章節 38: Chapter Thirty Eight
Nagising ako sa loob ng kwarto ni Tyler. Nakatulog ako sa sasakyan niya kagabi habang nagda-drive siya. Napayuko ako ng makitang suot ko ang damit niya. I think he cleaned me last night. Idk. Hindi ko naman napansin but I am not wearing anything other than his shirt.
Naalala ko ang nangyari sa kotse niya kagabi. Naramdaman kong uminit ang pisngi ko. I was so wild. What the hell was I thinking?? Mabilis akong tumayo mula sa kama at hinanap ang mga damit ko. Pumasok ako sa loob ng banyo pero wala doon ang mga damit ko. Saan ba niya nilagay?
Wala na akong choice. Lumabas ako ng kwarto para tanungin si Tyler kung saan niya nilagay ang damit ko, pero halos matumba ako ng makita siyang nagsasarili sa sala habang inaamoy-amoy ang panty ko. What the fuck??
Hindi niya ata ako napansin. Mabilis akong lumapit sa kanya saka inagaw sa kanya iyun. He looked at me then smiled.
"You're awake." aniya.
I rolled my eyes. "I need to go." walang kaemo-emosyon kong sambit.
Tumayo siya saka binalik sa loob ng short niya ang alaga. "Ihahatid na kita."
"No thanks. I can handle myself."
"I know but I want to."
"Wag na nga. Pahiram na lang ng banyo mo." tumalikod na ako sa kanya.
"Okey baby. I will wait for you."
Napakunot ang noo ko. Mabilis akong pumasok ulit sa kwarto at nagpunta ng banyo. Nilinis ko ang sarili ko. I groaned ng makita kung gaano kabasa ang panty na hawak ko. What the hell did he do? Fuck.
Matapos maligo ay lumabas ako at nangalkal sa mga gamit niya. Naalala kong may naiwan akong mga gamit rito. I'm sure andito lang yun. I was busy searching when I felt something on my butt. I looked at it at nakita ko na lang si Tyler na dinikit ang sarili niya sa akin. Agad akong lumayo sa kanya.
He chukled. "Nasasanay ka na talagang maglakad ng nakahubad sa harap ko." aniya.
Inirapan ko siya. "Where are my clothes? Kailangan ko na umalis. Male-late na ako."
Lumapit siya sa akin. Umurong naman ako. That was a wrong move though dahil ngayon ay nakakulong na ako sa pagitan ng mga braso niya whil he's looking at me intently. He opened his mouth. Napapikit ako sa kaba na baka ano ang gagawin niya.
"Give me your new number." bulong niya.
Napasinghap ako. Umurong siya ng konti palayo sa akin. "Why are you closing your eyes?" natatawa niyang tanong.
Napaigting ang panga ko. Tinapon ko sa kanya ang tuwalya na nasa buhok ko saka inis na umalis sa harap niya. Bwesit siya.
Bumalik na lang ako sa paghahanap ng mga damit ko. Saan niya ba kasi nilagay? Tinapon na ba niya??
Inis akong tumingin sa kanya. "Tinapon mo ba ang mga damit ko?"
"Why would I? It's in my closet, babe." aniya saka naglakad na papunta sa isang maliit na kwarto.
Noong una akong pumunta rito, napansin ko na yan but I didn't really think about it.
Pumasok ako sa loob kasama niya. Binuksan niya ang isang cabinet doon at andun nga ang mga gamit ko. Agad akong kumuha ng pares ng damit doon. Aalis na sana ako para magbihis ng bigla niya akong hilahin pabalik.
"Give me your new number if you want me to call you all the time." aniya.
"No thanks. I'm fine."
Ngumuso siya. "Baby naman eh... Nagtatampo ka pa rin ba? Kulang pa ba yung labing labing natin kagabi?"
Sinamaan ko siya ng tingin. "Stop calling me baby. We're done, Tyler."
"Nah. I don't think so. I can still see how much you love me."
Hindi ako nakasagot. Nanatili kaming nakatingin sa isa't isa. After ang minutes, ako na rin ang nag-break sa titigan naming dalawa.
"Your number." aniya sabay bigay ng phone niya sa akin.
Napakagat-labi ako. Hindi ko alam kung ilalagay ba o hindi. Ugh! Nakakainis siya! Sarap niyang ipakain sa pating. Lagi niya akong tine-tempt!
"Susunduin kita mamaya after ng klase mo. Ihahatid na kita sa trabaho mo." aniya.
"No thanks. Malapit lang naman yung restaurant sa school."
"Kukunin kita mamaya. Now, type your number para matawagan kita."
Inis kong tinype ang number ko sa cellphone niya. Kainis. Ang kulit. Mukhang hindi niya ako paaalisin hangga't hindi ko ginagawa ang gusto niya. I'm sure hindi na naman niya ako masisipot mamaya so whatever.
Padabog kong binalik ang cellphone niya sa kanya saka lumabas na ako mula doon. Pumasok ako sa banyo at nagbihis na. Bakit ba lagi kong nakakalimutan kung gaano siya kakulit? Paano nga ba naman niya ako nakuha kundi sa pagiging makulit niya? Alam na alam niya kasi ang kiliti ko.
Hindi nga niya ako sa university. Pababa na ako ng isara niya ang pinto. Nanggagalaiti akong humarap sa kanya. Kanina niya pa ako inaasar. Sarap niyang sapakin.
"Buksan mo! Sasapakin kita!" galit kong sigaw sa kanya.
He laughed. "Hindi ko pa natatanggap ang halik ko, sweetheart. Did I tell you how lovely you are with your new hair?" aniya.
I groaned. Buti at napansin pa niya ang buhok ko. "I hate you so much."
"I love you too." sagot niya. "Come on, baby, I'm waiting."
Gusto ko na talaga siyang sapakin pero mukhang wala akong choice. Nilapit ko ang mukha ko sa kanya at ng maglapat na ang mga labi namin, nanggigigil kong kinagat ang labi niya.
Mabilis siyang napabitaw. Nagdugo iyun dahil sa ginawa ko pero imbes na magalit ay tawang tawa pa siya habang pinapahiran ang dugo sa labi niya. "Aggressive." aniya.
I rolled my eyes. Nang buksan niya ang pinto mabilis akong lumabas mula roon at baka may maisip na naman siyang kalokohan.
Paglabas ko pa lang ng sasakyan, agad kong nakita si Stephanie na nakatayo malapit sa gate habang may hawak itong maleta. Pinagtitinginan na siya ng mga studyante. What the fuck is she doing here?
Lumapit siya ng makita ako. Mukhang hindi nito alam ang sasabihin. She looked tired and mukhang kakaiyak niya lang buong magdamag.
Hindi na ako nagtanong pa sa kanya. Saktong hindi pa umalis si Tyler. May 30 minutes pa ako bago ang unang klase ko. I knocked Tyler's car window. Mabilis naman niya iyung binuksan.
"Did you forget some--" hindi niya natapos ang sasabihin ng makita si Stephanie sa likod ko.
"Take us somewhere." wika ko.
Hindi na siya nagtanong. Mabilis niyang binuksan ang pinto. Lumabas si Tyler mula sa kotse saka tinulungan niyang mailagay sa likod ang maleta ni Stephanie. Inalalayan ko si Stephanie na makaupo sa likod. Sumunod ako sa kanya.
"What happened?" malumanay kong tanong kay Stephanie.
Nagsimula itong umiyak. "Pinalayas ako ni mommy. Alam mo namang hinihintay lang nilang may gawin akong hindi maganda para magkaroon sila ng dahilan na itapon ako sa kalsada."
Napamura ako. What the hell is wrong with my parents? She's pregnant for pete's sake!!
"I told her about my condition and she obviously didn't like it."
Napakunot ang noo ko. So hindi pa niya sinabi nung araw na dinala ko siya sa bahay? No wonder why mom's so chill when I went out.
"Hindi ko alam kung saan ako pupunta, Ken. Wala akong lugar na mapupuntahan."
Niyakap ko siya. I looked at Tyler in the mirror, nakatingin siya sa amin. He smiled at me.
"You can stay in my condo." wika ko.
"Hindi ko maalalang may condo ka."
I chuckled. "Well don't say no more, sister. I won it in a dare."
Nakita ko ang pagbabago ng itsura ni Tyler. Malamang alam na niya ang ibig sabihin nun.. And to think he stayed there for a night. I'm sure it pisses him off now.
"But is it okey?"
"Well, dalawa naman ang kwarto doon saka kung ayaw mong may kasama, pwede ako sa dorm."
She smiled. "Thank you, Ken. Hindi ko talaga alam ang gagawin kung wala ka. I'm happy you're my sister."
Napangiti na rin ako. Hindi ko alam na ganitong problema pa ang maglalapit sa aming dalawa.
每周推薦票狀態
-- 推薦票
榜單 
-- 推薦票