บทที่ 81 : คู่หูผู้ไม่อาจประมือด้วยได้!
ช่วงบ่าย
พระอาทิตย์สาดแสงจ้าจนในบ้านร้อนอบอ้าว
จางเย่เปิดประตูห้องเพื่อให้อากาศถ่ายเท เหยียบถูกแผ่นโฆษณาที่สอดไว้ใต้ประตู เมื่อหยิบขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นเมนูจากร้านอาหารฟาสต์ฟูดที่ชื่อหลงหลง น่าจะเป็นร้านอาหารใหม่ของโลกนี้ ช่างเถอะ ในเมื่อมันสะดวกดีเขาก็ขอสั่งหน่อยแล้วกัน
“ฮัลโหล”
“ร้านฟาสต์ฟูดหลงหลงสวัสดีครับ”
“อะไรคือเมนูที่ถูกสุด แล้วสามารถจัดส่งได้ครับ?”
“อืม ที่ถูกสุดเป็นข้าวหน้าไก่ทอดครับ รวมค่าจัดส่งแล้วทั้งหมด 15 หยวนครับ”
“ดีเลย เอาอันนี้แหละ เดี๋ยวจดที่อยู่ของผมนะครับ”
ขณะที่เขากำลังจะวางสาย จางเย่พลันเห็นเงาตะคุ่มเล็กๆ บางอย่างคลืบคลานเข้ามาในบ้านของเขา ชายหนุ่มรู้สึกตกใจจึงรีบวางสายและหันไปมอง คนที่เข้ามาเป็นเด็กหญิงตัวน้อย อายุราวแปดขวบ ดูไปแล้วน่าจะเรียนอยู่ชั้นประถม เพราะชุดนักเรียนที่เธอสวมเป็นของโรงเรียนสาธิตประถมหมายเลขสองจากแถบเสวียนอู่ เด็กสาวตัวน้อยคนนี้มีใบหน้าราวกับตุ๊กตากระเบื้องเคลือบ จางเย่ไม่เคยพบเด็กที่มีผิวขาวนวลเป็นประกายแถมสวยขนาดนี้มาก่อนเลย
“หนูน้อย” จางเย่กระพริบตา “กำลังหาใครอยู่เหรอ?”