บทที่ 164 : ลิขสิทธิ์ดนตรีของ ‘จันทร์กระจ่างจะปรากฏยามใด’?
_________________________________________________
ตอนเช้า
จางเย่งีบหลับไปเล็กน้อยในห้องเช่าของตัวเอง
พอเกือบสิบโมงก็มีสายนิรนามโทร. เข้ามา
“ฮัลโหล สวัสดีครับ” จางเย่รับสายพร้อมหาวหวอดขยี้ตาไปด้วย
“สวัสดีค่ะ นี่อาจารย์จางรึเปล่าคะ?” ฝั่งตรงข้ามเป็นเสียงของผู้หญิง ค่อนข้างเป็นผู้ใหญ่ พูดจาเฉียบคมชัดเจนฟังดูมีประสบการณ์สูง “ฉันชื่อฟางเว่ยหง คุณไม่น่าจะรู้จักฉัน แต่คุณคงเคยได้ยินชื่อจางหย่วนฉีแน่ ฉันเป็นผู้จัดการของเธอและเพิ่งได้ข้อมูลติดต่อของคุณมาจากสถานีโทรทัศน์ ขอโทษที่รบกวนนะคะ แต่ขอพูดอย่างไม่อ้อมค้อม พวกเราต้องการความช่วยเหลือจากคุณ”
ได้ข้อมูลติดต่อมาจากสถานีโทรทัศน์?
จางหย่วนฉีไม่ได้ให้เบอร์มือถือผมกับคุณหรอกเหรอ?
จางเย่พลันเข้าใจว่านางฟ้าซูเปอร์สตาร์ไม่ได้บอกใครเรื่องที่พวกเขาสองคนรู้จักกัน ก็ใช่นะ เจอหน้ากันสองครั้งความสัมพันธ์ก็คลุมเครือ อีกทั้งชายหญิงตามลำพังในที่ลับตาก็ไม่ใช่เรื่องที่ควรบอกใครด้วย “ให้ช่วยอะไรเหรอครับ?”
“ตอนนี้คุณว่างรึเปล่า?” ฟางเว่ยหงถาม