," he shrugged. "Nanggaling ako sa school at kakauwi ko pa lang.
"Hindi ba doon sa kanto ang daan pauwi? Bakit ka nandito kung napadaan ka lang?"
His cheeks reddened. "M-may...m-may pinuntahan lang ako. T-tapos nakita kitang dumaan kaya sinundan na lang kita. Why? Wala namang masama doon, di'ba?" Nag-iwas ito ng tingin.
Her brown eyes threw a questioned look. "Nang-ii-stalk ka ano?" Pinaningkitan niya ito ng mata. His cheeks turned into a bright red. Before he could talk, she asked. "Gusto mo rin magnakaw ng santol?"
His brows clashed. Natawa si Eve. "Huwag ka nang mahiya, Kuya." Kinuha niya ang santol na nasa bulsa ng palda niya. "Heto, oh." She placed it inside his pocket and giggled.
Nanatiling nakapako ang mga mata ni Hefner sa maamong mukha ni Eve at hindi iyon napapansin ng huli. She was too innocent and naive to understand the emotions underneath his green pools. When her hands slid into his pocket, he can't help but groan. Just a simple touch from Eve can send millions of heat to his groin. Kaagad niyang inalis ang makinis na kamay na iyon mula sa pocket niya.
"Okay na. Salamat." Mas lalong nagsalubong ang kilay niya nang makita ang pasa sa braso ni Eve. "Sinaktan ka na naman ni Mang Rene?"
Eve's eyes grew sadder and more vulnerable than before. Doon pinagsisihan ni Hefner ang katanungang iyon.
His eyes wandered around her body, searching for other marks and bruises. Tama ang hinala niya na binugbog na naman si Eve ng tatay nito. At dahil naka-bestida lang si Eve ay kaagad niyang nakita ang latay ng mga sinturon sa katawan ng dalagita. Her white, porcelain-like legs were evident of abuse, again.
Naaawa siya sa dalagita. Ni wala siyang magawa para tulungan ito.
Eve's eyes moistened with tears as she saw sympathy in his eyes. Tinakpan nito ang binti. "Huwag mo ako tingnan, kuya. N-nakakahiya." Her voice was bitter and low, almost inaudible.
Kung may magagawa lang sana siya ay nagawa na niya kaso wala. He tried pero nabigo siya. Inireklamo niya ang ginagawang pananakit ni Mang Rene sa anak nito pero sa huli ay walang nangyayari. Maraming koneksyon si mang Rene at palagi itong nakakalabas sa kulungan. Balita niya ay dati itong nagtrabaho sa isang druglord kaya lagi itong nakakalabas sa kulungan.
Hindi niya inalis ang tingin sa katawan ni Eve. She might be covered in bruises and all but heaven knows that it doesn't make her less attractive. Sa murang edad ay hindi mo aakalaing menor-de-edad pa lang ito. She looks like a matured young lady.
"Kuya, please. Huwag mo akong tingnan. N-nakakahiya." Unti-unting umagos ang luha sa mga mata ni Eve. "Madami akong pasa at sugat, kuya. Nakakahiya." She was trembling. Bakas ang paghihirap sa tono ng boses nito.
Hinaplos niya ang mukha ni Eve. He smiled. "Okay lang, Eve. May peklat rin ako kaya wala kang dapat ipag-alala. Parehas lang tayo. Alam mo 'yan, di'ba?"
Tumango-tango si Eve. "Pero mas marami 'yung sa'kin. Nakakahiya."
"Bakit? Nakakadiri ba 'yan?" Hindi naman. Your legs are fine. They looks so lush and soft."
Nasa grade 6 pa lang si Eve at graduating pa lang sa elementarya pero alam niyang magaling ito sa ingles. She loves reading books and mixing colors. Tuwing nagbabakasyon siya sa maliit na bayang iyon ay laging nanghihiram si Eve ng libro sa kanila. She reads basically anything basta pampalipas-oras sa school. Kadalasan nga ay doon na sa kanila natutulog si Eve dahil ayaw nitong umuwi at datnan ang ama nitong paniguradong lasing na naman.
Alam niya. Alam naman ni Hefner ang mahahalay na bagay na pinapagawa ni mang Rene kay Eve. Alam ng lahat ng tao sa lugar nila ang tungkol sa bagay na iyon pero lahat sila ay pinili na manahimik na lang. Ang tanging magagawa lang nila ay ang palaging yayain sa inuman ang tatay ni Eve tuwing gabi para masiguradong wala itong gagawing mas malala pa sa simpleng panghihipo lang na kadalasan nitong gawin sa anak.
Ilang araw ang lumipas ay nabalitaan nilang wala na si mang Rene. Binawian na ito ng buhay. Sa burol ay walang bakas ng kalungkutan. Lahat ng tao sa bayan nila ay nagsaya maging si Eve. Sa totoo nga ay noon niya lang nakitang masaya si Eve at walang bahid ng takot at lungkot sa mga mata nito. And she looks so beautiful. And her beauty seemingly haunted him for the rest of his life. Dahil walang babaeng nakahuli ng atensyon niya maliban sa dalaga.
Kinse-anyos na si Eve nang mga panahong tuluyan na itong tumigil sa pag-aaral. Naging serbidora ito sa isang strip club sa bayan at katamtaman lang ang kinikita. At dahil nga menor-de-edad pa lang ito ay ang tiyuhin muna nito sa ama ang nag-alaga rito. He thought that Eve's uncle would be better this time pero nagkamali siya. Minamaltrato rin nito ang pamangkin. One night, Eve was knocking frantically at his door. Nang pagbuksan niya ang dalaga ay nagpupuyos ang loob nito at halos hindi tumigil sa pag-iyak. When he asked her about what happened, she didn't answer. Nanatili lang itong nakayakap at nakapaloob sa bisig niya.
"Kuya. Hihingi sana ako ng pabor."
"Sure. Ano 'yon?"
She pushed him away gently and began to strip off her clothes. Nalaglag ang panga niya sa ginawang iyon ni Eve.
"Evangeline! Magbihis ka!" Galit na asik niya sa dalaga. Galit siya hindi dahil sa ginawa nito kundi dahil sa reaksyon ng katawan sa hubad na anyo ni Eve. Her body was beyond perfection. Her curves were at the right places. Her big, perfectly round breasts emphasizes the small, pinkish nipples. They were taut and in need of attention.
She has scars and bruises, yes. But that didn't make her less attractive and hot. She was like an angel sent straight from the heavens. Tila para bang may isang puting liwanag na nakatuon sa katawan ng dalaga. Her cheeks reddened. Her brown, tantalizing eyes dilated. Pero bakas ang kalungkutan at takot sa mata ni Eve.
"Kuya, hawakan mo ako, please." She started to sob. "Ayaw kong makuha niya ako, kuya."
"Ano ba'ng pinagsasasabi mo?" Nalilito si Hefner. Mabilis niyang pinulot ang mga saplot ni Eve sa nanginginig na mga kamay. Damn his hands! Para itong may sariling utak at napakahirap kontrolin. Well, he's just stopping his freaky hands from doing exactly what Eve wanted him to do.
Nang mapulot niya ang mga saplot ng dalaga ay kaagad niya iyong inabot dito at nag-iwas ng tingin. He stared at the white ceiling, hoping it could distract him from the temptation. Eve was like the delicious sight of food in front of a hungry, smitten beast. And it pains him to admit that he was the hungry beast desperate to have a bite. Ang matagal na niyang nararamdamang atraksyon para sa dalaga ay biglang umahon mula sa kaibuturan ng pagkalalake niya at mas lalo pa iyong tumindi.
He cursed. Hefner's body was literally shouting and begging for release. Nasasakal siya sa init na nadarama.
Bigla siyang natigilan nang mahagip ng tingin ng kanyang peripheral vision ang balat ng dalaga. May mga kagat at kissmarks ito sa leeg at sa bandang collarbone.
He slowly walked towards the sobbing young Eve. Hinaplos niya ang mga sugat at pasa ng dalaga sa katawan.
"Did he tried to..."
"Oo, kuya. G-gusto niya akong gahasain. M-mas masaklap siya kesa kay tatay, kuya."
He froze. Nag-igting ang panga ni Hefner sa sobrang galit. Akmang susugod na siya palabas ng bahay pero pinigilan siya ni Eve.
"Kuya, please. Huwag mo siyang susugurin. M-m-may baril siya. Baka..." she choked in a breath. "...baka patayin ka niya."
Bakas sa boses ni Eve ang kapaguran sa sobrang pag-iyak pero nanatiling walang magawa si Hefner para doon. Nag-iisip siya ng magandang gawin para matulungan ang dalaga. Her pretty eyes were blinded with tears. Ang buhok nito ay nakasabog at tila galing iyon sa malalakas na sabunot. Her luscious, plump, pinkish lips bruised. May pasa rin sa magkabilang braso ng dalaga. Claw marks.
"Magsusumbong tayo sa pulis. Sa DSWD. Sumama ka sa'kin-"
"Sinubukan ko na, kuya! Sinubukan ko na pero malakas ang koneksyon ni tito sa isang sindikato. Lagi siyang pinapaburan. K-kuya..." she sobbed. "Itago mo na lang ako, kuya... please."
"S-sige. Umakyat ka sa kwarto ko. Magsuot ka ng damit."
.
.
.
.
ILANG oras nakatulog ng mahimbing si Eve sa kwarto ni Hefner pero hindi siya makapag-isip ng mabuti. Nag-aalala pa rin siya para sa kaligtasan nito.
Iniisip niya na pumunta sa maynila at tanggapin ang tulong na inaalok ng bilyonaryong ama pero masyado siyang ma-pride para tumanggap ng tulong mula rito. All his life, bastardo ang tingin sa kanya ng legal na asawa nito kaya ayaw niyang magkaroon ng kung ano mang koneksyon sa ama.
Pero sa pagkakataong ito, napilitan siyang magdalawang-isip. His father has tons of connections. He could help him help Eve.
Napapitlag siya nang biglang tumili si Eve. She was literally kicking and shouting.
"Bitawan mo ako! Hayop ka! Nakakadiri ka!" She was sobbing and crying deliriously while her eyes closed. Obviously, she was having nightmares. The same thing he experiencing every single night.
Kaya siguro ganoon na lang kalalim ang pagtingin niya kay Eve ay dahil parehas silang nakaranas ng impyerno. The main reason why he was such a coward to pick a fight from an armed man was because of his past.
They were both broken. Both have ghosts and nightmares. Deep inside, he knew that offering his broken soul to Evangeline wouldn't make such a difference.
But maybe, just maybe, two broken pieces could join together and make a whole.
— 新章節待更 — 寫檢討
每周推薦票狀態
-- 推薦票
榜單 
-- 推薦票