章節 202: 0202

บทที่ 202 : โจรจอมหื่นเหิมเกริม!

___________________________________________________

ข้างนอก เสียงหรีดเรไรร้องระงม

ในห้อง มีเสียงกรีดร้องโอดโอย

เป็นคืนเดือนมืดที่มีลมพัดแรง

“โอ๊ย! ปล่อยมือๆ! เจ็บๆ!”

“ไอ้หนูยิ่งโตยิ่งผยองใช่ไหม?”

“ไม่ใช่ครับ ไม่ใช่ ผมจะต้องไปแล้วจริงๆ นี่คืนสุดท้ายที่จะได้อยู่ที่นี่ด้วย แน่นอนว่าตัดใจไปจากที่นี่ไม่ได้จริงๆ! คุณเป็นคนที่ให้ผมเช่าห้องตอนที่ผมเพิ่งเรียนจบ แถมยังหาข้าวให้ผม ใส่ใจดูแลผมดีขนาดนั้น ผมซาบซึ้งและขอบคุณมากๆ จนไม่รู้จะตอบแทนยังไงดี คืนนี้กะมาคุยเรื่องที่จะไปนี่แหละ เพราะไม่รู้ว่าจะได้กลับมาอีกทีเมื่อไร แค่จะคุยกันแค่นี้ต้องลงไม้ลงมือบิดแขนผมเลยเหรอ!”

“แค่จะคุยแน่นะ?”

“แน่สิ คุยกันเฉยๆ!”

“งั้นก็พูดสิ พี่เหราของนายฟังอยู่”

“ปล่อยผมก่อนสิ ให้คุยท่านี้ผมจะคุยได้ไงล่ะ!”

เหราอ้ายหมิ่นขยับเข่าออกจากบนตัวเขา พร้อมปล่อยมือจากข้อศอกของเขา