章節 352: 0352

บทที่ 352 : สุ่ยเหลียนเยว่คือคุณใช่ไหม!

_________________________________________________________________

ใต้แสงจันทร์สุกสว่าง

บริเวณประตูเสวียนอู่ ระบุให้ชัดเจนคือใกล้ๆ เจียวฉางโข่ว

จางเย่หาที่นั่งบนขั้นบันไดหน้าธนาคารแล้วนั่งลง เขาวิ่งจนเหนื่อยหอบหมดเรี่ยวแรงจะวิ่งอีกต่อไป ได้แต่ทรุดนั่งหอบหายใจแรงจัดอย่างไม่สนใจว่าจะเหลือมาดความเป็นครูหรือไม่ ทั้งที่ก่อนหน้านี้พอมือถือดังก็มัวยืนแชทอยู่ตั้งนานไหว

คนเหนื่อย

แต่ใจไม่เหนื่อย เพราะมีคนงามมาชวนคุย

จางเย่พิมพ์ข้อความไปหา : วันนี้อากาศดีนะ แสงจันทร์ก็สวยด้วย

สุ่ยเหลียนเยว่ตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว : อืม ถึงได้ไม่รีบกลับบ้านไง

จางเย่ลองปาหินถามทาง : บ้านเจ๊ก็อยู่แถวนี้เหรอ?

สุ่ยเหลียนเยว่ : ไม่ได้อยู่แถวนี้ ก็ไกลพอสมควร นายวิ่งเสร็จแล้ว?

จางเย่ : วิ่งเหนื่อยจนไม่อยากวิ่งแล้วอ่ะ แถมกลับบ้านก็ไม่มีอะไรทำ เลยมาหาที่นั่งคุยกับเจ๊แถวนี้ จะว่าไปมีวาสนาแบบนี้ไม่ง่ายนะ มีผู้คนมากมายในอินเทอร์เน็ตตั้งขนาดไหน แต่เราสองคนก็ยังมาพบกันได้