บทที่ 276 (ไม่มีชื่อตอน)
มอบกลอนไปหนึ่งบท!
บนเวยป๋อพลันครึกครื้นขึ้นอีกครั้ง!
“มาดูเร็ว! จางเย่โพสต์เวยป๋อล่ะ!”
“ฉันต้องไปดูอาจารย์จางเย่แล้วสิว่าพูดอะไรอีก!”
“แม้นเป็นบุพการี ไยมิใช่บุตรกตัญญู? ว่ะฮ่าๆๆ!”
“ประโยคสุดท้ายโคตรคลาสสิก! ด่าได้ประเสริฐ! แถมไม่มีคำหยาบเลย! ไอ้หยา บันเทิงขั้นสุด! แล้วยังจงใจมอบกลอนบทนี้ให้กับบรรดา ‘บุตรหลานกตัญญู’ พวกนั้นก่อนด้วย?”
“จางเย่เปิดม่านฉาวอีกแล้วโว้ย!”
“อาจารย์จางด่าได้แสบสันต์บรรลัยแท้!”
“แน่นอนที่สุด! ฮุๆ อาจารย์จางคือผู้เชี่ยวชาญการด่าของพวกเรา! แค่พวกคดโกงประจบสอพลอไม่กี่คนในวงการนั่น ก็คิดจะฉวยโอกาสเลียแข้งเลียขาหลี่เทา? คิดจะเหยียบหัวอาจารย์จางเย่ด้วย? ฉันนี่อดขำสติปัญญาของพวกเขาไม่ได้จริงๆ! ชื่อเสีย(ง)ของอาจารย์จางเย่ฉาวโฉ่เสียขนาดนั้น เขาด่าคนตั้งมากมายเสียไม่มีชิ้นดี พวกนายก็ยังกล้าด่าเขาอีกเรอะ? ไม่หลาบจำอีก? ฮ่าๆ ตอนนี้ถูกอาจารย์จางด่ายับเลยไง? สมน้ำหน้า!”